لنفوم لنفوسیتی کوچک (SLL)

هر فردی دارای نوعی گلبول سفید است که به عنوان لنفوسیت شناخته می شود و به مبارزه با عفونت ها کمک می کند. اما زمانی که سرطان در این لنفوسیت ها ایجاد می شود، به عنوان لنفوم لنفوسیتی کوچک (SLL) شناخته می شود. این سرطان با رشد آهسته بر گلبول های سفید خون که با عفونت مبارزه می کنند، تأثیر می گذارد. در این نوع سرطان، گلبول های سفید خون دارای چندین لنفوسیت بی اثر هستند که در غدد لنفاوی تکثیر می شوند. این غدد لنفاوی به اندازه نخود در قسمت های مختلف بدن وجود دارند، مانند: پاها، زیر بغل، کشاله ران و سایر قسمت های بدن که بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند. این تومور نوعی لنفوم غیر هوچکین است.

SLL عمدتاً با لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) اشتباه گرفته می شود. CLL در خون رخ می دهد، در حالی که SLL در غدد لنفاوی وجود دارد. اما به احتمال زیاد CLL می تواند با پیشرفت و گسترش سرطان به SLL تبدیل شود. از آنجایی که SLL به آرامی رشد می کند، ممکن است برای مدت طولانی هیچ علائم یا نشانه ای بروز پیدا نکند. پزشک ممکن است به طور تصادفی شرایط را هنگام جستجوی سایر شرایط سلامت تشخیص دهد.

علائم لنفوم لنفوسیتی کوچک (SLL):

ممکن است فرد تا چندین سال علائمی از خود نشان ندهد. با این حال، هنگامی که علائم بروز میابد، آنها به شرح زیر هستند:

• تورم بدون درد در گردن، زیر بغل و کشاله ران
• خستگی مفرط
• کاهش وزن غیر منتظره
• تب
• عرق شبانه
• شکم متورم و حساس
• احساس سیری
• کبودی راحت و ضایعات پوستی
• بی اشتهایی
• تنگی نفس

علل لنفوم لنفوسیتی کوچک:

متخصصان در مورد علت لنفوم لنفوسیتی کوچک مطمئن نیستند. با این حال، گاهی اوقات این بیماری ارثی است، اگرچه هیچ مدرک علمی برای اثبات مسئولیت یک ژن واحد وجود ندارد. اکثر تغییرات در DNA در طول زندگی یک فرد رخ می دهد. این بیماری عمدتاً در افراد 70 سال و بالاتر مشخص می شود، اما می تواند در بزرگسالان تا 30 سالگی نیز رخ دهد، اما در کودکان نادر است.

موارد زیر عوامل خاصی هستند که ممکن است شانس فرد را برای ایجاد SLL افزایش دهند:

• کهنسالی
• سابقه خانوادگی
• قرار گرفتن در معرض برخی از مواد شیمیایی سمی و آفت کش ها
• وضعیتی که باعث می شود سیستم ایمنی بدن ضعیف شود.
• شیمی درمانی

زمان مراجعه به پزشک:

اگر علائم لنفوم لنفوسیتی کوچک را تجربه شود، بایستی در اولین فرصت به پزشک مراجعه شود.

روش های مختلف برای تشخیص لنفوم لنفوسیتی کوچک (SLL):

پس از معاینه فیزیکی و بررسی علائم، پزشک ممکن است، آزمایش‌های زیر را توصیه کند:

• بیوپسی: قسمت کوچکی از غدد لنفاوی بزرگ شده با جراحی برداشته می شود تا علائم SLL بررسی شود. این روش تحت بیهوشی انجام می شود.
• اسمیر خون محیطی: آزمایش خون ظاهر، شمارش و شکل گلبول های قرمز و سفید و پلاکت ها را بررسی می کند. آزمایشات خون شامل آزمایش خون کامل، فلوسیتومتری و… است.
• آسپیراسیون مغز استخوان: این آزمایش به پزشک کمک می کند تا تشخیص دهد که سرطان چقدر پیشرفته است. پزشک بخش کوچکی از مغز استخوان را که در پشت استخوان لگن وجود دارد، برمی دارد. پزشک با یک سوزن نازک مغز استخوان را برمی دارد.

پزشک ممکن است آزمایش‌های دیگری را نیز پیشنهاد کند، از جمله:

• اشعه ایکس، سی تی اسکن و سایر آزمایشات تصویربرداری
• تست هیبریداسیون فلورسانس درجا (FISH) برای شناسایی هر گونه ناهنجاری کروموزومی
• فلوسیتومتری برای تجزیه و تحلیل سلول های خونی برای نشانگرهای سطح سلولی و شناسایی سلول های سرطانی در گردش انجام می شود.
• بسته به تعداد لنفوسیت های خون، SLL یا CLL مشخص می شود. اگر بیمار SLL باشد، بدن دارای طحال یا غدد لنفاوی بزرگ شده با کمتر از 5000 لنفوسیت مونوکلونال یا سرطانی در هر میلی متر مکعب در خون است. در بیماران CLL، خون آنها حداقل 5000 لنفوسیت مونوکلونال در هر میلی متر مکعب دارد.

درمان برای لنفوم لنفوسیتی کوچک (SLL):

پزشک برنامه درمانی را بر اساس سلامت کلی، شدت بیماری و اینکه سرطان متاستاز داده است، تعیین می کند. با این حال، اگر فرد بدون علائم باشد، ممکن است پزشک پیشرفت سرطان را کنترل کند.

بنیاد تحقیقات لنفوم بیان می کند که اگر فرد علائمی را نشان دهد یا آزمایشات نشان دهنده بدتر شدن سرطان باشد، نیاز به درمان دارد. برنامه های درمانی مختلف به شرح زیر است:

• ایمونوتراپی: پزشک ممکن است داروهایی را تجویز کند که سیستم ایمنی را برای مبارزه با سرطان تقویت می کند.
• ترکیبی از شیمی درمانی و ایمونوتراپی: پزشک را با ترکیبی از شیمی درمانی و ایمونوتراپی درمان می کند.
• درمان هدفمند: دارویی به صورت خوراکی برای فرد تجویز می شود که تومورهای سرطانی را از بین می برد یا از رشد آنها جلوگیری می کند. با این حال، این دارو کمترین آسیب را به سایر سلول های غیر سرطانی وارد می کند.
• پیوند سلول های بنیادی: به دلیل دوزهای بالای شیمی درمانی، ممکن است مغز استخوان کاهش یابد. بنابراین، ممکن است یک درمان با سلول های بنیادی برای جایگزینی مغز استخوان از دست رفته دریافت کنید. این درمان از عفونت جلوگیری می کند و به پزشکان اجازه می دهد تا به استفاده از دوزهای قوی تر شیمی درمانی برای هدف گیری سلول های سرطانی ادامه دهند.
• درمان با آنتی بادی مونوکلونال: این داروها عمدتاً سلول‌های سرطانی را هدف قرار می‌دهند که از سیستم ایمنی برای نابودی سلول‌های سرطانی حمایت می‌کنند.
• پرتودرمانی: این گزینه درمانی از اشعه ایکس و پرتوهای پرانرژی برای کشتن و جلوگیری از سلول های سرطانی استفاده می کند.

مراحل SLL:

• مرحله 1: سلول های سرطانی تنها در یک ناحیه از غدد لنفاوی قرار دارند.
• مرحله 2: بیش از دو گروه از غدد لنفاوی حاوی سلول های سرطانی هستند. اینها در همان سمت بدن وجود دارند.
• مرحله 3: سلول های سرطانی در بالا و زیر دیافراگم و طحال وجود دارند.
• مرحله 4: سرطان به سایر اندام های بدن از جمله کبد، ریه یا مغز استخوان متاستاز داده است.

به طور کلی اگر فرد مبتلا به SLL باشد، دیدگاه او به مرحله سرطان و سایر عوامل مانند: سلامت و سن بستگی دارد. با درمان به موقع، می توان علائم و وضعیت را مدیریت کرد. همچنین، ممکن است احتمال عود مجدد آن زیاد باشد و ممکن است برای کنترل سرطان به چندین دوره درمانی نیاز باشد. با این حال، با حمایت و کمک پزشکی، می توان به زندگی عادی ادامه داد.

مطالب مشابه:

کراتوز سبورئیک

کم خونی در بارداری

منبع: healthlibrary.askapollo