خطر صرع در زنان باردار
صرع به وضعیتی در مغز اطلاق می شود که در آن سیگنال های غیر طبیعی بین نورون ها منجر به بروز تشنج می شود. معمولاً فرد پس از تحمل چند تشنج به این بیماری مبتلا می شود. صرع و تشنج از نظر نوع و شدت متفاوت است. شیوع صرع در زنان و مردان مشابه است. بارداری، تغییرات هورمونی و استرس از جمله عواملی هستند که می توانند در بروز حملات تشنج نقش داشته باشند. تشنج در افراد مختلف متفاوت است. ممکن است برخی از افراد مبتلا به تشنج به نظر برسد که به فضا خیره شدند.
از طرف دیگر، تشنج های شدید می توانند باعث حرکات اسپاستیک عضلات و از دست دادن هوشیاری شوند. تشنج گراندمال(Grand mal seizures) معمولاً با خستگی شدید و نیاز به خواب همراه است. همچنین در صورت زمین خوردن فرد در حین تشنج ممکن است منجر به آسیب شود. تشنج های عمومی که زنان بیشتر از مردان از آن رنج می برند، هر دو طرف مغز را تحت تاثیر قرار می دهند. تشنج های کانونی که در مردان بارزتر است، تنها یک سمت مغز را درگیر می کند.
بیماری صرع چیست؟
صرع شایع ترین بیماری عصبی مزمن جدی است که شیوع آن بین 4 تا 10 نفر در هر 1000 نفر است. بیشتر مبتلایان، از جمله زنان در سنین باروری، برای جلوگیری از تشنج به درمان طولانی مدت با داروهای ضد صرع (AEDs) نیاز دارند. اگرچه تداخلات بین صرع و بارداری چندگانه است، اما این تأثیر بالقوه داروهای ضد صرع بر روی جنین در حال رشد است که بیشترین نگرانی را ایجاد می کند. بارداری دوران چالش های فیزیکی، فیزیولوژیکی و روانی است.
مشکلات مربوط به پیشگیری از بارداری، تولید مثل، تراتوژنیسیته و درمان ضد صرع قبل و در طول بارداری مورد بحث قرار میگیرد و توصیه هایی ارائه میشود. ما بر مزایای یک بارداری قابل برنامه ریزی با تنظیم بهینه درمان دارویی ضد صرع تاکید می کنیم و درمان پیشگیرانه با اسید فولیک با ویتامین K را قبل، در حین و در پایان بارداری توصیه می کنیم. زیرا داروهای ضد صرع (AEDs) با افزایش خطر ناهنجاری های مادرزادی اصلی (MCMs) در کودکان متولد شده از زنانی که در حین مصرف آنها باردار میشوند، مرتبط هستند.
بارداری و صرع
به هر زن مبتلا به صرع که قصد باردار شدن دارد، توصیه می شود با پزشک خود مشورت کند. معمولا لازم است در دوران بارداری تحت مراقبت چند پزشک باشند. متخصص زنان و زایمان بر روند بارداری و متخصص مغز و اعصاب بر صرع نظارت خواهند داشت و اغلب هر دو پزشک در طول بارداری با هم همکاری می‌کنند. صرع در بارداری می تواند منجر به عوارض شدید و مرگ و میر قابل توجه مادر و نوزاد شود. همچنین داروهای ضد صرع (AEDs) ممکن است در این پیامدها نقش داشته باشند.
پره اکلامپسی و زایمان زودرس
بروز پره اکلامپسی و زایمان زودرس 2 تا 3 برابر بیشتر و افزایش قابل توجه کم خونی، پارگی زودرس غشاها (PROM)، خستگی ثانویه رحم و خونریزی پس از زایمان از جمله عواملی است که در این افراد ممکن است اتفاق بیافتد.
در زنان باردار مبتلا به صرع (WWE)، ارزیابی دقیق شدت وضعیت آنها و درمان موثر برای بهبود به پیش آگهی مادر مورد نیاز است. یک زن باردار مبتلا به صرع باید در طول بارداری تحت نظارت دقیق قرار گیرد تا از سلامت او و جنین محافظت شود. تجربه تشنج در دوران بارداری به دلیل احتمال زمین خوردن، خطر آسیب به مادر و جنین داخل رحم او را افزایش می دهد.
مطالعات نشان می دهد که یک سوم زنان باردار مبتلا به صرع در دوران بارداری تشنج بیشتری را تجربه می کنند. یک سوم آنها هیچ تغییری در الگوهای تشنج قبل از بارداری خود تجربه نمی کنند و یک سوم حاملگی های بدون تشنج دارند.
افزایش دفعات تشنج در 25 تا 30 درصد از زنان باردار مبتلا به صرع مشاهده می شود. فرزندان مادرانی که در دوران بارداری دچار تشنج شدند، 2.5 برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به تشنج در مراحل بعدی زندگی هستند. یکی از دلایل اصلی افزایش تشنج در دوران بارداری کاهش غلظت پلاسمایی داروی ضد صرع (AED) است که با پیشرفت بارداری اتفاق می افتد که عمدتاً در نتیجه تغییرات مشخص در اتصال پروتئین پلاسما رخ میدهد.
تشنج مادر در سه ماهه دوم و سوم با محدودیت رشد جنین، پریشانی جنین، اختلالات شناختی و عقب ماندگی رشد همراه است. تشنج جنرالیزه تونیک-کلونیک (GTCS) که بیش از 20 دقیقه در طول بارداری طول بکشد، باعث کاهش ضربان قلب جنین می شود و منجر به مرده زایی یا زایمان زودرس می شود.
مدیریت خطر صرع در زنان باردار
تشخیص قبل از تولد امکان تشخیص نقص های اولیه را برای تصمیم گیری در مورد سقط جنین یا زایمان زودرس و همچنین برای کاهش نقص عصبی فراهم می کند. بیش از 90 درصد نوزادان متولد شده از مادران مبتلا به صرع سالم هستند و هیچ ناهنجاری عمده ای ندارند. احتمال داشتن یک نوزاد سالم زمانی افزایش می یابد که زنان قبل از باردار شدن با پزشک خود صحبت کنند. به این ترتیب او برای بررسی داروهای ضد تشنجی که مصرف می‌کنند و یا تعویض آنها، در صورت نیاز، زمان کافی در اختیار خواهد داشت.
همچنین پزشک میتواند در مورد برنامه ریزی کلی برای بارداری ما را راهنمایی کند. چرا که برخی داروهای ضدتشنج و همچنین بعضی از این داروها در دوزهای خاص می توانند به جنین آسیب برسانند. به همین دلیل ممکن است پزشک تعداد، نوع و دوز داروهای ضدتشنج را تغییر دهد. همچنین انواع قدیمی‌تر برخی از داروهای ضد تشنج برای جنین خطرناک است. به این ترتیب، پزشک ممکن است برخی از نسخه های شما را تغییر دهد. هرگز نباید داروهای ضدتشنج خود را بدون مشورت با پزشک تغییر دهید یا قطع کنید.
مصرف اسید فولیک در بارداری
معمولا به زنان باردار توصیه می شود که قبل از بارداری مصرف اسید فولیک را شروع کنند. زیرا بسیاری از داروهای ضد تشنج ذخایر این ماده مغذی حیاتی را تخلیه می کنند. همچنین ممکن است نیاز باشد که دوز دارو بسته به الگوی فعالیت تشنج زنان در دوران بارداری تنظیم شود.
در حالی که اکثر حاملگی ها در زنان مبتلا به صرع بدون عارضه است، خطر ابتلا به طیف وسیعی از عوارض پری ناتال در مقایسه با جمعیت عمومی، از جمله پره اکلامپسی، خونریزی، محدودیت رشد جنین، مرده زایی و مرگ و میر مادران افزایش می یابد. می توان بسیاری از این خطرات را با انتخاب دقیق نوع و دوز داروهای ضد تشنج قبل از لقاح و ادامه در طول بارداری اصلاح کرد.
داروهای ضد صرع (AEDs) با افزایش خطر ناهنجاری های مادرزادی اصلی (MCMs) در کودکان متولد شده از زنانی که در حین مصرف آنها باردار میشوند، مرتبط هستند. زنان باردار مبتلا به صرع از طریق ارتباط با متخصص مغز و اعصاب خود به استفاده از داروهای ضد صرع اطمینان داشتند. اما تنظیم دوز دارو باعث نگرانی آنها بوده که در این باره داشتن اطلاعات دارویی برای این افراد مبتلا به صرع بر توانمندسازی آنها برای کنترل بیماری و درک خطر واقع بینانه داروهای ضد صرع مفید است. تک درمانی ها عموماً خطر کمتری نسبت به پلی تراپی (استفاده از چند روش درمانی) دارند. با این حال، نوع ASM انتخابی در پلی تراپی مهم تر از تعداد ASM تجویز میشود.
همچنین مادران باردار می توانند خطر ابتلا به تشنج را با موارد زیر کاهش دهند:
- داروهای خود را طبق دستور مصرف کنند.
- رژیم غذایی سالم داشته باشند.
- خواب کافی داشته باشند.
- کاهش سطح استرس
- شناخت و کاهش محرک های تشنج شخصی
- ثبت ناهنجاری ها
مطالب مشابه:
سرخجه در بارداری
HPV و سایر سرطان ها
منبع: allaboutwomenmd ، pubmed.ncbi.nlm.nih ، uptodate ، pn.bmj ، jnnp.bmj
