لقاح مصنوعی
لقاح مصنوعی یک درمان باروری است که در آن اسپرم با استفاده از یک سرنگ یا دستگاه پزشکی کاتتر مانند در دستگاه تناسلی زن تزریق می‌کند.
گاهی اوقات، این اسپرم ها شسته می شوند (معروف به تمیز کردن، تغلیظ و آماده سازی) و زن برای افزایش احتمال بارداری داروهایی مصرف می کند.
لقاح مصنوعی اولین بار توسط یک مرد روسی به نام ایلیا ایوانوف در سال 1899 در حیوانات اهلی مزرعه توسعه یافت. این فرآیند بعداً برای لقاح مصنوعی انسانی با اولین گزارش‌ها در دهه 1940 اقتباس شد.
امروزه این روش یکی از رایج‌ترین درمان‌های باروری است و اغلب اولین درمانی است که با آن مواجه می‌شوند یا توسط پزشک پیشنهاد می‌شود. به همین دلیل، دانستن انواع این روش، چه کسانی می تواند کمک کند، روند، خطرات، هزینه ها و جایگزین های درمانی مهم است.
هدف از لقاح مصنوعی:
گاهی اوقات این روش اولین قدم برای افرادی است که ممکن است به بارداری علاقه مند شوند. این روش با تزریق مایع منی یا اسپرم غلیظ در واژن، دهانه رحم یا رحم، شانس بارداری را افزایش می دهد. این روش تا حد امکان نزدیک به تخمک گذاری انجام می شود تا شانس لقاح افزایش یابد.
انواع لقاح مصنوعی:
در طول لقاح طبیعی، اسپرم از واژن، از طریق دهانه رحم (باز شدن رحم)، به داخل رحم و لوله های فالوپ، جایی که لقاح تخمک اتفاق می افتد، می رود. لقاح مصنوعی اغلب اولین مداخله برای کمک به لقاح است اگر روش های سنتی (مقاربت) منجر به بارداری نشده باشد. انواع مختلف لقاح مصنوعی عبارتند از:
تلقیح داخل سرویکس (ICI):
یک پزشک ICI را در یک کلینیک انجام می دهد. مایع منی مستقیماً با استفاده از سرنگ و لوله به داخل دهانه رحم تزریق می شود. قبل از این روش مایع منی نیازی به شستشو (حذف مایع منی) ندارد.
تلقیح داخل رحمی (IUI):
پزشک با استفاده از یک سرنگ و کاتتر، اسپرم را در حفره رحم قرار می دهد. شستشوی اسپرم برای حذف و سایر مواد و برای تغلیظ اسپرم در نمونه برای قرار دادن در رحم انجام می شود.
لقاح خانگی:
اسپرم تازه از اهداکننده یا اسپرم منجمد از بانک اسپرم با استفاده از سرنگ، کلاهک دهانه رحم یا فنجان قاعدگی در داخل واژن در دهانه رحم قرار می‌گیرد. در صورت استفاده از اسپرم تازه، کیت های خانگی در دسترس هستند. در صورت سفارش اسپرم منجمد یک کیت ارائه می شود.
روش انجام لقاح مصنوعی:
لقاح مصنوعی یک روش کم خطر و غیرتهاجمی است که در یک کلینیک یا خانه انجام می شود. با این حال، هنگام انجام لقاح مصنوعی، ملاحظات کلیدی وجود دارد.
تخمک گذاری:
برای انجام لقاح مصنوعی چه در کلینیک یا خانه، یک عامل ضروری تخمک گذاری است. بسیاری از افرادی که تحت لقاح مصنوعی قرار می گیرند از داروهایی استفاده می کنند که به تحریک تخمک گذاری کمک می کند. این داروها می توانند باعث آزاد شدن بیش از یک تخمک شوند که می تواند منجر به رشد و لانه گزینی بیش از یک جنین شود. این داروها برای افرادی که به خودی خود تخمک گذاری نمی کنند نیز استفاده می شود.
نظارت بر علائم تخمک گذاری برای موفقیت این روش ضروری است. شما می توانید با بررسی چرخه قاعدگی خود (تخمک گذاری بین روزهای 12 تا 14 سیکل 28 روزه اتفاق می افتد)، با استفاده از آزمایش ادرار خانگی که تخمک گذاری را پیش بینی می کند و بررسی مخاط دهانه رحم که در طی تخمک گذاری نازک تر و لغزنده می شود، تخمک گذاری را بررسی کنید.
زمان تلقیح:
این روش معمولاً نزدیک به زمان تخمک گذاری اتفاق می افتد، بنابراین اسپرم در لوله فالوپ قرار دارد و آماده بارور کردن تخمک است. اسپرم سالم می تواند چندین روز در دستگاه تناسلی زن زندگی کند.
روش:
اگر این روش در یک کلینیک اتفاق بیفتد، پزشک یک اسپکولوم را در واژن قرار می دهد تا دهانه رحم را نشان دهد. یک سرنگ پر از اسپرم با لوله متصل در دهانه رحم یا حفره رحم قرار داده می شود، جایی که محتویات سرنگ تخلیه می شود. چند دقیقه طول می کشد و ممکن است کمی ناراحت کننده باشد. برخی از افراد ممکن است گرفتگی یا خونریزی خفیف را تجربه کنند.
لقاح مصنوعی در خانه در حالت خوابیده (دراز کشیده) با بالش زیر باسن انجام می شود. شما یا همسرتان از سرنگ یا کلاه دهانه رحم (یا کاپ قاعدگی) برای رساندن اسپرم به واژن در سطح دهانه رحم استفاده می کنید. اگر اسپرم منجمد شده است، اجازه دهید 15 دقیقه قبل از عمل یخ زدایی شود.
میزان موفق آمیز بودن این روش:
برای باردار شدن ممکن است چندین دوره لقاح مصنوعی طول بکشد.عوامل موثر بر موفقیت آمیز بودن این روش عبارتند از:
- سن مادر و پدر
- سلامت اسپرم
- وضعیت اندام های تناسلی زنانه (انسداد لوله فالوپ، اندومتریوز و غیره)
- استفاده از داروهای تحریک کننده تخمک گذاری
اگر نمی‌دانید میزان موفقیت با این روش و یا اینکه برای شما مناسب است، با یک پزشک یا یک متخصص باروری صحبت کنید.
خطرات:
اگرچه لقاح مصنوعی معمولاً یک روش کم خطر است، افراد ممکن است خطرات زیر را تجربه کنند:
- عفونت اندام های تناسلی
- افزایش تعداد تخمک های آزاد شده توسط تخمدان
- حاملگی چند قلو (دوقلو، سه قلو)
احتمال نقایص مادرزادی 2% تا 4% است علیرغم اینکه چگونه باردار شده‌اید.
لقاح آزمایشگاهی در مقابل لقاح مصنوعی:
لقاح آزمایشگاهی (IVF) جایگزینی برای لقاح مصنوعی است. در طی IVF، تخمک از تخمدان ها خارج می شود و توسط اسپرم در آزمایشگاه بارور می شود تا جنین ایجاد شود. جنین را می توان چند روز بعد به رحم منتقل کرد یا می توان آن را منجمد کرد و برای استفاده در آینده ذخیره کرد. جنین های سالمی که در رحم قرار نمی گیرند را می توان برای استفاده در آینده منجمد کرد. IVF بسیار گرانتر از لقاح مصنوعی است و اغلب برای مسائل ناباروری مردان یا ناباروری فاکتور لوله ای استفاده می شود.
در نتیجه:
به طورکلی این روش یک روش غیر تهاجمی است که اسپرم را مستقیماً در دهانه رحم یا رحم قرار می دهد و احتمال بارداری را افزایش می دهد. انواع مختلفی از این روش وجود دارد که برخی از آنها باید توسط پزشک انجام شود. لقاح مصنوعی خانگی نیز در دسترس است.
هزینه های لقاح مصنوعی بر اساس پوشش بیمه ای و وضعیت شما متفاوت است. اگرچه ناباروری شایع ترین دلیل لقاح مصنوعی است، اما این روش یک گزینه ارزشمند باروری برای خانواده های LGBTQ+ (زوج‌های همجنس‌گرا) است. لقاح آزمایشگاهی جایگزینی برای لقاح مصنوعی است.
مطالب مشابه:
القای تخمک گذاری
تفاوت بین ICSI و IMSI
IVM یا بلوغ آزمایشگاهی
زمان لقاح و تعیین جنسیت نوزاد
بیوپسی بیضه برای ناباروری
منبع: verywellhealth
