سارکوم

سارکوم نوعی سرطان است که می تواند در نقاط مختلف بدن ایجاد شود. این بیماری اصطلاح کلی برای گروه وسیعی از سرطان‌هاست که از استخوان‌ها و در بافت‌های نرم (همبند) (سارکوم بافت نرم گفته می شود.) شروع می‌شود. سارکوم بافت نرم در بافت هایی مانند: اعصاب، چربی، ماهیچه ها، تاندون ها، رگ های خونی، بافت های عمیق پوست یا بافت های فیبری ایجاد می شوند.

انواع سارکوم:

بیش از 70 نوع سارکوم وجود دارد. درمان این بیماری بسته به نوع آن، محل و سایر عوامل متفاوت است.

سارکوم های استخوانی:

سارکوم اولیه استخوان، سرطانی است که از استخوان شروع می شود. بیش از یک سوم این بیماری در افراد کمتر از 35 سال شناسایی می شود. بسیاری از آنها در کودکان مشخص می شوند.

انواع سارکوم استخوان اولیه عبارتند از:

• استئوسارکوم (شایع ترین).
• کندروسارکوم.
• چوردوما.
• سارکوم یوئینگ.
• فیبروسارکوم.

برخلاف سرطان اولیه استخوان، سرطان استخوان متاستاتیک از محل دیگری (مانند: یک عضو) شروع می شود و به استخوان می رود. این سرطان به اشکال مختلف ظاهر می شود. اغلب از تیروئید، ریه، کلیه، سینه یا پروستات ‌‌خارج می‌شود.

هنگامی که سرطان از یک عضو دور به اسکلت فرد گسترش می یابد، می تواند مشکلات ساختاری در استخوان ها را ایجاد کند که ممکن است باعث درد و کاهش عملکرد شود.

سارکوم چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد:

این بیماری هم کودکان و هم بزرگسالان را مبتلا می کند. به طور کلی، سارکوم بافت نرم بیشتر در بزرگسالان رخ می دهد. تشخیص این بیماری بیشتر در کودکان، نوجوانان و افراد بالای 65 سال رخ می دهد. سارکوم استخوان در افرادی که در بدو تولد مرد هستند و افرادی که سیاه پوست یا اسپانیایی تبار هستند بیشتر رخ می دهد.

علت سارکوم:

مشخص نیست که چه چیزی باعث بیشتر این بیماری می شود.

به طور کلی، سرطان زمانی شکل می گیرد که تغییرات (جهش) در DNA سلول ها اتفاق میفتد. جهش‌ها ممکن است سبب رشد و تقسیم غیرعادی سلول‌ها ‌شوند. سلول های غیرطبیعی تجمع یافته می توانند تومور ایجاد کنند. در صورت عدم درمان، سرطان می تواند از طریق جریان خون یا سیستم لنفاوی از محل اولیه شکل گیری به سایر اندام ها (متاستاز) حرکت کند.

علائم سارکوم:

علائم نسبت به محل تومور متفاوت است. به عنوان مثال، برخی از سارکوم ها ممکن است در مراحل اولیه علائم قابل توجهی ایجاد نکنند. برخی از سارکوم ها ممکن است مانند: یک توده بدون درد در زیر پوست احساس شوند، در حالی که برخی دیگر تا زمانی که به اندازه کافی بزرگ نشوند که به اندامی فشار وارد کنند، درد ایجاد نمی کنند.

سارکوم های دیگر می توانند باعث درد طولانی مدت استخوان یا تورم در بازو یا پا شوند که در شب بدتر می شود. این تغییرات ممکن است حرکت را برای فرد محدود کند.

علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• یک توده جدید که ممکن است درد داشته باشد.
• درد در اندام (بازو، پا) یا شکم، لگن.
• مشکل در تحرک بازو یا پا (میزان لنگی یا محدودیت حرکت).
• کاهش وزن بی دلیل
• کمر درد.

این بیماری با بسیاری از شرایط دیگر علائم مشترک دارد. پزشک می تواند به تعیین اینکه آیا علائم مربوط به سارکوم است یا بیماری یا اختلال دیگری کمک می کند.

عوامل خطر:

عواملی که می توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند عبارتند از:

• سندرم های ارثی: برخی از سندرم ها که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهند، می توانند از والدین به فرزندان منتقل شوند. نمونه هایی از سندرم هایی که خطر این بیماری را افزایش می دهند شامل: رتینوبلاستوما خانوادگی و نوروفیبروماتوز نوع 1 است.
• پرتودرمانی برای سرطان: پرتودرمانی برای سرطان، خطر ابتلا به سارکوم را در آینده افزایش می دهد.
• تورم مزمن (ادم لنفاوی): لنف ادم تورم ناشی از ذخیره مایع لنفاوی است که زمانی رخ می دهد که سیستم لنفاوی مسدود یا آسیب دیده باشد. خطر ابتلا به نوعی سارکوم به نام آنژیوسارکوم را افزایش می دهد.
• قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی: برخی از مواد شیمیایی، مانند: برخی از مواد شیمیایی صنعتی و علف کش ها، می توانند خطر ابتلا به سارکوم را که بر کبد تأثیر می گذارد، افزایش دهند.
• قرار گرفتن در معرض ویروس ها: ویروسی به نام ویروس هرپس انسانی 8 می تواند خطر ابتلا به نوعی سارکوم به نام سارکوم کاپوزی را در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند افزایش دهد.

زمان مراجعه به پزشک:

باید به پزشک مراجعه کرد اگر:

• یک توده بدون درد ایجاد شده باشد که پس از چند روز از بین نرود.
• استخوان ها به طور ناگهانی و بدون هیچ دلیل مشخصی شروع به درد کنند.
• درد مداوم شکم وجود داشته باشد.

تشخیص:

آزمایش‌ها و روش‌های مورد استفاده برای تشخیص سارکوم و تعیین مرحله آن عبارتند از:

یک معاینه فیزیکی: پزشک یک معاینه فیزیکی برای بررسی بهتر علائم فرد انجام می دهد.

تست های تصویربرداری: اینکه کدام آزمایش تصویربرداری برای فرد مناسب است به وضعیت او بستگی دارد. برخی از آزمایشات مانند: اشعه ایکس برای مشاهده مشکلات استخوانی بهتر است. آزمایشات دیگر مانند: MRI برای مشاهده مشکلات بافت همبند بهتر است. سایر آزمایشات تصویربرداری ممکن است شامل: سونوگرافی، سی تی اسکن، اسکن استخوان و اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) باشد.

برداشتن نمونه بافت برای آزمایش (بیوپسی): بیوپسی روشی برای برداشتن یک تکه بافت مشکوک برای آزمایش آزمایشگاهی است. آزمایش‌های آزمایشگاهی پیچیده می‌توانند مشخص کنند که آیا سلول‌ها سرطانی هستند و چه نوع سرطانی را نشان می‌دهند. آزمایش‌ها همچنین می‌توانند اطلاعاتی را نشان دهند که برای انتخاب بهترین درمان‌ها مفید است.

نحوه جمع آوری نمونه بیوپسی به وضعیت خاص فرد بستگی دارد. می‌توان آن را با سوزنی که از روی پوست رد می‌شود برداشت یا در حین عمل برش داد. گاهی اوقات بیوپسی همزمان با جراحی برای برداشتن سرطان انجام می شود.

پزشک در صورت تشخیص سارکوم ممکن است آزمایش‌های بیشتری را برای بررسی علائم گسترش سرطان توصیه کند.

درمان سارکوم:

سارکوم معمولا با جراحی برای برداشتن سرطان درمان می شود. سایر درمان ها ممکن است قبل یا بعد از جراحی استفاده شوند. اینکه کدام درمان برای فرد بهترین است به نوع سارکوم، محل آن، میزان تهاجمی بودن سلول ها و اینکه آیا سرطان به سایر قسمت های بدن سرایت کرده است یا خیر بستگی دارد.

درمان سارکوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

عمل جراحی: اولین گزینه درمانی برای سارکوم جراحی است. هدف از جراحی برای سارکوم حذف تمام سلول های سرطانی است. گاهی اوقات برای از بین بردن تمام سرطان لازم است یک دست یا پا قطع شود، اما جراحان سعی می کنند در صورت امکان عملکرد اندام را حفظ کنند. گاهی اوقات نمی توان تمام سلول های سرطان را بدون آسیب به ساختارهای مهم مانند: اعصاب یا اندام ها برداشت. در این شرایط، جراحان تلاش می کنند تا حد امکان سارکوم را خارج کنند.

پرتو درمانی: پرتودرمانی از پرتوهای انرژی استفاده می کند که می تواند سلول های سارکوم را از بین ببرد. پرتودرمانی شامل استفاده از پرتوهای انرژی پرقدرت مانند اشعه ایکس و پروتون ها برای منهدم کردن سلول های سرطانی است.

شیمی درمانی: شیمی درمانی یک درمان دارویی است که از مواد شیمیایی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. برخی از انواع سارکوم بیشتر از سایرین به درمان شیمی درمانی پاسخ می دهند.

درمان هدفمند: درمان هدفمند یک درمان دارویی است که از داروهایی استفاده می کند که به نقاط ضعف خاصی در سلول های سرطانی حمله می کنند.

ایمونوتراپی: ایمونوتراپی یک درمان دارویی است که از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان استفاده می کند. سیستم ایمنی بدن که با بیماری مبارزه می کند ممکن است به سرطان حمله نکند زیرا سلول های سرطانی پروتئین هایی تولید می کنند که سلول های سیستم ایمنی را کور می کند. داروهای ایمونوتراپی با تداخل در این فرآیند کار می کنند.

به طور کلی سارکوم فقط یک نوع سرطان نیست. در عوض، به انواع مختلفی از رشد اشاره دارد که می تواند در استخوان ها یا بافت نرم ایجاد شود. علائم به جایی که تومور قرار دارد متفاوت است. راه های درمانی و نتایج درمان نسبت به اندازه سارکوم ها متفاوت است.

مطالب مشابه:

استئوسارکوم

نوتروپنی

تفاوت پوکی استخوان و استئوآرتریت

تومور استخوان (سارکوم)

پوکی استخوان در مردان

منابع: healthlibrary.askapollo ، my.clevelandclinic ، mayoclinic