تفاوت بین برونشیت و ذات الریه

برونشیت بر روی ” لوله های برونش” فرد تأثیر می گذارد، در حالی که  ذات الریه (پنومونی)، “کیسه های هوایی” ریه را تحت تأثیر قرار می دهد. درصورت عدم درمان برونشیت، این بیماری ممکن است به ذات الریه تبدیل شود.

هر دو این عفونت های ریوی علائم مشابهی دارند، بنابراین تشخیص تفاوت آن ها دشوار است.

تفاوت بین برونشیت و ذات الریه:

تفاوت بزرگ بین این دو وضعیت ( که ممکن است محسوس هم نباشد) قسمت تحت تاثیرقرارگرفته در سیستم تنفسی است:

در برونشیت؛  لوله های برونش که هوا را به ریه های فرد حمل می کنند تحت تأثیر قرار می گیرند.

اما در ذات الریه؛ کیسه های هوایی که آلوئول نامیده می شوند، جایی که اکسیژن وارد خون می شود، تأثیر می پذیرند. ذات الریه باعث می شود این کیسه های هوایی در ریه ها پر از مایع یا چرک شوند.

علاوه بر این، برونشیت به دو شکل ظاهر می شود:

برونشیت حاد: عفونتی است که توسط ویروس ها و گاهی باکتری ها ایجاد می شود.

برونشیت مزمن: برونشیت مزمن یک التهاب طولانی مدت در ریه ها می باشد.

گاهی اوقات برونشیت می تواند به ذات الریه تبدیل شود.

شباهت ها و تفاوت های بین برونشیت و ذات الریه:

تشخیص برونشیت و ذات الریه، تنها بر اساس احتقان و سرفه، کاری دشوار است. با این حال، این دو بیماری دلایل، علائم و درمان های بسیار متفاوتی دارند.

تفاوت بزرگ علائم شامل شدت آن ها است. علائم ذات الریه معمولاً شدیدتر از برونشیت است و معمولاً بیشتر شبیه یک عفونت در سراسر بدن همراه با تب یا لرز ظاهر می گردد. ذات الریه و برونشیت هردو می توانند از باکتری ها یا ویروس هایی که باعث عفونت های تنفسی می شوند، ایجاد شوند. برونشیت محدود به لوله‌های برونش است که هوا را به ریه‌ها می‌رسانند، در حالی که ذات‌الریه در بافت‌های ریه عمیق‌تر می‌شود و بدتر می‌شود.

علاوه بر این، ذات‌الریه همچنین می‌تواند در اثر عفونت‌های قارچی و آسپیراسیون (استنشاق چیزی مانند غذا یا بزاق در ریه‌ها) ایجاد شود.

برونشیت: علائم، علل و درمان

در وضعیت برونشیت بیشتر راه هوایی فوقانی درگیر می شود. برونشیت حاد که در اثر عفونت یا تحریک ایجاد می گردد، معمولاً در طی چند هفته خود به خود برطرف می شود.

برونشیت و ذات الریه هر دو باعث سرفه می شوند که گاهی اوقات ایجاد خلط (نوعی مخاط غلیظ که در قفسه سینه ساخته می شود) می کند. با بررسی سایر علائم می توان تفاوت میان این دو عفونت را تشخیص داد.

علائم برونشیت:

علائم برونشیت به حاد یا مزمن بودن آن بستگی دارد. به بیان ساده، برونشیت حاد طی چند هفته از بین می رود و معمولاً به دلیل عفونت، ایجاد می شود. از سوی دیگر، برونشیت مزمن یک حالت طولانی مدت است که در اثر قرار گرفتن مکرر در معرض مواد شیمیایی یا محرک هایی مانند: دود سیگار شکل می گیرد.

برونشیت حاد:

علائم برونشیت حاد بسیار شبیه به علائم عفونت دستگاه تنفسی فوقانی است، مانند:

• خستگی
• گلو درد
• آبریزش بینی
• گرفتگی بینی
• تب
• لرز
• بدن درد
• سردرد خفیف

هنگامی که سرفه می کنید، ممکن است متوجه شوید که رنگ خلط، سبز یا زرد به نظر می رسد.

علائم برونشیت حاد معمولا در عرض چند روز بهبود پیدا می کند، اما سرفه می تواند برای چند هفته باقی بماند.

برونشیت مزمن:

برونشیت مزمن باعث سرفه های مداوم می شود که اغلب حداقل 3 ماه طول می کشد. همچنین ممکن است احساس کنید که سرفه شما در چرخه ای، بهتر و بدتر می شود. هنگام بدتر شدن، به عنوان شعله ور یا عود بیماری نیز شناخته می شود.

برونشیت مزمن بخشی از گروهی از بیماری ها به نام بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) است. COPD  همچنین شامل آمفیزم مزمن و آسم است.

علائم اضافی COPD، از جمله برونشیت مزمن، عبارتند از:

• تنگی نفس
• خس خس سینه
• خستگی
• ناراحتی قفسه سینه

علت برونشیت:

برونشیت حاد معمولاً توسط یک ویروس ایجاد می شود و در کمتر از 10 درصد موارد ، علت باکتریایی دارد.

در برونشیت ویروسی و باکتریایی، میکروب ها وارد لوله های برونش ریه ها شده و موجب تحریک می شوند. گاهی اوقات، سرماخوردگی یا سایر عفونت های تنفسی به برونشیت تبدیل می شود.

برونشیت مزمن در اثر قرار گیری مکرر دربرابر محرک های ریه، ایجاد می شود، مانند:

• دود سیگار
• هوای آلوده
• گرد و خاک

همانند بسیاری از انواع عفونت های تنفسی، برخی از افراد بیش از دیگران در معرض خطر ابتلا به برونشیت هستند. گروه های پرخطر برای این بیماری عبارتند از:

• افرادی که سیگار می کشند.
• افرادی که با بخارات یا مواد شیمیایی مضر کار می کنند
• افراد مبتلا به بیماری های ریوی یا تنفسی
• افراد مسن تر

درمان برونشیت:

نحوه ی درمان برونشیت به نوع آن، حاد یا مزمن، بستگی دارد.

برونشیت حاد را می توان با موارد زیر درمان کرد:

• آنتی بیوتیک ها
• داروهای ضد ویروسی
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)
• استروئیدها
• انجام مراقبت هایی مثل استراحت و نوشیدن مایعات

برونشیت حاد حتی بدون نیاز به درمان با نسخه باید در عرض چند هفته برطرف شود.

برای درمان برونشیت مزمن ممکن است به تغییراتی در سبک زندگی مانند: ترک سیگار و احتمالاً ایجاد تغییرات در محیط کار یا محیط خانه نیاز باشد. از آنجایی که برونشیت مزمن در طول زمان پیشرفت می کند، درمان آن می تواند شامل موارد زیر باشد:

• برونکودیلاتورها
• موکولیتیک ها
• اکسیژن درمانی
• توانبخشی ریوی

پنومونی: علائم، علل و درمان

کیسه های هوایی کوچکی در ریه ها وجود دارد که آلوئول نامیده می شوند. این کیسه های نازک و ظریف، اکسیژن را از هوایی که تنفس می کنید به خون شما منتقل می کنند.

این کیسه ها هنگامی که با مایع یا مخاط سنگین می شوند، نمی توانند به خوبی منبسط و منقبض شوند. این موضوع می تواند میزان انتقال اکسیژن را به خون و سایر مواد زائد را به بیرون از آن کاهش دهد.

علائم ذات الریه:

ذات الریه همچنین معمولاً با سرفه ای همراه است که گاهی خلط زرد یا سبز ایجاد می کند.

سایر علائم پنومونی عبارتند از:

• خستگی
• تب، که ممکن است به 105 درجه فارنهایت (40.5 درجه سانتیگراد) برسد.
• تب ولرز
• درد قفسه سینه، به خصوص زمانی که نفس عمیق می کشید یا سرفه می کنید.
• تعریق
• حالت تهوع، استفراغ یا اسهال
• تنگی نفس
• سردرگمی، به ویژه در افراد مسن
• لب های آبی از کمبود اکسیژن

علائم پنومونی می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.

علت پنومونی:

پنومونی معمولاً از ویروس، باکتری یا قارچ ناشی می شود. استنشاق مواد محرک نیز می تواند باعث آن شود. هنگامی که این میکروب ها یا مواد محرک وارد آلوئول های ریه ی فرد می شوند، ممکن است این بیماری ایجاد شود.

انواع مختلفی از پنومونی وجود دارد که بستگی به علت اصلی آن دارد:

ذات الریه باکتریایی: توسط باکتری ایجاد می شود. شایع ترین نوع پنومونی باکتریایی، پنومونی پنوموکوکی نام دارد که توسط باکتری استرپتوکوکوس پنومونیه ایجاد می گردد.

پنومونی ویروسی: این حالت توسط یک ویروس مانند: ویروس آنفولانزا ایجاد می شود.

پنومونی مایکوپلاسما: توسط ارگانیسم های کوچکی به نام مایکوپلاسما ایجاد می شود که ویژگی های ویروس ها و باکتری ها را دارند.

ذات الریه قارچی: توسط قارچ هایی مانند Pneumocystis jiroveci ایجاد می شود.

هر کسی ممکن است به ذات الریه مبتلا شود، اما برخی از افراد در معرض خطر بیشتری هستند. این افراد شامل:

• افراد سیگاری
• افراد بالای 65 سال
• افراد مبتلا به بیماری هایی خاص که می توانند ریه ها یا سیستم ایمنی بدن را تضعیف کنند.
• افرادی که در بلع مشکل دارند.

درمان پنومونی:

پنومونی با شناسایی منبع عفونت قابل درمان است. آنتی بیوتیک ها ممکن است برای درمان یک علت باکتریایی استفاده شوند، در حالی که داروهای ضد ویروسی ممکن است برای عفونت های ویروسی مانند: آنفولانزا استفاده شوند. اگر ذات الریه منشا قارچی داشته باشد، برای درمان ممکن است ترکیبی از داروهای ضد قارچی و آنتی بیوتیک ها استفاده شود.

در موارد شدید، ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان، اکسیژن تکمیلی، یا درمان‌های تهاجمی‌تر مانند تهویه مکانیکی ایجاد شود تا به عملکرد آلوئول‌ها در حین برطرف شدن ذات‌الریه کمک کند.

نحوه تشخیص برونشیت و ذات الریه:

پزشک می تواند از تکنیک های مشابهی برای تشخیص برونشیت و پنومونی استفاده کند.

برای شروع، آنها در مورد علائم از جمله زمان آغاز و شدت آنها سوال می پرسند.

در مرحله بعد، احتمالاً از گوشی پزشکی برای گوش دادن به ریه های فرد در حین تنفس استفاده می کنند.

آزمایش:

باتوجه به علائم، ممکن است آزمایش‌های بیشتری انجام دهند، مانند:

کشت خلط: شامل نمونه برداری از خلط سرفه و تجزیه و تحلیل آن از نظر میکروب های خاص است.

اشعه ایکس قفسه سینه: این مورد می تواند در تشخیص محل عفونت در ریه و تشخیص برونشیت یا ذات الریه به پزشک کمک کند.

پالس اکسیمتری: برای آزمایش پالس اکسیمتری، پزشک یک گیره به انگشت فرد می‌بندد تا میزان اکسیژن خون را اندازه‌گیری کند.

تست های عملکرد ریوی: در آزمایش عملکرد ریوی، پزشک فرد را به دمیدن در دستگاهی به نام اسپیرومتر وامی دارد تا میزان هوایی که ریه های فرد می توانند نگه دارند و همچنین؛ شدت بیرون راندن آن توسط فرد را اندازه گیری نماید.

مطالب مشابه:

فیبروز سیستیک

سرفه خونی (هموپتیزی)

بیماری ریوی MAC

ذات الریه (پنومونی)

ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV)

منبع: healthline