دیسبیوز چیست؟

Dysbiosis به عدم تعادل گونه‌ های میکروبی و کاهش تنوع میکروبی در میکروبیوم‌ های خاص بدن (یعنی مجموعه‌ای از میکروارگانیسم‌ های موجود در بخش خاصی از بدن انسان) اشاره دارد. در نتیجه، باکتری‌ های مفید (مثلاً فیرمیکوت‌ ها) معمولاً به حداقل می‌رسند. در حالی که سایر باکتری‌ هایی که ممکن است مضر باشند (مانند پروتئوباکتری‌ها) تعدادشان افزایش می‌یابد. Dysbiosis معمولاً با اختلال در عملکرد سد روده و التهاب ناشی از ایمنی مرتبط است که در نتیجه یک پاسخ ایمنی بیش از حد است. بنابراین، ارتباط بالقوه ای بین دیسبیوز روده و شرایط خاصی از جمله بیماری التهابی روده (IBD)، گاستریت، دیابت شیرین و سرطان کولورکتال وجود دارد.

دستگاه گوارش (GI) خانه تریلیون ها میکروارگانیسم از جمله باکتری ها، قارچ ها و ویروس هاست. اطلاعات ژنتیکی جمعی کل جامعه میکروبی با هم ترکیب میشود و فلور روده را تشکیل می دهد. میکروبیوتای روده را می توان به عنوان یک اندام واقعی بدن در نظر گرفت که به سلامت انسان کمک می کند. دیسبیوز روده ممکن است بر فرآیندهای موضعی و سیستمیک، مانند: تبدیل مواد مغذی، تامین ویتامین، ایمنی، ارتباط روده به مغز و حتی پیشرفت تومور تأثیر بگذارد. با این وجود، دیس بیوز ممکن است در میکروبیوم‌های دیگر مانند: روی پوست، واژن و حفره دهان رخ دهد.

دیسبیوز چگونه اتفاق می افتد؟

هنگامی که سلامت روده نامتعادل می شود و دیس بیوز رخ می دهد، احتمال ابتلا به معده و سایر بیماری ها بیشتر است. این شرایط عبارتند از:

• بیماری التهابی روده (IBD)
• سندرم روده تحریک پذیر (IBS)
• دیابت
• چاقی
• سرطان
• مشکلات قلبی عروقی
• اختلالات سیستم عصبی مرکزی

روده در هنگام دیس بیوزیس در برابر بیماری ها و سایر شرایط سلامتی آسیب پذیرتر است. تغییرات در میکروبیوم روده، که فلور روده نیز نام دارد، ممکن است رخ دهد زیرا موجودات مختلف در روده در سطح مناسبی نیستند. دلیل دیگر این است که فلور عملکردهای متفاوتی دارد یا تولید آنها تغییر کرده است.

هنگامی که میکروبیوم روده تنوع باکتری های خود را از دست می دهد، می تواند خطر ابتلا به یک بیماری مزمن را افزایش دهد. افزایش خطر می تواند به سن نیز مرتبط باشد. با افزایش سن، میکروبیوم روده ممکن است به خوبی با دستگاه گوارش و سیستم ایمنی بدن مرتبط نباشد.

اهمیت سلامت روده:

روده سالم نقش مهمی در محافظت از دستگاه گوارش دارد. برای داشتن یک میکروبیوم سالم، باید باکتری های محافظ و مضر وجود داشته باشد. این تعادل باعث می شود دستگاه گوارش به درستی کار کند. مقدار مناسب باکتری در فلور به تنظیم باکتری ها کمک می کند.

به محض اینکه این حالت متعادل نباشد، ممکن است فرد مشکلات معده را تجربه کند، که می تواند منجر به سایر بیماری ها شود.

انواع دیسبیوز چیست:

سه نوع دیسبیوز وجود دارد. در بیشتر موارد افراد می توانند هر سه نوع دیسبیوز را داشته باشند و این غیر معمول نیست. انواع دیس بیوز عبارتند از:‌

• نوع 1: این شکل از دیس بیوز زمانی ایجاد می شود که باکتری های خوب روده از دست بروند.
• نوع 2: هنگامی که رشد بیش از حد باکتری های مضر در معده وجود داشته باشد، این نوع دیس بیوز رخ می دهد. ‌
• نوع 3: هنگامی که تنوع کلی میکروبیوم روده از بین برود، دیسبیوز نیز ممکن است رخ دهد. این بدان معناست که هم باکتری های خوب و هم باکتری های بد معده از دست برود.

تأثیر دیسبیوز بر سلامتی:

هنگامی که بدن در حالت دیس بیوز است، ممکن است سلامت فرد کاهش یابد. از اثرات خفیف مانند: گرفتگی عضلات، اسهال و یبوست گرفته تا شرایط مزمن جدی تر، میکروبیوم روده بر نحوه غلبه بر مشکلات تأثیر می گذارد.

علائم دیسبیوز چیست:

علائم و نشانه های اصلی دیسبیوز، اختلالات گوارشی است.

• خستگی مزمن
• مشکلات گوارشی
• مشکل در دفع ادرار
• رفلاکس اسید یا سوزش سر دل
• عفونت یا خارش واژن یا رکتوم
• عدم تحمل غذا، گاز و نفخ
• التهاب و درد مفاصل
• آکنه، بثورات پوستی و پسوریازیس
• ADHD یا مشکلات تمرکز
• اضطراب یا افسردگی

اگر بیش از چند روز این علائم وجود داشته باشد، باید به پزشک مراجعه کرد. هر چه روده مدت بیشتری در دیسبیوز باشد، ممکن است با بیماری مزمن، مشکل بیشتری وجود داشته باشد.

بیماری های مرتبط با دیسبیوز چیست:

دیسبیوز می تواند با طیف وسیعی از بیماری ها و شرایط مزمن همراه باشد. این شرایط شامل موارد زیر، اما محدود به همین موارد نیست:

• اختلالات آلرژیک
• چاقی
• دیابت نوع 1
• اوتیسم
• سرطان روده بزرگ
• بیماری کرون
• کولیت زخمی

اگر هر یک از این شرایط وجود داشته باشد، باید فوراً با پزشک برای درمان بیماری زمینه ای صحبت کرد. تشخیص دیسبیوز به عنوان علت اصلی برخی از این شرایط، به ویژه در شرایطی مانند: اوتیسم، می تواند دشوار باشد.

درک IBD و Dysbiosis:

IBD یک بیماری روده ای است که باعث التهاب در دستگاه گوارش می شود. این یک بیماری رایج است که میلیون‌ ها نفر را در ایالات متحده تحت تاثیر قرار می‌دهد. مطالعات نشان دادند که دیسبیوز با IBD مرتبط است. مطالعات نشان می دهد که وقتی میکروبیوم روده از تعادل خارج می شود، ممکن است افراد بیشتر به مشکلات معده مبتلا شوند.

هنگامی که میکروبیوم روده تحت تأثیر IBD یا سایر بیماری های گوارشی قرار می گیرد، بدست آوردن مجدد تعادل مناسب در دستگاه گوارش دشوار است. به همین دلیل است که برای تجویز آنتی بیوتیک مناسب یا درمان پروبیوتیک مراجعه به پزشک نیاز است. درمان به نوع دیسبیوز فرد و اینکه آیا چندین نوع را تجربه می کند بستگی دارد.

علت بروز دیسبیوز چیست:

عوامل زیادی وجود دارد که می تواند منجر به این عارضه شود، از جمله استفاده بیش از حد یا اشتباه از آنتی بیوتیک ها، مصرف بیش از حد الکل، افزایش مصرف قند یا پروتئین، استفاده مکرر از آنتی اسیدها، قرار گرفتن در معرض آفت کش ها و استرس مزمن. همچنین، بهداشت نامناسب دندان و اضطراب نیز می تواند منجر به دیسبیوز شود.

در برخی موارد، مطالعات دیس بیوز در میان نوزادان را با تولد از طریق سزارین و تغذیه با شیر خشک مرتبط دانسته اند.

تشخیص دیسبیوز چیست:

در ابتدا، بررسی سابقه پزشکی فرد و سپس معاینه فیزیکی کامل به منظور شناسایی علت علائم انجام می شود. پس از شناسایی دیسبیوز به عنوان یک علت بالقوه، یک سری آزمایشات برای تایید تشخیص مورد نیاز خواهد بود. یک آزمایش خون به نام شمارش کامل خون (CBC) می تواند اطلاعاتی در مورد سلامت کلی فرد ارائه دهد و می تواند علائم التهاب یا اختلال در انعقاد خون را نشان دهد. علاوه بر این، یک پانل متابولیک کامل (به عنوان مثال، یک سری آزمایش خون مورد استفاده برای ارزیابی عملکرد اندام‌ های حیاتی مانند: کبد و کلیه‌ها) و همچنین ارزیابی سطوح ویتامین (به عنوان مثال، ویتامین‌ های B کمپلکس، ویتامین D) می‌تواند به تعیین شدت دیس بیوز کمک می کند. آزمایش خون همچنین می‌تواند شرایط مرتبط با دیس بیوز، مانند دیابت نوع 2 (به عنوان مثال، افزایش سطح گلوکز و هموگلوبین A1C) را نشان دهد.

اگر فردی مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر (IBS)، سابقه مصرف طولانی مدت آنتی بیوتیک، بیماری خود ایمنی یا سابقه گاستروانتریت باشد، ممکن است دچار دیس بیوز شود.

با این حال، برای تأیید تشخیص، پزشک ممکن است آزمایش‌ های تشخیصی زیر را توصیه کند:

آزمایشات اسید آلی:

روش دیگر، آزمایش اسید آلی یک آزمایش ادرار است که می تواند برای اندازه گیری میزان ترکیبات آلی تولید شده توسط میکروارگانیسم ها در بدن و به طور خاص، میکروبیوم روده انجام شود.

این کار با جمع آوری نمونه ادرار و بررسی آن در آزمایشگاه انجام می شود. آنها اسیدهای خاصی را که باکتری ها در روده ساطع می کنند را بررسی و آزمایش می کنند. سطوح غیر طبیعی به این معنی است که برخی از باکتری ها خارج از کنترل رشد می کنند.

تجزیه و تحلیل جامع مدفوع گوارشی (CDSA):

تجزیه و تحلیل جامع مدفوع گوارشی (CDSA) یک آزمایش مدفوع پیشرفته است که اطلاعات بالینی فوری و دقیقی را در مورد سلامت کلی دستگاه گوارش ارائه می دهد.

تست تنفس هیدروژن:

تست تنفس هیدروژنی یک ابزار تشخیصی برای رشد بیش از حد باکتری های روده کوچک است. این تست وجود گازهای تولید شده توسط باکتری ها را در روده تشخیص می دهد. پس از نوشیدن محلولی با سطوح بالای گلوکز یا لاکتوز، که به عنوان تست تحمل گلوکز خوراکی نیز شناخته می‌شود، از افراد خواسته می‌شود تا در یک کیسه پلاستیکی تنفس کنند. نمونه تنفسی گرفته شده از نظر محتوای هیدروژن یا متان آن تجزیه و تحلیل می شود تا مشخص شود که آیا رشد بیش از حد باکتری وجود دارد یا خیر. نمونه تنفسی گرفته شده از نظر محتوای هیدروژن یا متان آن تجزیه و تحلیل می شود تا مشخص شود که آیا رشد بیش از حد باکتری وجود دارد یا خیر. هنگامی که مقادیر بیش از حد گازها یا خیلی کم وجود داشته باشد، این می تواند نشان دهنده عدم تعادل در باکتری های روده باشد.

بیوپسی:

در نهایت، در صورت مشکوک شدن به نواحی عفونت، بیوپسی می تواند وسعت و علت اصلی بیماری را نشان دهد. پزشک ممکن است نمونه ای از بافت باکتری را از روده که در آن عفونت فعال وجود دارد، بگیرد تا ببیند چه نوع باکتری وجود دارد.

درمان دیسبیوز بیش از مصرف پروبیوتیک ها برای حفظ تعادل در روده است. این امر با انتخاب صحیح غذا، اجتناب از برخی غذاها و فعالیت‌ها و محدود کردن مصرف الکل یا ریشه‌کن کردن آن ارتباط دارد. خوردن یک رژیم غذایی سالم و کاهش میزان قند و افزودنی های غذایی مصرفی، راهی امیدوارکننده برای مهار دیس بیوز و حفظ روده سالم است. به عنوان مثال، بیوپسی می تواند تشخیص بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو را که ممکن است ناشی از دیسبیوز باشد، تایید کند.

درمان دیسبیوز چیست؟

درمان دیسبیوز باید بر اساس نتایج آزمایشات تشخیصی و متناسب با نیازهای فرد باشد. مطالعات نشان می دهد که ترکیبی از تغییرات رژیم غذایی، مکمل های پروبیوتیک و اصلاح شیوه زندگی (مانند: رژیم غذایی سالم، ورزش، ترک سیگار) معمولاً برای ایجاد شرایط بهینه برای رشد باکتری های مفید روده کافی است. تجویز روزانه مکمل های سرشار از ویتامین A؛ کمپلکس های ویتامین B؛ ویتامین سی؛ ویتامین دی؛ ویتامین E؛ کلسیم؛ منیزیم؛ و همچنین امگا 3، 6 و 9 مکمل های پیشنهادی به رژیم غذایی افراد مبتلا هستند.

پروبیوتیک ها و پری بیوتیک ها می توانند به تقویت میکروبیوم طبیعی کمک کنند. پروبیوتیک‌ها میکروارگانیسم‌های زنده‌ای هستند که با بازگرداندن سلامتی به میکروبیوم روده، فواید سلامتی را ارائه می‌کنند، در حالی که پری‌بیوتیک‌ها اجزای غذایی هستند که توسط میکروبیوم طبیعی استفاده می‌شوند و بنابراین به عنوان یک مزیت سلامتی نیز عمل می‌کنند. قابل ذکر است که دیسبیوز روده با بسیاری از شرایط دیگر از جمله بیماری کرون، کولیت اولسراتیو و دیابت نوع 2 همراه است و بنابراین، باید در صورت تشخیص درمان شود. در نهایت، پیوند میکروبی مدفوع (FMT)، زمانی که مدفوع از افراد سالم گرفته می شود و به افراد مبتلا به دیس بیوز منتقل می شود، تنها پس از درمان محافظه کارانه تر و تحت نظر پزشک پیشنهاد می شود. این گزینه درمانی عمدتاً برای افراد مبتلا به بیماری عود کننده یا سایر اختلالات گوارشی و یبوست ترجیح داده می شود.

مطالب مشابه:

ترومبوسیتوپنی ایمنی

مری بارت

اختلالات رایج گوارشی

بیماری های گوارشی

درمان بیماری سلیاک

منابع: osmosis ، news-medical ، webmd