موی زیر پوستی
موی زیر پوستی زمانی اتفاق میافتد که مویی که برداشته شده است، دوباره رشد میکند و به داخل پوست فرو میرود. اصلاح، کندن مو با موچین یا اپیلاسیون میتواند باعث این اتفاق شود. موی زیر پوستی میتواند باعث ایجاد برآمدگیهای ریز و متورم روی پوست شود که ممکن است دردناک باشند. این وضعیت اغلب افراد سیاهپوست با موهای فر را که موهایشان را اصلاح میکنند، تحت تأثیر قرار میدهد.
بیشتر موارد موی زیر پوستی بدون درمان بهبود مییابند. میتوانید با نکندن مو یا اصلاح نکردن موهای خیلی نزدیک به پوست، از این وضعیت جلوگیری کنید. اگر این گزینه امکانپذیر نیست، میتوانید روشهای دیگر حذف مو را امتحان کنید که خطر ابتلا به موی زیر پوستی را کاهش میدهد.
علائم:
علائم و نشانههای موی زیر پوستی عبارتند از:
- برآمدگیهای کوچک و متورم در محل اصلاح، کندن مو یا اپیلاسیون
- برآمدگیهای کوچکی که شبیه تاول هستند یا پر از چرک هستند.
- برآمدگیهای کوچکی که از پوست اطراف تیرهتر هستند (هیپرپیگمانتاسیون)
- سوزش
- خارش
- مو به شکل حلقه درمیآید، زیرا نوک مو خمیده شده و به داخل پوست رشد میکند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد:
موی زیر پوستی گاه به گاه نگران کننده نیست. اگر وضعیت شما بهبود نیافت یا اگر مرتباً باعث ایجاد مشکل میشود، به پزشک مراجعه کنید.
علل:
موهای زیرپوستی زمانی اتفاق میافتند که مویی که برداشته شده است، دوباره رشد میکند و به داخل پوست فرو میرود. این اتفاق معمولاً پس از اصلاح، کندن مو با موچین یا اپیلاسیون رخ میدهد.
ساختار و جهت رشد مو در ایجاد موهای زیرپوستی نقش دارند. اعتقاد بر این است که یک فولیکول موی خمیده که موهای کاملاً فر تولید میکند، پس از کوتاه شدن مو و شروع رشد مجدد، مو را به ورود مجدد به پوست تشویق میکند. اصلاح، لبه تیزی روی مو ایجاد میکند و سوراخ کردن پوست را آسانتر میکند.
موهای زیرپوستی همچنین ممکن است به دلایل زیر ایجاد شوند:
- کشیدن پوست هنگام اصلاح. این عمل باعث میشود مو به داخل پوست برگردد.
- کندن مو با موچین.
- وقتی مو به پوست شما نفوذ میکند، پوست شما مانند یک جسم خارجی واکنش نشان میدهد – تحریک میشود.
عوامل خطر:
عامل خطر اصلی برای موهای زیرپوستی، فر کردن محکم موها است.
عوارض:
موهای زیرپوستی که از بین نمیروند میتوانند منجر به موارد زیر شوند:
- عفونت باکتریایی (ناشی از خاراندن)
- لکههای پوستی که تیرهتر از حد معمول هستند (هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب)
- جای زخمهای برجسته که تیرهتر از پوست اطراف هستند (کلوئید)
- سودوفولیکولیت باربای، که به عنوان برآمدگیهای ناشی از اصلاح نیز شناخته میشود.
- جای زخمهای فرورفته ریز (شیارها)
پیشگیری:
برای جلوگیری از موهای زیرپوستی، از اصلاح، کندن مو با موچین و اپیلاسیون خودداری کنید. اگر این گزینهها در دسترس نیستند، از این نکات برای کاهش احتمال موهای زیرپوستی استفاده کنید:
- قبل از اصلاح، پوست خود را با آب گرم و یک پاککننده ملایم صورت بشویید.
- چند دقیقه قبل از اصلاح، از کرم یا ژل اصلاح روانکننده استفاده کنید تا موها نرم شوند. یا یک پارچه گرم و مرطوب روی پوست قرار دهید.
- کرم اصلاح بزنید و از یک تیغ تیز تک تیغه استفاده کنید. این کار به جلوگیری از اصلاح خیلی نزدیک کمک میکند.
- هنگام اصلاح، پوست خود را نکشید.
- در جهت رویش مو اصلاح کنید.
- بعد از هر بار کشیدن تیغ، آن را بشویید.
- پوست خود را بشویید و حدود پنج دقیقه با یک پارچه خنک و مرطوب روی پوست قرار دهید. سپس از یک محصول تسکیندهنده پس از اصلاح یا لوسیون اسید گلیکولیک برای از بین بردن سلولهای مرده پوست (لایهبرداری) استفاده کنید.
روشهای زیر برای از بین بردن موهای زیرپوستی نیز میتوانند به جلوگیری از موهای زیرپوستی کمک کنند:
- ریشتراش برقی یا ماشین اصلاح. هنگام استفاده از تیغ، از نزدیکترین حالت اصلاح استفاده نکنید. تیغ یا ماشین اصلاح را کمی از پوست خود دور نگه دارید.
- موبر شیمیایی (دپیلاتوری). مواد شیمیایی موجود در محصولات موبر ممکن است پوست شما را تحریک کنند، بنابراین ابتدا روی قسمت کوچکی از مو امتحان کنید.
تشخیص:
پزشک شما احتمالاً با معاینه پوست و پرسیدن در مورد عادات اصلاح موها، علت موهای زیرپوستی را تشخیص میدهد.
درمان:
برای درمان موهای زیرپوستی، اصلاح، کندن مو با موچین یا اپیلاسیون را تا زمانی که وضعیت بهبود یابد – معمولاً ۱ تا ۶ ماه – متوقف کنید. در صورت تمایل، ریش خود را با قیچی یا ماشین ریشتراش برقی کوتاه کنید. تا زمانی که تمام پوست تمیز نشده و موهای زیرپوستی از بین نرفتهاند، دوباره اصلاح را شروع نکنید. این مراحل به کنترل وضعیت کمک میکنند. اما باعث نمیشوند که این بیماری به طور دائم از بین برود.
اگر نمیتوانید تا این مدت بدون از بین بردن موهای خود دوام بیاورید و سایر تکنیکهای مراقبت از خود کمکی نمیکنند، پزشک شما ممکن است داروها، لیزر موهای زائد یا هر دو را توصیه کند.
لیزر موهای زائد و الکترولیز:
ممکن است پزشک شما لیزر موهای زائد را توصیه کند که در مقایسه با اصلاح، اپیلاسیون، کندن مو با موچین یا الکترولیز، موها را در سطح عمیقتری از بین میبرد. درمان با لیزر رشد مجدد مو را کند میکند و یک راه حل طولانی مدت است. عوارض جانبی احتمالی این روش تاول، جای زخم و از بین رفتن رنگ پوست (اختلال رنگدانه) است.
درمانهای خانگی:
اصلاح خیلی نزدیک میتواند باعث مشکلات پوستی شود.
اگر جوشهای ناشی از تیغ دارید اما نمیتوانید از اصلاح دست بکشید، یک برنامه منظم مراقبت از پوست مانند موارد زیر را برای کمک به کنترل این وضعیت ایجاد کنید:
- حداقل دو بار در هفته اصلاح کنید.
- موهای زیرپوستی را با موچین نکنید.
- قبل از اصلاح، ناحیه آسیبدیده را با استفاده از یک لیف گرم یا مسواک نرم بشویید. چند دقیقه با حرکات دایرهای ماساژ دهید.
- چند دقیقه دیگر یک پارچه گرم و مرطوب روی پوست قرار دهید.
- کرم اصلاح بزنید – اجازه ندهید خشک شود – و از یک تیغ تیز تک تیغه استفاده کنید.
- هنگام اصلاح، پوست خود را نکشید.
- در جهت رشد مو اصلاح کنید.
- بعد از هر بار اصلاح، تیغ را بشویید.
- پوست خود را بشویید و چند دقیقه یک پارچه خنک و مرطوب روی آن قرار دهید. سپس از یک محصول تسکیندهنده پس از اصلاح استفاده کنید.
در صورت امکان، از اصلاح نزدیک خودداری کنید. از ماشین اصلاح برقی استفاده کنید.
مطالب مشابه:
کیست درموئید
بیماری های پوستی در کودکان
لکه های پیری پوست
زرد زخم (Impetigo)
گزرودرما پیگمنتوزوم
منبع: mayoclinic
