کیست مچ دست

کیست های گانگلیونی مچ دست شایع ترین توده در دست هستند. آنها سرطانی نیستند و در بیشتر موارد بی ضرر هستند واغلب در پشت مچ دست ایجاد می شوند.

کیست های گانگلیونی معمولاً گرد یا بیضی شکل هستند و پراز مایع ژله ای هستند.

این کیست های پر از مایع می توانند به سرعت ظاهر شوند، ناپدید شوند و اندازه آنها تغییر کنند. بسیاری از کیست های گانگلیونی نیازی به درمان ندارند. با این حال، اگر کیست درد می کند، اگر عملکرد دست را تحت تاثیر قرار می دهد، یا اگر از ظاهر آن ناراحت هستید، چندین گزینه درمانی در دسترس است.

یک گانگلیون از مفصل خارج می شود، از بافت های اطراف مفصل مانند: رباط ها، غلاف تاندون و پوشش مفصل رشد می کند. در داخل کیست مایعی ژله ای شبیه به مایعی که مفاصل را روان می کند قرار دارد.

کیست های گانگلیونی می توانند در چندین مفاصل دست و مچ ایجاد شوند، از جمله:

• هر دو قسمت بالایی و زیرین مچ دست
• مفصل انتهایی انگشت
• پایه یک انگشت

اندازه آنها متفاوت است و در بسیاری از موارد با افزایش فعالیت بزرگتر می شوند. با استراحت، توده معمولا کوچکتر می شود.

علل تشکیل کیست مچ دست:

علت تشکیل کیست های گانگلیونی مشخص نیست.

• آنها بیشتر در افراد جوان بین 15 تا 40 سال دیده می شوند
• زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا هستند.
• این کیست ها در میان ژیمناست‌هایی که مکرراً به مچ فشار وارد می‌کنند، رایج هستند.
• کیست‌های گانگلیونی که در انتهای مفصل کنار ناخن انگشت ایجاد می‌شوند – که به عنوان کیست مخاطی نیز شناخته می‌شوند – معمولاً با آرتریت در مفصل انگشت مرتبط هستند و در زنان بین 40 تا 70 سال شایع‌تر هستند.

علائم:

اکثر گانگلیون ها یک توده قابل مشاهده را تشکیل می دهند. با این حال، گانگلیون های کوچکتر می توانند در زیر پوست پنهان بمانند (گانگلیون های مخفی). اگرچه بسیاری از گانگلیون ها به جز ظاهر توده، هیچ علامت دیگری ایجاد نمی کنند، اما اگر کیست به اعصابی که از روی مفصل عبور می کنند فشار بیاورد، می تواند باعث درد، احساس سوزن سوزن شدن و ضعف عضلانی شود.

اگر کیست بزرگی دارید، حتی اگر دردناک نباشد، ممکن است فقط به دلیل ظاهر آن احساس اضطراب یا ناراحتی کنید.

درمان کیست مچ دست:

بررسی سابقه پزشکی و انجام معاینه فیزیکی

در طول ویزیت اولیه، پزشک سابقه پزشکی و علائم را بررسی خواهد کرد. ممکن است از شما بپرسند:

• مدت زمان بروز کیست گانگلیونی
• آیا اندازه آن تغییر می کند.
• دردناک است.

همچنین پزشک ممکن است برای تست حساسیت یا ناراحتی به کیست فشار وارد کند. از آنجا که گانگلیون پر از مایع است، نیمه شفاف است (تقریبا شفاف). پزشک ممکن است یک چراغ خودکار به کیست بتابد تا ببیند آیا نور از آن عبور می کند یا خیر. این تست می تواند به تأیید اینکه توده واقعاً یک کیست است و یک تومور جامد نیست کمک کند.

تست های تصویربرداری:

• تصویربرداری: اشعه ایکس تصاویر واضحی از ساختارهای متراکم مانند استخوان ایجاد می کند. اگرچه تصویربرداری اشعه ایکس کیست گانگلیونی را نشان نمی دهد، اما می توان از آن برای رد سایر بیماری ها مانند: آرتریت دست، آرتریت مچ دست یا تومور استخوان استفاده کرد.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا سونوگرافی: اسکن های ام آر آی و سونوگرافی بهتر از اشعه ایکس می توانند بافت های نرم مانند: گانگلیون را نشان دهند. گاهی اوقات، MRI یا سونوگرافی برای یافتن یک گانگلیون مخفی که قابل مشاهده نیست، یا تشخیص کیست از سایر تومورها مورد نیاز است. با این حال، اغلب قبل از درمان نیازی به تصویربرداری بیشتر نیست.

روش های درمان:

درمان غیر جراحی:

درمان اولیه کیست گانگلیون غیر جراحی است.

• مشاهده: اگر همراه کیست هیچ درد یا علائم دیگری وجود ندارد و هیچ تغییر غیرعادی رخ نمی دهد، معمولا بی خطر است، زیرا گانگلیون ها سرطانی نیستند و ممکن است به مرور زمان خود به خود ناپدید شوند.
• بی حرکتی: فعالیت اغلب باعث افزایش اندازه گانگلیون می شود که ممکن است فشار بر روی اعصاب اطراف را افزایش دهد و باعث درد شود. مچ بند یا آتل ممکن است علائم را تسکین دهد و باعث کاهش اندازه گانگلیون شود. با کاهش درد، پزشک ممکن است تمریناتی را برای تقویت مچ دست و بهبود دامنه حرکتی تجویز کند.
• تخلیه: اگر کیست درد زیادی ایجاد کند یا فعالیت ها را به شدت محدود کند، ممکن است مایع از آن تخلیه شود. به این روش آسپیراسیون می گویند. که ناحیه اطراف کیست گانگلیون بی حس می شود و کیست با سوزن سوراخ می شود تا مایع خارج شود.

متأسفانه، آسپیراسیون اغلب نمی تواند گانگلیون را از بین ببرد، زیرا ریشه یا اتصال به مفصل یا غلاف تاندون برداشته نمی شود. یک گانگلیون می تواند مانند: یک علف هرز باشد که در صورت عدم توجه به ریشه دوباره رشد می کند. بنابراین، در بسیاری از موارد، کیست گانگلیون پس از یک روش آسپیراسیون برمی گردد.

آسپیراسیون اغلب برای گانگلیون هایی که در بالای مچ قرار دارند استفاده می شود. گانگلیون‌ها در سمت کف مچ دست می‌توانند به سختی جذب شوند، زیرا در نزدیکی عروق و اعصاب اصلی قرار دارند.

درمان جراحی:

اگر علائم با روش‌های غیرجراحی برطرف نشد، یا اگر گانگلیون پس از آسپیراسیون بازگردد، ممکن است پزشک جراحی را توصیه کند. روش برداشتن کیست گانگلیون را اکسیزیون می نامند.

جراحی شامل برداشتن کیست و همچنین رسیدگی به ساقه ای است که کیست از آن منشأ می گیرد. این ممکن است به معنای برداشتن بخشی از کپسول مفصلی یا غلاف تاندون درگیر برای اطمینان از برداشتن ریشه کیست باشد. حتی پس از برداشتن، احتمال کمی وجود دارد که گانگلیون برگردد.

اکسیزیون معمولا یک روش سرپایی است، به این معنی که بیماران در روز جراحی پس از یک دوره مشاهده در ناحیه بهبودی به خانه می روند. ممکن است بعد از جراحی مقداری حساسیت، ناراحتی و تورم وجود داشته باشد. معمولاً 2 تا 6 هفته پس از عمل می توانید فعالیت های عادی خود را از سر بگیرید.

به طورکلی:

کیست های گانگلیونی به ندرت و یا هرگز، باعث ناتوانی دائمی می شوند. کیست هایی که خود به خود از بین نمی روند و علائم ایجاد می کنند تقریباً همیشه به جراحی پاسخ می دهند. در موارد نادری که بعد از عمل گانگلیون عود می‌کند، می‌توان برای برداشتن مجدد کیست، جراحی ترمیمی انجام داد. پس از برداشتن، اکثر بیماران تسکین علائم را تجربه می کنند.

مطالب مشابه:

تفاوت بین کیست و آبسه

کیست نابوتین (کیست دهانه رحم)

کیست درموئید

آبسه پری آنال

اسکلرودرمی

منبع: orthoinfo