استئوآرتریت
استئوآرتریت شایع ترین شکل آرتریت است که میلیون ها نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. در صورتی غضروف محافظ انتهای استخوان ها به مرور زمان از بین برود، استئوآرتریت رخ میدهد.
اگرچه استئوآرتریت می تواند به هر مفصلی آسیب برساند. اما این اختلال بیشتر مفاصل دست، زانو، لگن، و ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می دهد.
علائم استئوآرتریت معمولا قابل مدیریت است. اگر چه آسیب به مفاصل قابل جبران نیست. فعال ماندن، حفظ وزن مناسب و انجام درمان های خاص ممکن است پیشرفت بیماری را آهسته کند و به بهبود درد و عملکرد مفاصل کمک کند.
علائم استئوآرتریت:
نشانه های استئوآرتریت اغلب به کندی ایجاد می شود و با گذشت زمان بدتر می شود. علائم و نشانه های استئوآرتریت عبارتند از:
- درد: مفاصل آسیب پذیر ممکن است در حین یا بعد از حرکت آسیب ببینند.
- سفتی و سختی: سفتی مفاصل ممکن است در هنگام بیدار شدن از خواب یا بعد از مدتی بی تحرک بودن بیشتر قابل توجه باشد.
- حساس شدن: هنگامی که فشار کمی به مفصل وارد می شود یا در نواحی اطراف آن فشار وارد می شود، ممکن است احساس حساس شدن داشته باشید.
- از دست دادن انعطاف پذیری: ممکن است نتوانید مفصل خود را در دامنه کامل حرکت آن حرکت دهید.
- احساس ساییده شدن: ممکن است هنگام استفاده از مفصل احساس ساییده شدن داشته باشید. ممکن است صدای ترکیدن یا صدای شبیه به ترقه بشنوید.
- خارهای استخوانی: این تکه های اضافی استخوان که شبیه به توده های سخت هستند می توانند در اطراف مفصل آسیب دیده ایجاد شوند.
- ورم: این وضعیت ممکن است ناشی از التهاب بافت نرم اطراف مفصل باشد.
علل:
استئوآرتریت زمانی رخ می دهد که غضروفی که انتهای استخوان های مفاصل را می پوشاند به تدریج تحلیل می رود. غضروف بافتی سفت و لغزنده است که کمک می کند حرکت مفصل تقریبا بدون اصطکاک باشد.
در نهایت، اگر غضروف به طور کامل تحلیل رود، استخوان روی استخوان ساییده می شود.
استئوآرتریت اغلب به عنوان یک بیماری ساییدگی شناخته می شود. اما علاوه بر تجزیه غضروف، آرتریت کل مفصل را تحت تاثیر قرار می دهد. باعث تغییراتی در استخوان و زوال بافت های همبند می شود که مفصل را کنار هم نگه می دارد و ماهیچه را به استخوان متصل می کند. همچنین باعث التهاب پوشش مفصلی می شود.
فاکتورهای خطر:
فاکتورهای که می توانند خطر ابتلا به استئوآرتریت را افزایش دهند عبارتند از:
- سن بالا: خطر ابتلا به استئوآرتریت با افزایش سن افزایش می یابد.
- رابطه جنسی: زنان بیشتر در معرض ابتلا به استئوآرتریت هستند اگرچه دلیل آن مشخص نیست.
- چاقی: حمل وزن اضافی بدن به طرق مختلف به استئوآرتریت کمک می کند و هر چه وزن بیشتر باشد، خطر ابتلا به استئوآرتریت بیشتر می شود. افزایش وزن باعث افزایش استرس به مفاصل تحمل کننده وزن، مانند باسن و زانو، می شود. همچنین بافت چربی پروتئین هایی تولید می کند که می تواند باعث التهاب مضر در مفاصل و اطراف آن شود.
- آسیب های مفصلی: صدمات، مانند آسیب هایی که هنگام ورزش یا تصادف رخ می دهد. می تواند خطر ابتلا به استئوآرتریت را افزایش دهد. حتی صدماتی که سال ها پیش اتفاق افتاده است و به ظاهر بهبود یافتند، می توانند خطر ابتلا به استئوآرتریت را افزایش دهند.
- فشار مکرر روی مفصل: اگر شغل یا ورزشی انجام می دهید که به طور مکرر بر روی مفصل استرس وارد می کند، آن مفصل ممکن است در نهایت به استئوآرتریت مبتلا شود.
- ژنتیک: برخی از افراد استعداد ابتلا به استئوآرتریت را به ارث می برند.
- بدشکلی های استخوانی: برخی از افراد با مفاصل ناقض یا غضروف معیوب به دنیا می آیند.
- بیماری های متابولیک خاص: شامل دیابت و بیماری که در آن بدن آهن زیادی دارد (هموکروماتوز).
عوارض استئوآرتریت:
استئوآرتریت یک بیماری دژنراتیو است که با گذشت زمان بدتر می شود و اغلب منجر به درد مزمن می شود. درد و سفتی مفاصل می تواند آنقدر شدید شود که کارهای روزانه را دشوار کند.
افسردگی و اختلالات خواب می تواند ناشی از درد و ناتوانی استئوآرتریت باشد.
تشخیص:
در طول معاینه فیزیکی، پزشک مفصل بیمار را از نظر حساسیت، تورم، قرمزی و انعطاف پذیری بررسی می کند.
آزمایشات تصویربرداری:
موارد زیر ممکن است برای تصویربرداری از مفصل بیمار استفاده شود:
- اشعه ایکس: غضروف در تصاویر اشعه ایکس نمایان نمی شود. اما از بین رفتن غضروف با باریک شدن فضای بین استخوان های مفصل آشکار می شود. اشعه ایکس همچنین می تواند خارهای استخوانی را در اطراف مفصل نشان دهد.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): MRI از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی قوی برای تولید تصاویر دقیق از استخوان و بافت های نرم از جمله غضروف استفاده می کند. معمولا برای تشخیص استئوآرتریت نیازی به MRI نیست. اما می تواند به ارائه اطلاعات بیشتر کمک کند.
تست های آزمایشگاهی:
آنالیز خون یا مایع مفصلی می تواند به تایید تشخیص کمک کند.
- آزمایشات خون: اگر چه هیچ آزمایش خونی برای استئوآرتریت وجود ندارد، آزمایش های خاصی می توانند به رد سایر علل درد مفاصل مانند آرتریت روماتوئید کمک کنند.
- آنالیز مایع مفصلی: پزشک ممکن است از یک سوزن برای برداشتن مایع از مفصل بیمار استفاده کند. سپس این مایع برای بررسی التهاب مورد آزمایش قرار می گیرد و مشخص می شود که آیا درد ناشی از نقرس است یا عفونت یا استئوآرتریت.
مطالب مشابه:
