واژینوز باکتریایی یا واژینیت

به واژینوز باکتریایی BV یا واژینیت نیز میگویند. این بیماری عفونتی است که زمانی ایجاد می شود که تعداد زیادی باکتری خاص در واژن وجود داشته باشد. این شایع ترین عفونت واژن در زنان 15 تا 44 ساله است.

BV یک عفونت مقاربتی نیست (که به آن STI یا بیماری مقاربتی یا STD نیز گفته شود)، اما در زنان فعال از نظر جنسی شایع است و به ندرت برای زنانی که رابطه جنسی نداشتند اتفاق می افتد. STI عفونتی است که می توان با داشتن رابطه جنسی محافظت نشده با فرد مبتلا، به آن مبتلا شد. اگر BV باشد و درمان نشود، می تواند خطر ابتلا به STI را افزایش دهد. مهم است که هر عفونتی در دوران بارداری برای محافظت از مادر و کودک درمان شود.

علت BV یا واژینیت:

به طور قطع مشخص نیست که چه چیزی باعث BV یا واژینیت می شود. هر زنی ممکن است به آن مبتلا شود، اما افرادی که در معرض خطر ابتلا به BV می باشند، افرادی هستند که:

• شریک جنسی جدیدی داشتند.
• بیش از یک شریک جنسی دارند.
• دوش با استفاده از آب یا مایعات دیگر برای تمیز کردن داخل واژن استفاده می کنند.
• باردار هستند.
• یک دستگاه داخل رحمی (همچنین IUD) داشته باشند، به خصوص اگر خونریزی نامنظمی دارند. (IUD نوعی پیشگیری از بارداری است. به این صورت که یک قطعه پلاستیکی T شکل در رحم قرار می گیرد و به جلوگیری از بارداری کمک می کند.)

درمان طبیعی واژینیت در دوران بارداری:

درمان طبیعی واژینیت در دوران بارداری یک نگرانی مکرر برای مادران باردار است. واژینیت یک اصطلاح عمومی برای التهاب واژن است. واژینیت شایع است اما می تواند بسیار آزاردهنده باشد. زیرا تمایل به تکرار دارد و ممکن است در رابطه جنسی تداخل داشته باشد.

چهار نوع واژینیت شامل: تریکومونیازیس، عفونت های مخمری، واژینوز باکتریایی و واژینیت آتروفیک است.

نحوه درمان طبیعی واژینیت در دوران بارداری:

عفونت های مخمری توسط یک قارچ (نه توسط یک باکتری، ویروس یا انگل) ایجاد می شود. تخمین زده می شود که 75 درصد از زنان در طول زندگی خود عفونت قارچی را تجربه می کنند.

کسانی که بیشتر مستعد ابتلا به این عفونت ها هستند: زنان باردار، زنان مبتلا به دیابت، زنانی که آنتی بیوتیک ها، داروهای کورتیکواستروئیدی یا داروهای ضد بارداری خوراکی (قرص های ضد بارداری) مصرف می کنند و یا زنانی که مبتلا به کمبود آهن هستند.

در حالی که برخی ممکن است هیچ علائمی را تجربه نکنند، شایع ترین علائم عفونت قارچی عبارتند از:

• خارش ناحیه واژن
• ترشح غیر طبیعی
• ترشحات سفید یا قهوه ایی که می تواند شبیه پنیر باشد و بوی بدی دارد، مانند نان/ مخمر
• احساس سوزش در ناحیه واژن در هنگام ادرار و یا رابطه جنسی

پیشگیری از عفونت قارچی:

• طبیعی ترین راه برای درمان عفونت های قارچی، پیشگیری است. مطالعات پزشکی نشان می دهد که استفاده از لباس های زیر تنگ ممکن است رطوبت را در نواحی واژن افزایش دهد و محیطی را ایجاد کند که مستعد ابتلا به عفونت های قارچی باشد. مطالعات نشان می دهد که انجام اقداماتی برای از بین بردن رطوبت اضافی در نواحی واژن (مانند: استفاده از لباس های گشاد) ممکن است به پیشگیری کمک کند.
• بنابراین، توصیه می شود از لباس زیر گشاد و تنفس پذیر (پنبه ای) استفاده شود.
• مطالعات دیگر نشان می دهد که رابطه جنسی مکرر (هفت بار یا بیشتر در هفته) با افزایش خطر ابتلا به عفونت های قارچی در زنان مرتبط است. این ممکن است مربوط به ماهیت قلیایی منی باشد که می تواند تعادل pH واژن را مختل کند.
• بنابراین، توصیه می شود که رابطه جنسی کمتر باشد و از رعایت بهداشت بعد از رابطه جنسی مطمئن شوند (دور دهانه واژن را با صابون ملایم تمیز کنند).
• مصرف منظم ماست حاوی کشت زنده باکتری نیز با کاهش خطر ابتلا به عفونت های قارچی در زنان مرتبط است. این مشابه مصرف مکمل پروبیوتیک است.

 در حالی که شواهدی وجود دارد که نشان می‌ دهد این درمان‌ های طبیعی ممکن است به پیشگیری از عفونت‌ های قارچی کمک کند. اما هیچ راهی برای محافظت کامل در برابر عفونت وجود ندارد.

خود تشخیصی عفونت های قارچی معمولاً توصیه نمی شود. زیرا تشخیص اشتباه و احتمالی می تواند منجر به استفاده بیش از حد یا استفاده نادرست از کرم های موضعی و سایر گزینه های درمانی بدون نسخه شود.

اگر تشخیص عفونت قارچی توسط یک متخصص پزشکی تایید شود، احتمالاً یا یک درمان بدون نسخه را پیشنهاد می‌کنند یا ممکن است داروهای خوراکی، کرم ‌های ضد قارچ یا شیاف تجویز کنند.

درمان طبیعی واژینوز باکتریایی در دوران بارداری:

واژینوز باکتریایی (BV) (همچنین به عنوان واژینیت غیر اختصاصی شناخته می شود) توسط چندین نوع مختلف باکتری ایجاد می شود. بسیاری از زنان هیچ علائمی را تجربه نمی کنند، اما برخی ممکن است ترشحات سفید یا خاکستری با بوی ماهی داشته باشند. در برخی موارد، ترشح ممکن است کف آلود نیز به نظر برسد.

متأسفانه، واژینوز باکتریایی به طور طبیعی قابل درمان نیست. مهم است که به پزشک مراجعه شود زیرا واژینوز باکتریایی با زایمان زودرس، نوزادان کم وزن، پارگی پرده زودرس، قبل از زایمان و سقط جنین دیررس همراه است.

درمان واژینوز باکتریایی:

BV با آنتی بیوتیک درمان می شود. آنتی بیوتیک ها داروهایی هستند که عفونت های ناشی از باکتری ها را از بین می برند. آنتی بیوتیک ممکن است خوراکی باشد یا کرم یا ژلی باشد که در واژن استفاده می شود. درمان با آنتی بیوتیک برای BV در دوران بارداری برای کودک بی خطر است و ممکن است به کاهش خطر ابتلا به STD کمک کند.

گزینه ‌های درمانی مختلفی برای BV وجود دارد که شامل داروهای خوراکی، شیاف ‌ها و کرم‌ های سولفا می‌شود. اما به آنها محدود نمی‌ شود. درمان های خوراکی فعلی 7 روزه شامل کلیندامایسین و مترونیدازول هستند.

درمان واژینال با شیاف ها و کرم های سولفات ممکن است علائم را تسکین دهد اما برای جلوگیری از عوارض دوران بارداری ناکافی تلقی می شود.

تأثیر BV واژینیت بر بارداری:

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) تخمین می زند که سالانه 1 میلیون زن باردار به BV مبتلا می شوند. زنان باردار به دلیل تغییرات هورمونی که در دوران بارداری اتفاق می ‌افتد در معرض خطر ابتلا به BV هستند. هورمون ها مواد شیمیایی ساخته شده توسط بدن هستند.

اگر فرد در دوران بارداری مبتلا به BV باشد، کودک در معرض خطر زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد است. زایمان زودرس به تولد قبل از هفته 37 بارداری گفته می شود. به دنیا آمدن خیلی زود یا خیلی کوچک می تواند مشکلات سلامتی برای کودک ایجاد کند. BV همچنین می تواند باعث بیماری های التهابی لگن (همچنین PID) شود. PID یک عفونت در رحم است که می تواند خطر ناباروری (ناتوانی در باردار شدن) را افزایش دهد.

مطالب مشابه: