عفونت های مکرر در کودکان
بسیاری از والدین نگران عفونت های مکرر در کودکان خود هستند. به طور کلی، این موارد بخشی از رشد معمولی دوران کودکی را تشکیل می دهند، به طوری که اکثر کودکان حداقل شش عفونت ویروسی قابل توجه در سال را در شش سال اول زندگی تجربه می کنند. اکثر این موارد در مراقبت های اولیه کودک یا سال های کودکی و عمدتا در زمستان/ بهار رخ می دهد.
برخی از عفونت‌های عودکننده (مانند: اوتیت میانی، التهاب لوزه، UTI) ممکن است نیاز به مدیریت داشته باشند.
چرا کودکان دچار عفونت های مکرر می شوند؟
نوزادان با سیستم ایمنی نابالغ به دنیا می آیند. در نتیجه، نوزادان معمولاً به تعداد زیادی عفونت در سال، معمولا 4 تا 8 مورد، مبتلا می شوند. سیستم ایمنی نوزادان بلافاصله پس از تولد شروع به بلوغ می کند. تعداد عفونت ها با گذشت زمان شروع به کاهش می کند. در زمانی که کودکان به سن مدرسه می رسند، میزان عفونت آنها معمولاً با میزان عفونت بزرگسالان برابر است.
تغییرات ساختاری در سینوس ها یا شیپورهای استاش (لوله های اتصال هر گوش) یکی از علل شایع عفونت های مکرر در کودکان است. اصطلاح “تغییرات ساختاری” به تفاوت در قسمت های استخوانی جمجمه، سینوس ها و گوش ها اشاره دارد. این تفاوت ها ممکن است ارثی باشد. برخی از تفاوت‌ها در ساختار بدن، ابتلا به عفونت‌ها را برای فرد آسان‌تر می‌کند، زیرا تخلیه طبیعی شیپور استاش (در گوش) یا سینوس‌ها (در بینی) مسدود شده است. هنگامی که زهکشی مسدود می شود، تعداد باکتری ها رشد می کند. این موضوع منجر به عفونت می شود. در بیشتر کودکان، با رشد سر، مشکلات زهکشی بهتر می شود. اگر کودکان خردسال بیش از حد عفونت گوش داشته باشند، ممکن است به آنتی بیوتیک یا لوله های گوش مخصوص نیاز داشته باشند.
آلرژی:
آلرژی همچنین می تواند باعث سینوزیت مکرر (گرفتگی یا آبریزش بینی) و خس خس سینه و التهاب داخل بینی شود که برای مدت طولانی ادامه دارد. به دلیل التهاب، مسیرهای تخلیه طبیعی بینی و سینوس ها متورم شده و مسدود می شوند. باکتری ها رشد می کنند و باعث عفونت می شوند. برای درمان عامل عفونت که آلرژی است، دارو لازم است.
سرفه و خس خس مداوم که با عفونت های ویروسی خفیف رخ می دهد ممکن است نشانه آسم باشد. گاهی اوقات وقتی فکر می کنیم که کودکان ذات الریه به عنوان عارضه سرماخوردگی دارند، واقعاً آسم دارند. این کودکان علاوه بر داروهای دیگر برای عفونت به داروهای آسم نیاز دارند.
علائم
شایع ترین علائم عفونت در کودکان عبارتنداز:
- تب
- گریه مداوم
- تحریک پذیری
- خوابیدن بیش از حد معمول
- بی حالی
- امتناع از خوردن شیر
- مشکلات تنفسی
- کهیر
- استفراغ کردن
- اسهال
اکثر کودکانی که عفونت‌های مکرر دارند، مشکل جدی ندارند و در دوران بزرگسالی از سلامت برخوردار خواهند بود. مطمئن شوید که کودک به اندازه کافی می خوابد و یک رژیم غذایی سالم دارد. خواب و تغذیه مناسب ممکن است به اندازه دارو برای مبارزه با عفونت ها مهم باشد.
گاهی اوقات تشخیص علت عفونت های مکرر آسان است. در مهدکودک ها، عفونت از کودکان به یکدیگر سرایت پیدا می کند. برخی از ویروس ها می توانند چندین ساعت روی اشیاء زنده باشن. ما به عنوان افراد بزرگسال تماس بسیار کمتری با میکروب های یکدیگر داریم، بنابراین احتمال ابتلا به همه ی این عفونت ها در ما کمتر است.
قرار گرفتن در معرض دود سیگار (که گاهی به آن “سیگار کشیدن غیرفعال” می گویند) یکی دیگر از دلایل آبریزش بینی و خس خس سینه در کودکان خردسال است. سیگار کشیدن غیرفعال با آسم در کودکان مرتبط است. همچنین یک عامل خطر برای عفونت تنفسی در کودکان است. این امر باعث می شود که توصیه شود همه کودکان از دود سیگار یا سیگار دور نگه داشته شوند.
تشخیص عفونت های مکرر در کودکان:
عفونت های مکرر در دوران کودکی بسیار شایع هستند و در بیشتر موارد نشان دهنده نقص ایمنی نمی باشند. موارد زیر علائم خطر هستند:
- عفونت های عود کننده پوست عمیق
- نیاز مکرر به آنتی بیوتیک های داخل وریدی برای از بین بردن عفونت ها
- مصرف دو ماه آنتی بیوتیک متوالی برای عفونت باکتریایی بدون بهبودی
- وجود دو یا چند عفونت در نقاط استریل (مانند: مننژیت، استئومیلیت، سلولیت، سپسیس)
- برفک دهان مداوم در کودکان بزرگتر از 1 ماه
- سابقه خانوادگی نقص ایمنی اولیه
اکثریت قریب به اتفاق عفونت های مکرر در کودکان بخشی طبیعی از رشد هستند – نقص ایمنی موردی است باید در صورت وجود هشدارها در نظر گرفته شود.
بسیاری از عفونت‌های عودکننده (مانند: اوتیت میانی، لوزه‌ها و عفونت‌های دستگاه تنفسی) مجددا تشخیص داده یا درمان می‌شوند و بسیاری از این عفونت‌ها نیازی به آنتی‌بیوتیک ندارند.
اطمینان حاصل کنید که کودک دارای عفونت ادراری واقعی با کشت ادرار مثبت است (نه فقط علائم ادراری یا نتایج مثبت نوار ادرار یا میکروسکوپی).
سونوگرافی کلیه:
ارجاع به خدمات سرپایی اطفال برای عفونت های ادراری مکرر در نوزادان و کودکان نوپا، در صورت وجود ناهنجاری های کلیوی، اگر UTI قادر به پاکسازی نباشد، یا اگر بارها در کودکان بزرگتر رخ دهد، ضروری است.
مسیر بهبود:
عفونت ها در دو نوع اصلی وجود دارند: باکتریایی و ویروسی.
عفونت های باکتریایی توسط باکتری ها ایجاد می شوند وعفونت های ویروسی توسط یک ویروس ایجاد می شوند.
شایع ترین عفونت های باکتریایی در نوزادان پوست، گوش و گلو هستند. شایع ترین عفونت های ویروسی در نوزادان تنفسی است، از جمله: ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV)، رینوویروس (RV) و ویروس آنفلوانزا. عفونت‌های جدی اما نادر نوزاد می‌تواند شامل خون (باکتریمی)، مجاری ادراری و عفونت‌های مغزی یا مایع نخاعی (مننژیت باکتریایی) باشد.
در موارد نادر، یک کودک سالم بدون هیچ دلیل واضحی 2 یا 3 عفونت شدید خواهد داشت. با این حال، ممکن است پزشک چند آزمایش ساده غربالگری برای بررسی کمبود ایمنی (ضعف در سیستم ایمنی) را تجویز کند. این عامل اصلی عفونت های شدید مکرر است.
عفونت های مکرر دستگاه تنفسی:
تقریباً تمام عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی (URTI) در کودکان ویروسی هستند، بنابراین نیازی به آنتی‌بیوتیک درمانی ندارند و بخشی طبیعی از رشد کودکان سالم هستند.
سرفه بعد از ویروس برای چندین هفته پس از URTI شایع است و نیازی به درمان ندارد.
بسیاری از عفونت‌های دستگاه تنفسی تحتانی در کودکان کوچک‌تر (مانند: برونشیولیت، پنومونیت) ویروسی هستند و نیازی به آنتی‌بیوتیک درمانی ندارند یا نشان‌دهنده مشکل ایمنی هستند.
پنومونی لوبار یا کانونی مکرر باعث ایجاد نگرانی در مورد مشکلات ایمنی می شود و ارجاع به خدمات سرپایی کودکان در این موارد ضروری است.
عفونت های مکرر دستگاه ادراری (UTI):
اطمینان حاصل کنید که کودک دارای عفونت ادراری واقعی با کشت ادرار مثبت است (نه فقط علائم ادراری یا نتایج مثبت نوار ادرار/میکروسکوپی)
نکات:
حرکت کودکان از عفونت های ویروسی ساده به سمت عفونت های باکتریایی پیچیده‌تر و شدیدتر موجب نگرانی بیشتر پزشک معالج است. به عنوان مثال می توان به عفونت های خون و ذات الریه اشاره کرد. عفونت های غیرمعمول یا افزایش تعداد عفونت ها در طول زمان از دیگر علائم هشدار دهنده هستند.
پیشگیری:
دست های خود و فرزندتان را اغلب اوقات بشویید. دست هارا بعد از استفاده از حمام و هنگام تهیه غذا، بعد از عطسه، دمیدن بینی و سرفه و هردفعه حداقل 20 ثانیه با آب و صابون بشویید.
اگر سیگار می کشید، آن را متوقف کنید. تا زمانی که سیگار را به طور کامل ترک نکنید، فقط در خارج از خانه و خارج از ماشین خود سیگار بکشید. سیگار کشیدن در اتاقی دور از کودک کمک کننده نمی باشد. فیلترهای هوا نیز به محافظت از کودک شما در برابر دود سیگار کمک نمی کند.
کودک خود را در برابر بیماری های شایع دوران کودکی نیز واکسینه کنید.
مطالب مشابه:
عفونت گوش در کودکان
عفونت‌های استرپتوکوک گروه A
التهاب لوزه در کودکان
سنگ کلیه در کودکان
بیماری های پوستی در کودکان
منابع: paedsportal, familydoctor
