نحوه مقابله بدن با سرطان
سیستم ایمنی بدن چه کاری انجام می دهد؟
سیستم ایمنی بدن را در برابر بیماری ها و عفونت هایی که باکتری ها، ویرووس ها، قارچ ها یا انگل ها می توانند ایجاد کنند، محافظت می کند. مجموعه ای از واکنش ها و پاسخ هایی است که بدن به سلول های آسیب دیده یا عفونت می دهد. بنابراین گاهی اوقات به آن پاسخ ایمنی نیز گفته می شود.
سیستم ایمنی برای افراد مبتلا به سرطان مهم است زیرا:
- سرطان می تواند سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند
- درمان سرطان ممکن است سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند
- سیستم ایمنی ممکن است به مبارزه با سرطان کمک کند.
سرطان و درمان ها چطور می توانند بر سیستم ایمنی بدن اثر بگذارند؟
سرطان می تواند با گسترش به مغز استخوان، سیستم ایمنی بدن را تضعیف کند. مغز استخوان سلول های خونی می سازد که به مبارزه با عفونت کمک می کنند. این اغلب در لوسمی یا لنفوم اتفاق می افتد، اما می تواند با سرطان های دیگر نیز اتفاق بیفتد. سرطان می تواند مغز استخوان را از ساخت تعداد زیادی سلول خونی باز دارد.
برخی از درمان های سرطان می توانند به طور موقت سیستم ایمنی بدن را تضعیف کنند. این به این دلیل است که آنها می توانند باعث کاهش تعداد گلبول های سفید ساخته شده در مغز استخوان شوند. درمان های سرطانی که احتمال بیشتری برای تضعیف سیستم ایمنی دارند عبارتند از:
- شیمی درمانی
- داروهای درمان هدفمند
- رادیوتراپی
- دوز بالای استروئید
سیستم ایمنی می تواند به نحوه مقابله بدن با سرطان کمک کند؟
برخی از سلول های سیستم ایمنی می توانند سلول های سرطانی را غیرطبیعی تشخیص دهند و آنها را از بین ببرند. اما این ممکن است برای درمان سرطان و رهایی از بیماری کافی نباشد.
هدف برخی از درمان ها استفاده از سیستم ایمنی برای مبارزه با سرطان است.
سیستم ایمنی بدن دارای دو بخش اصلی است:
- محافظتی که از بدو تولد داریم (ایمنی ذاتی)
- محافظتی که پس از ابتلا به برخی بیماری ها ایجاد می شود (ایمنی اکتسابی)
حفاظت ایمنی ذاتی در نحوه مقابله بدن با سرطان:
این مکانیسم ها همیشه آماده برای دفاع از بدن در برابر عفونت هستند. آنها می توانند بلافاصله (یا خیلی سریع) عمل کنند. این ایمنی ذاتی متشکل از موارد زیر است:
- سدی که توسط پوست اطراف بدن ایجاد می شود
- پوشش داخلی روده و ریه ها که مخاط تولید می کنند و باکتری های مهاجم را به دام می اندازند
- موهایی که مخاط را حرکت می دهند و باکتری های به دام افتاده را از ریه ها خارج می کنند
- اسید معده که باکتری ها را از بین می برد
- رشد باکتری های مفید در روده، که مانع از نفوذ سایر باکتری ها می شود
- جریان ادرار، که باکتری ها را از مثانه و مجرای ادرار خارج می کند
- گلبول های سفید خون به نام نوتروفیل ها که می توانند باکتری ها را پیدا کرده و از بین ببرند.
چیزهای مختلف می توانند بر این مکانیسم های حفاظتی طبیعی غلبه کنند و به آنها آسیب برسانند. مثلا:
- چیزی ممکن است سد پوستی را بشکند، مانند خراش و زخم در پوست
- یک کاتتر که به مثانه وصل است می تواند راهی برای ورود باکتری ها به داخل مثانه و ایجاد عفونت باشد
- داروهای ضد اسید برای سوزش معده استفاده می شوند ممکن است اسید معده را که باکتری ها را می کشد، خنثی کنند.
برخی از درمان های سرطان نیز می توانند بر این مکانیسم های محافظتی غلبه کنند. شیمی درمانی می تواند به طور موقت تعداد نوتروفیل ها را در بدن کاهش دهد و مبارزه با عفونت ها را برای شما سخت تر کند. رادیوتراپی ریه می تواند به موها و سلول های تولیدکننده مخاط که به حذف باکتری ها کمک می کنند آسیب برساند.
نوتروفیل ها در نحوه مقابله بدن با سرطان:
نوتروفیل ها نوعی گلبول سفید هستند که برای مبارزه با عفونت بسیار مهم هستند. آنها می توانند:
- به سمت مناطق عفونت در بدن حرکت کنند
- با باکتری ها، ویروس ها یا قارچ های مهاجم بچسبند
- باکتری ها، ویروس ها یا قارچ ها را ببلعند و آنها را با مواد شیمیایی خود بکشند
وقتی نوتروفیل کافی در خون خود ندارید، پزشکان ممکن است بگویند که شما مبتلا به نوتروپنی هستید.
شیمی درمانی، داروهای هدفمند سرطان و برخی درمان های رادیوتراپی می توانند تعداد نوتروفیل ها را در خون کاهش دهند. بنابراین ممکن است پس از درمان ها به عفونت های باکتریایی یا قارچی بیشتری مبتلا شوید.
دانستن نکات زیر در هنگام درمان سرطان برای شما مهم است:
- در افرادی که تعداد نوتروفیل های آنها کم است، عفونت ها می توانند خیلی سریع جدی شوند
- آنتی بیوتیک ها می توانند جان شما را نجات دهند، بنابراین اگر تب کردید یا احساس بیماری کردید فورا با پزشک تماس بگیرید یا به بیمارستان مراجعه کنید.
- اگر شمارش خون شما پایین باشد، ممکن است برای جلوگیری از عفونت شدید نیاز به مصرف آنتی بیوتیک داشته باشید.
بهتر از بعد از درمان از تماس با خانواده، دوستان یا فرزندان خود اجتناب کنید.
می توانید از پزشک یا پرستار خود بپرسید که چه اقدامات احتیاطی باید در برابر عفونت انجام دهید.
مصونیت اکتسابی:
این یک محافظت ایمنی است که بدن پس از ابتلا به برخی بیماری ها یاد می گیرد. بدن یاد می گیرد که هر نوع باکتری، قارچ یا ویروسی را که برای اولین بار با آن مواجه می شود، تشخیص دهد. بنابراین دفعه بعد که همان میکروب به بدن حمله می کند، سیستم ایمنی راحت تر با آن مبارزه می کند. به همین دلیل است که شما معمولا فقط یک بار به برخی از بیماری های عفونی مانند سرخک یا آبله مرغان مبتلا می شوید.
واکسیناسیون با استفاده از این نوع ایمنی عمل می کند. یک واکسن حاوی مقدار کمی پروتئین از یک بیماری است. این مضر نیست، اما به سیستم ایمنی اجازه می دهد تا در صورت بروز مجدد بیماری، آن را تشخیص دهد سپس پاسخ ایمنی می تواند از ابتلای شما به بیماری جلوگیری کند.
برخی از واکسن ها از مقادیر کمی از باکتری یا ویروس زنده استفاده می کنند. اینها واکسن های زنده ضعیف شده هستند. این بدان معنی است که دانشمندان ویروس یا باکتری را طوری تغییر داده اند که سیستم ایمنی را برای تولید آنتی بادی تحریک می کند. واکسن زنده باعث عفونت نمی شود.
سلول های B و سلول های T در نحوه مقابله بدن با سرطان:
لنفوسیت ها نوعی گلبول سفید هستند که در پاسخ اکتسابی نقش دارند. دو نوع اصلی لنفوسیت وجود دارد:
- سلول های B
- سلول های T
مغز استخوان تمام سلول های خونی از جمله لنفوسیت های B و T را تولید می کند. لنفوسیت ها مانند سایر سلول های خونی، قبل از اینکه بتوانند به پاسخ ایمنی کمک کنند، باید به طور کامل بالغ شوند.
سلول های B در مغز استخوان بالغ می شوند. اما سلول های T در غده تیموس بالغ می شوند. هنگامی که سلول های B و T بالغ شدند، به طحال و غده لنفاوی می روند و آماده مبارزه با عفونت هستند.
سلول های B چه کاری انجام می دهند:
سلول های B در برابر باکتری ها یا ویروس های مهاجم با ساختن پروتئین هایی به نام آنتی بادی واکنش نشان می دهند. بدن شما برای هر نوع مختلف میکروب آنتی بادی متفاوتی می سازد. آنتی بادی روی سطح باکتری یا ویروس مهاجم قفل می شود. این مهاجم را علامت گذاری می کند تا بدن بداند خطرناک است و باید کشته شود. آنتی بادی ها همچنین می توانند سلول هایی که آسیب دیدند را پیدا کرده و از بین ببرند.
سلول های B بخشی از حافظه سیستم ایمنی هستند. دفعه بعد که همان میکروب سعی می کند به سلول های B که آنتی بادی مناسب را می سازند حمله کند برای آن آماده است. آنها می توانند آنتی بادی خود را خیلی سریع بسازند.
آنتی بادی ها چطور در نحوه مقابله بدن با سرطان عمل می کنند:
آنتی بادی ها دو انتها دارند. یک انتها به پروتئین های بیرونی گلبول های سفید می چسبد. انتهای دیگر به میکروب یا سلول هایی که آسیب دیدند می چسبد و به کشتن آن کمک می کند. انتهای آنتی بادی که به گلبول سفید می چسبد همیشه یکسان است. دانشمندان به این بخش انتهای ثابت می گویند.
انتهای آنتی بادی که میکروب ها و سلول هایی که آسیب دیدند را تشخیص می دهد، بسته به سلولی که باید تشخیص بدهد، متفاوت است. بنابراین به آن انتهای متغیر میگویند. هر سلول B آنتی بادی هایی با انتهای متغیر متفاوت از سایر سلول های B می سازد.
سلول های سرطانی سلول های طبیعی نیستند. بنابراین برخی از آنتی بادی ها با انتهای متغیر سلول های سرطانی را شناسایی کرده و به آنها می چسبند.
سلول های T چطور عمل می کنند:
دو نوع مختلف از سلول های T وجود دارند:
- سلول های T کمک کننده
- سلول های T کشنده
سلول های T کمک کننده سلول های B را برای تولید آنتی بادی تحریک می کنند و به رشد سلول های کشنده کمک می کنند.
سلول های T کشنده سلول های خود بدن را که توسط ویروس ها یا باکتری ها مورد هجوم قرار گرفتند، از بین می برند. این امر از تکثیر میکروب در سلول و سپس عفونت سلول های دیگر جلوگیری می کند.
درمان های سرطان که از سیستم ایمنی استفاده می کنند:
برخی از درمان های سرطان از بخش هایی از سیستم ایمنی برای کمک به درمان سرطان استفاده می کنند.
ایمونوتراپی:
ایمونوتراپی درمانی برای برخی از انواع سرطان است. از سیستم ایمنی برای یافتن و نابودی سلول های سرطانی استفاده می کند.
آنها در درمان سرطان مفید هستند. زیرا سلول های سرطانی با سلول های طبیعی متفاوت هستند. سیستم ایمنی می تواند سلول های غیرطبیعی را تشخیص دهد و از بین ببرد.
در آزمایشگاه، دانشمندان می توانند مواد شیمیایی مختلفی تولید کنند که بخشی از پاسخ ایمنی هستند. بنابراین، آنها می توانند انواع مختلفی از ایمنی درمانی ایجاد کنند از جمله:
- آنتی بادی های مونوکلونال (MAB) که پروتئین های خاصی را در سطح سلول سرطانی شناسایی کرده و به آنها حمله می کنند.
- واکسن هایی برای کمک به سیستم ایمنی برای شناسایی و حمله به سرطان
- سیتوکین ها برای کمک به تقویت سیستم ایمنی
- درمان با سلول های T CAR (که انتقال سلول های پذیرنده نیز نام دارند) برای تغییر ژن های گلبول های سفید خون فرد
مطالب مشابه:
