IVF بعد از 40 سالگی

بسیاری از زنان به دلایل مختلف،کاری؛ خانوادگی و شخصی زمان تشکیل خانواده را به تاخیر می اندازند و یا ممکن است به دلایلی آماده فرزندآوری نباشند.

فارغ از نوع دلایل، ممکن است بابت تأثیر سن بر باروری نگرانی وجود داشته باشد و این سوال پیش بیاید که برای افزایش شانس باروری با IVF چه کاری می توان انجام داد؟

چرا با افزایش سن شانس بارداری کاهش می یابد؟

زنان با تعداد محدودی تخمک به دنیا می آیند. با گذشت زمان، از تعداد تخمک ها کاسته می شود که منجر به کاهش باروری و در نتیجه کاهش کیفیت تخمک برای فرآیند لقاح در طول چرخه IVF می گردد.

تا سن 40 سالگی، توانایی باروری به نصف کاهش یافته است. به طور متوسط، در سن 30 سالگی در هر دوره 20 درصد احتمال بارداری وجود دارد، اما در 40 سالگی، شانس باردار شدن در هر دوره به تنها 5 درصد کاهش می یابد. در سن 45 سالگی، این شانس حتی کاهش بیشتری داشته و تنها به 1٪ می رسد.

در سن 40 سالگی می توان IVF انجام داد؟

پیشرفت‌ها در فن‌آوری‌های باروری این امکان را برای زنان فراهم کرده است که حتی اگر از مرز ۳۵ سالگی «سن پیشرفته مادری» عبور کرده باشند، باردار شوند. با این حال، بسیاری از زنان ممکن است که در رابطه با احتمال موفقیت IVF بالای سن 40 سال متعجب شوند.

خبر خوب این است که با مراقبت و مهارت بالینی مناسب و توجه زیاد به جزئیات، حتی اگر بالای 40 سال دارید، همچنان می توانید انجام IVF را بررسی کنید.

آیا پیش از انتقال باید چندین مجموعه تخمک را در نظر بگیرم؟

اغلب این پرسش وجود دارد که قبل از بارداری موفق به چند دوره IVF نیاز دارم؟

یکی از دلایل مهم شکست IVF، یا تجربه سقط مکرر یا شکست لانه گزینی در بیمار، ناهنجاری های کروموزومی احتمالی در جنین است.

زنان بالای 40 سال که درمان IVF را در نظر می گیرند باید برای گذراندن بیش از یک چرخه جمع آوری تخمک آماده باشند و قبل از شروع چرخه انتقال جنین، رویان خود را با PGT-A غربالگری کنند تا اطمینان حاصل شود که فقط یک جنین نرمال از نظر کروموزوم انتقال پیدا می کند.

این ابزار غربالگری (PGT-A) نشان داده‌است که می تواند مدت زمان بارداری موفق را کوتاه کند و تعداد انتقال جنین و سقط های احتمالی را به حداقل برساند. این موضوع به دلیل کاهش کیفیت و کمیت تخمک با افزایش سن است. بنابراین کیفیت جنین ها و در نهایت بلاستوسیست ها نیز کاهش می یابد. زنان مسن تر احتمال بیشتری دارد که تخمک هایی با تعداد کروموزوم های نامناسب داشته باشند که در نتیجه بارداری با مشکل مواجه می شود و احتمال سقط جنین یا بارداری تحت تاثیر شرایط کروموزومی بیشتر است.

چگونه PGT-A شانس بارداری من را در سنین بالای 40 سال افزایش می دهد؟

آزمایش ژنتیکی قبل از لانه گزینی برای آنیوپلوئیدی (PGT-A) روشی است که وجود تعداد غیرطبیعی کروموزوم در جنین را قبل از انتقال جنین بررسی می کند و اطمینان حاصل می کند که فقط جنین های کروموزومی طبیعی منتقل می شوند و احتمالاً زمان مورد نیاز برای یک بارداری موفق را کوتاه می کند، به خصوص اگر سن بیش از 40 سال باشد.

ذکر این نکته در اینجا مهم است که PGT-A نتیجه رویان را تغییر نمی‌دهد و نمی‌تواند کیفیت جنین را بهبود بخشد، اما می‌تواند به شما در تصمیم‌گیری آگاهانه برای برنامه‌های درمان باروری آینده کمک کند، همچنین ممکن است مدت زمان لازم برای رسیدن به بارداری موفق را کوتاه کند.

آزمایشات تکمیلی برای زنان بالای 40 سال:

پزشک ممکن است باتوجه به سابقه پزشکی، قبل از در نظرگرفتن انتقال جنین آزمایشات بیشتری را نیز پیشنهاد دهد.

• ERA (آرایه پذیرش آندومتر): آزمایشی است که شامل بیوپسی از پوشش رحم در زمانی است که جنین به طور معمول در داخل رحم در طول درمان جایگزین می شود.تست ERA نمایه بیان 248 ژن را که به عنوان نشانگر پذیرش آندومتر شناسایی شده‌اند، اندازه گیری می کند و با استفاده از یک ابزار پیش بینی، یک احتمال تشخیصی خاص از پذیرش را ایجاد می کند. بنابراین، نتیجه آزمایش نشان می دهد که آیا آندومتر در آن زمان در شرایط مطلوب برای لانه گزینی جنین قرار دارد یا اینکه قرارگرفتن در معرض پروژسترون لازم است. این موضوع ممکن است به تعیین زمان بهینه برای انتقال جنین کمک کند.

• EMMA (Endometrial Microbiome Metagenomic Analysis): یک آزمایش مولکولی است که مشخصات کلی باکتری های موجود در آندومتر را ارزیابی می کند. این آزمایش بر اساس تشخیص DNA باکتریایی است که با بارداری موفق مرتبط است. آزمایش EMMA ممکن است برای هر بیمار، به ویژه بیمارانی که دچار شکست مکرر لانه گزینی هستند، با تجزیه و تحلیل محیط میکروبی حفره رحم مفید واقع شود.

• هیستروسکوپی تشخیصی: این یک روش کوتاه است که شامل قراردادن یک دوربین کوچک تحت بیهوشی در رحم می باشد. این روش به شناسایی هرگونه ناهنجاری ساختاری، چسبندگی یا اسکار که ممکن است مانع لانه گزینی شود کمک می کند. همچنین می تواند برای برداشتن پولیپ ها یا فیبروم های کوچک که ممکن است پتانسیل لانه گزینی جنین را کاهش دهند، مفید باشد.

ایمونولوژی تولید مثل:

ایمونولوژی تولید مثل یکی از حوزه‌های مهم باروری است که با افزایش سن می بایست در نظرگرفته‌شود.

درصورت وجود سابقه طولانی‌مدت ناباروری یا سقط مکرر، ممکن است سیستم ایمنی در این امر نقش داشته باشد. بررسی تست‌های ایمونولوژی تولید مثل در گروه‌های خاصی از بیماران ممکن است برای این مسائل ارزشمند باشد.

این‌ها آزمایش‌های پیشرفته‌تری هستند که ممکن است منجر به درمان‌های کمکی برای کمک به لانه گزینی جنین در طول چرخه درمان (مانند: استروئیدها یا اینترالیپیدها) شوند.

در صورت نیاز، دراین مورد با پزشک خود صحبت کنید.

اگر بالای 40 سال دارید چگونه خود را برای IVF آماده کنید.

برخی از اصلاحات سبک زندگی و رژیم غذایی می تواند شانس باروری را از طریق IVF بهبود بخشد.

یک رژیم غذایی متعادل با مقدار زیادی پروتئین و چربی های سالم می تواند التهاب را کاهش و از باروری حمایت کند. مطمئناً ترک سیگار، کاهش مصرف الکل و کافئین و افزایش مصرف میوه ها و سبزیجات می تواند کیفیت کلی تخمک ها را افزایش دهد.

با وجود سن بالای 40 سال و انجام IVF چه مکمل هایی باید مصرف شود؟

علاوه بر ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی و تغذیه خود، استفاده از مکمل هایی مانند موارد زیر نیز توصیه می شود:

 کوآنزیم Q10:

CO-Q10 یک مولکول زیستی است که در هر سلول وجود دارد. این یک آنتی اکسیدان قوی است که با کاهش اثرات مخرب استرس اکسیداتیو از سلول ها (تخمک/ اسپرم) محافظت می کند.

همچنین نقش عمده ای در تولید انرژی سلولی (فعالیت میتوکندری) ایفا می کند. به این ترتیب، مکمل CoQ10 با بهبود کیفیت تخمک/ اسپرم و میزان کلی بارداری همراه بوده است.

ویتامین D:

ویتامین D یک ویتامین ضروری است که به تنظیم میزان کلسیم و فسفات در بدن کمک می‌کند که برای حفظ سلامت استخوان‌ها، دندان‌ها و ماهیچه‌ها لازم است.

کمبود ویتامین D با عوارض جانبی در بارداری مانند: پره اکلامپسی، زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد و دیابت بارداری همراه است.

فولات:

اسید فولیک شکل مصنوعی فولات، یک ویتامین B طبیعی است که در ترمیم DNA، تقسیم سلولی و رشد بافت نقش دارد. مصرف اسید فولیک به جلوگیری از نقص لوله عصبی مانند اسپینا بیفیدا کمک می کند.

همچنین ممکن است به کاهش خطر عوارض بارداری مانند پره اکلامپسی کمک کند.

DHEA (دهیدرواپی آندروسترون):

DHEA یک هورمون استروئیدی است که توسط بدن به هورمون های جنسی مردانه و زنانه (تستوسترون و استروژن) تبدیل می شود. و طور بالقوه می تواند به ذخیره ضعیف تخمدان کمک کند.

امگا 3:

امگا 3 یک اسید چرب ضروری است. ممکن است تخمک گذاری منظم، تولید مخاط دهانه رحم سالم و جریان خون به اندام های تناسلی را افزایش دهد یا تقویت کند. این موضوع به نوبه خود ممکن است کیفیت تخمک و آندومتر را بهبود بخشد. علاوه بر این، امگا 3 می تواند مشکلات باروری مرتبط با التهاب مانند: آندومتریوز، فیبروم رحم و کیست تخمدان را کاهش دهد.

همچنین رابطه مثبتی بین امگا 3 و کیفیت اسپرم (تعداد، مورفولوژی و تحرک اسپرم) وجود دارد.

لطفاً توجه داشته باشید، سیستم تولید مثل پیچیده است، بنابراین مهم است که قبل از مصرف هر گونه مکملی با پزشک مشورت کنید تا مطمئن شوید که مقدار مناسبی از ویتامین ها / مواد معدنی را مصرف می کنید، زیرا ما نیاز به ایجاد محیط مناسب برای بارداری سالم داریم. برخی از ویتامین ها در صورت مصرف بیش از حد یا تداخل با سایر داروهای مصرفی می توانند اثر نامطلوبی داشته باشند.

آیا اگر بالای 40 سال داشته باشم، به تخمک اهدایی نیاز خواهم داشت؟

استفاده از تخمک اهدایی گزینه ای است که زنان بالای 40 سال می توانند در طول درمان IVF در نظر بگیرند.

تخمک های اهدایی از زنان جوان و سالم بازیابی می شوند و شانس بارداری موفق را افزایش می دهند.

در چنین مواردی، تخمک‌های اهدایی با اسپرم شریک یا اهداکننده بارور می‌شوند و جنین‌های حاصل در رحم بیمار کاشته می‌شوند. تصمیم برای استفاده از تخمک اهدایی شخصی است و برای زنان یا زوجین ضروری است که از طریق مشاوره و یک فرآیند رضایت آگاهانه برای تصمیم گیری صحیح برای آینده ی تنظیم خانواده خود اقدام کنند.

مطالب مشابه:

پروژسترون و IVF

بارداری بعد از 35 سالگی

تعیین جنسیت با روش IVF

تفاوت IUI و IVF

باروری آزمایشگاهی به روش IVF

منبع: evewell