سندرم پای بیقرار (RLS)
سندرم پای بیقرار (RLS) وضعیت حرکتی است که باعث می شود در هنگام استراحت، میل شدید به حرکت دادن پاها در فرد ایجاد شود. همچنین ممکن است فرد احساساتی مانند: خارش، کشیدن، خزیدن یا ضربان را احساس کند. درمانی برای سندرم پای بی قرار وجود ندارد، اما روش های کنترل سندرم دردسترس است.
سندرم پاهای بیقرار (RLS) یک بیماری مربوط به مغز، اعصاب و خواب است که باعث می شود یک میل قوی و تقریبا غیرقابل مقاومت برای حرکت دادن پاها ایجاد شود که حداقل تا حدی با حرکت تسکین می یابد. هنگامی که بدن فرد در هنگام عصر استراحت می کند، علائم شایع تر است. معمولاً علاوه بر احساسات ناراحت کننده در پاهای شما مانند ضربان یا درد رخ می دهد. میل به حرکت مداوم می تواند در توانایی فرد برای استراحت یا به خواب رفتن اختلال ایجاد کند.
میزان شیوع سندرم پای بیقرار چقدر است؟
بین 7 تا 10 درصد از جمعیت ایالات متحده به سندرم پای بیقرار مبتلا هستند. این بیماری در زنان شایع تر است. خطر ابتلا به آن با افزایش سن افزایش می یابد.
سندرم پای بیقرار چه حسی دارد؟
سندرم پای بی قرار باعث ایجاد احساساتی می شود که باعث می شود پاهای خود را حرکت دهید. این احساسات اغلب در پاها اتفاق می افتد، اما می توانند بازوها یا کل بدن را نیز تحت تاثیر قرار دهند. ممکن است احساسات زیر را تجربه شود:
- خزیدن
- خارش
- تیر کشیدن
- سوزش
- نبض
- کشش
این احساسات ممکن است در یک طرف بدن اتفاق بیفتد، اما معمولاً هر دو طرف را به طور مساوی مانند هر دو پا تحت تأثیر قرار می دهند.
انواع سندرم پای بیقرار:
- سندرم پای بیقرار زودهنگام
تشخیص قبل از 45 سالگی اتفاق می افتد، بیماری به کندی پیشرفت می کند و در این نوع معمولاً سندرم در تاریخچه بیولوژیکی خانوادگی فرد وجود دارد.
- سندرم پای بیقرار دیرهنگام:
RLS سریعتر پیشرفت کرده و تشخیص بعد از 45 سالگی اتفاق می افتد.
علائم سندرم پای بیقرار چیست؟
- احساسات ناخوشایند در پا که باعث می شود آنها را حرکت دهید.
- وقتی در حال استراحت هستید، این احساسات بدتر می شوند.
- تسکین ناراحتی (حداقل به طور موقت) هنگام حرکت‌دادن پاها
- لرزش پاها یا تکان دادن پاها در عصر و هنگام خواب
همچنین علائم سندرم پای بی قرار می تواند خواب فرد را تحت تاثیر قرار دهد که می تواند باعث موارد زیر شود:
- اختلالات خواب (مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب)
- تمایل به بلند شدن از رختخواب برای کشش یا حرکت دادن پاها
- خستگی یا خواب آلودگی در طول روز
- تغییر رفتار یا خلق و خو
- مشکل در توجه، به خاطر سپردن چیزها یا تمرکز
- افسردگی یا اضطراب
علت سندرم پای بیقرار چیست؟
علت سندرم پای بیقرار به خوبی شناخته نشده است. ممکن است به نحوه عملکرد بخشی از مغز که باعث حرکت (گانگلیون پایه) می شود، مربوط باشد. عقده های پایه از دوپامین برای تنظیم حرکت بدن استفاده می کنند. اگر این قسمت از مغز به اندازه کافی دوپامین دریافت نکند، نمی تواند حرکت را به درستی تنظیم کند. این می تواند منجر به علائم سندرم پای بیقرار شود.
تحقیقات نشان می دهد که موارد زیر ممکن در ایجاد سندرم پای بیقرار موثر باشد:
- ژنتیک: این سندرم می تواند از طریق ژن انتقال یابد. در طول لقاح، یکی از والدین بیولوژیکی یک ویژگی ژنتیکی (اتوزوم غالب) را منتقل می کند که منجر به تشخیص سندرم پای بیقرار می شود.
- کمبود آهن: با وجود سطوح طبیعی خون، آهن ممکن است در مغز شما کم باشد.
- شرایط پزشکی زمینه ای: برخی از شرایط می توانند باعث ایجاد سندرم پای بیقرار ثانویه شوند، یعنی زمانی که این سندرم با یک بیماری پزشکی دیگر رخ می دهد.
- داروها: برخی داروها، مانند آنتی هیستامین ها، داروهای ضد افسردگی یا داروهای ضد تهوع، می توانند باعث ایجاد سندرم پای بیقرار یا بدتر شدن علائم شوند.
چه شرایطی باعث ایجاد سندرم پای بیقرار می شود؟
برخی از شرایط پزشکی ممکن است علاوه بر سندرم پای بیقرار رخ دهد، از جمله:
- سطوح پایین آهن (کمبود آهن)
- کم خونی
- بارداری
- دیابت
- بیماری کلیوی
- نوروپاتی محیطی
- اختلال مصرف مواد
مواردی که محرک ایجاد سندرم پای بیقرار هستند:
- الکل
- کافئین
- نیکوتین
- داروهای خاص
- استرس
سندرم پای بیقرار چه گروه سنی را تحت تاثیر قرار می دهد؟
سندرم پای بیقرار می تواند هر فردی از جمله: کودکان، نوجوانان و بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد. اما در افراد بالای 50 سال شایع تر بوده و علائم با افزایش سن بدتر می‌شوند.
تشخیص سندرم پای بیقرار (RLS):
پزشک این سندرم را پس از معاینه فیزیکی برای بررسی علائم شما تشخیص می دهد. همچنین سابقه پزشکی کامل فرد و سابقه پزشکی خانوادگی را بررسی می شود.
از آنجایی که آزمایشی برای تشخیص سندرم پای بیقرار وجود ندارد، پزشک ممکن است معاینه عصبی و آزمایش خون برای رد سایر شرایط یا تعیین علت علائم ارائه دهد.
همچنین برای تأیید تشخیص این سندرم معیارهای زیر درنظر گرفته می شود:
- میل به حرکت دادن پاها که معمولاً با احساسات ناراحت کننده مانند درد یا کشیدن رخ می دهد.
- علائم در طول دوره های استراحت یا عدم فعالیت شروع می شود یا بدتر می شود.
- هنگام کشش، راه رفتن یا ورزش عضلات آسیب‌دیده، تسکین نسبی یا کلی تجربه می شود.
- علائم بدتر است یا فقط در عصر یا شب رخ می دهد.
- علائم در نتیجه وضعیت پزشکی دیگرنیست.
آیا تشخیص سندرم پای بیقرار در کودکان سخت است؟
بله، گاهی اوقات تشخیص سندرم در کودکان دشوار است. این به این دلیل است که یک کودک ممکن است نتواند علائم خود یا آنچه را که احساس می کند توصیف کند. معمول است که سندرم پای بیقرار در کودکان شبیه اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی (ADHD) یا دردهای رشد باشد.
سندرم پای بیقرار چگونه درمان می شود؟
درمان سندرم پای بیقرار ممکن است شامل مصرف داروها یا تغییر سبک زندگی برای کمک به تسکین علائم باشد.
چه چیزی پاهای بی قرار را سریع تسکین می دهد؟
حرکت دادن پاها می تواند به طور موقتا موحب تسکین فوری پا شود، اما علائم شما اغلب با توقف حرکت باز می گردد. همچنین ماساژ پاها، راه رفتن یا کشش را ممکن است موجب کاهش علائم شود.
آیا می توان از سندرم پای بی قرار پیشگیری کرد؟
هیچ راه شناخته شده‌ای برای پیشگیری از سندرم پای بی قرار وجود ندارد. می توان با درمان هر گونه بیماری زمینه ای یا اجتناب از محرک هایی مانند کافئین و الکل، خطر بدتر شدن علائم را کاهش داد.
مطالب مشابه:
سندرم پای بیقرار در دوران بارداری
سندرم Guillain-Barre
گرفتگی عضلات پا در شب
سندرم اهلرز-دانلوس(EDS)
مراقبت از نوزاد مبتلا به سندرم مارفان
منبع: my.clevelandclinic
