سندرم پیش از قاعدگی
سندرم پیش از قاعدگی طیف وسیعی از علائم و نشانه ها دارد از جمله: نوسانات خلقی، حساس شدن سینه ها، میل به غذا، خستگی، تحریک پذیری و افسردگی. تخمین زده می شود که از هر 4 زن در دوران قاعدگی 3 نفر نوعی از سندرم پیش از قاعدگی را تجربه می کند.
علائم معمولا در یک الگوی قابل پیش بینی عود می کنند. اما تغییرات فیزیکی و احساسی که با سندرم پیش از قاعدگی تجربه می کنید ممکن است از اندکی تا بسیار زیاد تغییر کند.
با این حال، لزومی ندارد این مشکلات زندگی شما را کنترل کنند. درمان ها و تنظیم شیوه زندگی می تواند به شما در کاهش یا مدیریت علائم و نشانه های سندرم پیش از قاعدگی کمک کند.
علائم سندرم پیش از قاعدگی:
فهرستی از علائم و نشانه های بالقوه سندرم پیش از قاعدگی طولانی است، اما بیشتر زنان تعداد کمی از این مشکلات را تجربه می کنند.
علائم و نشانه های رفتاری و عاطفی:
- تنش یا اضطراب
- حالت افسردگی
- نوسانات خلقی و تحریک پذیری یا عصبانیت
- تغییرات اشتها و میل به غذا
- مشکل در به خواب رفتن (بی خوابی)
- کناره گیری اجتماعی
- تمرکز ضعیف
- تغییر در میل جنسی
- گریه کردن
علائم و نشانه های فیزیکی:
- درد مفصل و عضله
- سردرد
- خستگی
- افزایش وزن مربوط به احتباس مایعات
- نفخ شکم
- حساسیت سینه
- آکنه
- یبوست یا اسهال
- عدم تحمل الکل
برای برخی افراد درد فیزیکی و استرس عاطفی به اندازه ای شدید هست که زندگی رزوانه آن را تحت تاثیر قرار دهد. در اکثر زنان بدون توجه به شدت علائم، نشانه ها معمولا ظرف چهار روز بعد از شروع دوره قاعدگی از بین می رود.
اما تعداد کمی از زنان با سندرم پیش از قاعدگی هر ماه علائم ناتوان کننده ای دارند. این شکل از PMS اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (PMDD) نامیده می شود.
علائم و نشانه های PMDD شامل افسردگی، نوسانات خلقی، عصبانیت، اضطراب، احساس غرق شدن، مشکل در تمرکز، تحریک پذیری و تنش می باشد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر نمی توانید سندرم پیش از قاعدگی را با تغییرات سبک زندگی مدیریت کنید و علائم PMS بر سلامت و فعالیت های روزانه شما تاثیر می گذارد، به پزشک مراجعه کنید.
علل سندرم پیش از قاعدگی:
اینکه دقیقا چه چیزی باعث سندرم پیش از قاعدگی می شوند ناشناخته است. اما چندین عامل ممکن است در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند:
- تغییرات چرخه ای در هورمون ها: علائم و نشانه های سندرم پیش از قاعدگی با نوسانات هورمونی تغییر می کند و با بارداری و یائسگی ناپدید می شود.
- تغییرات شیمیایی در مغز: نوسانات سروتونین (انتقال دهنده عصبی که گمان می رود نقش مهمی در حالت های خلقی بازی می کند) می تواند علائم PMS را تحریک کند. مقادیر ناکافی سروتونین ممکن است به افسردگی قبل از قاعدگی و همچنین خستگی، هوس غذایی و مشکلات خواب کمک کند.
- افسردگی: برخی از زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی شدید افسردگی تشخیص داده نشده دارند. اگر چه افسردگی به تنهایی باعث ایجاد همه علائم نمی شود.
تشخیص سندرم پیش از قاعدگی:
هیچ یافته فیزیکی یا تست آزمایشگاهی منحصر به فردی برای تشخیص مثبت سندرم پیش از قاعدگی وجود ندارد. اگر یک علامت خاص بخشی از الگوی قابل پیش بینی قبل از قاعدگی شما باشد، پزشک ممکن است آن را به عنوان علامت خاصی از PMS نسبت دهد.
برای کمک به ایجاد یک الگوی قبل از قاعدگی، پزشک ممکن است از شما بخواهد علائم و نشانه های خود را حداقل برای دو دوره قاعدگی در یک تقویم یا در یک دفتر خاطرات ثبت کنید. روزی که برای اولین بار متوجه علائم PMS می شوید و همچنین روز ناپدید شدن آنها یادداشت کنید. همچنین حتما روزهای شروع و پایان دوره قاعدگی را علامت بزنید.
برخی شرایط ممکن است شبیه به PMS باشند. از جمله سندرم خستگی مزمن، اختلالات تیروئید و اختلالات خلقی، مانند افسردگی و اضطراب. پزشک ممکن است آزمایش هایی مانند آزمایش عملکرد تیروئید یا آزمایش های غربالگری خلق و خو را برای کمک به تشخیص واضح و درست تجویز کند.
رفتار:
برای بسیاری از زنان، تغییر شیوه زندگی می تواند به کاهش علائم PMS کمک کند. اما بسته به شدت علائم، پزشک ممکن است یک یا چند دارو را برای سندرم پیش از قاعدگی تجویز کند.
موفقیت داروها در تسکین علائم در بین زنان متفاوت است. داروهایی که معمولا برای سندرم پیش از قاعدگی تجویز می شوند عبارتند از:
- داروهای ضدافسردگی: مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs): شامل فلوکساتین، پاروکساتین، سرترالین در کاهش علائم خلقی موفق بوده اند. SSRIs خط اول درمان PMS شدید یا PMDD هستند. این داروها به طور کلی روزانه مصرف می شوند. اما برای برخی از زنان مبتلا به PMS، استفاده از داروهای ضدافسردگی ممکن است به دو هفته قبل از شروع قاعدگی محدود شود.
- داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): مصرف داروهای غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن، یا ناپروکسن سدیم قبل یا در شروع قاعدگی می تواند گرفتگی و ناراحتی سینه را کاهش دهد.
- دیورتیک ها: زمانی که ورزش کردن و محدود کردن مصرف نمک برای کاهش تورم و نفخ و افزایش وزنِ PMS کافی نیست، مصرف قرص های دیورتیک می تواند به بدن کمک کند. تا مایع اضافی را از طریق کلیه ها دفع کند. اسپیرونولاکتون یک دیورتیک است که می تواند به کاهش برخی علائم کمک کند.
- داروهای هورمونی ضد بارداری: این داروهای ضدبارداری تخمک گذاری را متوقف می کنند که ممکن است باعث کاهش علائم PMS شوند.
سبک زندگی و درمان های خانگی:
شما گاهی اوقات می توانید علائم سندرم پیش از قاعدگی را با ایجاد تغییر در غذا، ورزش و سبک زندگی روزانه کاهش داد یا مدیریت کرد. توصیه های زیر ممکن است مفید باشد:
اصلاح رژیم غذایی:
- برای کاهش نفخ و احساس سیری، وعده های غذایی کوچکتر و دفعات بیشتری بخورید.
- برای کاهش نفخ و احتباس مایعات، مصرف نمک و غذاهای شور را محدود کنید.
- غذاهای حاوی کربوهیدرات های پیچیده مانند میوه ها، سبزیجات و غلات کامل را انتخاب کنید.
- غذاهای غنی از کلسیم را انتخاب کنید. اگر نمی توانید محصولات لبنی را تحمل کنید یا کلسیم کافی در رژیم غذایی خود دریافت نمی کنید، مصرف روزانه مکمل کلسیم ممکن است کمک کننده باشد.
- از کافئین و الکل خودداری کنید.
ورزش را در برنامه منظم خود بگنجانید:
در اکثر روزهای هفته حداقل 30 دقیقه پیاده روی سریع، دوچرخه سواری، شنا یا سایر فعالیت های هوازی انجام دهید. ورزش منظم روزانه می تواند به بهبود سلامت کلی شما کمک کند و علائم خاصی مانند خستگی و خلق و خوی افسرده را کاهش دهد.
استرس را کاهش دهید:
- به اندازه کافی بخوابید.
- تمرینات مدیتیشن یا تمرینات تنفس عمیق را برای کمک به کاهش سردرد، اضطراب یا مشکل خواب (بی خوابی) انجام دهید.
- برای آرامش و از بین بردن استرس، یوگا یا ماساژ را امتحان کنید.
علائم خود را برای چند ماه ثبت کنید:
برای شناسایی محرک ها و زمان بروز علائم، یک رکورد از علائم و نشانه های خود داشته باشید. این به شما کمک می کند تا با استراتژی هایی مداخله کنید که ممکن است به کاهش آنها کمک کند.
داروهای جایگزین:
از داروهای مکملی که برای تسکین علائم سندرم پیش از قاعدگی شناخته شده اند استفاده کنید این داروها عبارتند از:
- مکمل های ویتامین: کلسیم، منیزیم، ویتامین E و ویتامین b6 علائم را تسکین می دهند. اما شواهد در این زمینه کم یا محدود است.
- داروهای خانگی: برخی از زنان گزارش داده اند علائم PMS آنها با استفاده از گیاهانی مانند جینکو، زنجبیل، انگور، روغن گل مغربی و مخمر کاهش یافته است. با این حال، مطالعات علمی کمی نشان داده اند که هر گیاهی برای تسکین علائم PMS موثر است.
داروهای خانگی توسط سازمان غذا و دارو تنظیم نمی شوند. بنابراین هیچ سابقه ای از ایمنی یا اثربخشی محصول وجود ندارد. قبل از مصرف هر گونه محصول گیاهی با پزشک خود صحبت کنید. زیرا ممکن است عوارض جانبی داشته باشند یا با داروهای دیگری که مصرف می کنید تداخل داشته باشند. به عنوان مثال، خار مریم، اثر بخشی قرص های ضدبارداری را کاهش می دهد.
- طب سوزنی: یک پزشک طب سوزنی سوزن های استیل ضد زنگ استریل را در نقاط خاصی از بدن وارد پوست می کند. برخی از زنان پس از درمان طب سوزنی تسکین علائم را تجربه می کنند.
مطالب مشابه:
