مزانتریت اسکلروزان

مزانتریت اسکلروزان که با نام پانیکولیت مزانتریک نیز شناخته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که مزانتری (بافت) که روده‌های کوچک را در جای خود نگه می‌دارد، ملتهب می‌شود و بافت اسکار را تشکیل می‌دهد. این بیماری نادر است و علت آن مشخص نیست.

مزانتریت اسکلروزان می تواند باعث درد شکم، استفراغ، نفخ، اسهال و تب شود. اما برخی از افراد هیچ علائم و نشانه ای را تجربه نمی کنند و ممکن است هرگز نیاز به درمان نداشته باشند.

در موارد نادر، بافت اسکار ایجاد شده توسط این بیماری می تواند مانع حرکت غذا در دستگاه گوارش شود. در این صورت ممکن است نیاز به جراحی وجود داشته باشد.

مزانتریت اسکلروزان یک اختلال ناشایع است، که اغلب در مردان بین دهه پنجم تا ششم زندگی رخ می دهد و با جراحی یا دارو کنترل می شود.

مزانتری: مزانتر یک چین غشایی است که روده را به دیواره شکم متصل می کند و آن را در جای خود نگه می دارد.

علت مزانتریت اسکلروزان:

اگرچه علت واقعی این بیماری نامشخص است، اعتقاد بر این است که چندین عامل و شرایط با مزانتریت اسکلروزان مرتبط هستند. برخی از عوامل احتمالی که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند عبارتند از:

• ترومای شکمی
• جراحی دستگاه گوارش
• اختلالات خود ایمنی
• سندرم پارانئوپلاستیک – پاسخ ایمنی غیر طبیعی به سلول های سرطانی در بدن
• ایسکمی یا کاهش خون رسانی به اندام ها
• عفونت هایی مانند: تب حصبه، مالاریا
• بیماری نئوپلاستیک (تومور)

علائم مزانتریت اسکلروزان:

علائم مزانتریت اسکلروزان از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برخی از برجسته ترین علائم این بیماری عبارتند از:

• درد شکم
• ناراحتی معده
• نفخ معده
• حالت تهوع
• استفراغ
• حرکت نامنظم روده
• کاهش وزن
• تب
• بی اشتهایی

مراحل مزانتریت اسکلروزان:

این بیماری بر اساس تغییرات پاتولوژیک آنها به سه نوع طبقه بندی می شود:

• لیپودیستروفی مزانتریک
• پانیکولیت مزانتریک
• مزانتریت کشنده

زمان مراجعه به پزشک:

اگر فرد یک یا چند مورد از علائم زیر را تجربه می کند، توصیه می شود به پزشک مراجعه کند.

• درد شدید شکم
• نفخ معده که بیش از دو روز طول بکشد
• مدفوع خونی
• حساسیت در معده
• احساس دردناک یا مشکل در ادرار کردن
• حالت تهوع یا استفراغ مداوم

گزینه های درمانی:

نوع درمان معمولا بر اساس وضعیت بالینی بیمار، شدت علائم، سن و پیچیدگی روش های جراحی تعیین می شود. برخی از روش های درمانی که ممکن است پزشک توصیه کند عبارتند از:

داروها:

داروهای مزانتریت اسکلروزان که برای کنترل التهاب در نظر گرفته شده است، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

کورتیکواستروئیدها: کورتیکواستروئیدها مانند: پردنیزون التهاب را کنترل می کنند. کورتیکواستروئیدها معمولاً با سایر داروها ترکیب می شوند.

داروهای سرکوب کننده ایمنی برای کاهش پاسخ خود ایمنی مانند: آزاتیوپرین

درمان هورمونی، مانند: تاموکسیفن

هورمون درمانی: درمان های هورمونی مانند: تاموکسیفن ممکن است رشد پیشرونده بافت اسکار را کند، کند. به طور معمول با کورتیکواستروئیدها یا سایر داروها ترکیب می شود، تاموکسیفن ممکن است برای طولانی مدت استفاده شود. پروژسترون ممکن است به عنوان جایگزینی برای تاموکسیفن استفاده شود.

برداشتن جراحی برای مزانتریت اسکلروزان:

به طور کلی، جراحی برای این بیماری آخرین راه حل برای درمان موارد شدید است.

روش های جراحی کم تهاجمی در درمان مزانتریت اسکلروزان به سرعت پیشرونده بسیار موثر هستند.

به طور کلی این بیماری یک اختلال نادر و ایدیوپاتیک است که مزانتر شکم را تحت تاثیر قرار می دهد. گزینه های درمانی موجود در تسکین علائم موثر هستند.

عوامل خطر:

عواملی که ممکن است خطر جراحی مزانتریت اسکلروزان را افزایش دهند عبارتند از:

• انسداد در روده کوچک – باریک شدن عروق خونی
• خونریزی داخلی یا خونریزی
• عفونت جراحی
• آسیب به عروق خونی اطراف مزانتر
• خطر بیهوشی عمومی
• تأخیر در بهبودی به دلیل سایر اختلالات زمینه ای سلامت

تشخیص مزانتریت اسکلروزان:

از آنجایی که این بیماری با بسیاری دیگر از اختلالات گوارشی علائم مشترک دارد، اغلب به اشتباه تشخیص داده می شود. آزمایش و روش های مورد استفاده برای تایید مزانتریت اسکلروزان شامل موارد زیر است:

معاینه فیزیکی توسط پزشک: پزشک ممکن است شکم را برای توده یا هر نشانه ای از حساسیت معاینه کند.

تست های تصویربرداری: تست های تصویربرداری رادیویی مانند: اولتراسونوگرافی، توموگرافی کامپیوتری (CT) به پزشکان کمک می کند تا تشخیص را تعیین کنند.

بیوپسی بافتی: پزشک ممکن است آزمایش بیوپسی بافت را نیز توصیه کند. در روش بیوپسی، نمونه بافت مزانتر با استفاده از پروب (آندوسکوپی) جمع آوری شده و برای آزمایش پاتولوژی ارسال می شود. این کار برای رد سایر علل احتمالی و تشخیص قطعی انجام می شود.

این بیماری چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

مزانتریت اسکلروزان نادر است و تنها حدود 0.6 درصد از جمعیت را مبتلا می کند. تنها حدود 200 مورد تاکنون گزارش شده است، بنابراین محققان هنوز در مراحل اولیه یادگیری در مورد آن هستند. این اختلال اغلب افراد بعد از 50 سالگی را مبتلا می کند. بسیاری از افراد مبتلا سابقه خانوادگی بیماری های خودایمنی دارند. تحقیقات همچنین نشان می دهد که 60 درصد موارد ممکن است با سرطان قبلی یا فعلی، به ویژه لنفوم مرتبط باشد.

مطالب مشابه:

مراقبت از نوزاد مبتلا به سندرم مارفان

کارسینوم هپاتوسلولار

تفاوت نارسایی قلبی و حمله قلبی

تفاوت سنگ کیسه صفرا و سنگ کلیه

احساس سنگینی در معده

منابع: healthlibrary.askapollo ، mayoclinic ، my.clevelandclinic