کلومید برای باروری
کلومید که با عنوان سروفن یا کلومیفن سیترات نیز شناخته می شود، یک داروی خوراکی است که معمولاً برای درمان انواع خاصی از ناباروری زنان استفاده می شود و گاهی اوقات برای بهبود باروری مردان نیز استفاده می شود. Clomid معمولاً به عنوان اولین اقدام برای زنانی که برای باردار شدن تلاش می کنند توسط پزشک، OBGYN (متخصص زنان و زایمان) و برخی از کلینیک های باروری تجویز می شود.
برای زنان، Clomid برای مدیریت و درمان ناباروری بدون تخمک گذاری یا تخمک گذاری اولیگو و برای القای تخمک گذاری برای بیمارانی که در تلاش برای باردار شدن هستند استفاده می شود. Clomid همچنین به افزایش تولید تخمدان فولیکول تخمک یا افزایش چندین فولیکول کمک می کند.
چند نکته در مورد Clomid:
- کلومید رایج ترین داروی باروری است. Clomid به شکل قرص تجویز می شود. اکثر داروهای باروری قوی تر نیاز به تزریق دارند.
- Clomid یک محرک تخمک گذاری است که به بدن کمک می کند تا تخمک های بالغ بیشتری در هر چرخه تولید کند و به تخمک گذاری کمک می کند.
- کلومید ممکن است به عنوان سروفن یا با نام عمومی آن کلومیفن سیترات نیز شناخته و به فروش برسد.
- در برخی کارآزمایی ها مشاهده شده است که Clomid تخمک‌گذاری را در بیش از 80 درصد از شرکت کنندگان تحریک می کند.
- Clomid معمولاً برای مقاربت به موقع، درمان IUI و مینی IVF استفاده می شود.
- کلومید برای درمان برخی از موارد ناباروری با عامل مردانه استفاده می شود.
- در حالی که بسیاری از OBGYN و کلینیک های باروری هنوز کلومید را تجویز می کنند، بسیاری از متخصصان غدد تولید مثلی از تجویز کلومید به لتروزول برای ناباروری زنان تغییر جهت دادند. زیرا شانس مشابهی برای بارداری به فرد می دهند. لتروزول عموماً عوارض جانبی کمتری دارد و احتمال بیشتری وجود دارد که منجر به ایجاد نوزادان تک قلو شود.
افرادی که باید کلومید را مصرف کنند:
Clomid معمولاً برای زنان مبتلا به اختلالات تخمک گذاری که تخمک گذاری نامنظم دارند یا اصلاً تخمک گذاری نمی کنند، تجویز می شود. در نتیجه شانس لقاح را بهبود می بخشد. همچنین برای بسیاری از بیماران نابارور مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) برای تحریک تخمک گذاری کلومید تجویز می شود.
کلومید برای درمان ناباروری مردان در مواردی که مردان تعداد اسپرم پایینی دارند، به ویژه زمانی که ناشی از تستوسترون پایین باشد، استفاده می شود.
PCOS و سایر اختلالات تخمک گذاری:
سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یکی از شایع ترین اختلالات هورمونی غدد درون ریز در زنان است و علت شماره یک ناباروری است که حدود 20 تا 25 درصد از تمام موارد ناباروری را شامل می شود. زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک معمولاً عدم تعادل هورمونی را تجربه می کنند که مانع از تخمک گذاری می شود. اکثر زنان مبتلا به PCOS تخمک گذاری نامنظم دارند یا اصلاً تخمک گذاری نمی کنند.
Clomid معمولاً اولین دارویی است که برای بیماران PCOS تجویز می شود (اگرچه لتروزول معمولاً گزینه بهتری است). کلومید برای افزایش منظم تخمک گذاری و شانس بارداری برای زنان مبتلا به PCOS شناخته شده است.
ناباروری غیر قابل توضیح:
کلومید سیترات نیز برای بیماران مبتلا به ناباروری نامشخص همراه با تلقیح (IUI) تجویز می شود.
زنانی که لوله های فالوپ طبیعی دارند، سیکل های منظم ۲۸ روزه دارند و شریک هایی با تعداد اسپرم طبیعی دارند. اما همچنان ناباروری را تجربه می‌کنند، «ناباروری غیرقابل توضیح» نام دارد.
برخی از کلینیک ها، کلومید را برای درمان ناباروری غیرقابل توضیح تجویز می کنند. اما اغلب کمتر از سایر درمان های جایگزین موثر است. کلومید معمولاً به عنوان اولین درمان تجویز می شود. زیرا مقرون به صرفه است و عوارض جانبی کمتری دارد. Clomid برخلاف سایر درمان های فشرده تر، به شکل قرص تجویز می شود و می تواند توسط OBGYN یا پزشک عمومی تجویز شود.
ناباروری با عامل مردانه:
کلومید را می توان برای درمان ناباروری مردانه، به ویژه برای مردانی که تعداد اسپرم آنها به دلیل سطح پایین تستوسترون پایین است، استفاده کرد. کلومید تولید FSH (افزایش تولید اسپرم) و LH (تولید تستوسترون) را افزایش می دهد و منجر به تولید و عملکرد بهتر اسپرم می شود. مصرف کلومید یکی از راه هایی است که مردان می توانند باروری خود را افزایش دهند.
تاثیر Clomid بر بهبود باروری:
کلومیفن می تواند باعث شود زنان در هر ماه چندین تخمک تولید کنند. همچنین می تواند به تحریک تخمک گذاری برای زنانی که تخمک گذاری طبیعی ندارند کمک کند. کلومید با فریب دادن بدن به این صورت که سطح استروژن آن کمتر از آنچه هست، عمل می کند. این باعث می شود بدن هورمون های اضافی تولید کند که تخمدان را تحریک می کند تا تخمک های بالغ بیشتری تولید کند تا در طول تخمک گذاری آزاد شود.
با تولید و آزادسازی تخمک های بیشتر در هر ماه، هدف های بیشتری برای دریافت اسپرم وجود دارد و در نتیجه شانس لقاح افزایش می یابد.
مکانیسم عمل کلومید:
کلومیفن یک تعدیل کننده انتخابی گیرنده استروژن است. به طور انتخابی به گیرنده های استروژن در هیپوتالاموس، تخمدان، آندومتر و دهانه رحم متصل می شود.
کلومید همچنین به عنوان یک آگونیست جزئی استروژن در هیپوتالاموس عمل می کند و باعث مهار بازخورد منفی استروژنی می شود. این بدان معناست که کلومیفن باعث می شود مغز سطح استروژن خون را اشتباه تفسیر کند. هنگامی که هیپوتالاموس سطوح پایین استروژن را حس می کند، غده هیپوفیز را تحریک می کند تا تولید گنادوتروپین (LH و FSH) را افزایش دهد. غده هیپوفیز میزان گنادوتروپین ها به ویژه هورمون لوتئینه کننده (LH) و هورمون محرک فولیکول (FSH) را در سیستم تنظیم می کند. این دو هورمون نقش کلیدی در تخمک گذاری دارند. سطوح LH و FSH بر زمان و تعداد تخمک ها تأثیر می گذارد. LH مسئول بلوغ بیشتر و تخمک گذاری تخمک(ها) است.
هنگامی که غده هیپوفیز تولید FSH و LH را افزایش می دهد، رشد فولیکول ها که حاوی تخمک هستند را تحریک می کند. نتیجه تولید چندین فولیکول است که هر کدام حاوی یک تخمک است. معمولاً یک فولیکول تخمک در یک چرخه طبیعی بدون دارو فعال می شود، تخمک رشد می کند و بالغ می شود و سپس از تخمدان آزاد می شود. کلومید باعث بلوغ فولیکول های متعدد می شود تا تخمک های متعدد تخمک گذاری شوند.
با افزایش مقدار LH و FSH تولید شده در بدن، Clomid می تواند به افزایش تخمک گذاری و رشد تخمک کمک کند.
کلومید و درمان های باروری:
همانطور که در بالا ذکر شد، Clomid یکی از رایج ترین داروهای باروری است. برخلاف سایر داروها، Clomid اغلب توسط OBGYN یا پزشک تجویز می شود. کلومید همچنان همراه با برخی از درمان های باروری استفاده می شود.
تست بارداری:
اولین قدم در درمان بارداری، تست بارداری زنانه و مردانه است. مردان برای اطمینان از سلامت اسپرم تحت آنالیز مایع منی قرار می گیرند. شریک زن تحت آزمایش خون و سونوگرافی برای ارزیابی تخمک گذاری، عملکرد تخمدان و آناتومی ساختارهای تولید مثلی قرار می گیرد. اگر نتایج آزمایش مرد نشان دهد که تعداد اسپرم او کم است، ممکن است آزمایش خون انجام شود و اگر مشخص شود که تستوسترون پایینی دارد، ممکن است برای او کلومید تجویز شود. پس از اینکه پزشک نتایج تست باروری زوجین را بررسی کرد، درمان مناسب را توصیه خواهد کرد.
کلومید و مقاربت در زمان مشخص:
از آنجایی که چرخه های مقاربتی زمانبندی شدند یک راه حل نسبتاً طبیعی برای باروری است. معمولاً برای زوج هایی که قبلاً آزمایش باروری مردانه و زنانه انجام دادند و نتایج «طبیعی» دریافت کردند یا برای کسانی که به دنبال راه حلی کم هزینه قبل از آزمایش هستند، توصیه می شود.
به طور کلی مقاربت به موقع ساده ترین درمان باروری موجود است. این شامل استفاده از سونوگرافی و آزمایش خون (یا حتی یک کیت پیش بینی تخمک گذاری خانگی) برای نظارت بر رشد فولیکولی و رشد تخمک است.
با نظارت بر رشد تخمک و سطح هورمون، پزشکان می توانند زمانی را که می توانند رابطه جنسی داشته باشند و بهترین شانس را برای باردار شدن داشته باشند شناسایی کنند.
کلومید را می توان همراه با چرخه های زمانبندی شده مقاربت استفاده کرد. متخصصان باروری ممکن است کلومید یا سایر داروهای باروری را برای تحریک تولید تخمک توسط تخمدان ها، تحریک تخمک گذاری و بهبود شانس بارداری طبیعی تجویز کنند.
کلومید و تلقیح داخل رحمی (IUI):
درمان IUI معمولاً به زوج هایی توصیه می شود که بعد از چند دوره مقاربتی نتوانستند باردار شوند یا برای زوج هایی که شریک مرد ممکن است مشکلات حرکتی اسپرم داشته باشند توصیه می شود. مشابه چرخه مقاربتی زمانبندی شده، Clomid ممکن است در کنار درمان IUI برای تحریک رشد تخمک و کمک به زمان تخمک‌گذاری با تلقیح تجویز شود.
در طول درمان IUI، اسپرم جمع‌آوری، تغلیظ و به رحم زن فرستاده می شود. هدف از درمان IUI افزایش تعداد اسپرم هایی است که به رحم و سپس لوله های فالوپ می رسند تا شانس لقاح موفقیت آمیز را افزایش دهد. کلومید دوباره برای افزایش تعداد تخمک های موجود برای لقاح و بهبود تخمک گذاری استفاده می شود.
نحوه استفاده از Clomid (پروتکل و دوز):
پیروی از تجویز پزشک هنگام مصرف Clomid بسیار مهم است. بنابراین موارد زیر فقط برای اطلاعات عمومی می باشد!
کلومیفن به عنوان یک قرص، معمولاً با نام تجاری Clomid مصرف می شود و به طور کلی به عنوان یک قرص (50 میلی گرم) هر روز به مدت 5 روز در شروع چرخه قاعدگی (از روز 2-4 شروع و تا 5 روز ادامه می یابد) تجویز می شود. یک فولیکول بالغ معمولا در حدود روز دوازدهم سیکل پیدا می شود. اگر Clomid باعث تخمک گذاری نشود، می توان دارو را تغییر داد تا نیازهای بیمار را برطرف کرد.
سونوگرافی برای نظارت بر تعداد و بلوغ فولیکول ها استفاده می شود. کیت های پیش بینی تخمک گذاری همچنین می توانند برای اندازه گیری افزایش LH در اواسط چرخه استفاده شوند که نشان دهنده وقوع تخمک گذاری است. تخمک گذاری حدود 24-48 ساعت پس از تشخیص افزایش LH در ادرار اتفاق می افتد.
لقاح طبیعی (رابطه به موقع) یا مصنوعی (IUI) تقریباً 12 تا 36 ساعت پس از تشخیص افزایش LH (یا مصرف یک داروی محرک) انجام می شود.
توجه به این نکته ضروری است که توصیه می شود از Clomid بیش از 3 ماه مداوم استفاده نشود. پس از سه ماه استفاده مداوم، بهتر است 1 تا 2 ماه استراحت کرده، سپس این الگو را با تکرار تا زمان بارداری از سر بگیرند.
میزان موفقیت Clomid:
تحقیقات نشان دادند که Clomid می تواند در 80 درصد از زنان بدون تخمک گذاری باعث تخمک گذاری شود. اما کمتر از 40 درصد از این زنان باردار شدند. کلومید می تواند به درصد بالایی از زنان در تخمک گذاری کمک کند، اما این تضمین نمی کند که حاملگی رخ دهد. میزان بارداری کلومید معمولاً بین 10 تا 20 درصد است اما می تواند پس از 6 سیکل به 60 درصد برسد.
مانند سایر درمان های باروری، میزان موفقیت کلومید به شدت به سن بستگی دارد. تحقیقات نشان دادند که Clomid برای زنان زیر 35 سال در مقایسه با زنان در اوایل دهه 40، درمان موثرتری برای تحریک تخمک گذاری و در نهایت بارداری می باشد.
از آنجایی که میزان موفقیت عموماً برای افراد بالای 40 سال بسیار پایین است، تزریق گنادوتروپین و IVF معمولاً به عنوان اولین اقدام برای زنان بالای 40 سال توصیه می شود.
مقاومت کلومید:
متاسفانه، Clomid برای همه زنان بدون در نظر گرفتن سن فرد کار نمی کند. گاهی اوقات، متخصصان باروری متفورمین (داروی خوراکی که معمولا برای درمان دیابت استفاده می شود) را برای مصرف همراه با کلومید تجویز می کنند. استفاده از کلومیفن و متفورمین با هم می تواند برای تحریک تخمک گذاری در برخی از زنان، به ویژه آنهایی که PCOS دارند، مفید باشد.
زنانی که پس از مصرف کلومید قادر به تخمک گذاری نیستند، “مقاوم به کلومید” در نظر گرفته می شوند و معمولاً داروهای مختلفی برای تحریک تخمک گذاری آنها تجویز می شود. متخصصان باروری ممکن است یک داروی خوراکی جایگزین مانند لتروزول را تجویز کنند که به زنان مقاوم به کلومید کمک می کند تا تخمک گذاری کنند. همچنین بسته به بیمار و اهداف درمانی او، متخصص باروری ممکن است داروهای تزریقی مانند Gonadtropins را توصیه کند.
Clomid برای مردان:
Clomid می تواند از چند طریق به باروری مردان کمک کند. می تواند به افزایش سطح اسپرم و همچنین اصلاح عدم تعادل هورمونی، به ویژه تستوسترون پایین کمک کند. با افزایش تعداد اسپرم مرد، ممکن است شانس بیشتری برای بارداری طبیعی یا از طریق درمان IUI وجود داشته باشد.
کلومید با افزایش مقدار هورمون محرک فولیکول (FSH) تولید شده در بدن به بهبود تولید اسپرم کمک می کند. به طور مشابه، با افزایش میزان هورمون لوتئینیزه کننده بدن به بهبود سطح تستوسترون کمک می کند. تحقیقات نشان دادند که افزایش LH و FSH باعث افزایش تولید تستوسترون و همچنین تولید اسپرم در مردان با تستوسترون پایین می شود.
مطالعه‌ای که در وبسایت انجمن آمریکایی پزشکی باروری (ASRM) منتشر شد، اثربخشی درمان با کلومیفن سیترات را در مردان مبتلا به اولیگوزواسپرمی ایدیوپاتیک و ناباروری بررسی کرد. دریافتند که بیماران تحت درمان با کلومیفن سیترات، افزایش بیشتری در تعداد اسپرم و تحرک اسپرم داشتند. همچنین در این بیماران 37 درصد میزان بارداری بیشتری مشاهده شد.
هزینه کلومید:
کلومید ارزان ترین داروی باروری است و به دوز مصرفی و اینکه از یک نام تجاری یا کلیومیفن سیترات استفاده می شود بستگی دارد و بین 10 تا 100 دلار در هر چرخه هزینه دارد. Clomid معمولاً تحت پوشش بیمه قرار می گیرد. حتی اگر سایر داروهای باروری تحت پوشش بیمه قرار نگیرند.
کلومید و لتروزول:
مشابه کلومید، لتروزول یک مهارکننده آروماتاز است (تولید استروژن را کاهش می دهد) که می تواند برای تحریک تخمک گذاری در بیماران با الگوهای تخمک گذاری نامنظم یا کسانی که از عدم تخمک گذاری رنج می برند استفاده شود. لتروزول با مسدود کردن تولید استروژن، تخمک گذاری را بهبود می بخشد، که باعث آزاد شدن FSH و LH اضافی می شود.
تحقیقات در مورد لتروزول و کلومیفن برای درمان ناباروری در بیماران مبتلا به مشکلات تخمک گذاری گسترده است. مطالعات نشان دادند که هر دو دارو می توانند منظم بودن تخمک گذاری و شانس بارداری را افزایش دهند. با این حال، تحقیقات اخیر نشان دادند که لتروزول برای تحریک تخمک گذاری و افزایش شانس بارداری، به ویژه برای زنان مبتلا به PCOS، موثرتر از کلومیفن است.
از آنجایی که کلومیفن و لتروزول هر دو تعداد تخمک هایی را که بدن تولید می کند افزایش می دهند، شانس داشتن دوقلو (یکی از خطرات اصلی مصرف داروهای باروری) را تا 3.4 درصد از گروه لتروزول و 7.4 درصد از گروه کلومیفن افزایش می دهند.
با توجه به تحقیقات جدید پیرامون میزان موفقیت لتروزول در مقایسه با کلومیفن و موارد پایین بارداری دوقلو، بسیاری از کلینیک های باروری، تجویز Clomid را به Femara (نام تجاری Letrozole) برای ناباروری زنان تغییر دادند.
سایر داروهای باروری:
چندین داروی مختلف برای بارداری در دسترس هستند که می توانند همراه با درمان های باروری یا افزایش شانس بارداری طبیعی مورد استفاده قرار گیرند. برای شناخت اینکه کدام دارو با اهداف درمان باروری فرد مطابقت دارد، توصیه می شود تعیین دارو توسط متخصص بارداری صورت گیرد.
پزشک بارداری فرد نتایج آزمایشات بارداری، سابقه بارداری و پزشکی گذشته و سایر اطلاعات موجود را برای تعیین درمان و پروتکل دارویی مناسب برای فرد بررسی می کند.
لتروزول (Femara):
لتروزول که در اصل به عنوان یک داروی ضد سرطان سینه ساخته میشود، معمولاً بهترین انتخاب برای تحریک تخمدان ها در طول یک چرخه مقاربتی به موقع القای تخمک گذاری و سیکل های IUI است. مشابه کلومید، لتروزول با افزایش مقدار ترشح FSH از غده هیپوفیز عمل می کند.
متفورمین (گلوکوفاژ، فورتامت):
یک داروی خوراکی برای دیابت نوع 2 است که به بهبود مقاومت به انسولین و کاهش سطح انسولین کمک می کند. اگرچه ممکن است به نظر نرسد که با ناباروری مرتبط باشد، اما تحقیقات نشان دادند که متفورمین به افرادی که به طور منظم تخمک گذاری نمی کنند یا PCOS دارند، بسیار کمک می کند.
گنادوتروپین ها:
معمولاً داروهای تزریقی پس از IUI ناموفق استفاده می شوند. آنها را می توان با هر دو دوره IUI و IVF استفاده کرد.
به طور کلی کلومیفن سیترات، کلومید یا سروفن معمولاً داروهایی هستند که برای بارداری تجویز می شوند که می توانند تخمک‌گذاری و تعداد تخمک هایی را که یک زن در هر ماه تولید می کند و همچنین اسپرم مردان با تستوسترون پایین را افزایش دهند. معمولاً برای بیماران زن که مشکلات تخمک گذاری دارند، مانند: کسانی که با سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) تشخیص داده شدند، بهترین کار را انجام می دهد.
Clomid از دهه 1960 برای درمان ناباروری استفاده شده است، اگرچه ممکن است قدیمی ترین دارویی باشد که برای درمان ناباروری استفاده می شود، اما به این معنی نیست که بهترین دارو است.
مطالب مشابه:
1 دیدگاه