کاهش سرطان متاستاتیک با ورزش
خطر سرطان متاستاتیک با ورزش با شدت بالا تا 72 درصد کاهش می یابد.
- یک مطالعه اخیر نشان داد که ورزش هوازی با شدت بالا، باعث افزایش مصرف گلوکز در اندام های داخلی می شود.
- محققان معتقدند این ارتباط باعث کاهش در دسترس بودن انرژی مورد نیاز برای رشد تومورها می شود.
- محققان با استفاده از اطلاعات یک مطالعه، در شرکت کنندگانی که به طور منظم در فعالیت های هوازی با شدت بالا شرکت می کردند، ۷۲ درصد کمتر سرطان متاستاتیک مشاهده کردند.
- در مطالعه دیگری که روی موش ها انجام شد، محققان دریافتند که فعالیت هوازی باعث کاهش ایجاد تومورهای متاستاتیک در غدد لنفاوی، ریه ها و کبد حیوانات می شود.
- به صورت کلی این مطالعه نشان می دهد افراد ممکن است بتوانند با انجام منظم ورزش های هوازی با شدت بالا، خطر ابتلا به سرطان متاستاتیک را کاهش دهند.
منظور از سرطان متاستاتیک چیست؟
سرطانی که از قسمتی در بدن شروع میشود و به سایر قسمت های بدن گسترش می یابد، سرطان متاستاتیک میگویند. برای بسیاری از انواع سرطان، مرحله IV (4) سرطان نیز نام دارد. فرآیندی که طی آن سلول های سرطانی به سایر قسمت های بدن گسترش می یابند، متاستاز میگویند. متاستاز عامل 90 درصد مرگ و میر در بیماران سرطانی است. اکثر بیماران مبتلا به سرطان متاستاتیک در عرض 5 سال جان خود را از دست خواهند داد.
ورزش متوسط و منظم به طور قابل ملاحظه ای بروز و عود چندین سرطان مختلف را کاهش می دهد. عوارض جانبی مرتبط با سرطان را کاهش می دهد. اثربخشی درمان های ضد سرطان را افزایش می دهد. همچنین کیفیت زندگی بیماران سرطانی را بهبود می بخشد. درک مکانیسم های مهار متاستاز تومور می تواند درک ما از بیولوژی سرطان را ارتقا دهد و به محققان کمک کند تا استراتژی های درمانی جدید را برای بهبود در بیماران سرطانی کشف کنند.
از طرفی مطالعات پیش بالینی و بالینی موجود نشان دادند، ورزش متوسط منظم، نقش مفیدی در متاستاز تومور ایفا می کند و سیستم ایمنی به شدت به ورزش پاسخ می دهد، که ممکن است منجر به اثرات مفیدی بر متاستاز تومور شود.
نظریه محققان در مورد کاهش سرطان متاستاتیک با ورزش
محققان طبق بررسی که در سال 2022 انجام دادند، برآورد کردند که در سال 2018، بیشتر از 62 هزار نفر در ایالات متحده با سرطان سینه، پروستات، ریه، کولورکتال، مثانه متاستاتیک یا ملانوم متاستاتیک زندگی می کردند.
بنا به اظهارات محققان، این مطالعه از بررسی فعالیت عضله، که ممکن است این اندام را از تبدیل شدن به یک مکان مشترک برای متاستاز برای انواع سرطان ها محافظت کند، به بررسی فعالیت بدنی ختم میشود.
محققان با مطالعه خود، مکانیسم پشت اثر پیشگیرانه ورزش را شناسایی کردند. آنها دریافتند که فعالیت بدنی باعث افزایش مصرف گلوکز توسط اندام های داخلی می شود که به معنای کمتر بودن انرژی در دسترس تومور است.
به عبارت ساده تر، ورزش اندام های ما را طوری برنامه ریزی مجدد می کند تا به مواد مغذی بیشتری نیاز داشته باشند. در عین حال، اندام های سالم ورزشکاران راحت تر می توانند با سلول های سرطانی (به ویژه سلول های ملانوما) برای مواد مغذی رقابت کنند. این باعث می شود که مواد مغذی کمتری برای رشد تومور در دسترس باشد.
تاثیر ورزش بر اندام های داخلی
آنالیز خون شرکت کنندگان فعال، نشان دهنده افزایش مصرف کربوهیدرات بعد از ورزش بود. اطلاعات این مطالعه نشان داد که ورزش قبل از ابتلا به سرطان تأثیر متوسطی بر تشخیص سرطان با رشد کند دارد. با این حال، به گفته محققان، ورزش “به طور قابل توجهی احتمال ابتلا به سرطان بسیار متاستاتیک را کاهش داد.”
در میان شرکت کنندگان مورد مطالعه، آنهایی که ورزش منظم هوازی را با شدت بالا گزارش کردند، 72 درصد کمتر از شرکت کنندگانی که بدون تحرک بودند، سرطان متاستاتیک داشتند.
اثرات ورزش بر سرطان متاستاتیک در موش
در مطالعه دیگری، محققان از یک مدل حیوانی استفاده کردند که در آن موش ها تحت فعالیت های ورزشی قرار گرفتند. آنها موش های ماده را انتخاب کردند. زیرا در مقایسه با نرها پاسخ متابولیک بیشتری به ورزش نشان دادند.
یک گروه از موش ها به عنوان کنترل استفاده شد. دیگری تحت یک پروتکل تمرین ورزشی روی تردمیل قرار گرفت. موش ها یک روز در میان ورزش می کردند. به تدریج، محققان مدت و شدت تمرین را افزایش دادند. این به مدت 8 هفته ادامه داشت.
سپس به برخی از موش ها سلول های ملانوما تزریق شد. پس از 4 روز بهبودی، محققان مجدداً این موش ها را به مدت 4 هفته دیگر تحت تمرین منظم روی تردمیل قرار دادند.
سپس، محققان ریه ها، غدد لنفاوی، کبد و ماهیچه های اسکلتی (اندام هایی که معمولاً میزبان متاستاز هستند) موش های کم تحرک و موش هایی را که تحت تمرین قرار گرفتند، جمع آوری کردند.
محققان دریافتند، موش هایی که قبل از تزریق سلول های سرطانی تحت ورزش قرار گرفتند، به طور قابل توجهی در برابر متاستاز در اندام ها محافظت می شوند.
هنگامی که محققان با بررسی اندام های موش ها، متوجه شدند که فعالیت بدنی طولانی مدت باعث تغییر ماهیچه ها (افزایش توده عضلانی) و تغییر اندام ها می شود و اندام های داخلی مانند غدد لنفاوی، ریه، کبد، اندام هایی که معمولاً میزبان سرطان هستند، در صورت وجود فعالیت بدنی شدید تغییر می یابند و به این معنا تغییر می کنند که فوق متابولیک می شوند. بدین منظور تقاضا برای گلوکز افزایش یافته و در نتیجه جذب گلوکز افزایش می یابد.
ورزش باعث ایجاد تغییراتی در محیط میکرو سلول های سرطانی می شود که آن را برای افراد غیرممکن می سازد. زمانی که سلول های غیر سرطانی برای مواد مغذی رقابت می کنند رشد کنند.
آیا تنها ورزش طولانی مدت بر پیشرفت سرطان موثر خواهد بود؟
تحقیقات پیشین نشان داده اند که ورزش مکرر در یک دوره زمانی طولانی ممکن است به مبارزه با سرطان کمک کند. اما مطالعه جدید نشان می دهد که حتی ورزش های کوتاه مدت نیز ممکن است تأثیر مثبت مشابهی داشته باشد.
علاوه بر این، در حالی که برخی از مطالعات ارتباط بین ورزش و “کاهش قابل توجه مرگ و میر سرطان کولورکتال” را پیدا کرده اند، اما مکانیسم اثر بالقوه درمانی ورزش نامشخص است.
مطالب مشابه:
