مری بارت
مری بارت (Barrett’s Esophagus) یک عارضه بالقوه جدی بیماری رفلاکس معده به مری (GERD) است. در این بیماری، بافت طبیعی پوشاننده مری (لوله ای که غذا را از دهان به معده می برد) به بافتی که شبیه پوشش روده است تغییر می کند. حدود 10 درصد از افراد مبتلا به علائم مزمن GERD به مری بارت مبتلا می شوند.
این بیماری هیچ علامت خاصی ندارد، اگرچه بیماران مبتلا به مری بارت ممکن است علائم مربوط به بیماری رفلاکس معده به مری را داشته باشند. با این حال، خطر ابتلا به آدنوکارسینوم مری که یک سرطان جدی و بالقوه کشنده مری است را افزایش می دهد.
اگرچه خطر ابتلا به این سرطان در افراد مبتلا به مری بارت بیشتر است، اما این بیماری همچنان یک بیماری نادر است. کمتر از 1 درصد از افراد مبتلا به مری بارت به این سرطان خاص مبتلا می شوند. با این وجود، اگر مری بارت برای شما تشخیص داده شده است، مهم است که معاینات معمول مری خود را انجام دهید. با انجام معاینه، پزشک می تواند سلول های پیش سرطانی و سرطانی را در مراحل اولیه، پیش از انتشار و زمانی که درمان بیماری آسان تر است، کشف کند.
بیماری رفلاکس معده به مری چیست و چگونه با مری بارت ارتباط دارد؟
افراد مبتلا به GERD ممکن است علائمی مانند سوزش سر دل، احساس ترش کردن معده، سوزش در پشت گلو، سرفه مزمن، لارنژیت و حالت تهوع را تجربه کنند.
هنگامی که غذا یا مایعی را می بلعید، از مری که لوله ای عضلانی از گلو به معده است عبور می کند. اسفنکتر تحتانی مری (حلقه ای از ماهیچه در انتهای مری) در جایی که به معده می رسد، از بالا رفتن محتویات معده به مری جلوگیری می کند.
معده برای هضم غذا اسید تولید می کند، اما بافت معده در برابر اسیدی که تولید شده محافظت می شود. با GERD، محتویات معده به مری بر می گردد. این اتفاق تحت عنوان رفلاکس شناخته می شود.
اکثر افراد مبتلا به رفلاکس اسیدی به مری بارت مبتلا نمی شوند. اما در بیماران مبتلا به رفلاکس مکرر اسید، سلول های طبیعی مری ممکن است در نهایت با سلول هایی که شبیه سلول های روده هستند جایگزین شوند و به مری بارت تبدیل شوند.
آیا رفلاکس معده به مری همیشه باعث مری بارت می شود؟
خیر، همه افراد مبتلا به رفلاکس معده به مری به مری بارت مبتلا نمی شوند و همه افراد مبتلا به مری بارت مبتلا به رفلاکس معده به مری نیستند. اما رفلاکس معده به مری طولانی مدت، عامل خطر اصلی است.
سایر عوامل خطر شامل شروع GERD در سنین پایین و سابقه مصرف سیگار در حال حاضر یا گذشته است.
مری بارت چگونه شناسایی می شود؟
از آنجایی که اغلب علائم خاصی در ارتباط با مری بارت وجود ندارد، تنها با آندوسکوپی فوقانی و بیوپسی می توان آن را تشخیص داد. دستورالعمل های انجمن گوارش آمریکا غربالگری را در افرادی که عوامل خطر متعددی برای مری بارت دارند توصیه می‌کند. عوامل خطر شامل سن بالای 50 سال، جنسیت مذکر، فتق هیاتال، GERD طولانی مدت و اضافه وزن است.
برای انجام آندوسکوپی متخصص گوارش پس از تزریق آرام بخش به بیمار، یک لوله انعطاف پذیر بلند را با دوربینی که به آن متصل است، وارد مری می کند. این روند ممکن است کمی ناراحت کننده باشد، اما دردناک نیست و اکثر افراد مشکل بخصوصی تجربه نمی کنند.
هنگامی که لوله وارد مری می شود، پزشک می تواند پوشش مری را به صورت بصری بررسی کند. در صورت وجود مری بارت قابل مشاهده است، اما تشخیص آن نیاز به بیوپسی دارد. پزشک نمونه کوچکی از بافت را برای بررسی زیر میکروسکوپ در آزمایشگاه برای تأیید تشخیص برمی دارد.
این نمونه همچنین از نظر وجود سلول های پیش سرطانی یا سرطان بررسی می شود. اگر بیوپسی وجود مری بارت را تأیید کرد، پزشک احتمالاً آندوسکوپی و بیوپسی بعدی را برای بررسی بافت بیشتر برای علائم اولیه سرطان توصیه می کند.
در صورتی که فرد مری بارت داشته باشد اما سلول های سرطانی یا پیش سرطانی یافت نشود، پزشک به احتمال زیاد همچنان انجام آندوسکوپی دوره ای را توصیه می کند. این اقدامی احتیاطی است. زیرا سرطان می تواند سال ها پس از تشخیص مری بارت در بافت بارت ایجاد شود. اگر سلول های پیش سرطانی در بیوپسی وجود داشته باشد، پزشک گزینه های درمان و نظارت را با فرد در میان می گذارد.
آیا مری بارت قابل درمان است؟
یکی از اهداف اولیه درمان، جلوگیری یا کند کردن رشد مری بارت با درمان و کنترل رفلاکس اسید است. این کار با تغییر سبک زندگی و دارو انجام می شود. تغییرات سبک زندگی شامل انجام اقداماتی مانند:
- ایجاد تغییرات در رژیم غذایی فرد زیرا غذاهای چرب، شکلات، کافئین، غذاهای تند و نعناع می توانند رفلاکس را تشدید کنند.
- اجتناب از مصرف الکل، مایعات کافئین دار و استعمال تنباکو
- کاهش وزن اضافه وزن خطر رفلاکس را افزایش می دهد.
- بالا قرار دادن سر به هنگام خواب، خوابیدن با سر بالا ممکن است به جلوگیری از جریان یافتن اسید معده به مری کمک کند.
- دراز نکشیدن تا سه ساعت پس از صرف غذا
- مصرف تمام داروها با آب فراوان
آیا درمان هایی که منحصرا به مری بارت اختصاص داشته باشد وجود دارد؟
چندین روش درمانی از جمله جراحی وجود دارد که به طور خاص برای تمرکز بر بافت غیر طبیعی طراحی شدند که عبارتند از:
- ابلیشن با فرکانس رادیویی (RFA): در این روش از امواج رادیویی ارسالی از طریق آندوسکوپ وارد شده به مری برای از بین بردن سلول های غیر طبیعی و در عین حال محافظت از سلول های سالم زیر آن استفاده می کند.
- فتودینامیک تراپی (PDT): در این روش با استفاده از لیزر از طریق آندوسکوپ برای از بین بردن سلول های غیر طبیعی در پوشش بدون آسیب رساندن به بافت طبیعی استفاده می کند. قبل از عمل، بیمار دارویی به نام فوتوفرین مصرف می کند که باعث می شود سلول ها به نور حساس شوند.
- اسپری کرایوتراپی آندوسکوپی: تکنیک جدیدتری است که از گاز نیتروژن سرد یا دی اکسید کربن از طریق آندوسکوپ برای منجمد کردن سلول های غیر طبیعی استفاده می کند.
- رزکسیون آندوسکوپی مخاط (EMR): هدف برداشتن بافت سرطانی و حذف هر گونه سلول پیش سرطانی یا سرطانی موجود در پوشش است. اگر سلول های سرطانی وجود داشته باشند، ابتدا سونوگرافی انجام می گیرد تا اطمینان حاصل شود که سرطان به عمق دیواره های مری حرکت نکرده است.
- جراحی: در مواردی که پیش سرطان شدید (دیسپلازی) یا سرطان شناسایی شده باشد، جراحی برای برداشتن قسمتی از مری یک گزینه است. هرچه پس از تشخیص زودتر جراحی انجام شود، شانس بهبودی بیشتر است.
مطالب مشابه:
علل شایع التهاب لوزه چیست؟
اختلالات رایج گوارشی
سوزش سر دل
تنگی مری
بیماری های گوارشی
منبع: webmd
