هپاتیت حاد در کودکان
هپاتیت حاد در کودکان موضوع جدیدی نیست و می تواند نگران کننده باشد. کمپین های واکسیناسیون در سراسر جهان که موفق عمل کردند در چند دهه اخیر باعث کاهش “بروز” و “عواقب” ناشی از ویروس های هپاتیت A و B و همچنین بهبودی قابل توجه در سلامت و رفاه عمومی شدند.
بسیاری از ویروس های دیگر که معمولا افراد در دوران کودکی با آنها برخورد می کنند، کبدی هستند. این ممکن است منجر به بیماری در بعضی افراد و تشدید آن شود. در این موارد، آسیب کبدی، با افزایش سطح سرمی آنزیم های کبدی مثل آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینوترانسفراز (ASP) بروز پیدا می کند. این بیماری می تواند تا سرعت 100 برابر حالت طبیعی افزایش پیدا کند. در این موارد حاد، شرایط بیماران ممکن است به سرعت بدتر شود و منجر به اختلالات قابل توجهی در عملکرد کبد، مانند: انعقاد، یرقان و آنسفالوپاتی، و همچنین نارسایی کبد گردد.
برخی بیماران از این افزایش قابل توجه در سطح سرمی آنزیم های کبدی خود اطلاع ندارند و عمدتا دچار اختلالات عملکردی هستند.
درمان هپاتیت حاد در کودکان
اکثر بیماران بهبود می یابند. با این حال محدودیت هایی در عملکردهای بازسازی کبد وجود دارد. بنابراین لازم است که در موارد پیشرونده کودکان به مراکز پیوند کبد ارجاع داده شوند.
حتی با وجود استفاده از روش های تشخیصی سریع (با استفاده از ژن و آنتی ژن) علت زمینه ای هپاتیت حاد هنوز ناشناخته است. زمانی که یک اختلال تنفسی یا گوارشی همراه تب وجود دارد، تصور می شود که علت زمینه ای آن ها ویروسی است.
در تعداد زیادی از کودکان مبتلا به نارسایی کبدی که در طی سال های 1999 تا 2004 بستری شدند، علت بیماری بسیاری از آنها ناشناخته ماند. این موضوع تا به الان ادامه دارد. با توجه به سن کم بیماران زمینه های ژنتیکی و عوامل محیطی (در موارد نادر) مورد بررسی قرار می گیرد. محققان به جست و جوی علت هپاتیت حاد، به ویژه بیماری هپاتیتی که منجر به نارسایی کبدی شود ادامه می دهند تا بتوانند به گونه ای موثر از این کودکان مراقبت به عمل آورند.
دو گزارش از بریتانیا و آلاباما با هدف پاسخ به سوال بالا در رابطه با علت هپاتیت حاد در کودکان منتشر شد:
از آنجایی که گزارش های اولیه از آلاباما موجب مشارکت بین رسانه های اجتماعی، سازمان های جدید، جوامع پزشکی و کنسرسیوم های اپیدمیولوژیک (نحوه انتشار بیماری ها) شده است، تاکید جهانی بر تشخیص و گزارش هپاتیت حاد در کودکان است.
گزارشی در رابطه با 44 کودک مبتلا و بستری در مرکز پیوند کبد رسیده است. میانگین سنی کودکان 4 سال بوده و اکثر بیماران زردی و علائم گوارشی داشتند. علت بیماری در یک کودک بالای 10 سال سطح بالای آنزیم آمینوترانسفراز گزارش شد. 6 نفر از آنها دچار نارسایی کبدی و تحت پیوند این عضو قرار گرفتند.
گزارشی دیگر راجع به 9 کودک که شرایط سنی و علائمی مشابه گروه اول داشتند منتشر شد. سه نفر از آنان به نارسایی کبدی مبتلا و دو نفر پیوند کبد انجام دادند.
نکته جالب اینجاست که هر 9 کودک این گزارش و تعداد زیادی از کودکان گزارش قبلی تست آدنوویروس انسانی نوع 41 مثبت داشتند که با گزارشات دیگر مطابقت داشت. میزان ویروس سرم در این کودکان به مراتب بیشتر از افرادی بود که خود به خود بهبود یافتند. البته هنوز شواهد کاملا قطعی مبنی بر ارتباط بین آدنوویروس نوع 41 و نارسایی کبدی وجود ندارد.
عفونت های آدنوویروسی در کودکان
عفونت های آدنوویروسی در دوران کودکی بسیار شایع هستند. آدنو ویروس 41 عامل عفونت گاستروآنتریت حاد (بیماری التهابی که موجب اسهال و استفراغ می شود) میباشد.
به علاوه، آدنوویروس انسانی در موارد بسیاری همراه با سایر ویروس های شایع در کودکان (مانند راینوویروس یا همان ویروس سرماخوردگی انسانی، انتروویروس و ویروس آنفولانزا) و البته ویروس کرونا یافت شد.
قبل از هرگونه قضاوت در رابطه با تغییرات بیماری های همه گیر در واکنش ایمنی دوران کودکی، اطلاعات مناسب مورد نیاز است.
در نهایت، این روزها هیچ فردی مایل نیست راجع به وجود ویروس نگران کننده دیگری در جهان بشنود. با این حال، چون این دسته از اطلاعات با نگاه آینده نگر هنوز جمع آوری نشدند، اصلا روشن نیست که این سویه آدنوویروسی جدید باشد، یا موجب افزایش بروز و یا ایجاد هپاتیت حاد و نارسایی کبدی در کودکان شود.
دو گزارش مذکور به همه افراد نشان می دهد که ثبت و مطالعات بالینی در حوزه هپاتیت حاد کودکان شدیدا مورد نیاز است. احتمالا با توجه بیشتر به جمع آوری اطلاعات در این حوزه، محققان در آینده قادر به کشف این موضوع خواهند بود که آیا بین این ویروس، آدنوویروس 41 انسانی، و این بیماری در کودکان ارتباطی وجود دارد یا خیر.
مطالب مشابه:
