راه های انتقال HPV
HPV (ویروس پاپیلومای انسانی):
ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) نام یک گروه بسیار رایج از ویروس ها است. این عارضه اسید دئوکسی ریبونوکلئیک (DNA) هستند. ویروس هایی که به خانواده Papillomaviridae تعلق دارند.
برخی از انواع این ویروس در اکثر افراد مشکلی ایجاد نمی کنند. اما برخی از انواع آن می توانند باعث زگیل تناسلی یا سرطان شوند.
HPV روی پوست تأثیر می گذارد و بیش از 100 نوع مختلف دارد. به طور کلی، مورفولوژی ژنوم و کپسید HPVs در خانواده Papillomaviridae مشابه است. علاوه بر این، تغییرات در توالی ژنوم و همچنین تغییرات در اسیدهای آمینه منجر به گروه های مختلفی از ویروس های پاپیلوم میشود. DNA ژنومی HPV ها از سه ناحیه نابرابر تشکیل شده است.
پروتئین های E6 و E7 به طور قابل توجهی در ایجاد سرطان دهانه رحم نقش دارند. عفونت با HPV نوع 6 و 11 مستعد ظهور زگیل های آنوژنیتال در فرد است. یک مطالعه بیان می کند که بروز علائم بالینی تقریباً 11-12 ماه در بین مردان و 5-6 ماه در بین زنان است.
انواع HPV مقاربتی و راه های انتقال HPV
انواع HPV مقاربتی به دو گروه کم خطر (LR-HPVs) و پرخطر (HR-HPVs) تقسیم می شوند. ویروس HPV از طریق مخاط آنوژنیتال و یا اوروفارنکس به میزبان خود حمله می کند.
این اثرات از زگیل (انواع کم خطر) تا ضایعات دیسپلاستیک داخل اپیتلیال، که می توانند به سرطان مهاجم (انواع پرخطر) تبدیل شوند.
HPV می تواند هر کسی را بدون در نظر گرفتن جنسیت، هویت جنسی یا گرایش جنسی مبتلا کند. از نظر جمعیتی، نوجوانان و بزرگسالان جوان بیشتر به دلیل قرار گرفتن در معرض این ویروس، در حین مقاربت جنسی به این ویروس مبتلا می شوند.
اکثر عفونت های HPV باعث سرطان نمی شوند. سیستم ایمنی بدن معمولا عفونت های HPV را کنترل می کند تا باعث سرطان نشوند.
LR-HPVها به صورت عمده مسئول زگیل های پوستی و تناسلی هستند. همچنین در بروز سرطان های دهان و حلق، سرطان های آنوژنیتال از جمله سرطان مقعد، دهانه رحم، واژن، فرج (مهبل) و آلت تناسلی نقش دارند.
علائم ویروس پاپیلومای انسانی (HPV):
HPV معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی کند. اکثر افرادی که آن را دارند متوجه نمی شوند و مشکلی ندارند. اما گاهی اوقات این ویروس می تواند باعث رشد یا ایجاد توده های بدون درد در اطراف واژن، آلت تناسلی یا مقعد (زگیل تناسلی) شود.
HPV که بر اندام تناسلی تأثیر می گذارد معمولاً علائمی ایجاد نمی کند. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، شایع ترین علامت ویروس، زگیل در ناحیه تناسلی است. زگیل تناسلی توده های خشن و شبیه گل کلم هستند که روی پوست رشد می کنند. ممکن است هفته ها، ماه ها یا حتی سال ها پس از مبتلا شدن به HPV ظاهر شوند. زگیل تناسلی مسری است (مانند همه انواع HPV)، اما بی ضرر هستند.
اشکال پرخطر HPV اغلب تا زمانی که به سرطان پیشرفت نکرده باشند، علائمی ایجاد نمی کنند. سرطان دهانه رحم شایع ترین نوع سرطان مرتبط با HPV است. انواع دیگر سرطان بسیار نادرتر هستند. مهم است که به خاطر داشته باشید که وجود HPV – حتی یک گونه پرخطر – آن به این معنی نیست که به این سرطان ها مبتلا خواهید شد.
زمان کلیرانس (پاکسازی) این علائم حدود 6-24 ماه است. HPV دهانه رحم در 4 تا 9 ماه و HPV تناسلی در مردان 5 تا 7 ماه (انواع انکوژن و غیر سرطان زا) است.
زگیل در 6 تا 10 ماه پس از عفونت اولیه ایجاد می شود. روند توسعه سرطان از عفونت HPV حداقل 5-10 سال و به طور متوسط 20-25 سال طول می کشد.
نحوه انتشار ویروس پاپیلومای انسانی (HPV):
بسیاری از انواع HPV بر دهان، گلو یا ناحیه تناسلی تأثیر می گذارد و انتقال آنها آسان است.
راه های انتقال HPV:
- هر گونه تماس پوست به پوست ناحیه تناسلی یا پوست به مخاط
- رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی می باشند.
انتقال افقی HPV:
انتقال افقی HPV شامل فومیت ها (انتقال از طریق آب و غذای آلوده و گاه آئروسل)، انگشتان و دهان، تماس پوستی (غیر از جنسی) است. در مطالعات مختلف این راه های انتقال تا حد زیادی مورد بحث قرار گرفته است. همچنین تجهیزات آلوده در اتاق معاینه زنان موضوع مهمی برای ارزیابی راه های انتقال عفونت HPV بوده است.
این ویروس می‌تواند روزها روی سطوح، لباس ها، تجهیزات زنان و زایمان که اغلب استفاده می‌شوند و فومیت ها زندگی کنند.
انتقال عمودی HPV:
انتقال عمودی از مادر به نوزاد یکی دیگر از راه های انتقال HPV است. چندین مطالعه بر احتمال عفونت از طریق مایع آمنیوتیک یا جفت یا از طریق تماس با مخاط تناسلی مادر در هنگام زایمان طبیعی تاکید کرده اند.
این ویروس بسیار رایج است و اکثر افراد در زندگی خود به نوعی از HPV مبتلا می شوند. این ویروس می تواند ماه ها یا سال ها پنهان یا غیرفعال بماند (مکانیسم ممکن است ایمونولوژیک باشد).
نکته مهم:
برای ابتلا به HPV لازم نیست با افراد زیادی تماس جنسی داشت. می توان در اولین رابطه جنسی به HPV مبتلا شد.
اکثر افراد در زندگی خود به نوعی از HPV مبتلا می شوند.
شرایط مرتبط با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV):
HPV اغلب اوقات هیچ مشکلی ایجاد نمی کند.
در برخی افراد، برخی از انواع HPV می تواند باعث ایجاد موارد زیر شود:
- زگیل ناحیه تناسلی
- تغییرات غیر طبیعی در سلول ها که گاهی اوقات می تواند به سرطان تبدیل شود.
انواع HPV مرتبط با سرطان انواع پرخطر این ویروس نامیده می شوند.
عفونت های طولانی مدت با ویروس های HPV پرخطر می توانند در قسمت هایی از بدن که HPV سلول ها را درگیر می کند، مانند: دهانه رحم، اوروفارنکس (بخشی از گلو در پشت دهان، پشت حفره دهان که شامل این سلول ها نیز می شود)، سرطان ایجاد کند.
همه زگیل ها HPV می باشند و این می تواند گیج کننده باشد. به خصوص در زمان تشخیص بین HPV که باعث زگیل روی انگشت می شود با HPV که باعث زگیل اندام تناسلی می شود. HPV ممکن است منجر به سرطان دهانه رحم شود.
سویه های HPV که باعث ایجاد زگیل می شوند، از نوع بی ضرر هستند. انواع HPV در نوع 6 و 11 اغلب باعث ایجاد زگیل تناسلی می شوند. سایر انواع HPV باعث زگیل های مسطح، میخچه کف پا، زگیل های رایج، زگیل های پریونگال (نوعی زگیل که در زیر و اطراف ناخن های پا و دست رشد می‌کنند.) و زگیل زیر زبانی می شوند.
همه زگیل ها توسط HPV ایجاد می شوند. اما همه اشکال HPV باعث ایجاد زگیل نمی شوند. نوع HPV که می تواند به سرطان تبدیل شود، زگیل ایجاد نمی کند.
سرطان های مرتبط با HPV پرخطر عبارتند از:
1- سرطان دهانه رحم
2- سرطان مقعد
3- سرطان آلت تناسلی
4- سرطان فرج (مهبل)
5- سرطان واژن
6- برخی از انواع سرطان سر و گردن.
سرطان دهانه رحم: سرطان دهانه رحم چهارمین عامل سرطان زنان در سراسر جهان است. تقریباً همه سرطان های دهانه رحم توسط HPV ایجاد می شوند. غربالگری معمول می تواند از اکثر سرطان های دهانه رحم با اجازه دادن به پزشکان برای پیدا کردن و حذف سلول های پیش سرطانی قبل از تبدیل شدن به سرطان جلوگیری کند. در نتیجه، میزان بروز سرطان دهانه رحم در حال کاهش است.
سرطان های اوروفارنکس: بیشتر این سرطان ها، که در گلو (معمولاً لوزه ها یا پشت زبان) ایجاد می شوند، توسط HPV ایجاد می شوند. تعداد موارد جدید از این سرطان هر سال در حال افزایش است و سرطان های دهان و حلق در حال حاضر شایع ترین سرطان مرتبط با HPV در ایالات متحده است.
سرطان مقعد: بیش از 90 درصد سرطان های مقعد توسط HPV ایجاد می شود. تعداد موارد جدید و مرگ و میر ناشی از سرطان مقعد هر سال در حال افزایش است. این سرطان در زنان تقریبا دو برابر مردان است.
1- سرطان آلت تناسلی: بیشتر سرطان های آلت تناسلی (بیش از 60٪) توسط HPV ایجاد می شود.
2- سرطان واژن: بیشتر سرطان های واژن (75%) توسط HPV ایجاد می شوند که یک نوع سرطان نادر است.
3- سرطان فرج (مهبل): بیشتر سرطان های فرج (70%) توسط HPV ایجاد می شوند.
همچنین برخی افراد می توانند سال ها HPV داشته باشند بدون اینکه مشکلی برایشان ایجاد کند.
عوامل خطر معمول، پیامدهای بالینی مختلف و افزایش شیوع در میان جمعیت ها و مناطق جغرافیایی خاص باعث افزایش بروز عفونت HPV شده است.
راه های تشخیص عفونت HPV:
پزشک معمولاً فقط با نگاه کردن می تواند زگیل تناسلی را تشخیص دهد. اشکال پرخطر HPV علائمی ایجاد نمی کنند. به این معنی که احتمالاً از طریق آزمایش پاپ اسمیر معمول یا آزمایش عفونت HPV مشخص خواهد شد.
پاپ اسمیر: آزمایش پاپ اسمیر سرطان دهانه رحم و سلول های پیش سرطانی را که در صورت عدم درمان ممکن است تبدیل به سرطان شوند (دیسپلازی دهانه رحم) را غربالگری می کند. سرطان دهانه رحم تقریباً همیشه توسط HPV پرخطر ایجاد می شود.
تست HPV: تست های HPV می توانند سویه های پرخطر ویروس را شناسایی کنند. در صورت عدم درمان ممکن است منجر به سرطان دهانه رحم شوند. هیچ آزمایش تایید شده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای شناسایی HPV بر روی فرج، واژن، آلت تناسلی، کیسه بیضه، رکتوم یا مقعد وجود ندارد. سرطان های مرتبط با HPV در این قسمت های بدن بسیار کمتر از سرطان دهانه رحم است.
روش های دیگری که می توانند سلول های غیرطبیعی را که احتمالاً توسط عفونت HPV ایجاد می شوند، شناسایی کنند، عبارتند از:
کولپوسکوپی (Colposcopy): اگر آزمایش پاپ اسمیر نشانه هایی از سلول های غیرطبیعی را نشان دهد یا اگر آزمایش HPV مثبت باشد، ممکن است پزشک کولپوسکوپی را نیز تجویز کند. در طی این روش، یک ابزار روشن به نام کولپوسکوپ، دهانه رحم را بزرگ کرده و سلول های غیرطبیعی را در معرض دید قرار می دهد. پزشک ممکن است سلول ها را بردارد و آنها را در آزمایشگاه برای علائم پیش سرطانی یا سرطان (بیوپسی) آزمایش کند.
بازرسی بصری با اسید استیک (VIA): در بعضی از مناطق که انجام آزمایش پاپ اسمیر معمولی یا تست HPV ممکن نیست، پزشک ممکن است از VIA استفاده کند. با VIA، پزشک محلولی مبتنی بر سرکه را روی دهانه رحم قرار می دهد. این محلول سلول های غیرطبیعی را سفید می کند و سبب شناسایی آسان تر آنها می شود.
غربالگری برای همه زنان در سنین 25 تا 64 سالگی ارائه می شود. این غربالگری به محافظت از آنها در برابر سرطان دهانه رحم کمک می کند.
برخی از کلینیک های سلامت جنسی ممکن است غربالگری مقعدی را برای مردانی که در معرض خطر بالاتر ابتلا به سرطان مقعد هستند، مانند مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، ارائه دهند.
پیشگیری از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV):
نمی توان به طور کامل از HPV پیشگیری کرد. اما راه هایی وجود دارد که می تواند کمک کند.
کاندوم: می تواند فرد را در برابر HPV محافظت کند. اما نه به صورت کامل. چرا که تمام پوست اطراف اندام تناسلی را نمی پوشاند.
واکسن :HPV واکسن هایی مانند واکسن های چهار ظرفیتی، دو ظرفیتی و 9 ظرفیتی برای کنترل شیوع HPV در بین افراد توصیه می شود. این واکسن ها باعث ایجاد ایمنی در برابر HPV می شوند که عامل 70 و 90 درصد زگیل ها و سرطان های تناسلی و پوستی هستند. واکسن در برابر همه انواع HPV محافظت نمی کند.
درمان عفونت های ویروس پاپیلومای انسانی (HPV):
هیچ درمانی برای HPV وجود ندارد.
سیستم ایمنی بدن در خلاص شدن از شر این ویروس فوق العاده موثر است. اکثر عفونت های HPV هیچ مشکلی ایجاد نمی کنند و در عرض 2 سال در بدن از بین می روند.
اما اگر HPV باعث ایجاد مشکلاتی مانند: زگیل تناسلی یا تغییر در سلول های دهانه رحم شود، درمان لازم است.
عفونت های پرخطر HPV که ادامه می یابند می توانند باعث سرطان شوند. گاهی اوقات عفونت های HPV با موفقیت توسط سیستم ایمنی کنترل نمی شوند. هنگامی که یک عفونت پرخطر HPV برای سال ها ادامه یابد، می تواند منجر به تغییرات سلولی شود. اگر درمان نشود، ممکن است در طول زمان بدتر شود و به سرطان تبدیل شود.
انتقال عفونت HPV نیز با راه های غیرجنسی مرتبط است و قبلاً گزارش شده است. DNA HPV در سلول های جفت، سلول های تولیدمثلی و خون، و همچنین در کودکان، نوزادان و افرادی که هرگز رابطه جنسی نداشتند، شناسایی شده است.
انتقال HPV به نوزادان
HPV از طریق بزاق و تماس های دیگر به نوزادان منتقل می شود و در موارد خاص مادران HPV منفی هستند و نتایج گیج کننده است. DNA HPV در منی، سلول های اسپرم، در مکان های مختلف دستگاه تناسلی مرد، تخمدان ها، آندومتر یافت میشود که نشان می دهد HPV می تواند به طور کلی در زمان لقاح تخمک یا بلافاصله پس از لقاح منتقل شود.
در نوزادان، ضایعات ناشی از HPV در آنوژنیتال و حنجره مشخص میشود که ضایعات مشکوک به انتقال HPV داخل رحم میباشد.
HPV ممکن است از طریق انتقال داخل رحمی منتقل شود و یا ممکن است از طریق دستگاه تناسلی مادر و همچنین DNA ویروس HPV در جفت، مایع آمنیوتیک و بند ناف شناسایی شود.
به طور کلی، برنامه واکسیناسیون HPV یک راه مراقبت بهداشتی طولانی مدت با تاثیرگذاری بالا است. ثابت شده است که واکسیناسیون همه نوجوانان از هر دو جنس علیه HPV کارآمد و ایمن است و میزان سرطان های مرتبط با HPV و سایر بیماری ها را کاهش می دهد.
مطالب مشابه:
آزمایش HPV
HPV و سایر سرطان ها
مقالات تخصصی HPV
آزمایش HPV در مردان
HPV Aptima E6/E7
منابع: nhs ، my.clevelandclinic ، pubmed.ncbi.nlm.nih ، healthclinics.superdrug
