درمان بهینه سکته مغزی
روش تشخیصی جدید می تواند به شروع درمان بهینه ی سکته ی مغزی در زمان مناسب کمک کند
وجود لخته ی خون در مغز که راه تامین اکسیژن را مسدود کند می تواند منجر به سکته ی حاد شود. در این مورد، زمان حائز اهمیت است. یک گروه تحقیقاتی به تازگی در حال توسعه ی شیوه ی تشخیصی جدید برای درمان در زمان مناسب است.
هیچ علامت هشدار دهند ای وجود ندارد و از لحظه ای به لحظه ی دیگر تمامی نواحی مغز مسدود می شوند. وقتی که لخته ی خون رگ خونی را مسدود میکند، اکسیژن رسانی به مغز قطع و فرد دچار سکته ی مغزی می شود.
حالت تهدید کننده ای برای زندگی که می تواند خود را به شیوه های مختلفی نشان دهد:
از فلج عضلانی تا از دست دادن شنوایی و بینایی و بی هوشی.
اما یک چیز مشخص است، اینکه درمان اورژانسی و زمان رفع انسداد عروق باید حدالامکان کوتاه باشد تا سلول های مغزی تا جای ممکن از مرگ نجات یابند. این تنها راه جلوگیری از آسیب عصبی دائمی ست.
تشخیص فوری بهترین راه برای درمان بهینه سکته مغزی همیشه آسان نیست.
براساس تجزیه و تحلیل اشعه ی X و میکروسکوپ الکترونی، این گروه تحقیقاتی درحال توسعه ی روش درمانی مناسب هستند. این اطلاعات باید بتوانند مبنایی درست برای درمان مناسب مختص هر فرد ایجاد کند.
غربالگری هر سلول به صورت جداگانه
دلیل این مسئله این است که تمام لخته های خون یکسان نیستند. نوع سلول های دخیل در لخته میتواند متفاوت باشند. برای مثال در لخته ممکن است گلبول های سفید یا قرمز بیشتر باشند. یا ممکن است میزان فیبرین بیشتز از سایر سلول ها باشند. علاوه بر این، لخته ها از نظر شکل بسیار متنوع هستند.
یک ترومبوس به طول 15 میلی متر که به رنگ خونی را به طور کامل پر نمی کند خواص مکانیکی متفاوتی نسبت به ترومبوسی دارد که فقط چند میلی متر کوچکتر ولی رگ و خونرسانی به مغز و نواحی پشت آن را به طور کامل مسدود می کند. درمان بهینه به همین تفاوت ها بستگی دارد. اگرچه برخی از این لخته ها را توسط دارو می توان از بین برد.
اخیرا رادیولوژی برای تصمیم گیری های درمانی متکی بر اسکن توموگرافی معمولی ست. به هرحال، تصویربرداری از سر بیماران اطلاعات کمی راجع به جزئیات لخته ی خون فراهم آورده است زیرا تمایز و تفکیک فضایی چیزهایی که از مواد مشابه ساخته شده اند بسیار دشوار است. به علاوه، در اعمال بالینی روزمره، وضوح تصاویر به 200 میکرومتر محدود می شود.
نتایج درمان بهینه سکته مغزی
این روش با روشی که محققان در مطالعات قبلی استفاده کرده اند متفاوت است. در این مطالعه محققان، به روش جراحی های مغز و اعصاب از بیماران نمونه هایی از لخته های خون گرفتند. آنها از این نمونه ها عکس برداری کردند. برای آنالیز این عکس ها، فن آوری های مختلف آزمایشگاهی با یکدیگر ترکیب شدند و در نتیجه، تصاویر سه بعدی مجازی را به دست آوردند که ویژگی های جزئی لخته های خون که قبلا ناشناخته بودند را آشکار کرد.
چنین توموگرافی با استفاده از تکنین فاز_کنتراست، کنتراست قوی تری را ایجاد می کند. قسمت های نفوذپذیرتر مثل ماهیچه ها، بافت پیوندی یا لخته ی خون با ظرافت بیشتر مجسم شود.
تکنولوژی های دیگر مثل میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، روش های پراش و پراکندگی اشعه ی X، اطلاعات بیشتری را در سطح اتمی به دست می آورد. دانشمندان برای اولین بار نشان دادند که لخته های خونی از سلول های خونی، شبکه ی فیبرینی و مواد معدنی مثل هیدروکسی آپاتیت تشکیل میشوند. (همانطور که از دیواره ی عروق در کلسیفیکاسیون شریانی شناخته شده است)
با این حال، زمانی که ترومبوس از قبل به روش جراحی برداشته شده است، این اطلاعات جزئی در رابطه با لخته های خون بسیار دیر حاصل می شود.
در آخر
به علاوه، اطلاعات جدید را نمی توان با تصاویر و بررسی های مرسوم در بیمارستان مقایسه کرد. در عین حال ورود درمان به عرصه ی دیجیتال این اجازه را می دهد که یک الگوریتم بتواند در آینده این اطلاعات و جزئیات را بخواند. برای انجام این کار به مطالعه ی بیشتر ترومبوس ها نیاز داریم.
در نهایت، محققان با توجه به اطلاعات خود امیدوارند تا تصاویر مرسوم بیمارستانی در زمان بسیار کوتاهی تفسیر شوند. این امر راه را برای درمان دقیق تر و منحصر تر برای افراد مبتلا به سکته ی مغزی هموار تر می کند.
مطالب مشابه:
