عفونت ادراری در سالمندان
عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) یک عفونت رایج برای بسیاری از مردم است. خطر ابتلا به این بیماری با افزایش سن افزایش می‌یابد.
همچنین این عفونت یکی از رایج‌ترین عفونت‌های تشخیص داده شده در سالمندان می باشد.
UTI می تواند هر بخشی از دستگاه ادراری شما را تحت تاثیر قرار دهد. که شامل قسمت های زیر می شود:
- مجرای ادرار (کانالی که از آن ادرار می کنید).
- حالب (لوله ای که ادرار را از کلیه ها به مثانه می رساند).
- مثانه.
- کلیه ها.
ما میکروبیومی از باکتری‌های طبیعی و سالم داریم که در همه جای بدن ما زندگی می‌کنند تا به مبارزه با باکتری‌های بدی که ما را بیمار می‌کنند کمک کند. دکتر اورولوژیست امیلی اسلوپنیک بیان می کند که این در مثانه و مجاری ادراری نیز صادق است. با بالا رفتن سن، باکتری‌های خوب به دلایل مختلفی می‌توانند با عفونت مبارزه کنند.
طبیعی است که زنان و افرادی که در بدو تولد به آنان زنان اختصاص داده شده است (AFAB) هر سال یک یا دوبار به UTI مبتلا شوند. اما هنگامی که آنها بیشتر ظاهر می شوند، یا زمانی که در مردان و افرادی که در بدو تولد مرد هستند (AMAB) ظاهر می شوند، می توانند باعث نگرانی شوند.
علائم عفونت ادراری در سالمندان:
دکتر اسلوپنیک می گوید که علائم کلاسیک عفونت ادراری برای افراد در هر سنی تقریباً مشابه است. آنها ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- تغییرات ناگهانی در عادات ادراری (مانند افزایش دفعات یا فوریت).
- درد یا سوزش در هنگام ادرار.
- درد یا حساسیت در لگن، کمر یا شکم.
- تب.
- حالت تهوع.
- خستگی.
علت عفونت ادراری چیست؟
علت اصلی عفونت ادراری در هر سنی معمولاً باکتری است. اشریشیا کلی علت اصلی است، اما ارگانیسم های دیگر نیز می توانند باعث عفونت ادراری شوند.
در افراد مسن‌تر که از کاتتر استفاده می‌کنند یا در خانه سالمندان یا سایر مراکز مراقبت تمام وقت زندگی می‌کنند، باکتری‌هایی مانند انتروکوک و استافیلوکوک علل شایع‌تری هستند.
ارتباط سردرگمی و عفونت های ادراری:
علائم کلاسیک عفونت دستگاه ادراری (UTI) درد سوزش و تکرر ادرار است. UTI ممکن است این علائم کلاسیک را در افراد مسن ایجاد نکند. در عوض، افراد مسن، به ویژه آنهایی که زوال عقل دارند، ممکن است علائم رفتاری مانند سردرگمی را تجربه کنند.
در حالی که گاهی سردرگمی یا سرگردانی با عفونت های ادراری در افراد مسن، به ویژه در سنین 70 سال یا بالاتر، همراه است، اما درک این نکته مهم است که UTI لزوماً با هیچ نشانه ای از سردرگمی همراه نیست و علائم سردرگمی لزوماً به یک عفونت ادراری اشاره نمی کند.
افزایش سن به طور طبیعی بروز گیجی و هذیان را افزایش می دهد، به ویژه در میان افرادی که از نظر شناختی آسیب دیده، افسرده، دچار سوء تغذیه یا کاملاً وابسته هستند.
اگر فردی به طور ناگهانی علائم گیجی را نشان دهد، پزشک ممکن است UTI را بررسی کند. دکتر اسلوپنیک می‌گوید، اما سردرگمی به تنهایی نشانه‌ای از عفونت ادراری نیست. علل دیگر نیز باید بررسی شوند، به خصوص اگر فرد علائم کلاسیک UTI را نشان ندهد.
چرا سالمندان بیشتر مستعد عفونت ادراری هستند؟
عفونت ادراری ممکن است برای هر کسی اتفاق بیفتد. با این حال، زنانی که در دوران پس از یائسگی هستند در معرض بالاترین خطر قرار دارند. خطر ابتلا به عفونت ادراری همچنان با افزایش سن افزایش می یابد. تحقیقات نشان می دهد که بیش از 10 درصد از زنان بالای 65 سال هر سال گزارش می دهند که UTI دارند. این رقم در زنان بالای 85 سال به 30 درصد افزایش می یابد.
هورمون ها نقش مهمی در آن دارند. دکتر اسلوپنیک می گوید که هورمون استروژن به طور خاص به سالم نگه داشتن باکتری های خوب و از بین بردن باکتری های بد کمک می کند.
علاوه بر این، در افراد مسن مثانه و عضلات کف لگن بخشی از قدرت خود را از دست می‌دهند و همین تخلیه کامل مثانه را دشوارتر می کند. راکد بودن ادرار در مثانه، بستر مناسبی برای رشد باکتری های بد است.
در مردان مسن و افراد AMAB، شرایطی مانند بزرگ شدن پروستات می تواند مانع از تخلیه کامل مثانه آنها شود.
همچنین اگر شما:
- داروهای خاصی مصرف کنید.
- بر روی لگن خود رادیوتراپی یا جراحی داشتید.
- از کاتتر استفاده کنید.
- با دیابت زندگی می کنید.
بیشتر امکان ابتلا به این عفونت را دارید.
شرایط رایج در افراد مسن ممکن است منجر به احتباس ادرار یا مثانه نوروژنیک شود. این خطر ابتلا به UTI را افزایش می دهد. این شرایط شامل بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون و دیابت است.
درمان UTI:
UTI با آنتی بیوتیک درمان می شود. اگر فرد مشکوک به عفونت ادراری باشد، پزشک آزمایش ادرار را تجویز می کند و علائم و سایر عوامل را برای تعیین اینکه آیا به آنتی بیوتیک نیاز است یا خیر، در نظر می گیرد.
دکتر اسلوپنیک می‌گوید یک تصور غلط رایج این است که هر باکتری که در ادرار یافت می‌شود، نشانه‌ای مطمئن از عفونت ادراری است و باید مورد توجه قرار گیرد.
باکتری های ادراری که هیچ علامتی ایجاد نمی کنند، باکتریوری بدون علامت نامیده می شوند که برای سلامتی خطرناک نمی باشد.
درمان باکتریوری بدون علامت می تواند منجر به مقاومت آنتی بیوتیکی شود و درمان عفونت های آینده را سخت تر کند. علاوه بر این، آنتی بیوتیک ها می توانند عوارض جانبی از جمله اسهال و عفونت C. difficile ایجاد کنند.
اگر UTI برای یک فرد مسن درمان نشود چه اتفاقی می افتد؟
عفونت های UTI که درمان نمی شوند می توانند از مثانه به کلیه ها و فراتر از آن سرایت کنند. به خصوص در افراد مسن یا هرکسی که سیستم ایمنی ضعیفی دارد، درمان زودهنگام عفونت می تواند از گسترش آن جلوگیری کند و سیستم ایمنی را تحت تأثیر قرار دهد. عفونتی که درمان نشود می‌تواند منجر به سپسیس شود که یک شکل جدی از عفونت است.
پیشگیری:
انجام اقداماتی برای پیشگیری از عفونت ادراری برای افرادی که در معرض خطر بالاتر ابتلا به آن هستند، از جمله افراد مسن، حیاتی است.
روش های پیشگیری از عفونت ادراری عبارتند از:
- نوشیدن مایعات زیاد
- اجتناب از کافئین و الکل
- رعایت بهداشت دستگاه تناسلی و ادراری بعد از رفتن به توالت
- تعویض سریع پدهای بی اختیاری یا لباس زیر هنگام خیس شدن
افراد در خانه سالمندان یا مراکز مراقبت طولانی مدت اغلب به دیگران وابسته هستند تا اقدامات پیشگیرانه در برابر عفونت های ادراری برای آنها انجام دهند. ضروری است که کارکنان از نحوه پیشگیری از عفونت ادراری و درک علائم و نشانه های این عفونت ها آگاه باشند.
استروژن واژینال ممکن است برای کمک به افراد در کاهش خطر ابتلا به عفونت ادراری در طول و بعد از یائسگی مناسب باشد.
برای اعضای خانواده مهم است که اطمینان حاصل کنند که سالمندان مراقبت کافی و مناسب برای رفع نیازهای خود را دارند.
مطالب مشابه:
کمبود تستوسترون در مردان مسن
بیماری دریچه قلب در سالمندان
سرطان حالب
آلزایمر و زوال عقل
تکرر ادرار در شب
منابع: health.clevelandclinic, healthline
