نقرس کاذب

بیماری رسوب کریستال پیروفسفات دی هیدرات کلسیم (CPPD):

نقرس کاذب به طور رسمی به عنوان بیماری رسوب کلسیم پیروفسفات یا CPPD شناخته می شود. اما این عارضه به دلیل شباهت به نقرس معمولاً نقرس کاذب نامیده می شود. هم در نقرس کاذب و هم در نقرس، رسوبات کریستالی در مفصل ایجاد می شود، اگرچه نوع کریستال برای هر بیماری متفاوت است.

این بیماری نوعی آرتریت است که با تورم (التهاب) ناگهانی، دردناک، حساسیت، قرمزی و گرما در یک یا چند مفصل مشخص می شود. معمولاً یک مفصل را در یک زمان درگیر می کند، اما گاهی اوقات ممکن است چندین مفصل را به طور همزمان درگیر کند.

مشخص نیست که چرا کریستال ها در مفاصل تشکیل می شوند و باعث نقرس کاذب می شوند، اما این خطر با افزایش سن افزایش می یابد. درمان ها می توانند به تسکین درد و کاهش التهاب کمک کنند.

چه کسانی تحت تأثیر CPPD هستند؟

CPPD هم مردان و هم زنان را تحت تأثیر قرار می دهد. این بیماری با افزایش سن در افراد بیشتر رخ می دهد و معمولا افراد بالای 60 سال را تحت تاثیر قرار می دهد.

خطر ابتلا به CPPD در افرادی با شرایط زیر افزایش میابد.که این شرایط عبارتند از:

• یک وضعیت تیروئید (کم کاری یا پرکاری تیروئید)
• نارسایی کلیه
• بیماری پاراتیروئید
• کمبود منیزیم
• اختلالاتی که بر متابولیسم کلسیم، فسفات یا آهن تأثیر می گذارد (مانند: هموکروماتوز).

این عارضه معمولاً در افرادی که به آرتروز مبتلا هستند نیز وجود دارد. “حملات” استئوآرتریت همراه با درد، تورم و قرمزی مفصل در واقع ممکن است در موارد خاص به دلیل CPPD باشد.

CPPD در بیماران جوان غیر معمول است. بروز آن باید پزشک را به دنبال برخی اختلالات متابولیک و ارثی سوق دهد.

علائم:

نقرس کاذب بیشتر زانوها و کمتر مچ دست و مچ پا را درگیر می کند. هنگامی که حمله نقرس کاذب رخ می دهد، علائم نقرس در مفاصل آسیب دیده معمولاً عبارتند از:

• تورم: مفصل متورم و گرم و حساس به لمس است.
• پوست قرمزی که مفصل آسیب دیده را درگیر می کند.
• درد مفاصل ناگهانی و شدید.

در موارد کمتر، CPPD ممکن است باعث تورم مداوم، گرما و درد در چندین مفاصل شود و حتی می تواند آرتریت روماتوئید را تقلید کند.

علل نقرس کاذب:

این وضعیت ناشی از تشکیل غیرعادی کریستال های کلسیم پیروفسفات دی هیدرات (CPPD) در غضروف یا مایع مفصلی (مایع سینوویال) است. علت رسوب غیر طبیعی کریستال های CPPD در غضروف اغلب ناشناخته است و می تواند منجر به حمله ناگهانی آرتریت مشابه نقرس شود.

این بیماری با وجود کریستال های دی هیدرات کلسیم پیروفسفات در مفصل آسیب دیده مرتبط است. این کریستال ها با افزایش سن افراد بیشتر می شوند و تقریباً در نیمی از جمعیت بالای 85 سال ظاهر می شوند. اما اکثر افرادی که این رسوبات کریستالی را دارند هرگز به نقرس کاذب مبتلا نمی شوند. مشخص نیست چرا برخی از افراد علائم دارند و برخی دیگر این علائم را ندارند.

کریستال های CPPD ممکن است با برخی از اختلالات زمینه ای مانند: آسیب به مفصل، هیپرپاراتیروئیدیسم، هیپومنیزیمی، هیپوفسفاتازی، کم کاری تیروئید و هموکروماتوز مشاهده شوند. تشکیل غیر طبیعی کریستال های CPPD نیز ممکن است یک ویژگی ارثی باشد.

عوامل خطر:

عواملی که می توانند خطر ابتلا به نقرس کاذب را افزایش دهند عبارتند از:

افزایش سن: خطر ابتلا به این بیماری با افزایش سن افزایش می یابد.

تروما مفصل: ضربه به یک مفصل، مانند: آسیب جدی یا جراحی، خطر ابتلا به نقرس کاذب را در آن مفصل افزایش می دهد.

اختلال ژنتیکی: در برخی خانواده ها، اعضای خانواده سابقه ارثی به نقرس کاذب دارند. این افراد در سنین پایین تر به نقرس کاذب مبتلا می شوند.

عدم تعادل مواد معدنی: خطر ابتلا به نقرس کاذب برای افرادی که کلسیم یا آهن بیش از حد در خون دارند یا منیزیم بسیار کمی دارند بیشتر است.

سایر شرایط پزشکی نقرس کاذب همچنین با غده تیروئید کم کار یا غده پاراتیروئید بیش فعال مرتبط است.

عوارض نقرس کاذب:

رسوبات کریستالی مرتبط با نقرس کاذب همچنین می تواند باعث آسیب مفاصل شود که می تواند علائم و نشانه های استئوآرتریت یا آرتریت روماتوئید را تقلید کند.

تشخیص:

CPPD را نمی توان به سادگی از طریق آزمایش خون تشخیص داد. با مطالعه مایع سینوویال از مفصل ملتهب، که در زیر میکروسکوپ برای کریستال های CPPD مشاهده می شود، تشخیص داده می شود.

مایع از طریق یک سوزن از مفصل ملتهب آسپیره می شود. این روش آرتروسنتز نام دارد. برداشتن مایع ممکن است به کاهش فشار داخل مفصل نیز کمک کند و این می تواند به کاهش درد کمک کند.

از آنجایی که انواع مختلف کریستال ها در مفصل می توانند علت سایر اشکال آرتریت باشند، تشخیص دقیق مهم است. سپس پزشک می تواند درمان مناسب را تجویز کند.

علائم نقرس کاذب می تواند شبیه نقرس و سایر انواع آرتریت باشد. بنابراین آزمایشات آزمایشگاهی و تصویربرداری معمولاً برای تأیید تشخیص ضروری هستند.

تست ها:

آزمایش خون می تواند مشکلات تیروئید و غدد پاراتیروئید و همچنین عدم تعادل مواد معدنی را که با نقرس کاذب مرتبط است بررسی کند.

برای آزمایش مایع در مفصل آسیب‌ دیده برای وجود کریستال‌ ها، پزشک ممکن است نمونه‌ای از مایع را با سوزن خارج کند. این روش آسپیراسیون مفصل (آرتروسنتز) نام دارد.

اشعه ایکس از مفصل آسیب دیده اغلب می تواند آسیب مفصل و رسوب کریستال در غضروف مفصل را نشان دهد.

درمان:

درمان CPPD مشابه درمان حملات حاد نقرس با داروهای ضد التهابی است. داروهای کاهش دهنده اسید اوریک تجویز نمی شوند. علائم اغلب در عرض 24 ساعت پس از شروع درمان با داروهای ضد التهابی از بین می روند. به طور کلی هیچ درمانی برای نقرس کاذب وجود ندارد، اما ترکیبی از درمان ها می تواند به تسکین درد و بهبود عملکرد مفصل کمک کند.

نوع درمان تجویز شده به عوامل مختلفی از جمله: سن فرد، نوع داروهای دیگری که مصرف می‌کند، سلامت کلی، سابقه پزشکی و شدت حمله بستگی دارد.

داروها:

داروهای ضد التهابی معمولاً تا زمانی که حمله CPPD به طور کامل برطرف شود ادامه می یابد. در صورت بروز عوارض جانبی از درمان، ممکن است به داروی دیگری تغییر یابد.

اگر مسکن‌ های بدون نسخه کافی نیستند، پزشک ممکن است پیشنهاد دهد:

• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): داروهای NSAID قوی شامل ناپروکسن (ناپروسین) و ایندومتاسین (ایندوسین) هستند. NSAIDها می توانند باعث خونریزی معده و کاهش عملکرد کلیه به ویژه در افراد مسن شوند. به طور کلی برخی از بیماران نمی توانند از این داروها استفاده کنند، مانند: افرادی که عملکرد ضعیف کلیه، اختلالات خونریزی، بیماری معده یا گوارشی، بیماری قلبی و برخی دیگر از مشکلات سلامتی دارند. انواع NSAIDها شامل آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن است.
• Colchicine: کلشی سین معمولاً برای حملات CPPD تجویز می شود. قرص های کم دوز این داروی نقرس برای نقرس کاذب نیز موثر است. اگر فرد دوره‌ های مکرر نقرس کاذب را دارد، ممکن است به او توصیه شود که به‌ عنوان یک اقدام پیشگیرانه، روزانه Colchicine مصرف کنند.
• کورتیکواستروئیدها: اگر نمی توان داروهای NSAID یا Colchicine مصرف کرد، ممکن است پزشک مصرف قرص های کورتیکواستروئیدی مانند: پردنیزون را برای کاهش التهاب و پایان دادن به حمله پیشنهاد دهد. استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها می تواند استخوان ها را ضعیف کرده و باعث آب مروارید، دیابت و افزایش وزن شود.

عوارض جانبی داروها:

همه بیماران دچار عوارض جانبی نمی شوند. تعداد دفعات بروز هر گونه عارضه جانبی در هر بیمار متفاوت است. بروز عوارض جانبی به دوز، نوع دارو، طول درمان، بیماری های همزمان و سایر داروهایی که بیمار ممکن است مصرف کند بستگی دارد.

شیوه زندگی و درمان های خانگی:

درمان‌ های خانگی ممکن است در هنگام تشدید نقرس کاذب مفید باشد. مثالها عبارتند از:

• NSAIDها: NSAIDهای بدون نسخه، مانند: ایبوپروفن و ناپروکسن، اغلب مفید هستند.
• استراحت به مفصل: توصیه می شود تا چند روز از مفصل آسیب دیده استفاده نشود.
• یخ: می توانند به کاهش التهاب کمک کند.

تکرار حملات بیماری رسوب کریستال پیروفسفات دی هیدرات کلسیم (CPPD یا نقرس کاذب):

رسوب کریستال های CPPD مانند: نقرس در یک دوره زمانی طولانی رخ می دهد. حملات CPPD می تواند هر از گاهی در همان مفصل یا مفاصل مختلف عود کند. حمله اولیه ممکن است یک هفته تا دو هفته (یا گاهی اوقات حتی بیشتر) طول بکشد مگر اینکه درمان شود.

با گذشت زمان، حملات CPPD ممکن است بیشتر اتفاق بیفتد، مفاصل بیشتری را درگیر کند، علائم شدیدتری داشته باشد و طولانی‌تر باشد. فرکانس حملات متفاوت است. حملات ممکن است از هر چند هفته یک بار تا کمتر از یک بار در سال رخ دهد. با این حال، حملات مکرر می تواند به مفاصل آسیب برساند.

مطالب مشابه:

عوامل ژنتیکی قندخون

تالاسمی

منبع: my.clevelandclinic ، mayoclinic