HPV و سایر سرطان ها
ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) شایع ترین عفونت مقاربتی (STI) در جهان است و در بیش از 90 درصد سرطان های دهانه رحم، شایع ترین پاتوژن سرطان های مربوط به زنان شناخته شده است. در حال حاضر سرطان دهانه رحم چهارمین سرطان کشنده در زنان گزارش شده است. زنان و مردان فعال از نظر جنسی در طول زندگی خود حداقل یک بار بدون هیچ گونه عارضه جدی به این عفونت مبتلا می شوند.
علاوه بر این، عفونت HPV با بسیاری از بیماری های دیگر، از جمله زگیل های پوستی و تناسلی، سرطان های دستگاه تناسلی و دستگاه گوارش فوقانی مرتبط است. بروز و شیوع این آسیب ها بسته به عواملی از جمله ژنوتیپ HPV، شرایط منطقه ای و محل نمونه برداری به طور قابل توجهی متفاوت است. انواع مختلفی از HPV وجود دارد و افرادی که برای مدت طولانی به HPV پرخطر مبتلا می شوند، بیشتر در معرض ابتلا به سرطان هستند. به طور کلی، طبق تحقیقات در مورد HPV، نشان می دهد که عفونت HPV و بیماری های مرتبط با آن در کشورهای در حال توسعه شیوع بیشتری دارند.
خطرات عفونت HPV
HPV می تواند سلول های سطح پوست و سلول های پوشاننده اندام تناسلی، مقعد، دهان و گلو را مبتلا کند. اما خون یا اندام های داخلی مانند قلب یا ریه ها توسط این ویروس مبتلا نمی شوند. انواع پرخطر HPV (معمولاً 6، 11، 16، 18، 33) مسئول سرطان های دیگری مانند سرطان های ناحیه تناسلی، از جمله سرطان مقعد (88٪)، فرج (43٪)، واژن (70٪)، آلت تناسلی (50٪) و سرطان های دهان و حلق (37%) هستند. علی رغم نادر بودن این نوع سرطان ها، اما این بیماری ها مهم هستند. زیرا با HPV مرتبط میباشند. جدای از سرطان های مقعد، فرج و دهان و حلق، بیش از 90 درصد سرطان های آنوژنیتال با HPV مرتبط هستند. به طور کلی این اطلاعات نشان می دهد که ویروس های HPV ممکن است از محل عفونت اولیه به سایر اندام ها منتقل شوند. حتی ممکن است مسئول ایجاد سرطان در سایر اندام ها باشند.
از طرفی عوامل سرطان زای بیولوژیکی مانند عفونت های ویروسی در ایجاد حدود 18 تا 20 درصد سرطان ها نقش دارند. در نتیجه عفونت با این ویروس در بررسی علت شناسی انواع سرطان نیز نقش مهمی خواهد داشت. بین عفونت HPV و برخی سرطان ها مانند سرطان مقعد، سرطان فرج، سرطان واژن و… ارتباطی مستقیم وجود دارد. از طرفی این مطالعات، احتمال وجود ارتباطی محتمل بین HPV و سایر سرطان ها از جمله سرطان سینه و سرطان پروستات را نشان می دهد.
HPV و سرطان مقعد
عفونت توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) مهمترین عامل خطر برای سرطان مقعد است. اکثر سلول های سنگفرشی سرطانی مقعد با عفونت HPV مرتبط هستند. البته سرطان مقعد سرطانی نادر بوده و اکثر افراد مبتلا به HPV به سرطان مبتلا نمی شوند.
HPV و سرطان فرج (Vulva)
سرطان فرج در هر قسمت از اندام تناسلی خارجی زنان رخ می دهد. اما بیشتر در لب های داخلی (labia minora)، لب های خارجی (labia majora) و پرینه (ناحیه بین واژن و مقعد) ایجاد می شود. این نوع سرطان نادر است. به نظر می رسد از آنجایی که عفونت HPV می تواند از یک قسمت بدن به قسمت دیگر منتقل شود عفونت ممکن است از دهانه رحم شروع شود. سپس به واژن و نواحی فرج گسترش یابد.
HPV در حداقل 4 زن از هر 10 زن مبتلا به سرطان فرج وجود دارد که نشان می دهد ممکن است این ویروس خطر ابتلا به این نوع سرطان را افزایش دهد. تصور می‌شود که این ویروس می تواند اثر مشابه اثری که بر روی سلول های دهانه رحم می گذارد روی سلول های فرج داشته باشد.
HPV و سرطان واژن (vaginal cancers)
علت دقیق اکثر سرطان های واژن مشخص نیست. اما سرطان واژن در میان گروه هایی از افرادی که کمتر به غربالگری سرطان دهانه رحم دسترسی دارند، شایع تر است. حدود 70-75 درصد از سرطان های واژن توسط ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV ایجاد می شود.
HPV و سرطان آلت تناسلی (penile cancer)
مردان مبتلا به ویروس پاپیلومای انسانی بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان آلت تناسلی هستند. عفونت با برخی از انواع HPV یک عامل خطر مهم برای سرطان آلت تناسلی می باشد. در واقع HPV در حدود نیمی از سرطان های آلت تناسلی وجود دارد. حدود 6 مورد از 10 مورد (60%) سرطان آلت تناسلی ناشی از عفونت HPV است. انواع مهم HPV که در مردان مبتلا به سرطان آلت تناسلی یافت می شود HPV 16/18 هستند.
HPV و سرطان دهان و حلق (Oropharyngeal Cancer)
HPV می تواند دهان و گلو را مبتلا کرده و باعث این نوع سرطان شود. مطالعات نشان می دهد 37 درصد از سرطان های دهان و حلق با عفونت HPV مرتبط است. عفونت مداوم با HPV نوع 16 با ایجاد سرطان دهان و حلق ارتباط بیشتری دارد.
ویروس HPV و سرطان پروستات (Prostate Cancer)
این فرضیه وجود دارد که خطر بالای ابتلا به سرطان ویروس های پاپیلومای انسانی (HPVs) نقشی در سرطان پروستات دارند. HPVهای پرخطر می توانند با پروستاتیت التهابی که منجر به هیپرپلازی خوش خیم پروستات و بعداً سرطان پروستات می شود، مرتبط باشند.
برخلاف ارتباط آشکار بین عفونت HPV و سرطان های مذکور، نقش واقعی HPV در ایجاد پروستاتیت بسیار سخت است. زیرا سایر پاتوژن های ویروسی و باکتریایی از جمله ویروس اپشتین بار (EBV)، کلامیدیا تراکوماتیس و پروپیونی باکتریوم آکنه به طور قابل توجهی در بافت های سرطان پروستات شناسایی شدند. با این حال، چندین مطالعه ارتباط بین عفونت HPV و پیشرفت پروستاتیت را از حالت های سرطانی خوش خیم به حالت های بدخیم نشان دادند. زیرا انواع پرخطر HPV که در بافت های خوش خیم پروستات حضور دارند، از مرگ سلولی سلول های پروستات جلوگیری می‌کنند.
HPVها ممکن است با سایر پاتوژن ها در سرطان پروستات همکاری کنند و نقش HPV در سرطان پروستات بسیار محتمل است. همچنین مطالعات از چندین ابزار بیولوژیکی بر روی هر دو نمونه (بدخیم و خوش خیم از همان بیماران)، به ویژه PCR و RNASeq برای نشان دادن وجود انواع پرخطر HPV نشان می دهد که اگرچه در بار ویروسی کم است. اما بیان بیش از حد انکوپروتئین های HR-HPV (E7) در بافت های خوش خیم مسئول ایجاد سرطان بدخیم پروستات است.
ویروس HPV و سرطان سینه (Breast Cancer)
نقش HPV در سرطان زایی در پستان موضوعی بحث برانگیز است. مطالعاتی که وجود HPV پرخطر (HR) را در بافت پستان بررسی می کنند، بحث های قابل توجهی را در مورد نقش آن به عنوان یک عامل خطر بالقوه برای سرطان پستان ایجاد کردند.
طی این مطالعه، برای غربالگری 110 نمونه بافت پستان برای حضور دوازده نوع پرخطر ویروس HPV اطلاعاتی کسب کردند که وجود انواع پرخطر HPV را در 42 درصد از بافت های پستان نشان داد که فعالیت ویروسی آنها در تعدادی از سرطان های مهاجم تایید شد. این اطلاعات نشان می دهد که بیان انتخابی انکوپروتئین ویروسی در موارد تهاجمی ممکن است نشان دهنده نقش انواع پرخطر ویروس HPV در ایجاد برخی از انواع سرطان های سینه باشد.
فراوانی DNA HPV در بیماران مبتلا به سرطان پستان (25.9%) در مقایسه با زنان غیر سرطانی (2.4%) قابل تشخیص است. HPV به دلیل برخی از ویژگی های آن از جمله تولید پروتئین های انکوژن می تواند باعث التهاب شود. این امر باعث می شود که HPV یک مشکوک قوی برای شروع و توسعه سرطان پستان باشد. در مقابل، این مطالعات که مخالف ارتباط بین سرطان سینه و HPV در زنان هستند عدم وجود DNA HPV در سرطان پستان را گزارش کردند. آنها نشان دادند که ارتباط HPV با ایجاد سرطان پستان غیر محتمل است.
به همین ترتیب، چندین محقق در مورد تأثیر HPV در بروز سرطان پستان بحث می کنند. با این حال، ارتباط بین انواع پرخطر HPV با سرطان دهانه رحم و انواع مختلف سرطان به خوبی ثابت شدند. اما مفهوم عفونت HPV به عنوان یک عامل خطر اتیولوژیکی برای سرطان زایی سرطان پستان هنوز بحث برانگیز است. دخالت HPV به عنوان یک عامل سبب شناختی در بروز سرطان سینه همچنان یک سوال باقی می ماند.
کلام آخر
به طور خلاصه، وجود انواع پرخطر HPV در یک اندام یا بافت حساس به تومور (غیر از آنهایی که ارتباط مستقیم با HPV دارند) به این معنی است که حضور انواع پرخطر HPV در نامیرایی سلول ها و بنابراین در پیشرفت به حالت های بدخیم موثر هستند. در نتیجه، وجود HPV در بافت های پستانی یا پروستات نباید به عنوان عامل ایجاد سرطان در نظر گرفته شود. بلکه باید به عنوان یک عامل خطر برای تشدید حالات خوش خیم از قبل ایجاد شده به سمت حالات متاستاتیک در نظر گرفته شود. به طور کلی این اطلاعات انواع پرخطر HPV را به عنوان یک عامل تشدیدکننده، اما نه به عنوان یک عامل ایجاد کننده، در رابطه با سایر سرطان های ذکر شده مانند سرطان پروستات و سرطان سینه تقویت می‌کند.
مطالب مشابه:
