تفاوت بین هیسترکتومی و میومکتومی

هیسترکتومی

هیسترکتومی جراحی به منظور برداشتن رحم است. بعد از هیسترکتومی، فرد قاعدگی نخواهد داشت یا قادر به باردار شدن نخواهد بود. برداشتن رحم درمانی برای انواع شرایطی است که بر اندام ‌های تناسلی زنان تأثیر می‌گذارد و دومین عمل جراحی رایج برای زنان بعد از زایمان سزارین است. اکثر هیسترکتومی ها در سنین 40 تا 50 سالگی انجام می شود.

پزشک متخصص ممکن است به دلایل مختلفی انجام هسترکتومی را توصیه کند، از جمله:

• خونریزی غیر طبیعی
• آدنومیوز (Adenomyosis)
• دیسمنوره (قاعدگی دردناک)
• اندومتریوز (Endometriosis)
• سرطان های زنان، از جمله سرطان رحم، تخمدان، دهانه رحم یا آندومتر
• خونریزی قاعدگی شدید یا طولانی مدت (menorrhagia)
• فیبروم ها
• افتادگی رحم که ممکن است با ترمیم مثانه همراه باشد.

میومکتومی

میومکتومی روش جراحی برای برداشتن فیبروم های رحمی که لیومیوم نیز نام دارد، خواهد بود. وجود این توده های غیر سرطانی در رحم رایج بوده و معمولا فیبروم رحم در سال های باروری ایجاد می شود، اما به طور کلی ممکن است در هر سنی رخ دهد.

هدف پزشک جراح در طول میومکتومی برداشتن فیبروم هایی که منجر به ایجاد علائم شدند و بازسازی رحم است. برخلاف هیسترکتومی که کل رحم برداشته می شود، در میومکتومی فقط فیبروم ها برداشته و رحم خارج نمی شود.

پزشک ممکن است میومکتومی را برای فیبروم‌ هایی که باعث ایجاد علائمی می‌ شوند که برای فرد مشکل ساز هستند یا با فعالیت ‌های عادی فرد تداخل دارند، توصیه کند.

در صورت نیاز به جراحی، انتخاب میومکتومی به جای هیسترکتومی برای فیبروم رحم می تواند به دلایلی همچون قصد بارداری فرد در آینده، مشکوک بودن پزشک به ایجاد اختلال در بارداری توسط فیبروم های رحمی و یا تمایل به حفظ رحم توسط فرد باشد.

کدام یک بهتر است، هیسترکتومی یا میومکتومی ؟

هر یک از درمان های فوق دارای مزایا و معایب متمایز است و از بسیاری جهات، سوال ارجحیت یک درمان در مقابل درمان دیگر به موقعیت خاص و ترجیح فرد بستگی دارد.

میزان بالای عمل هیسترکتومی عامل اصلی از دست دادن پتانسیل باروری در زنان مبتلا به فیبروم رحم است. با وجود اینکه در حال حاضر جایگزین ‌های کمتر تهاجمی و کم‌ هزینه برای هیسترکتومی در دسترس است، هنوز مواردی وجود دارد که انجام هیسترکتومی همچنان می‌تواند بسیار منطقی باشد. برای مثال هیسترکتومی از عود فیبروم جلوگیری می کند همچنین ممکن است از ایجاد سرطان جلوگیری به عمل آورد.

با این حال فرد در نتیجه هیسترکتومی رحم، رحم خود را برای همیشه از دست می دهد و هر گونه احتمال بارداری پس از آن از بین می رود. همچنین زمان مورد نیاز برای بهبودی بعد از عمل هیسترکتومی بیشتر خواهد بود. از سوی دیگر روش هایی همانند میومکتومی روش ‌هایی هستند که رحم را حفظ می‌کنند، به این معنی که فرد همچنان شانس باردار شدن بعد از آن را دارد.

میومکتومی، زمانی که توسط پزشک متخصص این زمینه انجام شود، جایگزین ایمن و موثر برای هیسترکتومی است. این عمل معمولاً با حداقل از دست دادن خون قابل انجام است. هنگامی که عمل با تکنیک بهینه توسط یک جراح مجرب انجام می شود، نیاز به انتقال خون در موارد بسیار کمی مورد نیاز خواهد بود.

بیان این نکته ضروریست که علی رغم اینکه میومکتومی بهترین درمان استاندارد رحم برای فیبروم است. با این حال، این روش اغلب با از دست دادن خون زیاد مشکل ساز می شود و حتی در موارد نادر، خونریزی ممکن است آنقدر شدید باشد که منجر به ضرورت انجام هیسترکتومی شود.

انواع روش های انجام میومکتومی

بسته به اندازه، تعداد و محل فیبروم‌ های فرد، پزشک متخصص ممکن است یکی از سه روش جراحی میومکتومی را انتخاب کند.

• میومکتومی شکمی (Abdominal myomectomy)

در میومکتومی شکمی (لاپاراتومی)، پزشک جراح یک برش شکمی باز برای دسترسی به رحم و برداشتن فیبروم ایجاد می کند. به این منظور معمولاً در صورت امکان یک برش افقی و کوچک ایجاد می شود. برش های عمودی برای رحم های بزرگتر مورد نیاز است.

• میومکتومی لاپاراسکوپی یا رباتیک (Laparoscopic or robotic myomectomy)

در میومکتومی لاپاراسکوپی یا رباتیک که هر دو روش کم تهاجمی برای این عمل هستند، پزشک جراح از طریق چندین برش کوچک شکمی به فیبروم ها دسترسی پیدا کرده و آنها را برمی دارد.

به این منظور پزشک جراح یک برش کوچک در داخل یا نزدیک ناف فرد ایجاد می کند. سپس یک لاپاروسکوپ (لوله ای باریک مجهز به دوربین) را به شکم فرد وارد می کند. این جراحی با وارد کردن ابزارهایی از طریق برش های کوچک ایجاد شده در دیواره شکم انجام می شود.

گاهی اوقات، فیبروم را تکه تکه می کنند (morcellation) و از طریق یک برش کوچک در دیواره شکم خارج می شوند. در موارد دیگر، فیبروم از طریق یک برش بزرگتر در شکم فرد برداشته می شود تا بتوان آن را بدون قطعه قطعه شدن برداشت. اما در موارد نادر، فیبروم ممکن است از طریق یک برش در واژن (colpotomy) برداشته شود.

در مقایسه با افرادی که لاپاراتومی انجام می دهند، آنهایی که تحت لاپاراسکوپی قرار می ‌گیرند از دست دادن خون کمتر، بستری شدن در بیمارستان و بهبودی در مدت زمان کوتاه ‌تر و میزان کمتری از عوارض و ایجاد چسبندگی پس از عمل جراحی دارند. مقایسه های محدودی بین میومکتومی لاپاراسکوپی و میومکتومی رباتیک وجود دارد. جراحی رباتیک ممکن است طولانی تر و پرهزینه تر باشد، اما در غیر این صورت تفاوت های کمی در نتایج گزارش میشود.

• میومکتومی هیستروسکوپی (Hysteroscopic myomectomy)

برای درمان فیبروم های کوچک تر که به طور قابل توجهی در رحم ایجاد می شوند (فیبروم های زیر مخاطی)، جراح ممکن است یک میومکتومی هیستروسکوپی را پیشنهاد کند. پزشک جراح با استفاده از ابزاری که از طریق واژن و دهانه رحم وارد رحم فرد می شود، به فیبروم ها دسترسی پیدا کرده و آنها را خارج می کند.

انواع هیسترکتومی

انواع مختلفی از هیسترکتومی وجود دارد. پزشک متخصص در مورد خطرات، مزایا و عوارض جانبی احتمالی هر روش صحبت خواهد کرد. مهم است که از پزشک خود بپرسید که آیا برداشتن تخمدان ها و لوله های فالوپ در طول هیسترکتومی توصیه می شود یا خیر. انواع هیسترکتومی عبارتند از:

• هیسترکتومی کامل (Total hysterectomy)

تمام رحم و دهانه رحم (شایع ترین نوع) را از بین می برد.

• هیسترکتومی جزئی (Partial hysterectomy)

در این نوع هیسترکتومی که هیسترکتومی سوپراسرویکال (Supracervical hysterectomy) نیز نام دارد تنها رحم را برمیدارند و طی جراحی دهانه رحم (cervix) خارج نمی شود.

• هیسترکتومی رادیکال رحم (Radical hysterectomy)

در این نوع دهانه رحم و قسمت فوقانی واژن را (معمولاً برای درمان سرطان) خارج می کند.

انواع روش های انجام هیسترکتومی

هیسترکتومی نیز همانند میومکتومی می تواند به سه روش هیسترکتومی شکمی (Abdominal Hysterectomy)، هیسترکتومی لاپاروسکوپی یا رباتیک (Laparoscopic or Robotic Hysterectomy) و هیسترکتومی هیستروسکوپی (Hysteroscopic Hysterectomy) انجام گیرد.

مطالب مشابه:

فیبروآدنوم پستان

ولوواژینیت

تفاوت ناباروری و عقیمی

آزمایش پاپ اسمیر

آزمایش HPV

منابع: fibroidspecialists ، mayoclinic