دلیل جذب پشه به انسان
چرا برخی انسان ها جاذب پشه ها هستند؟
پشه ماده هر انسانی را شکار می کند. اما برخی از انسان ها بسیار بیشتر از دیگران گزیده می شوند. ممکن است پوست انسان عامل اصلی جذب پشه ها باشد.
پنهان شدن از یک پشه ماده غیرممکن است. او با ردیابی CO2 بازدم، گرمای بدن و بوی بدن ما، هر عضوی از گونه انسانی را شکار می کند. اما برخی از ما «آهنرباهای پشه ای» متمایزی هستیم که بیشتر از سهم عادلانه مان گزیده می شویم. گروه خونی، سطح قند خون، مصرف سیر یا موز، زن بودن و کودک بودن، همگی تئوری هایی رایجی هستند. که نشان می دهد چرا یک فرد ممکن است گزینه خوبی برای نیش پشه باشد. لزلی ووشال، رئیس آزمایشگاه نوروژنتیک و رفتار راکفلر می گوید، اطلاعات زیادی برای تایید همه این تئوری ها وجود ندارد.
به همین دلیل است که ووشال و ماریا النا دی اوبالدیا، یک فوق دکترای سابق در آزمایشگاه او، تصمیم گرفتند تا نظریه اصلی را برای توضیح جذابیت های مختلف پشه بررسی کنند: تغییرات بو فرد که مرتبط با میکروبیوتای پوست است. آنها اخیرا از طریق یک مطالعه نشان دادند که اسیدهای چرب ساطع شده از پوست ممکن است عطری ایجاد کند که پشه ها نمی توانند در برابر آن مقاومت کنند. آنها نتایج خود را در مجله Cell منتشر کردند.
ووشال، پروفسور Robin Chemers Neustein در دانشگاه راکفلر و مدیر ارشد علمی موسسه پزشکی هاروارد هیوز، می گوید: «ارتباط بسیار قوی بین داشتن مقادیر زیادی از این اسیدهای چرب بر روی پوست و جاذب پشه بودن وجود دارد».
تورنمنتی که هیچکس دوست ندارد برنده شود:
در این مطالعه سه ساله، از هشت شرکت کننده خواسته شد تا شش ساعت در روز جوراب های نایلونی روی ساعد خود بپوشند. آنها این روند را چند روز تکرار کردند. در طی چند سال، محققین به روش round-robin tournament همه جفت نایلون های مختلف را با یکدیگر تست کردند. آنها از یک روش بویایی سنج دو گزینه ای استفاده کردند که دی اوبالدیا آن را ساخته بود.
این روش شامل یک محفظه پلکسی گلاس بود که به دو لوله تقسیم می شد. هر کدام به جعبه ای ختم می شد که یک جوراب ساق بلند را در خود جای می داد. آنها پشه های Aedes Aegypti – گونه های ناقل اولیه زیکا، تب دنگی، تب زرد و چیکونگونیا را در اتاقک اصلی قرار دادند و مشاهده کردند که حشرات در لوله ها به سمت یک نایلون یا دیگری پرواز می کنند.
جذاب ترین سوژه برای Aedes aegypti سوژه شماره 33 بود. که نسبت به سوژه بعدی (دومین سوژه که بیشترین جذابیت را داشت) برای پشه ها 4 برابر جذاب تر بود. همچنین جذاب ترین شرکت کننده در مطالعه با فرد دارای کمترین جذابیت، سوژه 19، مقایسه شد و مشخص شد که 100 برابر آن جذاب است.
نتایج این مطالعه در مورد دلیل جذب پشه به انسان:
نمونه های آزمایش قابل شناسایی نبودند. بنابراین افرادی که آزمایش انجام میدادند نمی دانستند که کدام شرکت کننده کدام نایلون را پوشیده است. با این حال، آنها متوجه می شدند که در هر آزمایشی مرتبط با سوژه شماره 33 چیزی غیرعادی در جریان است. زیرا حشرات به سمت آن نمونه تجمع می کنند. دی ابالدیا می گوید: «این در عرض چند ثانیه پس از شروع آزمایش مشخص می شود. این چیزی است که من را به عنوان یک دانشمند واقعا هیجان زده می کند.»
محققین شرکت کننده ها را به دو دسته جذاب و کم جذب دسته بندی کردند. سپس از آنها در مورد آنچه متفاوت بود سوال کردند. آنها از تکنیک های آنالیز شیمیایی برای شناسایی 50 ترکیب مولکولی استفاده کردند که در سبوم (سد مرطوب کننده روی پوست) شرکت کنندگان با جذابیت بالا افزایش پیدا کرده بود. به این ترتیب آنها دریافتند که افرادی که جاذب پشه بودند نسبت به افراد با جذابیت کمتر سطوح بالاتری از اسیدهای کربوکسیلیک تولید می کنند. این مواد در سبوم هستند و توسط باکتری های روی پوست ما برای تولید بوی منحصر به فرد بدن انسان استفاده می شوند.
تیم ووشال برای تایید اطلاعات خود از 56 نفر دیگر برای یک مطالعه اعتبارسنجی ثبت نام کردند. یک بار دیگر، سوژه 33 جذاب ترین بود و در طول زمان همچنان جذاب باقی ماند.
دی اوبالدیا می گوید: «برخی از افراد برای چندین سال تحت مطالعه بودند و ما دیدیم که اگر آنها یک جاذب پشه بودند، همچنان به عنوان جاذب پشه باقی می ماندند. در آن زمان چیزهای زیادی در رابطه با رفتار یا نایلونی که استفاده می کرد، می توانست تغییر کند. ولی این خاصیت جذاب بودن فرد بسیار پایدار بود و تغییری نکرد.
پشه ها چطور انسان را شناساسی می کنند؟
انسان ها عمدتا دو دسته از بوها را تولید می کنند که پشه ها آنها را با دو مجموعه متفاوت از گیرنده های بو تشخیص می دهند: گیرنده های Orco و IR. محققان پشه هایی را ایجاد کردند که این پشه ها قادر به تشخیص انسان نباشند. این پشه ها یک یا هردو گیرنده را نداشتند. پشه هایی که قادر به ژن های پیشرفته ORCO بودند هنوز میتوانستند جذب انسان شوند. آنها همچنین بین افراد جاذب پشه و افراد دارای جذابیت کمتر تمایز قائل میشدند. در حالی که جهش یافته های IR با درجات مختلف جاذبه خود به سمت انسان را از دست دادند. اما هنوز توانایی پیدا کردن انسان را داشتند.
دانشمندان انتظار این نتایج را نداشتند.
ووشال می گوید: «هدف ما تولید پشه ای بود که تمام کِشندگی (تمایلش) به سمت انسان را از دست بدهد (انسان جذابیتی برای آنها نداشته باشد). یا پشه ای بود که نسبت به همه افراد جاذبه ضعیفی داشت و نمی توانست سوژه 19 را از سوژه 33 متمایز کند. این نتیجه ای فوق العاده خواهد بود. زیرا می تواند منجر به توسعه داروهای دافع پشه موثرتر شود. با این حال ما این نتیجه را مشاهده نکردیم که برای ما مایوس کننده بود».
این نتایج مکمل یکی از مطالعات اخیر ووشال است که در مجله Cell منتشر شده است. که سیستم بویایی بسیار سخت Addes aegypti را آشکار می کند. این یک روش تخریب امن است که پشه ماده برای زندگی و تولید مثل به آن وابسته است. بدون خون، او نمی تواند هیچ کاری انجام دهد نه زنده می ماند و نه تولید مثلی انجام می دهد. به همین دلیل است که او یک طرح پشتیبان و یک طرح پشتیبان و یک طرح پشتیبان دارد و با تفاوت های شیمی پوست افرادی که او دنبال می کند هماهنگ است.
در تحقیق دلیل جذب پشه به انسان چه نتیجه گیری می توان کرد؟
غیرقابل تخریب بودن ردیاب پشه این تصور را دشوار می کند که در آینده ما به عنوان غذای شماره یک در منو پشه نباشیم. اما یک راه بالقوه دستکاری میکروبیوم های پوست ماست. این امکان وجود دارد که اگر پوست فردی با جذابیت بالا مانند سوژه 33 با سبوم و باکتری های پوست فردی که جذابیت کمی برای پشه دارد مانند سوژه 19 بپوشانیم ممکن است ماسکی ایجاد کند که دیگر برای پشه جذابتی نداشته باشد.
ووشال می گوید: «البته ما این آزمایش را انجام نداده ایم». این آزمایشی سخت است. اما اگر این روش کار کند، پس می توان تصور کرد که با یک رژیم غذایی یا مداخله میکروبیومی که در آن باکتری هایی را روی پوست قرار می دهید که می توانند نحوی تعاملشان با سبوم را تغییر دهند. می توانید فردی مانند سوژه 33 را به سوژه 19 تبدیل کنید.
او و همکارانش امید دارند این مقاله محققان را برای آزمایش سایر گونه های پشه، از جمله جنس آنوفل، که مالاریا را منتشر می کند، ترغیب کند.
مطالب مشابه:
