تفاوت پوکی استخوان و استئوآرتریت

پوکی استخوان و استئوآرتریت بسیار شبیه هم به نظر می رسند، هر دوی آنها شرایط استخوانی رایجی هستند که با افزایش سن رخ می دهند.

پوکی استخوان:

این بیماری بر ساختار داخلی استخوان ها تأثیر می گذارد. در استخوان های سالم، بافت به طور مداوم سلول های قدیمی را باز جذب می کند و بافت جدید را برای حفظ استحکام و تراکم رشد می دهد. بدن این کار را در جوانی و تا 20 سالگی که به اوج توده استخوانی میرسیم به خوبی انجام می‌دهد.

با این حال، با افزایش سن، این روند کند می شود. پوکی استخوان زمانی اتفاق می افتد که از دست دادن استخوان از رشد استخوان پیشی بگیرد. استخوان‌ ها متخلخل‌تر می‌شوند، که یکپارچگی آنها را ضعیف می‌کند و آنها را بیشتر در معرض خطر شکستگی قرار می‌دهد. شکستگی مچ دست، لگن و ستون فقرات در بین زنان مبتلا به پوکی استخوان شایع است.

بر اساس گزارش های CDC، پوکی استخوان تقریباً یک زن از هر 5 زن بالای 50 سال در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد.

استئوآرتریت (OA):

استئوآرتریت بر ساختار خارجی استخوان ها تأثیر می گذارد. این یک بیماری دژنراتیو مفصلی است که در اثر استفاده بیش از حد از مفصل ایجاد می‌شود، جایی که غضروف حمایت‌کننده از مفصل به مرور زمان از بین می‌رود و به استخوان‌ ها اجازه می‌دهد به هم ساییده شوند و باعث درد، سفتی و تورم شود.

با افزایش سن، احتمال ابتلا به استئوآرتریت افزایش می یابد. می تواند عملکرد یک فرد را کاهش دهد و ناتوانی ایجاد کند. گردن، دست ها، پشت، باسن، زانو و انگشتان شست پا هدف شایع این بیماری دژنراتیو مفصلی هستند.

ابتکار عمل استخوان و مفاصل ایالات متحده تخمین می زند که بیش از 3 نفر از هر 5 فرد مبتلا به استئوآرتریت زن هستند.

عوامل خطر:

هم پوکی استخوان و هم آرتروز با عوامل خطر همراه هستند، برخی از آنها را می توان کنترل کرد و برخی دیگر را نمی توان.

عوامل خطر پوکی استخوان:

عوامل خطر پوکی استخوان خارج از کنترل فرد عبارتند از:

جنسیت: زنان چهار برابر بیشتر از مردان در معرض ابتلا به پوکی استخوان هستند. کاهش استروژن ناشی از یائسگی باعث افزایش خطر می شود زیرا استروژن برای ساخت و حفظ استخوان های قوی مهم است.

سن: با افزایش سن، احتمال پوکی استخوان افزایش می یابد.

ژنتیک: داشتن والدین یا خواهر یا برادر مبتلا به پوکی استخوان (به خصوص اگر آنها سابقه شکستگی لگن داشته باشند) فرد را در معرض خطر بیشتری قرار می دهد.

نژاد: اگر اصالتاً قفقازی یا آسیایی هستید، در معرض بیشترین خطر ابتلا به پوکی استخوان هستید.

وزن بدن: فریم های بدن کوچک یا کم وزن ممکن است توده استخوانی کمتری داشته باشند و خطر بیشتری برای ابتلا به پوکی استخوان داشته باشند.

سایر شرایط سلامتی: تنظیم کلسیم یا متابولیسم استخوان می تواند در اثر دیابت یا پرکاری تیروئید مختل شود و خطر پوکی استخوان را افزایش دهد. بیماری سلیاک، بیماری التهابی روده، بیماری کلیوی، بیماری کبد و سرطان از دیگر شرایط سلامتی هستند که با خطر بیشتری برای پوکی استخوان همراه هستند.

عوامل خطر پوکی استخوان که می توان کنترل کرد عبارتند از:

مصرف الکل: مصرف بیش از دو نوشیدنی الکلی در روز احتمال ابتلا به پوکی استخوان را افزایش می دهد.

سبک زندگی کم تحرک: افراد کم تحرک بیشتر از افراد فعال در معرض خطر هستند.

رژیم غذایی: مصرف کم کلسیم و ویتامین D خطر ابتلا را افزایش می دهد.

داروها: استفاده طولانی مدت از استروئیدها در استخوان سازی اختلال ایجاد می کند و خطر بیشتری را ایجاد می کند.

سابقه استعمال سیگار: بنا به اظهارات آکادمی جراحان ارتوپد آمریکا، سیگار میتواند:

• خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش می دهد. احتمال شکستگی لگن در افراد مسن سیگاری 30 تا 40 درصد بیشتر از افراد مسن غیر سیگاری است.
• با کاهش خون رسانی به استخوان ها، استخوان ها را ضعیف می کند و تولید سلول های استخوان ساز را کند می کند.
• در جذب کلسیم اختلال ایجاد می کند.
• استروژن را در بدن سریعتر تجزیه می کند.

عوامل خطر استئوآرتریت:

عوامل خطر استئوآرتریت خارج از کنترل ما عبارتند از:

سن: با افزایش سن، خطر ابتلا به استئوآرتریت افزایش می یابد.

جنسیت: زنان، به ویژه افراد بالای 50 سال، بیشتر در معرض خطر ابتلا به آرتروز هستند. استروژن برای ساخت و حفظ استخوان سالم مهم است. یائسگی باعث کمبود استروژن می شود و خطر پوکی استخوان را افزایش می دهد.

ژنتیک: داشتن اعضای خانواده مبتلا به استئوآرتریت شانس ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. بر اساس CDC، افراد مبتلا به استئوآرتریت در دست ها نیز بیشتر در معرض ابتلا به استئوآرتریت در زانوهای خود نیز هستند.

نژاد: برخی از جمعیت های آسیایی کمتر در معرض ابتلا به استئوآرتریت هستند.

آسیب های مفصلی: آسیب های قدیمی مفصل می تواند خطر ابتلا به استئوآرتریت را افزایش دهد.

بدشکلی استخوان: داشتن مفاصل ناقص یا غضروف معیوب می تواند خطر ابتلا به استئوآرتریت را افزایش دهد.

بیماری های متابولیک: از جمله دیابت و هموکروماتوز (آهن بیش از حد در بدن)، می توانند خطر را افزایش دهند.

 سایر عوامل خطر استئوآرتریت تحت کنترل ما عبارتند از:

چاقی: اضافه وزن بدن به مفاصل تحمل کننده وزن (لگن و زانو) فشار وارد می کند. همچنین، سلول های چربی پروتئین هایی را در بدن تولید و آزاد می کنند که باعث التهاب اطراف مفاصل می شود.

سبک زندگی بی تحرک: غضروف ها می توانند به دلیل کمبود ورزش کوچک شوند و باعث ایجاد استرس در مفاصل شود و فرد را در معرض خطر بیشتر ابتلا به استئوآرتریت قرار دهند.

علائم:

هم پوکی استخوان و هم استئوآرتریت به تدریج در طول زمان ایجاد می شوند، اما علائم خود را متفاوت نشان می دهند.

علائم پوکی استخوان:

پوکی استخوان گاهی اوقات، بیماری خاموش نام دارد. بسیاری از افراد تا زمانی که شکستگی ناگهانی و غافلگیرکننده استخوان را تجربه نکنند، متوجه نمی شوند که به آن مبتلا هستند.

علائم پوکی استخوان عبارتند از:

• کمردرد، ناشی از شکستگی مهره ها یا دیسک ها
• کاهش قد
• حالت خمیده
• تنگی نفس، به دلیل کاهش ظرفیت ریه ناشی از فروپاشی ستون فقرات

علائم استئوآرتریت:

نشانه های استئوآرتریت کمتر از علائم پوکی استخوان است. آنها عبارتند از:

• درد در اطراف مفاصل آسیب دیده در حین حرکت
• سفتی بعد از خواب یا غیرفعال بودن
• کاهش انعطاف پذیری، که بر دامنه حرکت تأثیر می گذارد
• تورم یا حساسیت در اطراف مفاصل ملتهب
• هنگام استفاده از مفصل آسیب دیده، صداهای ترک خوردگی یا تروق یا احساس رنده شدن

درمان:

تغذیه خوب، ورزش منظم و برخی داروها می تواند به فرد در مدیریت زندگی با پوکی استخوان و یا استئوآرتریت کمک کند.

درمان های پوکی استخوان:

پوکی استخوان قابل پیشگیری، درمان و کنترل است. آنها عبارتند از:

مصرف کافی کلسیم: یک رژیم غذایی غنی از کلسیم کمک زیادی به حفظ استخوان های قوی و سالم می کند.

ورزش منظم با تحمل وزن: پیاده روی، دویدن، رقص و بلند کردن وزنه باعث می شود که عضلات بر خلاف گرانش کار کنند و استخوان ها را تقویت کنند.

محدود کردن مصرف الکل و کافئین: الکل بر نحوه جذب کلسیم و ویتامین D توسط بدن تأثیر می گذارد. کافئین کلسیم را از استخوان ها جدا می کند که باعث ضعیف شدن آنها می شود.

ترک سیگار: بهترین اقدام برای استخوان های سالم ترک سیگار است.

علاوه بر اقدامات پیشگیرانه مذکور در بالا، درمان پوکی استخوان ایجاد شده ممکن است همراه با داروها باشد تا بهترین نتیجه را تعیین کند.

اگر در فرد پوکی استخوان وجود داشته باشد، اقدامات اضافی برای او عبارتند از:

• جلوگیری از زمین خوردن
• تقویت تعادل: یک برنامه ورزشی روزانه می تواند به کاهش خطر زمین خوردن کمک کند. یوگای ملایم و تای چی روتین های عالی برای کمک به بهبود یا حفظ تعادل هستند. ممکن است فیزیوتراپی برای کمک به ارزیابی و آموزش صحیح از طریق یک برنامه ورزشی برای کمک به بهبود تعادل تجویز شود.

درمان های استئوآرتریت:

می توان استئوآرتریت را با موارد زیر مدیریت کرد:

• دارو:

دوزهای تجویزی توسط پزشک از محصولات استامینوفن و داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند: ایبوپروفن و ناپروکسن سدیم می تواند به کاهش درد کمک کند. مصرف بیش از حد توصیه شده ممکن است به اندام های داخلی خاصی آسیب برساند. NSAIDهای موضعی نیز برای درمان درد مفاصل با عوارض جانبی مضر کمتر در دسترس هستند. پزشک ممکن است دولوکستین را تجویز کند که معمولاً به عنوان یک داروی ضد افسردگی استفاده می شود تا به تسکین درد ناشی از استئوآرتریت کمک کند.

• درمان:

ممکن است پزشک فیزیوتراپی را برای کاهش درد با تقویت عضلات اطراف مفاصل آسیب دیده تجویز کند.

• جراحی و سایر روش‌های پزشکی:

تزریق کورتیزون به مفصل ممکن است تسکین موقتی داشته باشد، اما تعداد تزریق‌ ها به 3 یا 4 بار در سال محدود می‌شود. تنظیم مجدد استخوان برای زانوها و جایگزینی مفصل ران و زانو گزینه هایی برای مفاصل فرسوده هستند.

• تغییرات سبک زندگی:

اضافه کردن ورزش های سبک مانند: پیاده روی، دوچرخه سواری و شنا می تواند عضلات اطراف مفاصل را تقویت کرده و به تثبیت آنها کمک کند. توصیه می شود قبل از شروع یک برنامه ورزشی جدید با پزشک مشورت شود. کاهش وزن می تواند استرس را بر مفاصل تحمل کننده وزن کاهش دهد.

به طور کلی پوکی استخوان یک بیماری استخوانی است که در آن توده استخوانی و تراکم مواد معدنی کاهش می یابد و همین موضوع می تواند خطر شکستگی را افزایش دهد.

استئوآرتریت نوعی آرتریت است که در آن غضروف های اطراف مفاصل فرسوده می شوند که می تواند باعث درد مفاصل و کاهش دامنه حرکتی شود.

سن بالا، آسیب مفاصل و چاقی می توانند از عوامل خطر برای استئوآرتریت (OA) باشند. زن بودن، یائسگی و مصرف برخی داروها از عوامل خطر پوکی استخوان هستند. تغییر شیوه زندگی و داروها می توانند به افراد در مدیریت شرایط کمک کنند.

مطالب مشابه:

منابع: morelandobgyn ، medicalnewstoday