سندرم نشخوار
سندرم نشخوار یک مشکل رفتاری نادر است که کودکان و برخی از بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می دهد. این سندرم باعث برگشت خودکار غذاهایی که به تازگی خورده‌شده می شود. فردی که این مشکل را دارد اغلب وعده های غذایی را به طور معمول می خورد. اما پس از حدود 10 تا 15 دقیقه، غذای هضم نشده از مری (لوله غذا) به داخل دهان باز می گردد. این روند ممکن است حدود 1 تا 2 ساعت ادامه یابد. فرد ممکن است غذا را دوباره بجود و دوباره ببلعد. یا ممکن است آن را بیرون بیاندازد. اغلب این اتفاق در هر وعده غذایی رخ می دهد. لازم به ذکر است نشخوار یک رفلکس است، نه یک عمل آگاهانه.
سندرم نشخوار یک مشکل نادر است. اما ممکن است با مشکل دیگری اشتباه گرفته شود و تشخیص سخت گردد.
نشخوار اغلب در کودکان تشخیص داده‌می شود. اما در بزرگسالان نیز مشاهده شده‌است.
علت سندرم نشخوار:
متخصصان معتقدند نشخوار ناخودآگاه است. اما آنها همچنین معتقدند که شل‌شدن ارادی عضلانی دیافراگم به یک عادت آموخته‌شده تبدیل می شود. این شبیه به رفلکس معمولی آروغ زدن است. اما به جای آروغ زدن، گاز رفلکس باعث برگشت غذای واقعی می شود.
به طور کلی علل دقیق این سندرم ناشناخته است. برخی از افراد در صورت داشتن مشکلات عاطفی و یا در صورت داشتن رویدادهای استرس زا ممکن است به این سندرم مبتلا شوند.
از طرفی سندرم نشخوار مدت هاست که در نوزادان و افراد دارای ناتوانی های رشدی مشاهده می شود، اما می تواند در افراد در هر سنی رخ دهد. کودکان و بزرگسالان با سطوح بالای استرس یا اضطراب ممکن است در معرض خطر بیشتری برای سندرم نشخوار باشند.
علائم سندرم نشخوار چیست؟
نشخوار با استفراغ متفاوت است. در نشخوار، غذا هضم نشده‌است و اغلب هنوز مزه آن همان طعمی است که برای اولین بار میل شد.
علائم این سندرم ممکن است شبیه سایر شرایط یا مشکلات سلامتی باشد. همیشه برای تشخیص با پزشک خود صحبت کنید.
به طور کلی علائم و نشانه های سندرم نشخوار می توانند شامل موارد زیر باشند:
- جویدن و جویدن مجدد غذا به طور منظم
- مشکلات گوارشی مانند: سوء هاضمه و معده درد
- مشکلات دندانی، مانند: بوی بد دهان و پوسیدگی دندان
- کاهش وزن
- لبهای خشک و ترک‌خورده
همچنین نوزادانی که مبتلا به این عارضه هستند ممکن است کمر خود را کشیده یا قوس دار کنند (که همچنین می تواند نشانه رفلاکس معده باشد) یا صدای مکیدن دهان را ایجاد کنند.
تشخیص سندرم نشخوار:
استفراغ بسیار رایج تر است. بنابراین این سندرم اغلب به عنوان یک اختلال استفراغ مانند تاخیر در هضم (گاستروپازیس) یا سوزش سردل (GERD یا بیماری رفلکس معده مری) اشتباه تشخیص داده می شود.
سندرم نشخوار معمولاً بر اساس سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی قابل تشخیص است. در بسیاری از موارد، علائم بیمار به ویژه این که بیمار حداقل به مدت 3 ماه در حال برگشت غذا، جویدن و قورت دادن غذا بوده‌است، اما غذا را استفراغ نمی کند برای تشخیص سندرم نشخوار کافی است.
همچنین برای تشخیص نشخوار، دریافت اطلاعات درست توسط پزشک حائزاهمیت است. به عنوان مثال، سوال درمورد اینکه غذا هنگام بالاآمدن چه طعمی دارد، مهم است. اگر هنوز طعم خوبی دارد، به این معنی است که غذا هضم نشده است. این بدان معنی است که احتمال سندرم نشخوار وجود دارد. غذای استفراغ شده هضم شده و اغلب در دهان نگهداری نمی شود.
علائم سندرم نشخوار با درمان معمولی رفلاکس بهتر نمی شود.
سندرم نشخوار چگونه درمان می شود؟
درمان به علائم، سن و سلامت عمومی فرد بستگی دارد. همچنین به شدت این وضعیت بستگی دارد.
در حال حاضر هیچ دارویی وجود ندارد که به طور موثر سندرم نشخوار را درمان کند.
درمان اصلی برای این عارضه، رفتار درمانی برای توقف نارسایی است. رفتار درمانی که معمولا برای این سندرم تجویز می شود، تنفس دیافراگمی است. دیافراگم یک عضله بزرگ و گنبدی شکل است که در پایه ریه ها قرار دارد. تنفس دیافراگمی برای کمک به آرامش دیافراگم و استفاده صحیح از آن در حین تنفس برای تقویت آن است.
یک روانشناس رفتاری اغلب این مورد را آموزش می دهد و یادگیری آن آسان است. این روش باید در ابتدای هر وعده غذایی مورد استفاده قرار گیرد تا از برگشت غذا جلوگیری شود. با گذشت زمان، بیشتر افراد می توانند بر روش تنفس مسلط شوند. این کار علائم بد سندرم نشخوار را متوقف می کند.
عوارض عدم درمان:
درصورت عدم درمان سندرم نشخوار می تواند به مری (لوله ای که از دهان به معده منتهی می شود) آسیب برساند. سایر عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تغذیه نامناسب
- عدم رشد
- عدم تعادل الکترولیت
- کم آبی بدن
- آسپیراسیون (استنشاق غذا به داخل راه هوایی)
- خفگی
- ذات الریه
- مرگ
پیشگیری:
از آنجایی که متخصصان مطمئن نیستند که چرا سندرم نشخوار در وهله اول شروع می شود. بنابراین مشخص نیست برای جلوگیری از آن چه کاری می توان انجام داد.
زندگی با سندرم نشخوار:
خبر خوب در مورد سندروم نشخوار این است که به نظر نمی رسد آسیب فیزیکی زیادی به فرد وارد کند. در موارد نادر، می تواند باعث مشکلاتی در مری ناشی از اسید و رفلاکس شود. همچنین در برخی از نوجوانان و بزرگسالان، باعث کاهش وزن کمی شده‌است.
برای اطلاع ازآن با پزشک متخصص صحبت کنید. سپس برای پایان‌دادن به این الگو با یک روانشناس رفتاری کار کنید.
درصورتی که شدت علائم بیشتر شد یا علائم جدیدی ظاهر شدند لازم است با پزشک متخصص ارتباط بگیرید.
به طور کلی
- سندرم نشخوار یک اختلال رفتاری نادر است، که در آن غذا از معده بازگردانده می شود. یا دوباره جویده می شود و دوباره بلعیده می شود، یا بیرون انداخته می شود.
- طعم غذای نشخوارشده به عنوان طعم معمولی توصیف خواهد شد. یعنی هنوز هضم نشده‌است و مانند استفراغ طعم اسیدی ندارد.
- نشخوار یک رفلکس است، نه یک عمل آگاهانه.
- این مشکل یک اختلال روانی است. ممکن است با استفراغ یا سایر مشکلات گوارشی اشتباه گرفته شود.
- رفتاردرمانی به فرد کمک می کند تا الگو را متوجه شود و برای رفع آن تلاش کند.
- سندرم نشخوار باید در هر فردی که بعد از غذاخوردن استفراغ می کند، نارسایی و کاهش وزن دارد در نظر گرفته‌شود.
مطالب مشابه:
سندرم دامپینگ
حقایق جالب دستگاه گوارش
تومور استرومایی گوارشی (GIST)
شایع ترین بیماری های گوارشی
سندرم سوء جذب
منابع: hopkinsmedicine, my.clevelandclinic
