آندومیوز
آندومیوز زمانی رخ می دهد که بافتی که به طور معمول رحم را می پوشاند (بافت آندومتر) به دیواره عضلانی رحم رشد می کند. بافت جابجا شده در طول هر سیکل قاعدگی به عملکرد طبیعی خود ادامه می دهد – ضخیم شدن، شکسته شدن و خونریزی. بزرگ شدن رحم و پریودهای دردناک و سنگین می تواند از عوارض آن باشد.
پزشکان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث آندومیوز می شود، اما این بیماری معمولا پس از یائسگی برطرف می شود. برای زنانی که ناراحتی شدیدی ناشی از آندومیوز دارند، درمان های هورمونی می تواند کمک کننده باشد. برداشتن رحم (هیسترکتومی) آدنومیوز را درمان می کند.
علائم و نشانه های آدنومیوز:
برخی اوقات، آدنومیوز هیچ علامت و نشانه ای ندارد یا ناراحتی خیلی خفیفی ایجاد می کند. با این حال، آدنومیوز می تواند باعث:
- خونریزی پریودی طولانی و شدید
- گرفتگی شدید یا درد لگنی تیز و چاقویی در طول قاعدگی (دیسمنوره)
- درد مزمن لگن
- مقاربت دردناک (دیسپارونی)
رحم شما ممکن است بزرگتر شود. اگر چه ممکن است ندانید رحم بزرگتر است. اما ممکن است متوجه حساسیت یا فشار در قسمت پایین شکم خود می شوید.
چه زمانی به پزشک مراجعه شود؟
اگر خونریزی سنگین و طولانی مدت دارید یا در طی دوره های پریودی دردهای شدید دارید که باعث اختلال در فعالیت های روزانه شما می شود، به پزشک مراجعه کنید.
علت آندومیوز:
علت آدنومیوز شناخته نشده است. تئوری های زیادی در این باره وجود دارد، از جمله:
- رشد بافت تهاجمی: برخی از متخصصان بر این باورند که سلول های آندومتر از پوشش داخلی رحم به عضله ای که دیواره های رحم را تشکیل می دهد حمله می کنند. برش های رحمی که در طی یک عمل جراحی مانند سزارین (برش سزارین) ایجاد می شود ممکن است باعث تهاجم مستقیم سلول های آندومتر به دیواره رحم شود.
- منشاهای رشد: برخی دیگر از متخصصان گمان می کنند که بافت آندومتر در عضله رحم، زمانی که رحم برای اولین بار در جنین تشکیل می شود، رسوب می کند.
- التهاب رحم مربوط به زایمان: نظریه دیگری ارتباط بین آدنومیوز و زایمان را نشان می دهد. التهاب پوشش رحم در طول دوره پس از زایمان ممکن است باعث شکسته شدن مرز طبیعی سلول های پوشاننده رحم شود.
- منشا سلول بنیادی: یک تئوری جدید پیشنهاد می کند که سلول های بنیادی مغز استخوان ممکن است به عضله رحم حمله کنند و باعث آدنومیوز شوند.
صرف نظر از نحوی ایجاد آدنومیوز، رشد آن وابسته به استروژن در گردش خون است.
فاکتورهای خطر:
فاکتورهای خطر آدنومیوز عبارتند از:
- جراحی قبلی رحم، مانند سزارین، برداشتن فیبروم، یا اتساع و کورتاژ (D&C)
- زایمان
- میانسالی
بیشتر موارد آدنومیوز – که به استروژن بستگی دارد – در زنان 40 و 50 ساله مشاهده می شود. آدنومیوز در این زنان می تواند با قرار گرفتن بیشتر در معرض استروژن مرتبط باشد. با این حال، تحقیقات فعلی نشان می دهد که این بیماری ممکن است در زنان جوان تر نیز شایع باشد.
عوارض آندومیوز:
اگر اغلب در طول قاعدگی خونریزی شدید و طولانی دارید ممکن است دچار کم خونی مزمن شوید که باعث خستگی و سایر مشکلات سلامتی می شود.
اگر چه این بیماری مضر نیست، اما درد و خونریزی بیش از حد مرتبط با آدنومیوز می تواند زندگی روزمره شما را مختل کند. ممکن است از فعالیت های که در گذشته از آن ها لذت می برده اید اجتناب کنید زیرا درد دارید یا نگران هستید که ممکن است خونریزی داشته باشید.
تشخیص:
برخی از بیماری های رحمی دیگر می توانند علائم و نشانه های مشابه علائم آدنومیوز ایجاد کند و تشخیص آدنومیوز را دشوار می کنند. این شرایط شامل تومورهای فیبروئید (لیومیوم)، رشد سلول های رحمی در خارج از رحم (اندومتریوز) و رشد در پوشش رحم (پولیپ آندومتر) است.
پزشک ممکن است تنها پس از رد سایر علل احتمالی علائم و نشانه های شما به این نتیجه برسد که آدنومیوز دارید.
پزشک ممکن است بر اساس موارد زیر به آدنومیوز مشکوک شود:
- علائم و نشانه ها
- معاینه لگنی که رحم بزرگ و حساس را نشان می دهد
- تصویربرداری سونوگرافی از رحم
- MRI
در برخی موارد پزشک ممکن است نمونه ای از بافت رحم را برای آزمایش (بیوپسی آندومتر) جمع آوری کند تا مطمئن شود که مشکل جدی تری ندارید. اما بیوپسی آندومتر به پزشک کمک نمی کند تا تشخیص آدنومیوز را تایید کند.
تصویربرداری از لگن مانند سونوگرافی و MRI می تواند علائم آدنومیوز را تشخیص دهد، اما تنها راه برای تایید آن، بررسی رحم پس از هیسترکتومی است.
درمان آندومیوز:
آدنومیوز اغلب بعد از یائسگی از بین می رود، بنابراین درمان ممکن است به میزان نزدیکی شما به آن مرحله از زندگی بستگی داشته باشد.
گزینه های درمانی برای آدنومیوز عبارتند از:
- داروهای ضدالتهاب: پزشک ممکن است داروهای ضدالتهابی مانند اپبوپروفن را برای کنترل درد توصیه کند. اگر یک یا دو روز قبل از شروع دوره قاعدگی یک داروی ضدالتهابی مصرف کنید، این می تواند جریان خون قاعدگی را کاهش دهد و به تسکین درد کمک کند.
- داروهای هورمونی: قرص های ضدبارداری ترکیبی استروژن-پروژسترون یا چسب های حاوی هورمون یا حلقه های واژنی ممکن است خونریزی شدید و درد مرتبط با آدنومیوز را کاهش دهد. پیشگیری از بارداری فقط با استفاده مداوم از پروژسترون، مانند دستگاه داخل رحمی (IUD) یا قرص های ضدبارداری اغلب باعث آمنوره می شوند – عدم وجود دوره های قاعدگی – که ممکن است کمی تسکیل دهنده دردهای آدنومیوز باشد.
- هیسترکتومی: اگر درد شما شدید است و هیچ درمان دیگری موثر نبوده است، پزشک ممکن است جراحی را برای برداشتن رحم پیشنهاد دهد. برداشتن تخمدان ها برای کنترل آدنومیوز ضروری نیست.
مطالب مشابه:
