ریزش مو
بنا به اظهارات انجمن پوست امریکا، ریزش روزانه بین 50 تا 100 تار مو از سر کاملا طبیعی است. با این حال ریزش بیش از حد مو که باعث نازک شدن تدریجی موها، لکه های طاسی یا حتی ریزش کامل مو می شود، می تواند بسیار ناراحت کننده باشد.
دلایل مختلفی برای ریزش مو وجود دارد. این شامل:
- عوامل استرس زا مانند یک بیماری طولانی مدت، از دست دادن شغل یا سوگواری- این نوع ریزش مو به عنوان تلوژن افلوویوم شناخته می شود.
- برخی از داروها، از جمله داروهای ضد افسردگی، بتا بلوکرها، لوودوپا و داروهای شیمی درمانی
- بیماری های مانند اختلالات تیروئید، عدم تعادل هورمون های جنسی، یا کمبود پروتئین، آهن، روی، یا بیوتین در رژیم غذایی
- خود ایمنی، که می تواند باعث ریزش مو به صورت یک یا چند تکه کوچک روی پوست سر، ابروها یا مژه ها شود – این حالت به آلوپسی آره آتا معروف است.
- مدل های موی که محکم موها را می بند و به فولیکول های مو فشار وارد می کند که به عنوان آلوپسی ضربه ای یا کششی شناخته می شود.
- ترکیبی از ژنتیک، هورمون های مردانه و افزایش سن که به عنوان ریزش موی الگو یا آلوپسی آندروژنتیک شناخته می شود. این می تواند هم مردان و هم زنان را تحت تاثیر قرار دهد.
بیولوژی رشد مو پیچیده است. اما در سال های اخیر دانشمندان گام هایی را برای درک اینکه چگونه عوامل مختلف ذکر شده در بالا باعث ریزش مو می شوند، برداشته اند. آنها امیداورند که به مرور زمان به درمان های جدید و موثرتری منجر شود.
چرخه های رشد در فولیکول های مو
فولیکول مو یک منافذ پوستی لوله مانند است که ساقه و ریشه مو را در بر می گیرد. اکثر بزرگسالان سالم حدود 80000 تا 120000 مو روی پوست سر خود دارند.
هر فولیکول مو به طور مکرر تحت یک چرخه رشد قرار می گیرد که شامل سه مرحله مجزا ست: آناژن، کتاژن و تلوژن
در طول آناژن که بین 2 تا 7 سال طول می کشد، موهای داخل فولیکول حدود 1 سانتی متر در ماه رشد می کنند.
سپس فولیکول وارد کاتاژن می شود، مرحله انتقالی 2 هفته ای که طی آن مو از جریان خون جدا می شود.
در مرحله نهایی، غیرفعال یا تلوژن، موها از فولیکول ها جدا می شوند. سپس ممکن است تا 4 ماه طول بکشد تا فولیکول شروع به رشد موی جدید کند.
دو تا سه ماه پس از تجربه یک رویداد آسیب زا یا استرس زا، فرد می تواند به تلوژن افلوویوم مبتلا شود – نوعی ریزش مو که در آن فولیکول ها در مرحله غیرفعال و ریزش مو گیر می کنند.
چگونه استرس مزمن باعث ریزش مو می شود؟
در مارس 2021، دانشمندان نشان دادند که چگونه استرس مزمن می تواند فولیکول های مو را برای مدت طولانی تری در این حالت غیرفعال نگه دارد.
فولیکول مو یکی از معدود بافت هایی در بدن است که می تواند به لطف سلول های خاصی به نام سلول های بنیادی بالغ، خود را بازسازی کند. محققان دپارتمان سلول های بنیادی و زیست شناسی بازساختی هاروارد در کمبریج، MA، کشف کردند که چگونه استرس مزمن در موش ها فعالیت این سلول ها را سرکوب می کند.
آنها نشان دادند که یک هورمون استرس به نام کورتیکوسترون – که معادل کورتیزول در انسان است – سلول های بنیادی فولیکول را غیرفعال نگه می دارد.
آنها دریافتند که در غیاب کورتیکوسترون در گردش، سلول های بنیادی در طول زندگی حیوانات، دوره های بیشتری از بازسازی را تجربه کردند. در مقابل، سطوح بالای این هورمون، در نتیجه استرس مزمن، آنها را برای مدت طولانی تری غیرفعال نگه می داشت و منجر به دوره های کمتر بازسازی می شد.
با این حال، کورتیکوسترون به جای تاثیر مستقیم بر سلول های بنیادی، روی دسته ای از سلول های زیر فولیکول به نام پاپیلای پوستی اثر می گذارد.
محققان نشان دادند که در موش ها، هورمون استرس مانع از تولید سیگنال مولکولی به نام Gas6 توسط پاپیلای پوستی می شود که به طور معمول سلول های بنیادی فولیکول را فعال می کند.
آنها یافته های خود را در مجله Nature منتشر کردند.
دکتر Sekyu Choi نویسنده ارشد این مطالعه می گوید: «در هر دو شرایط عادی و استرس، افزودن Gas6 برای فعال کردن سلول های بنیادی فولیکول مو که در مرحله استراحت بودند و رشد مو را تقویت می کرد، کافی بود.
در آینده، مسیر Gas6 می تواند به دلیل پتانسیل آن در فعال کردن سلول های بنیادی برای تقویت رشد مو مورد استفاده قرار گیرد.»
محققان می گویند قبل از اینکه بتوانند درمان های بالقوه را در انسان کشف کنند، باید مطالعات بیشتری را روی موش ها انجام دهند.
آیا یک عضله باعث ریزش مو می شود؟
دانشمندان همچنین کشف کرده اند که چگونه ماهیچه ای که هر فولیکول مو را احاطه کرده است ممکن است در ریزش و بازسازی مو نقش داشته باشد.
ماهیچه ای که غلاف پوستی نامیده می شود، نوعی «عضله صاف» است. این بدین معنی است که بر خلاف عضله اسکلتی، تحت کنترل داوطلبانه نیست.
این تیم به سرپرستی محققان دانشکده پزشکی Icahn در Mount Sinai در نیویورک، نقش غلاف پوستی را در موش ها بررسی کردند.
آنها نشان دادند که عضله از نظر فیزیکی باعث رگرسیون فولیکول مو می شود که بخش میانی چرخه رشد مو یا «کاتاژن» است. دانشمندان دریافتند که وقتی این عضله منقبض می شود، غلاف پوستی فولیکول مو را فشرده می کند تا روند پسرفت شروع شود.
در همان زمان، سلول های پاپیلای پوستی از زیر فولیکول، از طریق پوست به سمت جایی که سلول های بنیادی در فولیکول فوقانی یافت می شوند، جا به جا می شوند. در موقعیت جدید، پاپیلای پوستی می تواند به سلول های بنیادی سیگنال بدهد تا شروع به تولید موی جدید کنند.
محققان نشان دادند که همان دستگاه انقباض در فولیکول های موی انسان عمل می کند. آنها معتقدند که اگر بتوانند از انقباض عضله جلوگیری کنند، می توانند عقب نشینی فولیکول مو را در مسیرهای آن متوقف کنند.
دکتر مایکل رندل، نویسنده ارشد این مطالعه، تاکید می کند: «مسدود کردن ماهیچه تازه کشف شده و انقباض آن نمی تواند طاسی (که یکی از بیماری های ریزش مو است) را درمان کند.»
اما با توقف «مرحله تخریب» چرخه، می تواند ساقه موی موجود را حفظ کند که در غیر این صورت با تولید موی جدید از بین می رود.
او می گوید: «ما در مورد امکان توقف رگرسیون فولیکول و جلوگیری از ریزش موهای موجود هیجان زده هستیم».
دانشمندان مطالعه خود را در ژانویه 2020 در مجله Science منتشر کردند.
فولیکول های مو در یک کشت آزمایشگاهی:
برای اولین بار، محققان فولیکول های موی بالغ موش را در شرایط آزمایشگاهی در آزمایشگاه رشد دادند. به عبارت دیگر، خارج از یک حیوان زنده. «ارگانوئیدهای فولیکل مو» یا «فولیکولوئیدها» ساقه های مو را تولید کردند که در عرض 23 روز حدود 3 میلی متر رشد کردند.
محققان امیداورند که فولیکول های موی کشت شده ی آنها برای مطالعه بیولوژی رشد و رنگدانه مو و غربالگری داروهای جدید مفید باشد.
در اکتبر 2022، آنها فولیکولئیدهای موی موش خود را در science Advances توصیف کردند.
دکتر جونجی فوکودا، نویسنده ارشد، استاد دانشکده مهندسی دانشگاه ملی یوکوهاما در ژاپن، می گوید: «گام بعدی ما استفاده از سلول های منشا انسانی و استفاده از آنها برای توسعه دارو و پزشکی احیاکننده است.»
کار آنها می تواند فرصت هایی را برای ایجاد درمان های جدید و موثرتر برای ریزش مو، مانند آلوپسی آندروژنتیک، ارائه دهد.
با این حال، فولیکوئیدها مانند موهای طبیعی دچار چرخه رشد نمی شوند. برای بازتولید چرخه های مو، ممکن است لازم باشد فولیکول های مو به حیوانات زنده پیوند زده شود.
پروفسور فوکودا می گوید که او و همکارانش اخیرا با فولیکول های منفرد که هر کدام دارای یک ساقه مو به طول 10 میلی متر هستند به این مهم دست یافتند.
او گفت: «بر اساس نتایج ما فکر می کنیم که سیگنال های بدن برای چرخه مو ضروری است. »
زمانی که مطالعه اخیر آنها منتشر شد. آنها فولیکول های موی انسان را نیز از سلول های بنیادی رشد دادند. اگر چه در حال حاضر این فولیکول ها در مرحله نابالغ باقی مانده اند.
درمان های دارویی موجود:
ریزش موی الگو
ریزش موی الگو یا آندروژنتیک نیمی از مردان و زنان را تحت تاثیر قرار می دهد. افراد مبتلا به این بیماری از نظر ژنتیکی مستعد پاسخ قوی تری به آندروژن ها (هورمون های مردانه) در پوست سر خود هستند.
فعال شدن گیرنده های آندروژن در سلول های پاپیلای پوست، فاز رشد (آناژن) فولیکول های مو را کوتاه می کند. در افرادی که مستعد ریزش موی الگو هستند، فعال شدن بیش از حد گیرنده به تدریج فولیکول را کوچک می کند که منجر به موهای کوتاه تر و نازک تر می شود.
افراد مبتلا به این عارضه مقدار بیشتری آندروژن قوی به نام دی هیدروتستوسترون (DHT) تولید می کنند. آنها همچنین گیرنده های آندروژن بیشتری در پوست سر خود دارند و سطح بالاتری از آنزیمی به نام 5-آلفاردوکتاز دارند که تستوسترون را به DHT تبدیل می کند.
دو داروی مورد تایید سازمان غذا و دارو (FDA) برای ریزش مو الگو وجود دارد: فیناستراید و ماینوکسیدیل.
فیناستراید با مهار 5-آلفاردوکتاز برای کاهش سطح DHT در پوست سر عمل می کند.
با این حال، اثربخشی این دارو در زنان نامشخص است و برخی از پزشکان به زنانی که به دنبال باردار شدن هستند توصیه می کنند از مصرف آن خودداری کنند، زیرا این دارو می تواند باعث ایجاد آلت تناسلی مبهم در جنین پسر شود.
به عنوان یک جایگزین، زنان مبتلا به ریزش موی الگو می توانند دارویی به نام اسپیرونولاکتون مصرف کنند. که مهارکننده فعالیت آندروژن کمتری نسبت به فیناستراید است.
محلول ماینوکسیدیل که مستقیما روی پوست سر استفاده می شود مویرگ های خون را گشاد می کند. این ممکن است با افزایش خون، اکسیژن و مواد مغذی به افزایش رشد فولیکول های مو کمک کند.
ماینوکسیدیل برای مردان و زنان بی خطر است.
آلوپسی آره اتا:
در ژوئن 2022، FDA اولین درمان را برای نوعی ریزش مو تایید کرد که در آن سیستم ایمنی به فولیکول های مو حمله می کند.
این دارو که بارسیتینیب نام دارد، قبلا برای درمان یک اختلال خودایمنی دیگر، آرتریت روماتوئید تایید شده بود.
این دارو با مهار فعالیت آنزیم هایی به نام Janus Kinases عمل می کند. که به نوبه خود ممکن است برخی از سیگنال های مولکولی را که باعث بیماری خودایمنی می شود مسدود کند.
در کارآزمایی های بالینی، در افراد مبتلا به آلوپسی آره آتا این دارو نسبت به دارونما در تقویت رشد مو بهتر عمل کرد.
چگونه ریزش مو را به حداقل برسانیم:
ریزش مو بخشی اجتناب ناپذیر از روند پیری در مردان و زنان است. با این حال، راه هایی برای محافظت از فولیکول های مو و کاهش ریزش مو وجود دارد.
دکتر Reid Maclellan، بنیانگذار و مدیر عامل Cortina Health و استاد کمک جراحی پلاستیک در دانشکده پزشکی هاروارد توصیه می کند: به محض اینکه متوجه ریزش مو شدید، با یک پزشک مراقبت های بهداشتی، مانند یک متخصص پوست مراجعه کنید. هر چه زودتر با یک متخصص مشورت کنید، ممکن است بتوانید به سرعت درمان آن را شروع کنید و ریزش مو را به حداقل برسانید.
اگر مو شروع به نازک شدن کرد، استفاده از ابزارهای داغ مانند سشوار، خشک کردن تهاجمی با حوله و مدل موهای سفت خودداری کنید.
دکتر ران چائو، جراح زیبایی، پلاستیک و کاشت مو در انجمن جراحان باربر در نیویورک هشدار داد: «صدها محصول، شامپو، ویتامین، مکمل و غیره در بازار وجود دارد که ادعا می کنند به ریزش مو کمک می کنند. اما من به عنوان یک حرفه ای، فقط آن هایی را که در حال حاضر از نظر بالینی FDA تایید شدند، یعنی فیناستراید خوراکی، ماینوکسیدیل موضعی و لیزرهای کلاس 3 سطح پایین را توصیه می کنم.»
لیزر درمانی سطح پایین – که به آن درمان با نور قرمز یا لیزر درمانی سرد نیز میگویند پوست سر را تحت تابش قرار می دهد تا گردش خون را تقویت کند و رشد مو را تشویق کند.
در سال 2020، یک تحقیق مروری نتیجه گیری کرده است که این درمان برای زنان و مردان موثر و ایمن هستند.
دکتر گیتا یادوا، متخصص پوست و موسس FACET، توصیه می کند: «اگر نگران ریزش موی آندروژنتیک هستید، بسیار مهم است از نزدیک با یک پزشک کار کنید تا مطمئن شوید که هیچ دلیل زمینه ای دیگری برای ریزش مو وجود ندارد.
او همچنین می گوید: «پزشک ممکن است آزمایش خون یا حتی تصویربرداری را توصیه کند.»
برای مثال آزمایشات خون برای بررسی کمبود های غذایی ممکن است شامل آزمایش سطح فریتین و ویتامین D باشد.
او توصیه کرد: «عادات سالمی که بیماران می توانند خودشان انجام دهند شامل پیروی از یک رژیم غذایی مغذی و تلاش برای پایین نگه داشتن سطح استرس است.»
مطالب مشابه:
