ولوواژینیت

ولوواژینیت التهاب فرج و واژن است. به آن واژینیت یا ولویت نیز می گویند. این یک بیماری رایج است و یک سوم زنان در طول زندگی خود به آن مبتلا خواهند شد. اغلب در طول سال های باروری ظاهر می شود.

کودکان مبتلا به ولوواژینیت ممکن است از درد، خارش، قرمزی و سوزش در اطراف واژن یا ترشحات واژن و درد هنگام ادرار ابراز ناراحتی کنند.

انواع و علل:

زمانی دچار واژینیت می شوید که مقدار طبیعی مخمر و باکتری در واژن از تعادل خارج شود. این ممکن است به دلایل مختلفی از جمله: عفونت، تغییر در هورمون ها یا مصرف آنتی بیوتیک رخ دهد. همچنین ممکن است به دلیل واکنش فرد به چیزی باشد که با فرج یا واژن تماس پیدا می کند.

سه نوع رایج عفونت واژن وجود دارد که باعث واژینیت می شود. که عبارتند از:

• عفونت قارچی: گاهی اوقات فرد می تواند بیش از حد قارچی به نام albicans یا هر یک از چندین گونه کاندیدا داشته باشد. به طور طبیعی همیشه مقداری کاندیدا در واژن وجود دارد، اما رشد بیش از حد آن باعث عفونت های قارچی و علائم واژینیت می شود.
• واژینوز باکتریال: یک واژن سالم چندین نوع باکتری در آن زندگی می کند. برخی “خوب” و برخی “بد” هستند، اما یکدیگر را متعادل می کنند. زمانی که تعداد باکتری‌ های بد از باکتری‌ های خوب بیشتر می‌شود، فرد به واژینوز باکتریایی مبتلا می‌شود.
• تریکومونیازیس: این نوع واژینیت یک عفونت باکتریایی طبیعی نیست. این یک STD در نظر گرفته می شود و از یک انگل کوچک تک سلولی به نام Trichomonas vaginalis می آید. فرد آن را از طریق داشتن رابطه جنسی با کسی که آلوده است، دریافت می کند. مردانی که این انگل را دارند معمولاً هیچ علائمی ندارند.

اگرچه اینها معمولاً مقصر اصلی بیشتر موارد واژینیت هستند، همچنین ممکن است فرد موارد زیر را دریافت کند:

• بیماری های مقاربتی (کلامیدیا و سوزاک)
• ویروس ها، از جمله تبخال و HPV (ویروس پاپیلومای انسانی)
• کاهش هورمون ها، معمولاً در دوران یائسگی یا بعد از زایمان
• واکنش های آلرژیک به روان کننده ها، لوسیون ها، مواد شوینده و غیره.

علائم ولوواژینیت:

به طور معمول، علائمی که از واژینیت دریافت می شود، همگی در واژن یا خارج از آن، روی فرج رخ می دهند. آنچه فرد احساس خواهد کرد به عامل ایجاد واژینیت بستگی دارد. ممکن است در یک زمان فرد بیش از یک نوع واژینیت داشته باشد.

به طور کلی علائم واژینیت عبارتند از:

• خارش
• تحریک
• سوزش
• قرمزی
• تورم
• خشکی
• راش، تاول یا برجستگی

سایر علائمی که ممکن است فرد تجربه کنند عبارتند از:

• ناراحتی هنگام ادرار کردن
• درد هنگام رابطه جنسی
• خونریزی خفیف (لکه بینی)
• ترشح و بو

ترشح غیر طبیعی یکی از شایع ترین علائم واژینیت است. ممکن است به پزشک سرنخ هایی در مورد علت ایجاد واژینیت بدهد.

ترشحات ناشی از عفونت قارچی معمولاً سفید، بی بو و کلوخه است، شبیه به پنیر دلمه. خارش نیز یکی از علائم رایج است.

ترشحات ناشی از واژینوز باکتریایی سنگین تر از حد معمول است، اما رقیق، بوی ماهی و به رنگ خاکستری یا سبز است.

ترشحات ناشی از تریکومونیازیس نیز بوی ماهی دارد، اما زرد مایل به سبز و گاهی اوقات کف آلود است.

تشخیص واژینیت:

اگر فرد متوجه تغییراتی در ترشحات یا علائم دیگر شود، پزشک می‌تواند موارد را بررسی کند تا ببیند بهترین درمان چیست. پزشک از فرد در مورد سابقه پزشکی و سابقه جنسی او سوال می پرسد.

همچنین پزشک برای تشخیص نوع واژینیت نمونه ای از ترشحات را میگیرد و آن را به آزمایشگاه می فرستد تا بتوان آن را زیر میکروسکوپ بررسی کرد.

درمان ولوواژینیت:

از آنجایی که اکثر ولوواژینیت ها به دلیل رعایت بهداشت ضعیف ایجاد می شوند، مهم است که به کودک کمک کرد تا عادات تمیز کردن خوبی داشته باشد. زیرا او یاد می گیرد که خودش را تمیز کند. علائم معمولاً ظرف چند هفته بهبود می یابند.

دانستن علت دقیق واژینیت مهم است. برای درمان واژینیت به دلیل واکنش آلرژیک یا تحریک بیرونی، باید منبع مشکل را کشف کرده و آن را از بین برد. پزشک ممکن است یک کرم موضعی برای کمک به تسکین هرگونه خارش یا سوزش تجویز کند.

اگر واژینیت فرد ناشی از عفونت باشد، برای درمان آن به داروی مناسب نیاز است.

عفونت های قارچی را می توان با داروهای ضد قارچ درمان کرد. قرص هایی مانند فلوکونازول (دیفلوکان) وجود دارد که فرد می تواند مصرف کند. همچنین می تواند از یک شیاف (قرصی که در واژن خود وارد می کنند) یا یک کرم ضد قارچ تجویزی استفاده کند.

کرم ها و شیاف های رایج ضد قارچ برای عفونت های مخمری عبارتند از:

• کلوتریمازول (Gyne-Lotrimin) ( Clotrimazole)
• میکونازول (مونیستات) (Miconazole)
• تیوکونازول (واژیستات) (Tioconazole)

داروهای بدون نسخه بسیاری وجود دارد که برای درمان عفونت های مخمری ایمن و موثر هستند. توصیه می شود اگر در گذشته هرگز عفونت قارچی نداشته اید، قبل از مصرف با پزشک خود مشورت کنید. همچنین اگر داروهای بدون نسخه مصرف می کنید و هیچ تغییری در علائم خود مشاهده نکردید، باید با پزشک خود صحبت کنید.

می توان واژینوز باکتریایی و تریکومونیازیس را با دارویی به نام مترونیدازول درمان کرد. همچنین می توان مترونیدازول را برای درمان واژینوز باکتریایی مصرف کرد یا می توان از کلیندامایسین موضعی (کلئوسین تی) یا ژل مترونیدازول (MetroGel Vaginal) در واژن استفاده کرد.

توصیه می شود هر داروی تجویزی پزشک را طبق دستور استفاده کرد.

پیشگیری از ولوواژینیت:

ممکن است بتوان با انجام چند کار، شانس ابتلا به واژینیت خود را کاهش داد، از جمله:

• خودداری از پوشیدن لباس های تنگ که ممکن است گرما و رطوبت را نگه دارند.
• عدم استفاده از صابون ها یا اسپری های معطر روی یا داخل واژن خود.
• عدم دوش گرفتن
• استفاده کاندوم هنگام رابطه جنسی

در دوران یائسگی توصیه می شود با پزشک در مورد مصرف قرص یا کرم برای کمک به درمان خشکی واژن مشورت کرد.

به طور کلی ولوواژینیت یک بیماری شایع در دختران جوان است. معمولاً خطرناک نیست و به احتمال زیاد توسط یک عامل تحریک کننده ایجاد می شود. در صورت بروز علائم توصیه می شود به پزشک مراجعه کرده تا تشخیص را تأیید و درمان صحیح را تعیین کنند. با درمان مناسب، در کمترین زمان بهبودی ایجاد خواهد شد.

مطالب مشابه:

عفونت کلیه در بارداری (پیلونفریت)

کاهش وزن پس از بارداری

آزمایش پاپ اسمیر

آزمایش HPV

عوارض تست پاپ اسمیر

منابع: webmd ، cincinnatichildrens