تفاوت آندومتریوز با آدنومیوز

هر دو بیماری بافت آندومتر هستند که داخل رحم را می‌پوشانند. اما رشد آنها متفاوت است و علائم مختلفی را نشان می دهند.

در آدنومیوز، بافت‌ های آندومتر در ماهیچه‌ های رحم رشد می‌کنند و این سلول‌های نامناسب چرخه قاعدگی را دنبال می‌کنند و هر ماه خونریزی می‌کنند. دیواره رحم ضخیم می شود و ممکن است باعث درد و خونریزی شدید شود. معمولاً افراد مسن را درگیر می کند و اخیراً با ناباروری همراه است.

در آندومتریوز، سلول های آندومتر در خارج از رحم رشد می کنند. این بافت معمولاً در تخمدان ها، پشتیبان رباط های رحم و حفره های لگنی یافت می شود و سیکل قاعدگی را دنبال می کنند و هر ماه خونریزی دارند.

ممکن است باعث درد شود و بر باروری نیز تاثیر بگذارد. معمولاً در نوجوانان و افراد در سنین باروری اتفاق می افتد. افراد ممکن است از یک یا در مواقعی از هر دو اختلال رنج ببرند.

علائم آندومتریوز و آدنومیوز:

علائم آدنومیوز و اندومتریوز، از جمله شدت درد، از خفیف تا شدید متغیر است. اما برخی از زنان مبتلا به اندومتریوز ممکن است هیچ علائمی نشان ندهند.

تقریباً یک سوم زنان مبتلا به آدنومیوز ممکن است هیچ علائمی را تجربه نکنند.

برخی از علائم می توانند ناشی از سایر بیماری ها مانند: کیست تخمدان یا فیبروم رحم را باشند.

علائم آدنومیوز معمولاً شامل:

• دوره های دردناک
• درد شدید در هنگام رابطه جنسی
• درد مزمن لگن
• خونریزی غیر طبیعی یا چرخه قاعدگی طولانی مدت
• ناباروری
• یک رحم بزرگ شده

علائم اندومتریوز معمولاً شامل:

• دوره های دردناک
• درد شدید در رابطه جنسی
• حرکات دردناک روده و دفع ادرار
• درد مزمن لگن
• خستگی، حالت تهوع، و اسهال، به ویژه در طول دوره قاعدگی

شباهت ها و تفاوت های علت آدنومیوز و اندومتریوز:

دلایل دقیق آدنومیوز و اندومتریوز هنوز پیدا نشده است. اگرچه، محققان مکانیسم‌ ها و عوامل خطر احتمالی را شناسایی کردند که شامل موارد زیر است:

• پس از ضربه به رحم، آدنومیوز و اندومتریوز ممکن است از آسیب بافتی و ترمیم (TIAR) ایجاد شود.
• آسیب به بافت آندومتر باعث فعال شدن سلول های بنیادی می شود. سلول ها دور از نقطه معمول خود در آدنومیوز و اندومتریوز رشد می کنند.
• خون قاعدگی که از مسیر لوله های فالوپ خارج می شود، ممکن است بافت آندومتر مانند در لگن یا سایر نواحی باقی بماند.
• عوامل ژنتیکی نیز ممکن است یکی از عوامل باشد. علت اندومتریوز احتمالاً ژنتیکی می باشد.
• مشکلات سیستم ایمنی ممکن است باعث ناتوانی در یافتن و تنظیم بافت مشابه آندومتر خارج از مسیر در آندومتریوز و آدنومیوز شود.
• مشکلات مربوط به سیستم هورمونی بدن و استروژن ممکن است سلول های جنینی در شکم را به سلول های آندومتر مانند تبدیل کند.
• سیستم لنفاوی ممکن است بافت های آندومتر را به نواحی دیگر منتقل کند.

شباهت ها و تفاوت ها در عوامل خطر این بیماری ها:

محققان برخی از عوامل خطر مرتبط با آدنومیوز و اندومتریوز را یافتند.

عوامل خطر مرتبط با آدنومیوز:

• داشتن بیش از یک فرزند
• تحت درمان با تاموکسیفن برای سرطان سینه
• انجام جراحی روی رحم، مانند گشاد شدن و کورتاژ
• افسردگی و استفاده بیش از حد از داروهای ضد افسردگی

عوامل خطر مرتبط با آندومتریوز:

• شروع زودتر قاعدگی
• سیکل قاعدگی کوتاه تر، که کمتر از سیکل معمولی 28 روزه است.
• خونریزی شدید قاعدگی
• انسداد جریان قاعدگی
• مصرف بیشتر الکل و کافئین
• سابقه خانوادگی آندومتریوز (این عامل احتمال ابتلا به آندومتریوز را افزایش می دهد.)

تشخیص آندومتریوز و آدنومیوز:

تشخیص اینکه آیا فرد مبتلا به آندومتریوز یا آدنومیوز یا هر دو یا سایر شرایط سلامتی مانند فیبروم یا کیست است بسیار دشوار است. درد لگن می تواند به دلیل چندین بیماری دیگر از جمله اسپاسم عضلات کف لگن، عفونت های لگنی و سندرم روده تحریک پذیر ایجاد شود.

آندومتریوز: گاهی اوقات سونوگرافی می تواند آندومتریوز را نشان دهد. همچنین MRI ممکن است نواحی بزرگتری از بافت آندومتر را در خارج از رحم نشان دهد، اما می تواند تکه های کوچکتر را از دست بدهد. تنها راهی که می توان با اطمینان کامل از ابتلای فرد به آن مطلع شد، جراحی است. به این ترتیب، پزشک می تواند به دنبال بافت آندومتر در لگن و حفره شکمی باشد. در صورت مشاهده، تکه های کوچک را می توان برای آزمایش و تأیید تشخیص خارج کرد.

آدنومیوز: رحم ممکن است بزرگتر از حد طبیعی و حساس به لمس باشد. MRI یا سونوگرافی می تواند آدنومیوز را تشخیص دهد.

زمان مراجعه به پزشک:

هنگامی که علائم غیرقابل تحمل باشند، توصیه می شود فورا به پزشک مراجعه شود.

درمان آندومتریوز وآدنومیوز:

هر دو آندومتریوز و آدنومیوز معمولاً نیازی به درمان ندارند، مگر اینکه برای فرد مشکلات شدید یا جزئی ایجاد کنند.

هر دو را می توان با داروهای ضد درد مانند: داروهای غیر استروئیدی و ضد التهابی کنترل کرد.

پروژستین، پروژسترون و قرص های ضد بارداری و هورمون آنتاگونیست آزاد کننده گنادوتروپین همگی داروهای هورمونی هستند و ممکن است از آنها نیز استفاده شود. این داروها چرخه هورمون ها را کنترل می کنند و ممکن است به کند کردن رشد بافت آندومتر کمک کنند، مهم نیست در کجا باشد، اما مهم است که به خاطر داشته باشید که باعث از بین رفتن آن نمی شوند. با آندومتریوز، داروهای هورمونی می توانند به جلوگیری از ایجاد بافت اسکار جدید کمک کنند.

انواع دیگر درمان ها

آنتاگونیست های گیرنده هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH) نوع دیگری از درمان هورمونی است که می تواند برای درمان درد آندومتریوز استفاده شود.

چندین روش درمانی دیگر ممکن است به کنترل خونریزی شدید ناشی از آدنومیوز کمک کند.

نوع خاصی از IUD (دستگاه کنترل بارداری) گزینه دیگری است که باید در نظر بگیرند. برخی دیگر شامل روشی برای مسدود کردن خونرسانی به رحم یا جراحی برای زخم شدن دیواره رحم برای کمک به سبک‌تر شدن دوره‌های قاعدگی است.

اما تنها درمان قطعی هیسترکتومی (برداشتن رحم) است. قبل از تصمیم گیری برای هیسترکتومی، آمبولیزاسیون یا فرسایش، فرد باید بسیار مطمئن باشد که دیگر نمی خواهد باردار شود.

برای آندومتریوز، جراحی ممکن است یک انتخاب باشد. بافت آندومتر که خارج از رحم قرار دارد که با جراحی میتوان چسبندگی ها و بافت اسکار را برداشت.

به طور کلی هر دو شرایط می توانند در طول زمان دردناک باشند. هر دو اختلال پیشرونده هستند، اما قابل درمان هستند و تهدید کننده زندگی نیستند. تشخیص زودهنگام و درمان ممکن است به بهبود درد و نتیجه بهتر علائم کمک کند. یائسگی معمولا علائم را تسکین می دهد.

هم آدنومیوز و هم آندومتریوز ممکن است باردار شدن را بسیار دشوار کنند. همچنین به طورکلی این شرایط نسبتاً رایج هستند.

مطالب مشابه:

تنگی دهانه رحم

منبع: healthlibrary.askapollo