سلامت قلب و دیابت بعد از کووید-19
اهمیت لزوم کنترل سلامت قلب و قند خون (دیابت) پس از بهبودی COVID-19
- افراد مبتلا به COVID-19 در طول 12 هفته پس از عفونت، بیشتر در معرض خطر ابتلا به مشکلات قلبی و دیابت هستند.
- به نظر می رسد این خطرات پس از 12 هفته اولیه کاهش می یابد.
- التهاب و اختلال عملکرد سلولی از دلایل بالقوه این افزایش خطر می باشد
- همچنین شرایط زمینه ای در برخی از افراد مبتلا به COVID-19 از عوامل خطر ابتلا به دیابت و بیماری های قلبی عروقی است.
COVID-19 لزوماً باعث بیماری قلبی عروقی یا دیابت نمی شود. اما التهاب ناشی از عفونت جدید کرونا ویروس می تواند افراد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری های مزمن قرار دهد.
محققان کالج کینگ لندن بیماران را در 4 هفته اول پس از ابتلا به کووید 19 مورد بررسی قرار دادند. آنها دریافتند میزان بیماری های قلبی و عروقی در این بیماران 6 برابر بیشتر از افراد کنترل بود. علاوه بر این، درصد تشخیص قندخون در این بیماران 81 درصد بیشتر از افراد سالم بود. از طرفی خطر قلبی عروقی برای آمبولی ریوی، آریتمی دهلیزی و ترومبوز وریدی افزایش یافت.
محققان همچنین گزارش دادند که بالاتر بودن خطر تشخیص دیابت تا 12 هفته پس از عفونت باقی مانده و خطر تشخیص بیماری قلبی جدید پنج هفته پس از عفونت شروع به کاهش کرده و 12 هفته تا یک سال پس از عفونت به حالت عادی بازگشت.
با این حال، پس از بررسی سوابق بیمار از 12 تا 52 هفته پس از بیماری اولیه، محققان ارتباط طولانی مدتی بین COVID-19 و بیماری قلبی عروقی و دیابت پیدا نکردند. یافته های این تحقیق اطمینان می دهد که این افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و دیابت شیرین ظرف یک سال پس از COVID-19 کاهش می یابد.
این مطالعه نمی تواند مکانیسم های احتمالی را که منجر به پیامدهای متابولیک قلبی پس از عفونت COVID-19 می شود را توضیح دهد. اما بر اساس سایر تحقیقات، اعتقاد بر این است که این ویروس باعث ایجاد وقایعی می شود که می تواند سیستم های متعددی را در بدن تحت تاثیر قرار دهد. از جمله یک پاسخ ایمنی نامنظم و اختلال عملکرد سلولی، که ممکن است ارتباط هایی را که می بینیم توضیح دهد.
احتمال دیگر در رابطه با افزایش ریسک ابتلا به دیابت این است که عفونت مستقیم SARS-CoV-2 در سلول های پانکراس وجود داشته باشد.
همچنین ممکن است کووید-19 فعالیت بدنی را کاهش دهد و منجر به مقاومت بیشتر به انسولین شود. از طرفی، ممکن است تشخیص COVID-19 منجر به بررسی بیشتر با خدمات پزشکی شود. که پس از آن منجر به افزایش فرصت برای پی بردن به دیابت تشخیص داده نشده قبلی می شود.
اطلاعات این تحقیق بر اساس بررسی سوابق پزشکی 428000 بیمار مبتلا به کووید-19 بود که با گروه کنترل هم اندازه مقایسه شدند.
این مطالعه به دلیل حجم نمونه بزرگ آن توسط متخصصان تحسین شده است.
این یافته ها به مجموعه قابل توجهی از تحقیقات اشاره دارد. که ارتباط بین عفونت های COVID-19 و افزایش خطر ابتلا به دیابت و بیماری های قلبی عروقی را نشان می دهد.
COVID-19 یک بیماری چند سیستمی است و پیامدهایی بسیار فراتر از ریه ها دارد. عفونت های ویروسی، از جمله COVID-19، می تواند باعث دیابت نوع 1 شود. برای نوع 2، عوامل متعددی از جمله افزایش نشانگرهای التهابی مانند اینترلوکین ها و سیتوکین ها در عفونت حاد COVID-19 وجود دارد که می تواند خطر را افزایش دهد.
مطالب مشابه:
