STI Test Panel

اگر از نظر جنسی فعال هستید، به خصوص با چندین شریک رابطه دارید، ممکن است در مورد خطر ابتلا به بیماری مقاربتی (STD) و زمان انجام آزمایش سوالاتی داشته باشید.

انجام آزمایش مهم است چون ممکن است شما بدون اینکه بدانید به یکی از بیماری های STD مبتلا باشید. در بسیاری از موارد هیچ علامتی وجود ندارد. در واقع، به همین دلیل است که بسیاری از متخصصان اصطلاح عفونت های مقاربتی (STIs) را ترجیح می دهند، زیرا شما می توانید بدون علائم بیماری دچار عفونت شوید.

اما به چه نوع تست های STI نیاز دارید؟ و هر چند وقت یکبار باید غربالگری کنید؟ پاسخ ها به سن شما، رفتارهای جنسی و سایر عوامل خطر بستگی دارد.

آزمایش ها برای چندین STI Test Panel خاص:

این دستورالعمل ها برای بیماری های مقاربتی خاص می تواند به شما کمک کند تصمیم بگیرید که آیا آزمایش STI برای شما مناسب است یا خیر.

کلامیدیا و سوزاک:

توصیه می شود برای موارد زیر به طور سالانه غربالگری انجام شود:

• زنان زیر 25 سال که از نظر جنسی فعال هستند
• زنان بالای 25 سال و در معرض خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی، مانند داشتن رابطه جنسی با یک شریک جدید یا چند شریک
• مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند
• افراد مبتلا به HIV
• زنان تراجنسیتی که با مردان رابطه جنسی دارند
• افرادی که بر خلاف میل خود مجبور به آمیزش یا فعالیت جنسی شده اند.

پزشکان افراد را از نظر کلامیدیا و سوزاک با استفاده از آزمایش ادرار یا سواب غربالگری می کنند. سواب در مردان از داخل آلت تناسلی یا در زنان از دهانه رحم گرفته می شود. سپس نمونه در آزمایشگاه مورد مطالعه قرار می گیرد. غربالگری مهم است، زیرا اگر علائمی نداشته باشید، ممکن است ندانید که آلوده شده اید.

HIV، سیفلیس و هپاتیت در STI Test Panel

اگر بین 15 تا 65 سال سن دارید، حداقل یک بار آزمایش HIV به عنوان بخشی از مراقبت های بهداشتی روتین توصیه می شود. نوجوانان جوانتر یا بزرگسالان مسن باید در صورت خطر بالای ابتلا به STI آزمایش شوند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) توصیه می کند که اگر در معرض خطر بالای عفونت هستید، حداقل سالیانه آزمایش HIV انجام دهید.

توصیه می شود که برای همه بزرگسالان 18 تا 79 ساله غربالگری هپاتیت C انجام شود. واکسن ها برای هپاتیت A و B در دسترس هستند و معمولا در بدو تولد تزریق می شوند. اگر بزرگسالان واکسینه نشده در معرض خطر بالای ابتلا به هپاتیت A و B باشند، می توانند واکسینه شوند.

اگر هر یک از عوامل خطر زیر را دارید، با پزشک خود در مورد آزمایش HIV، سیفلیس یا هپاتیت صحبت کنید:

• علائم عفونت
• تست مثبت برای یک بیماری مقاربتی دیگر، که شما را در معرض خطر بیشتری برای سایر بیماری های مقاربتی قرار می دهد
• داشتن بیش از یک شریک جنسی (یا اگر شریک شما چندین شریک داشته است)
• مصرف مواد مخدر داخل وریدی (IV)
• مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند
• باردار بودن یا برنامه ریزی برای باردار شدن
• مجبور شدن به مقاربت یا شرکت در فعالیت جنسی بر خلاف میل خود

تبخال ناحیه تناسلی:

به طور کلی برای افرادی که علائم یا سایر عوامل خطر تبخال تناسلی را دارند فقط آزمایش تبخال تناسلی را توصیه می شود. اما اکثر افراد مبتلا به عفونت تبخال هرگز علائمی ندارند اما همچنان می توانند ویروس را به دیگران منتقل کنند. پزشک ممکن است نمونه بافت یا کشت تاول ها یا زخم های اولیه را، در صورت داشتن آنها، بگیرد و به آزمایشگاه بفرستد. اما منفی بودن تست همیشه به این معنی نیست که شما تبخال ندارید، به خصوص اگر علائمی داشته باشید.

آزمایش خون همچنین ممکن است نشان دهد که آیا در گذشته عفونت تبخال داشته اید، اما نتایج همیشه قابل اعتماد نیستند. برخی از آزمایشات خون می تواند به پزشک کمک کند تا ببیند کدام یک از دو نوع اصلی ویروس تبخال را دارید. نوع 1 ویروسی است که معمولا باعث تبخال می شود، اگر چه می تواند باعث ایجاد زخم های تناسلی نیز شود.

نوع 2 ویروسی است که بیشتر باعث ایجاد زخم های تناسلی می شود. با این حال، بسته به میزان حساسیت تست و مرحله عفونت، ممکن است نتایج واضح نباشد. احتمال نتایج مثبت کاذب و منفی کاذب وجود دارد.

HPV:

انواع خاصی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) می تواند باعث سرطان دهانه رحم شود. انواع دیگر HPV می تواند باعث ایجاد زگیل تناسلی شود. بسیاری از افراد فعال جنسی در مقطعی از زندگی خود به HPV مبتلا می شوند اما هرگز علائمی ندارند. بیشتر اوقات، ویروس طی دو سال خود به خود از بین می رود.

انجام منظم آزمایش HPV برای مردان توصیه نمی شود. با این حال، پزشک ممکن است مردانی را که دارای علائمی مانند زگیل تناسلی هستند، آزمایش کنند. نمونه ای از زگیل برداشته شده و به آزمایشگاه فرستاده می شود.

در زنان آزمایش HPV شامل موارد زیر است:

• تست پاپ: تست های پاپ، که دهانه رحم را از نظر سلول های نامنظم بررسی می کند، هر سه سال یکبار برای زنان بین 25 تا 65 سال توصیه می شود.
• تست HPV: زنان 25 تا 65 ساله، در صورتی که نتایج آزمایش قبلی آنها در محدوده استاندارد باشد، باید آزمایش HPV را به تنهایی یا آزمایش HPV همراه با آزمایش پاپ هر پنج سال یک بار انجام دهند. برای افرادی که در معرض خطر بالای سرطان دهانه رحم هستند یا کسانی که نتایج نامنظمی در تست پاپ یا HPV دارند، تعداد دفعات انجام تست باید بیشتر باشد.

HPV همچنین با سرطان واژن، آلت تناسلی، مقعد و دهان و گلو مرتبط است. واکسن ها می توانند از مردان و زنان در برابر برخی از انواع HPV محافظت کنند. اما زمانی که در سنین 9 تا 26 سالگی تزریق شوند بیشترین تاثیر را دارند.