ائوزینوفیل

ائوزینوفیلی یک وضعیت پزشکی است که در آن تعداد ائوزینوفیل بالا است. ائوزینوفیل ها یکی از انواع گلبول های سفید خون هستند که در مغز استخوان ساخته می‌شوند و به بافت‌های مختلف منتقل می‌شوند و با مواد حساسیت زا (آلرژن)  یا مواد خارجی مانند انگل ها مبارزه می کنند و به محافظت از بدن در برابر عفونت های قارچی و انگلی کمک می کنند. برخی از شرایط پزشکی و داروها باعث افزایش سطح ائوزینوفیل می شوند.

وجود ائوزینوفیل ها در بدن دو نقش متفاوت در سیستم ایمنی ایفا می کند، که عبارتنداز:

کنترل التهاب و از بین بردن مواد خارجی.

آن‌ها می توانند ذرات خارجی را در بدن مصرف کنند که می تواند به مبارزه با عفونت انگلی کمک کند.

درصد نرمال:

ائوزینوفیل ها حدود 0.0 تا 6.0 درصد از گلبول های سفید را تشکیل می دهند که در شمارش افتراقی انجام شده با نمونه خون اندازه گیری می شود. اگر نتایج در محدوده طبیعی نباشد، پزشک ممکن است تعداد مطلق را پیشنهاد کند. در آزمایشگاه، یک تکنسین لکه خاصی را به نمونه خون اضافه می کند که به آنها اجازه می دهد ائوزینوفیل ها را ببینند و شمارش کنند که در هر 100 سلول چند سلول وجود دارد. آنها این درصد را در تعداد گلبول های سفید ضرب می کنند تا تعداد ائوزینوفیل های فرد را به دست آورند. تعداد استاندارد مطلق بین 0 تا 500 سلول در هر میکرولیتر متغیر است.

انواع:

این گلبول را می توان به دو دسته زیر تقسیم کرد:

• ائوزینوفیلی خون: هنگامی که سطح ائوزینوفیل در خون بالاست، ممکن است از طریق آزمایش خون، معمولاً به صورت شمارش کامل خون، تشخیص داده شود. شمارش بیش از 500 ائوزینوفیل در هر میکرولیتر خون ائوزینوفیلی در بزرگسالان محسوب می شود. شمارش بیش از 1500 برای چندین ماه، هیپرائوزینوفیلی نامیده می شود.
• ائوزینوفیلی بافتی: این منجر به ائوزینوفیل های اضافی در بافت های محل التهاب یا عفونت می شود. ممکن است با نمونه برداری از مایعات خاص، مانند: مخاط از بافت بینی، تشخیص داده شود. اگر ائوزینوفیلی بافتی دارید، احتمالاً وجود ائوزینوفیل در جریان خون طبیعی است.

علائم:

دلیل افزایش تعداد ائوزینوفیل علائم مرتبط با ائوزینوفیلی را تعیین می کند. اگر تعداد خفیف باشد، ممکن است فرد هیچ علائمی نداشته باشد. با این حال، علائم رایج عبارتند از:

• خارش
• آسم
• کهیر
• اسهال در صورت عفونت انگل
• آبریزش بینی برای کسانی که مشکلات آلرژیک دارند.

آسم ائوزینوفیلیک:

آسم ائوزینوفیلیک مانند سایر انواع آسم باعث ایجاد راه های هوایی ملتهب می شود که توسط مایعات و مخاط مسدود می شوند و اسپاسم ها تنفس را دشوار می کنند.

با این حال، بر خلاف انواع دیگر آسم، آسم ائوزینوفیلیک دارای سطوح بالای غیر طبیعی نوع خاصی از گلبول های سفید خون به نام ائوزینوفیل است.

اغلب، این شکل از آسم در افراد بین 25 تا 35 سال ایجاد می شود. معمولاً افراد مبتلا به آسم ائوزینوفیلیک از آلرژی رنج نمی برند. درمان آسم ائوزینوفیلیک ممکن است دشوار باشد و ممکن است تأثیر مضری بر کیفیت زندگی فرد داشته باشد.

زمان مراجعه به پزشک:

ائوزینوفیلی عمدتا زمانی تشخیص داده می شود که پزشک آزمایش خونی را برای تشخیص هر مشکلی که فرد در حال حاضر تجربه می کند تجویز کند. اگرچه این یک یافته غیرمنتظره نیست، اما گاهی اوقات به طور تصادفی کشف می شود.

هرگونه شواهدی مبنی بر ائوزینوفیلی بافتی یا خونی ممکن است برای آزمایش های بیشتر برای تعیین شدت بیماری و علت زمینه ای در پس چنین اتفاقی توصیه شود.

اگر تشخیص دقیق باشد و فرد درمان مناسب را به موقع دریافت کند، اغلب این مشکل به سرعت حل می شود.

در مورد سندرم هیپرائوزینوفیلیک، پزشک ممکن است کورتیکواستروئیدها را تجویز کند. اما برای بررسی اثربخشی درمان به نظارت مداوم نیاز است.

سندرم ائوزینوفیلی- میالژیا چیست؟

سندرم ائوزینوفیلی- میالژیا (EMS) یک بیماری نادر است که منجر به التهاب در قسمت‌های مختلف بدن از جمله:  ریه‌ها، پوست و ماهیچه‌ها می‌شود.  EMS باعث افزایش سطح گلبول های سفید خون می شود. این ائوزینوفیل‌ها در بدن انباشته می شوند و می توانند عوارض جدی ایجاد کنند.

علل ائوزینوفیلی:

تعداد آن ها در خون به دلیل بسیاری از بیماری ها افزایش می یابد. برخی از آنها عبارتند از:

• عکس العمل های آلرژیتیک
• اختلالات پوستی
• اختلالات غدد درون ریز
• سموم
• بیماری های قارچی و انگلی
• تومورها
• شرایط آدرنال
• اختلالات خود ایمنی

در این میان، واکنش های آلرژیک و بیماری های انگلی از علل شایع این بیماری هستند.

بیماری های خاص نیز می توانند منجر به انواع بافتی یا خونی این بیماری شوند، مانند:

• اگزما یا درماتیت آتوپیک
• حساسیت به دارو
• تب یونجه
• سندرم هیپرئوزینوفیلیک
• بیماری کرون
• آسم
• لوسمی میلوژن حاد
• لنفوم هوچکین
• سندرم چرگ اشتراوس یا گرانولوماتوز آلرژیک

راه های درمانی:

پزشکان شرایط یا بیماری زمینه‌ای را که منجر به افزایش تعداد ائوزینوفیل می‌شود، درمان می‌کنند. به عنوان مثال، پزشکان برای بیمارانی که از ازوفاژیت ائوزینوفیلیک رنج می برند، استروئیدها یا سایر داروها را تجویز می کنند. اگر افراد به دلیل آلرژی یا سینوزیت مزمن سطح ائوزینوفیل بالایی داشته باشند، پزشک می تواند آزمایش آلرژی را برای یافتن علل واکنش آلرژیک که باعث ائوزینوفیلی شده است، پیشنهاد دهد. همچنین اگر دارویی باعث این بیماری شود، پزشک معمولاً ممکن است قطع دارو را توصیه کند و اگر علت ائوزینوفیلی باشد، پزشک عفونت یا سرطان را درمان می کند.

مانند نوع آزمایش تشخیصی توصیه شده توسط پزشک، درمان نیز توسط ائوزینوفیلی تعیین می شود.

گزینه های مختلف درمانی عبارتند از:

• نظارت مداوم در صورت این بیماری خفیف با تکرار آزمایشات آزمایشگاهی برای تعیین سطح.
• اگر داروی خاصی باعث نوسان سطح ائوزینوفیل می شود، ممکن است توصیه شود مصرف آن قطع شود.
• افزایش درمان های اگزما، آلرژی و آسم.
• درمان ضد انگلی برای عفونت های انگلی.
• استروئیدهایی مانند: پردنیزون ممکن است برای درمان سندرم هایپرائوزینوفیلیک توصیه شود

پیشگیری:

ائوزینوفیلی مرتبط با آلرژی با کمک درمان برای کنترل واکنش های آلرژیک بدن قابل پیشگیری است. با این حال، مواردی وجود دارد که ائوزینوفیلی می تواند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد که ممکن است قابل پیشگیری نباشد.

اقدامات پیشگیرانه خاصی می تواند به کاهش بروز این بیماری کمک کند، از جمله:

• رعایت بهداشت فیزیکی مناسب.
• اجتناب از مصرف گوشت نپخته، ماهی، میگو آب شیرین، حلزون و غیره.
• برای جلوگیری از انگل ها میوه ها و سبزیجات را به درستی بشویید.
• پرهیز از داروهای خاصی که به آنها حساسیت دارید.
• زندگی در محیطی عاری از گرد و غبار و تمیز.

یک اقدام پیشگیرانه کلی، اجتناب از آلرژن هایی است که به عنوان محرک شناخته می شوند.

نتیجه:

به طور کلی هنگامی که علت اصلی بیماری شناسایی شد، پزشک شرایطی را که مسئول چنین اتفاقی است درمان می کند. احتمالاً چند آزمایش برای کمک به تشخیص صحیح برای فرد تجویز خواهد شد. در برخی موارد، تشخیص و درمان ممکن است توسط متخصص انجام شود.

اکثر مردم هنگام انجام آزمایشات معمول خون متوجه می شوند که این بیماری دارند. تعداد بالا معمولاً دلیلی برای نگرانی نیست. پزشک می تواند آزمایش های اضافی را برای کشف علت بیش از حد تجویز کند.

بهترین رژیم غذایی برای فردی با ائوزینوفیلی:

برای بیماران مبتلا به این بیماری، رژیم غذایی حذف شش غذا (DFED) رایج ترین درمان با رژیم غذایی است. رژیم غذایی معمولاً به دنبال حذف تخم مرغ، سویا، آجیل، ماهی، شیر، صدف و گندم است.

مطالب مشابه:

بیماری های ذخیره لیزوزومی (LSDs)

رایج ترین گروه خونی

فاکتور Rh

لنفوم لنفوسیتی کوچک (SLL)

پلی سیتمی ورا

منبع: healthlibrary.askapollo