عفونت گوش

اوتیت میانی حاد اصطلاحی است که به عفونت‌های گوش اطلاق می‌شود که در فضای پشت پرده گوش رخ می‌دهد. ویروس ها یا باکتری ها باعث عفونت گوش می شوند و پاتوژن های رایج باکتری هایی مانند: استرپتوکوک پنومونیه و هموفیلوس آنفولانزا هستند. عفونت اغلب از انسداد شیپور استاش شما ناشی می شود که باعث تجمع مایع در گوش میانی شما می شود. شیپور استاش لوله‌های کوچکی هستند که از هر گوش میانی مستقیماً به پشت گلو می‌روند.

در بیشتر موارد، عفونت گوش نیازی به مراقبت پزشکی ندارد، زیرا خود به خود برطرف می شود. با این حال، گاهی اوقات به دلیل التهاب یا تجمع مایع دردناک می شوند. همیشه مهم است که با پزشک خود مشورت کنید تا بدانید که آیا عفونت به طور کامل بهبود یافته است یا خیر. مشکلات شنوایی و سایر عوارض جدی می تواند با عفونت های مداوم گوش هنگامی که مایع در پشت پرده گوش جمع می شود رخ دهد.

انواع عفونت گوش در بزرگسالان:

• اوتیت میانی حاد (عفونت گوش میانی): عفونت ناگهانی گوش معمولاً همراه با سرماخوردگی یا سایر عفونت های تنفسی یا اندکی پس از آن رخ می دهد. ویروس یا باکتری مایع را در پشت پرده گوش به دام می اندازد و باعث درد، تورم/ برآمدگی پرده گوش و در نتیجه عفونت گوش می شود. عفونت گوش نیز ممکن است به طور ناگهانی رخ دهد و در عرض چند روز از بین برود (اوتیت میانی حاد) یا اغلب و برای دوره های طولانی تری عود کند (عفونت های مزمن گوش میانی).
• اوتیت میانی همراه با افیوژن: وضعیتی که می تواند به دنبال اوتیت میانی حاد باشد. در حالی که عفونت فعال وجود ندارد، مایع باقی می ماند. این مایع به دام افتاده ممکن است باعث کاهش شنوایی موقت و همچنین خفیف شود. علاوه بر این، احتمال بروز عفونت گوش را نیز افزایش می دهد. یکی دیگر از دلایل این بیماری، انسداد شیپور استاش است که با عفونت گوش مرتبط نیست.
• اوتیت میانی چرکی مزمن: این وضعیتی است که در آن عفونت گوش حتی پس از درمان نیز از بین نمی‌رود. با گذشت زمان، این ممکن است منجر به ایجاد یک سوراخ در پرده گوش شود.

شیوع:

عفونت گوش میانی شایع ترین بیماری دوران کودکی به جز سرماخوردگی است. عفونت گوش اغلب در کودکان بین 6 ماه تا 2 سال رخ می دهد. آنها تا سن 8 سالگی رایج هستند.

کودکان بزرگتر و بزرگسالان نیز ممکن است به عفونت گوش مبتلا شوند، اما این عفونت به اندازه کودکان خردسال اتفاق نمی افتد.

علائم در بزرگسالان:

شروع علائم و نشانه ها معمولا سریع و قابل مشاهده است. علائم عبارتنداز:

• درد شدید سوراخ‌کننده به دنبال تخلیه گرم از کانال گوش
• حالت تهوع
• شنوایی خفه شده
• تخلیه گوش
• درد ناگهانی شدید
• یک درد کسل کننده مداوم
• تحریک پذیری

علل:

عفونت گوش اغلب به دنبال سرماخوردگی یا آلرژی است که باعث احتقان و تورم مجرای بینی، گلو و شیپور استاش می شود.

تورم شیپور استاش مسدود می شود و باعث تجمع مایعات در گوش میانی می شود. سپس مایع ممکن است عفونی شود و علائم عفونت گوش را ایجاد کند.

غدد آدنوئید در نزدیکی دهانه شیپور استاش قرار دارند که تورم آن لوله ها را مسدود می کند. این همچنین می تواند منجر به عفونت گوش میانی شود.

تشخیص:

پزشک شما معمولاً می‌تواند عفونت گوش یا بیماری دیگری را بر اساس علائمی که توضیح می‌دهید و معاینه تشخیص دهد. پزشک احتمالاً از یک ابزار روشن (اتوسکوپ) برای مشاهده گوش ها، گلو و مجرای بینی استفاده می کند.

اتوسکوپ پنوماتیک:

ابزاری به نام اتوسکوپ پنوماتیک اغلب تنها ابزار تخصصی است که پزشک برای تشخیص این بیماری به آن نیاز دارد. این ابزار پزشک را قادر می سازد به گوش نگاه کند و در مورد وجود مایع پشت پرده گوش قضاوت کند. با استفاده از اتوسکوپ پنوماتیک، پزشک به آرامی هوا را روی پرده گوش قرار می دهد. به طور معمول، این پف هوا باعث حرکت پرده گوش می شود. اگر گوش میانی پر از مایع باشد، پزشک شما حرکت پرده گوش را کمی مشاهده خواهد کرد.

تست های دیگر:

در صورت وجود شک در تشخیص، عدم پاسخ به درمان های قبلی، یا وجود سایر مشکلات طولانی مدت یا جدی، پزشک ممکن است آزمایش های دیگری را انجام دهد.

• تمپانومتری: این تست حرکت پرده گوش را اندازه گیری می کند. دستگاهی که مجرای گوش را می‌بندد، فشار هوا را در کانال تنظیم می‌کند که باعث حرکت پرده گوش می‌شود. این دستگاه میزان حرکت پرده گوش را اندازه گیری می کند و اندازه گیری غیرمستقیم فشار داخل گوش میانی را فراهم می کند.
• بازتاب سنجی آکوستیک: این آزمایش میزان بازتاب صدا از پرده گوش را اندازه گیری می کند – اندازه گیری غیرمستقیم مایعات در گوش میانی. به طور معمول، پرده گوش بیشتر صدا را جذب می کند. با این حال، هرچه فشار مایع در گوش میانی بیشتر باشد، پرده گوش صدای بیشتری منعکس می کند.
• تمپانوسنتز: به ندرت، پزشک ممکن است از لوله کوچکی استفاده کند که پرده گوش را سوراخ می‌کند تا مایع گوش میانی را تخلیه کند – این روش به نام تمپانوسنتزاست. این مایع برای ویروس ها و باکتری ها آزمایش می شود. اگر عفونت به درمان های قبلی به خوبی پاسخ نداده باشد، این روش می تواند مفید باشد.
• تست های دیگر اگر کودک شما چندین عفونت گوش یا تجمع مایع در گوش میانی داشته است، پزشک ممکن است شما را به یک متخصص شنوایی (شنوایی سنجی)، گفتار درمانگر یا درمانگر رشد برای آزمایش های شنوایی، مهارت های گفتاری، درک زبان یا توانایی های رشدی ارجاع دهد.

درمان های خانگی برای کاهش درد گوش:

اگر فردی گوش درد را تجربه می کند، مشاوره با پزشک همیشه توصیه می شود.

اما ممکن است درمان‌های خانگی زیر را برای گوش درد نیز امتحان کنید:

• کمپرس گرم/خنک: پارچه ای را در آب گرم یا خنک خیس کنید، آن را فشار دهید و روی گوشی قرار دهید که شما را آزار می دهد.
• یک مسکن مصرف کنید.
• آدامس بجوید.
• صاف خوابیدن: روی تخت با یک دسته بالش بخوابید.
• غرغره آب گرم

فورا به پزشک مراجعه کنید اگرعلائم زیر را دارید:

• چرک یا خون از گوش شما بیرون می ریزد.
• تب بالا، سردرد یا سرگیجه را تجربه می کنید.
• یک شی در گوش شما گیر کرده است.
• پشت گوش شما ورم دارد.
• گوش درد شدید
• علائم شما در 24 یا 48 ساعت آینده بهتر نمی شود.

درمان:

درمان این بیماری بستگی به شدت عفونت، ماهیت عفونت و سن فرد دارد. موارد زیر ممکن است تجویز شود:

• آنتی بیوتیک ها
• داروهای تسکین دهنده درد
• شستشو
• بستن
• از سرماخوردگی و سایر بیماری ها پیشگیری کنید.
• در محیطی بدون سیگار بمانید.
• مراقب تنفس دهان یا خروپف باشید.

آیا عفونت گوش مسری است؟

عفونت گوش مسری نیست، اما ویروس و/یا باکتری عامل عفونت مسری هستند. انواع مختلفی از باکتری ها و ویروس ها باعث این عفونت می شوند، از جمله مواردی که باعث سرماخوردگی و آنفولانزا می شوند.

نتیجه

شستن دست ها و حفظ نظافت اطراف خود را باید در نظر داشت و به طور منظم انجام داد. در صورت داشتن هر گونه نگرانی یا سوال در تماس با متخصص پزشکی تردید نکنید.

مطالب مشابه:

عفونت گوش در کودکان

التهاب گوش داخلی یا لابیرنتیت

وزوز گوش

سکته گوش یا ناشنوایی ناگهانی

نوروم آکوستیک

منابع: healthlibrary.askapollo, mayoclinic, my.clevelandclinic