ترومبوسیتوپنی ایمنی

ترومبوسیتوپنی ایمنی (ITP) یک بیماری است که تا حدودی شایع است. این بیماری می تواند در کودکان و بزرگسالان رخ دهد. سطوح پایین سلول هایی که به لخته شدن خون کمک می کنند، همچنین به عنوان پلاکت شناخته می شوند و اغلب باعث خونریزی می شوند. زمانی که ITP به عنوان پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایدیوپاتیک شناخته می شود، می تواند باعث کبودی های بنفش شود. همچنین می تواند نقاط ریز قرمز مایل به بنفش را روی پوست ایجاد کند که شبیه بثورات پوستی هستند.

کودکان ممکن است بعد از یک ویروس به ITP مبتلا شوند. آنها اغلب بدون درمان بهتر می شوند. در بزرگسالان، این بیماری اغلب ماه ها یا سال ها طول می کشد.

افراد مبتلا به ITP که خونریزی ندارند و تعداد پلاکت آنها خیلی کم نیست ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. برای علائم بدتر، درمان ممکن است شامل داروهایی برای افزایش تعداد پلاکت ها یا جراحی برای برداشتن طحال باشد.

ترومبوسیتوپنی ایمنی به نام های زیر نیز شناخته می شود:

• ITP.
• پورپورای ترومبوسیتوپنیک خودایمنی.
• پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایمنی
• پورپورای ترومبوسیتوپنی ایدیوپاتیک
• بیماری ورلهوف
• ترومبوسیتوپنی خود ایمنی.

انواع ترومبوسیتوپنی ایمنی:

دو نوع ترومبوسیتوپنی ایمنی وجود دارد که عبارتند از:

ترومبوسیتوپنی حاد ایمنی:

کمتر از شش ماه طول می کشد.

معمولا در کودکان پس از ابتلا به عفونت ویروسی اتفاق می افتد.

ترومبوسیتوپنی مزمن ایمنی:

بیش از شش ماه طول می کشد.

به طور معمول در بزرگسالان دیده می شود.

زنان را بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می دهد.

علت ترومبوسیتوپنی ایمنی:

پاسخ خود ایمنی بدن: ترومبوسیتوپنی ایمنی معمولاً زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی، اشتباهی به سلول‌ هایی که به لخته شدن خون (پلاکت) کمک می‌کنند، حمله می‌کند.

عفونت های ویروسی: در اکثر کودکان مبتلا به ITP، این اختلال به دنبال یک ویروس مانند: اوریون یا آنفولانزا ایجاد می شود.

عفونت های باکتریایی: در بزرگسالان، عفونت HIV، هپاتیت یا باکتری که باعث زخم معده می شود، معروف به هلیکوباکتر پیلوری، می تواند باعث ITP شود.

ژن‌ های برخی افراد ممکن است آنها را بیشتر در معرض ابتلا به ترومبوسیتوپنی ایمنی قرار دهد.

علائم ترومبوسیتوپنی ایمنی:

ترومبوسیتوپنی ایمنی ممکن است علائمی نداشته باشد. هنگامی که علائم ظاهر می شوند، ممکن است آهسته یا سریع رخ دهند و شامل موارد زیر باشند:

• کبودی آسان (کبودی های بنفش (پورپورا))
• خونریزی در پوست که شبیه لکه های ریز قرمز مایل به بنفش است که به نام پتشی نیز شناخته می شود. لکه ها بیشتر در قسمت پایین ساق پا ظاهر می شوند که آنها شبیه راش هستند.
• خونریزی در پوست که بزرگتر از پتشی است و به آن پورپورا نیز می گویند.
• خونریزی از لثه یا بینی.
• وجود خون در ادرار یا مدفوع.
• خونریزی شدید قاعدگی.
• هماتوم (خون لخته شده در زیر پوست).
• احساس خستگی.
• در موارد بسیار نادر خونریزی در مغز

عوامل خطر:

ITP در بین زنان جوان شایع تر است. به نظر می رسد این خطر در افرادی که بیماری های دیگری را نیز دارند که در آن سیستم ایمنی به بافت های سالم حمله می کند، مانند: آرتریت روماتوئید یا لوپوس، بیشتر است.

تشخیص:

قبل از تشخیص، پزشک موارد زیر را بررسی میکند:

• معاینه فیزیکی برای بررسی خونریزی روی یا زیر پوست
• سابقه پزشکی که می تواند مشکل خونریزی را نشان دهد.
• آزمایش خون برای شمارش پلاکت

برای تشخیص ترومبوسیتوپنی ایمنی، پزشک سعی می کند سایر علل احتمالی خونریزی و تعداد کم پلاکت ها را رد کند.

هیچ آزمایشی نمی تواند تشخیص را ثابت کند. آزمایش خون می تواند سطح پلاکت را بررسی کند. به ندرت، بزرگسالان ممکن است برای رد سایر مشکلات نیاز به بیوپسی مغز استخوان داشته باشند.

درمان ترومبوسیتوپنی ایمنی:

افراد مبتلا به ترومبوسیتوپنی خفیف ایمنی ممکن است فقط به بررسی منظم پلاکت نیاز داشته باشند. کودکان معمولا بدون درمان بهبود می یابند. اکثر بزرگسالان مبتلا به ITP در برخی مواقع نیاز به درمان خواهند داشت. زیرا این وضعیت اغلب بدتر می شود یا طولانی می شود که به عنوان مزمن نیز شناخته می شود. زمان بهبودی بسته به سلامت کلی فرد و نوع درمان متغیر است. ممکن است ماه ها یا بیشتر طول بکشد.

درمان ممکن است شامل داروهایی برای افزایش تعداد پلاکت ها یا جراحی برای برداشتن طحال باشد که به عنوان اسپلنکتومی شناخته می شود. پزشک می تواند در مورد مزایا و معایب گزینه های درمانی صحبت کند. برخی افراد عوارض جانبی درمان را بدتر از بیماری می دانند.

درمان (برخی از طریق IV) ممکن است شامل داروها باشد:

• کورتیکواستروئیدها (مانند پردنیزون).
• ایمونوگلوبولین
• آگونیست های گیرنده ترومبوپوئیتین
• داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی (مانند ریتوکسیماب یا آزاتیوپرین ).
• ایمونوگلوبولین ضد Rh(D)

عمل جراحی:

اگر دارو باعث بهبود ITP نشد، جراحی برای برداشتن طحال ممکن است قدم بعدی باشد. زیرا طحال، آنتی بادی هایی می سازد که به اشتباه به پلاکت ها حمله می کنند. زمانی که این جراحی جواب داد، به سرعت حملات به پلاکت ها را پایان می دهد و تعداد پلاکت ها را بهبود می بخشد. اما بیرون آوردن طحال برای همه کارساز نیست و نداشتن طحال خطر عفونت را افزایش می دهد.

درمان عفونت: اگر عفونت به طور موقت سطح پلاکت ها را پایین می آورد، درمان عفونت می تواند به مشکلات خونریزی کمک کند.

متوقف کردن مصرف برخی داروها: ممکن است پزشک از فرد بخواهد که مصرف آسپرین یا داروهای دیگری را که احتمال خونریزی را افزایش می دهد، ترک کند.

دریافت پلاکت: اگر خونریزی جدی باشد، ممکن است نیاز به دریافت پلاکت هایی باشد که فرد دیگری به بانک خون اهدا کرده است.

درمان اورژانسی:

به ندرت، ITP می تواند باعث خونریزی زیادی شود. مراقبت های اورژانسی معمولاً شامل دریافت خونی است که به عنوان انتقال خون نیز شناخته می شود و حاوی تعداد زیادی پلاکت است. استروئیدها و گلوبولین ایمنی که از طریق لوله ای در ورید تزریق می شود نیز ممکن است کمک کننده باشد.

عوارض:

به ندرت، ترومبوسیتوپنی ایمنی باعث خونریزی در مغز می شود که می تواند کشنده باشد.

فردی که با تعداد پلاکت پایین باردار است یا خونریزی دارد، در معرض خطر بیشتری برای خونریزی شدید در حین زایمان قرار دارد. پزشک ممکن است درمان را برای حفظ تعداد پلاکت‌ها پیشنهاد کند.

ITP معمولاً روی جنین تأثیر نمی گذارد. با این حال، شمارش پلاکت نوزاد باید بلافاصله پس از تولد آزمایش شود.

به طور کلی کودکان می توانند نسبتاً سریع از ترومبوسیتوپنی ایمنی بهبود یابند، اما معمولاً برای بزرگسالان زمان بیشتری طول می کشد. اگرچه چندین دارو برای درمان ترومبوسیتوپنی ایمنی در دسترس است، ممکن است پزشک برای کمک به فرد بیش از یک درمان را امتحان کند. می توانید با اجتناب از موقعیت هایی که خطر خونریزی دارند، مانند ورزش های تماسی، به خود کمک کنید.

چگونه می توان خطر ابتلا به ترومبوسیتوپنی ایمنی را کاهش داد؟

اگرچه نمی توان از ترومبوسیتوپنی ایمنی پیشگیری کرد، اما می توان از عوارض ترومبوسیتوپنی ایمنی به روش های زیر جلوگیری کنید:

• خودداری از مصرف داروهایی که احتمال خونریزی را افزایش می دهند.
• جلوگیری از صدماتی که ممکن است باعث کبودی یا خونریزی شود.
• درمان هر عفونتی.

مطالب مشابه:

بیماری های مقاربتی و بثورات پوستی

سرطان پوست

آرتریت پسوریاتیک

عوامل ژنتیکی لوپوس

بیماری زونا

منبع: mayoclinic ، my.clevelandclinic