سردردهای سینوسی
سردردهای سینوسی سردردهایی هستند که ممکن است مانند عفونت در سینوس ها (سینوزیت) احساس شود. ممکن است در اطراف چشم ها، گونه ها، و پیشانی احساس کنید. ممکن است حس کنید که سرتان دارد از فشار منفجر می شود. اما این درد ممکن است ناشی از میگرن باشد.
علائم سردردهای سینوسی:
علائم و نشانه های سردردهای سینوسی ممکن است شامل:
- درد، فشار و پری در گونه ها، ابرو یا پیشانی
- اگر به جلو خم شوید یا دراز بکشید، درد تشدید می شود
- گرفتگی بینی
- خستگی
- احساس درد در دندان های بالا
سینوزیت یا میگرن:
میگرن ها و سردردهای حاصل از سینوزیت را به راحتی می توان اشتباه گرفت زیرا علائم و نشانه های این دو نوع سردرد ممکن است با هم همپوشانی داشته باشند.
هم درد سردرد میگرنی و هم سینوزیت اغلب وقتی به جلو خم می شوید بدتر می شوند. میگرن همچنین می تواند با علائم و نشانه های بینی مختلفی از جمله احتقان، فشار صورت و ترشحات شفاف و آبکی بینی همراه باشد. اینها به دلیل دخالت سیستم عصبی خودمختار در حمله میگرنی است. در واقع، مطالعات نشان داده اند که بیشتر افرادی که برای سردردهای سینوسی به پزشک مراجعه می کنند، به جای آن دچار میگرن می شوند.
با این حال، سینوزیت معمولا با حالت تهوع یا استفراغ همراه نیست یا با سر و صدا یا نور شدید تشدید نمی شود که اینها از ویژگی های عمومی و شایع میگرن هستند.
سینوزیت معمولا:
- بعد از عفونت ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی یا سرماخوردگی رخ می دهد
- شامل مخاط غلیظ و تغییر رنگ بینی می شود
- با کاهش حس بویایی همراه است.
- باعث درد در یک گونه یا دندان های بالایی می شود.
سردردهای ناشی از بیماری سینوسی اغلب چند روز یا بیشتر طول می کشد و میگرن معمولا از ساعت ها تا یک یا دو روز طول می کشد.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر علائم زیر دارید به پزشک مراجعه کنید:
- علائم سردرد بیش از 15 روز در ماه رخ می دهد یا نیاز به داروهای ضددرد مکرر بدون نسخه دارید
- سردرد شدید دارید و داروهای ضد درد که بدون نسخه در دسترس هستند کمکی نمی کنند
- به دلیل سردردهای مکرر از مدرسه یا محل کار غیبت می کنید
- یا سردرد در زندگی روزمره شما اختلال ایجاد می کند.
علل سردردهای سینوسی:
سردردهای سینوسی معمولا به میگرن یا سایر اشکال سردرد همراه هستند.
سردردهای سینوسی با درد و فشار در صورت و سینوس ها همراه است و می تواند باعث علائم در بینی شود. بیشتر این سردردها ناشی از عفونت سینوسی نیستند و به طور کلی نباید با آنتی بیوتیک درمان شوند.
فاکتورهای خطر:
سردردهای سینوسی می توانند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهند، اما در صورت داشتن موارد زیر ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به این سردردها باشید:
- سابقه قبلی میگرن یا سردرد
- سابقه خانوادگی میگرن یا سردرد
- تغییرات هورمونی مرتبط با سردرد
پیشگیری سردردهای سینوسی:
تغییرات سبک زندگی می تواند به کاهش تعداد و شدت سردردها کمک کند. یک یا چند مورد از این پیشنهادها ممکن است برای شما مفید باشد:
- از محرک ها اجتناب کنید: اگر به نظر می رسد برخی غذاها یا بوها در گذشته باعث سرددر شما شده اند، از آنها اجتناب کنید. پزشک ممکن است به شما توصیه کند مصرف کافئین و الکل را کاهش دهید و از مصرف تنباکو خودداری کنید.
به طور کلی، یک برنامه روزانه با الگوهای خواب منظم و وعده های غذایی منظم ایجاد کنید. علاوه بر این، سعی کنید استرس را کنترل کنید.
- به طور منظم ورزش کنید: ورزش هوازی منظم تنش را کاهش می دهد و می تواند به پیشگیری از سردرد کمک کند. اگر پزشک شما موافق باشد، هر ورزش هوازی که از آن لذت می برید، از جمله پیاده روی، شنا و دوچرخه سواری را انتخاب کنید.
با این حال به آرامی بدن خود را گرم کنید، چون اگر به طور ناگهانی شروع به ورزش کنید می تواند باعث سردرد شود.
همچنین تصور می شود که چاقی یک فاکتور برای ایجاد سردرد است، و ورزش منظم می تواند به حفظ وزن سالم یا کاهش وزن کمک کند.
- کاهش اثرات استروژن: اگر به نظر می رسد استروژن سردرد شما را تحریک یا بدتر می کند، ممکن است بخواهید از داروهایی که حاوی استروژن هستند اجتناب کنید یا مصرف آنها را کاهش دهید.
این داروها شامل قرص های ضدبارداری و درمانی جایگزینی هورمونی است. با پزشک خود در مورد جایگزین ها یا دوزهای مناسب مشورت کنید.
تشخیص:
تشخیص علت سردرد دشوار است. پزشک از شما در مورد سردردتان سوال می کند و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد.
پزشک ممکن است آزمایش های تصویربرداری را برای کمک به تعیین علت سردرد انجام دهد، از جمله:
- CT اسکن: CT اسکن از یک کامپیوتر برای ایجاد تصاویر مقطعی از مغز و سر (از جمله سینوس ها) استفاده می کند. دستگاه سی تی اسکن با ترکیب کردن تصاویر اشعه X که در اطراف بدن می چرخد از اندام های مختلف بدن می تواند تصاویر برش عرضی تهیه کند.
- تصویربرداری MRI: در MRI از یک میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر مقطعی از ساختارهای درون مغز استفاده می شود.
درمان سردردهای سینوسی:
اکثر افرادی که تصور می کنند که سردردهای سینوسی دارند در واقع میگرن یا سردرهای تنشی دارند.
میگرن ها و سردردهای مزمن یا عودکننده را می توان با داروهای تجویزی که یا هر روز برای کاهش یا پیشگیری از سردرد مصرف می شود یا در شروع سردرد برای جلوگیری از بدتر شدن آن مصرف می شود، درمان کرد.
برای درمان این نوع سردردها پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:
- مسکن های بدون نسخه که به راحتی در دسترس هستند: میگرن و سایر انواع سردرد را می توان با داروهایی که بدون نسخه در دسترس هستند مانند استامینوفن، ناپروکسن، ایبوپروفن و غیره درمان کرد.
- تریپتان ها: بسیاری از افراد مبتلا به حملات میگرنی از تریپتان ها برای تسکین درد استفاده می کنند. تریپتان ها با مسدود کردن مسیرهای درد در مغز عمل می کنند، اما باعث انقباض رگ های خونی می شوند و در صورت داشتن سابقه بیماری قلبی یا سکته، باید از مصرف آنها اجتناب شود.
این داروها شامل سوماتریپتان، آلموتریپتان، ناراتریپتان، زولمیتریپتان، فرواتریپتان، التریپتان هستند. تریپتان ها به صورت قرص، اسپری بینی و تزریقی در دسترس هستند.
ثابت شده است که ترکیب یک قرص سوماتریپتان و ناپروکسن سدیم در تسکین علائم میگرن نسبت به هر دو داور به تنهایی موثرتر است.
- ارگوت: داروهای ترکیبی ارگوتامین و کافئین کمتر از تریپتان ها موثر هستند. به نظر می رسد ارگوت در کسانی که درد آنها بیش از 72 ساعت طول می کشد، موثرتر است.
ارگوتامین ممکن است باعث بدتر شدن حالت تهوع و استفراغ مرتبط با میگرن و سایر عوارض جانبی شود و همچنین ممکن است منجر به سردرد ناشی از مصرف بیش از حد دارو شود.
دی هیدروارگوتامین یک مشتق از ارگوت است که نسبت به ارگوتامین موثرتر و عوارض جانبی کمتری دارد. به صورت اسپری بینی و به صورت تزریقی موجود است. این دارو ممکن است عوارض جانبی کمتری نسبت به ارگوتامین داشته باشد و کمتر به سردرد ناشی از مصرف بیش از حد دارو منجر شود.
ارگوت ها، از جمله دی هیدروارگوتامین باعث انقباض رگ های خونی می شود و در صورت داشتن سابقه بیماری قلبی یا سکته، باید از مصرف آن اجتناب شود.
- لاسمیدیتان: این قرص خوراکی که برای درمان میگرن با یا بدون اورا (aura) تایید شده است نسبت به سایر داروهای که معرفی شدند جدیدتر است. این دارو مسیرهای درد را مانند داروهای تریپتان مسدود می کند، اما به نظر نمی رسد که رگ های خونی را منقبض کند.
- آنتاگونیست های CGRP: ابروگپنت (ubrogepant) و ریمژپانت (rimegepant) آنتاگونیست های گیرنده پپتید مرتبط با ژن کلسیتونین خوراکی هستند که برای درمان میگرن حاد با یا بدون اورا در بزرگسالان تایید شده اند.
- آنتی بادی های مونوکلونال: Erenumab-aooe، fremanezumab-vfrm، galcanezumab-gnlm، و eptinezumab-jjmr داروهای جدیدتری هستند که از طرف FDA برای درمان میگرن تایید شدند. این داروها به صورت ماهانه یا سه ماهه به صورت تزریقی تجویز می شوند.
- داروهای ضدتهوع: از آنجا که میگرن اغلب با حالت تهوع همراه است، استفاده از داروی برای تهوع مناسب و معمولا با سایر داروها ترکیب می شود. داروهایی که اغلب تجویز می شوند عبارتند از کلرپرومازین، متوکلوپرامید و پروکلروپرازین
- گلوکوکورتیکوئیدها: یک گلوکورتیکوئید مانند دگزامتازون ممکن است همراه با سایر داروها برای بهبود تسکین درد استفاده شود. به دلیل خطر سمیت استروئیدی، گلوکوکورتیکوئیدها نباید به طور مکرر استفاده شوند.
مطالب مشابه:
