رفلاکس در نوزادان

رفلاکس (رفلاکس اسید) زمانی است که غذا از معده کودک به مری او باز می گردد که ممکن است منجر به تف کردن یا استفراغ شود.

در اکثر نوزادان، رفلاکس اسید مشکل ساز نیست. به این دلیل است که دستگاه گوارش کودک هنوز به طور کامل بالغ نشده است.

رفلاکس در میان نوزادان در سال اول شایع است و معمولاً بی ضرر است. اما گاهی اوقات نشانه ای از بیماری ریفلاکس معده (GERD) یا سایر شرایطی است که نیاز به درمان پزشکی دارند.

برای برخی از نوزادان، رفلاکس جدی‌تر است و بر توانایی آنها در دریافت مواد مغذی کافی تأثیر می‌گذارد. آنها معمولا علائم دیگری مانند: خون در استفراغ، افزایش وزن ضعیف یا سرفه مزمن دارند. پزشکان این علائم را علائم دردسرساز می نامند. چنین علائمی تفاوت بین رفلاکس معده (GER) و بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) را نشان می دهد.

رفلاکس معده به مری (GER) در مقابل بیماری ریفلاکس معده (GERD):

GER و GERD هر دو به رفلاکس اسید در افراد در هر سنی اشاره دارند، اما تفاوت های مهمی وجود دارد:

رفلاکس معده به مری (GER): این یک دوره گاه به گاه رفلاکس اسید است که کودکان بزرگتر و بزرگسالان آن را به عنوان سوء هاضمه یا سوزش سر دل توصیف می کنند. بی ضرر است و بیماری نیست. GER در نوزادان معمولاً در سال اول از بین می رود. در همین حال، تغییرات ساده در روال تغذیه ممکن است به کودک کمک کند کمتر تف کند.
بیماری ریفلاکس معده (GERD):GERD به ریفلاکس مزمن اسید اشاره دارد که ممکن است بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد و به مری آنها آسیب برساند. نوزادان مبتلا به GERD نیاز به نظارت دقیق تری دارند و درمان با دارو دارند.

به عنوان یک والدین نگران، چگونه تفاوت را تشخیص می دهید؟

این تشخیص آسان نیست، به خصوص زمانی که کودک هنوز نمی تواند از کلمات برای توصیف احساس خود استفاده کند. اگر کودک زیاد تف می کند و شما نگران هستید، بایستی با پزشک اطفال صحبت کنید.

آنها علائم و سابقه پزشکی کودک را برای تشخیص یا رد GERD و سایر شرایط پزشکی احتمالی در نظر می گیرند.

شیوع رفلاکس در نوزادان:

رفلاکس در نوزادان بسیار شایع است. حدود 50 درصد از نوزادان تا 3 ماهگی حداقل یک بار در روز علائم ریفلاکس مانند: تف کردن را نشان می دهند. حدود 66 درصد از نوزادان تا 4 ماهگی روزانه علائم رفلاکس را نشان می دهند. اما در 7 ماهگی، این عدد به 14 درصد کاهش می یابد و در 10 تا 14 ماهگی کمتر از 5 درصد است. اکثر این نوزادان GER دارند که در سال اول شایع است و جای نگرانی نیست. با این حال، برخی از این نوزادان مبتلا به GERD هستند.

محققان دقیقا نمی دانند چند نوزاد به GERD مبتلا هستند. بسیاری از علائم GERD غیر اختصاصی هستند. به عبارت دیگر، علائم مختص GERD نیستند، بلکه می توانند به بسیاری از علل یا شرایط احتمالی دیگر اشاره کنند. بنابراین، تشخیص قطعی اینکه آیا نوزاد مبتلا به GERD است یا نه، می تواند دشوار باشد.

محققان می دانند که GERD بیشتر بر نوزادان و کودکانی تأثیر می گذارد که:

فتق هیاتال داشته باشید.
اختلالاتی دارند که بر مغز یا سیستم عصبی آنها تأثیر می گذارد.
فیبروز کیستیک دارند.
صرع داشته باشند.
با شرایطی به دنیا می آیند که مری آنها را تحت تأثیر قرار می دهد.
آسم داشته باشند.
زود به دنیا می آیند (زایمان نارس).

علائم رفلاکس در نوزادان چیست؟

علامت اصلی رفلاکس در نوزادان تف کردن یا استفراغ است که پس از شیر خوردن رخ می دهد. معمولاً نوزادان کمی تف می کنند. این برای بسیاری از نوزادان در سال اول معمول است. اما علائم اضافی، مانند: امتناع از خوردن یا سرفه، می تواند نشان دهنده بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) باشد.

علائم GER عبارتند از:

تف کردن یا استفراغ بعد از تغذیه
تغذیه ای که بیشتر از حد معمول طول می کشد یا با تف کردن (گاهی) قطع می شود.
رفلاکس تنها چیزی نیست که می تواند این علائم را ایجاد کند. اما این یک احتمال است.

نوزادان مبتلا به GER افزایش وزن طبیعی دارند و به طور کلی در تغذیه مشکلی ندارند. آنها همچنین به نظر می رسد تحت تاثیر رفلاکس قرار نگرفته اند.

رفلاکس نوزاد معمولاً از 2 تا 3 هفتگی شروع می شود و در 4 تا 5 ماهگی به اوج خود می رسد. باید در 9 تا 12 ماهگی کاملاً از بین برود. غیرعادی است که علائم GER در هفته اول زندگی نوزاد یا پس از 6 ماهگی نوزاد شروع شود. در این موارد، علائم ممکن است به GERD یا بیماری دیگری اشاره کنند.

علائم بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) در نوزادان:

تف کردن یا استفراغ، که ممکن است شدید باشد.
ناراحتی یا تحریک پذیری، که ممکن است شامل گریه یا قوس شدن پشت در هنگام تغذیه باشد.
امتناع از شیر دادن یا نوشیدن از بطری.
افزایش وزن یا رشد نکردن
استفراغ خون.
مشکل در بلع.
سرفه.
خس خس سینه.
تنفس پر سر و صدا (استریدور).
گرفتگی صدا.

این علائم می تواند به بسیاری از شرایط احتمالی دیگر به جز GERD اشاره کند. اگر هر یک از این علائم را در کودک خود مشاهده کردید، توصیه می شود به پزشک اطفال مراجعه شود.

چه چیزی باعث رفلاکس در نوزادان می شود؟

رفلاکس زمانی اتفاق می‌افتد که دریچه عضلانی که مری و معده کودک را به هم متصل می‌کند، به طور کامل رشد نکرده باشد یا در زمانی که نباید باز شود. این دریچه یک عضله حلقه ای شکل است که اسفنکتر تحتانی مری نامیده می شود که اجازه می دهد غذا از مری کودک به معده او وارد شود. سپس سفت می شود تا از برگشت غذا به سمت بالا جلوگیری کند. این عضله، مانند: تمام ماهیچه های کودک، هنوز در سال اول کودک در حال رشد است. بنابراین، ممکن است بعداً بسته نشود.

غذا و اسید موجود در معده کودک گاهی اوقات می تواند به دریچه فشار وارد کند و باعث باز شدن آن شود. این ممکن است در صورتی اتفاق بیفتد که کودک بسیار پر باشد یا به طور ناگهانی وضعیت خود را تغییر دهد (مثلاً از حالت ایستاده به دراز کشیده).

عوارض رفلاکس در نوزادان:

GER عوارضی ایجاد نمی کند. با این حال، GERD ممکن است منجر به موارد زیر شود:

تاخیر در افزایش وزن طبیعی و رشد.
رفلاکس ازوفاژیت.
تنگی های مری.
مری بارت.
مشکلات تنفسی.

تشخیص رفلاکس در نوزادان:

پزشک اطفال سابقه پزشکی کودک را بررسی می کند و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. آنها باید دریابند که آیا رفلاکس کودک چیزی است که از آن بیشتر می شود (GER) یا بیماری است که ممکن است نیاز به درمان داشته باشد (GERD). اگر آنها مشکوک به GERD باشند، به دنبال نشانه هایی از عوارض خواهند بود. همچنین بایستی سایر شرایطی را که علائم و نشانه های مشابه رفلاکس اسید را دارند رد کنند.

رفلاکس خاموش در نوزادان:

رفلاکس خاموش زمانی است که برخی از محتویات معده کودک وارد مری او می شود اما از دهان او خارج نمی شود.

در عوض، آنها به معده کودک باز می گردند. در برخی موارد، به این دلیل است که کودک آنها را می بلعد. گاهی اوقات، به این دلیل است که محتویات آن تا دهانشان نمی رسد.

رفلاکس خاموش به این معنی نیست که کودک ساکت است.

نوزادان مبتلا به رفلاکس خاموش ممکن است گریه کنند، سرفه کنند یا صدایی خشن داشته باشند. اما از آنجایی که نمی بینید که کودکتان تف می کند، ممکن است متوجه نشوید که چه اتفاقی در حال رخ دادن است. بنابراین، رفلاکس ساکت است به این معنا که برای شما واضح نیست. متخصص اطفال می تواند در مورد اینکه چگونه ممکن است بر کودک تأثیر بگذارد، اطلاعات دهد.