بیماری لایم

بیماری لایم از طریق باکتری بورلیا ایجاد می شود. معمولا انسان بوسیله نیش حشره کنه که حامل این باکتری است به این بیماری دچار می شود. کنه هایی که می توانند حامل این نوع باکتری باشند، در اغلب مناطق ایالات متحده زندگی می کنند. همچنین در اروپا و در جنوب مرکزی و جنوب شرقی کانادا شایع است.

در صورت گذران وقت در مکان هایی که محل زندگی کنه هاست، مثل چمنزار یا جنگل، فرد در معرض خطر ابتلا به بیماری لایم می باشد. انجام اقدامات ایمنی در این مناطق می تواند خطر ابتلا به بیماری لایم را کاهش دهد.

علائم بیماری لایم

نیش کنه ممکن است که دقیقا مشابه نیش پشه، شبیه به یک برآمدگی کوچک و خارش دار بر روی پوست فرد ظاهر شود. این موضوع به معنای ابتلای فرد به یک بیماری مسری نیست و بسیاری از مردم متوجه گزش کنه نخواهند شد.

علائم بیماری لایم متفاوت است و معمولا در مراحل مختلف ظاهر می شوند. این مراحل ممکن است که با یکدیگر همپوشانی داشته باشند. برخی از افراد علائم مرحله اولیه معمول را ندارند.

سطح 1

علائم اولیه بیماری لایم معمولا در عرض 3 تا 30 روز پس از نیش کنه رخ می دهد. این مرحله از بیماری دارای مجموعه از علائم می باشد. این بیماری، بیماری موضعی زودرس نام دارد.

بثورات پوستی یا نشانه های شایعی از بیماری لایم است اما همیشه ایجاد نمی شود.

معمولا راش یک تک دایره است که به آهستگی از کنار محل گزش کنه گسترش پیدا می کند. ممکن است که در قسمت مرکزی مشخص شوند. هنگام لمس راش ها اغلب اوقات گرم هستند اما معمولا دردناک یا خارش دار نیستند.

نشانه های دیگر مرحله اول بیماری شامل موارد زیر است:

• تب
• سردرد
• خستگی مفرط
• سفتی مفاصل
• درد، درد عضلانی
• تورم غدد لنفاوی

سطح 2

در صورت عدم درمان بیماری لایم احتمال وخامت آن وجود دارد. نشانه های بیماری اغلب درحدود 3 الی 10 هفته پس از گزش توسط کنه مشاهده می شوند. سطح 2 بیماری لایم غالبا جدی تر و گسترده تر است، به آن بیماری زود منتشر شونده نیز می گویند.

مرحله 2 می تواند شامل علائم مرحله 1 و همچنین موارد زیر باشد:

• وجود بثورات زیادی در سایر قسمت های بدن
• درد یا سفتی گردن
• ضعف عضلانی در یک یا هر دو طرف صورت
• فعالیت سیستم ایمنی در یافت قلبی که موجب ضربان قلب نامنظم می گردد.
• دردی که از کمر و باسن شروع شده و به پاها سرایت پیدا می کند.
• درد، بی حسی یا ضعف در دست ها و پاها
• تورم دردناک در بافت های چشم یا پلک
• فعالیت سیستم ایمنی در اعصاب چشم که باعث درد یا نابینایی می شود.

سطح 3

در سطح 3، ممکن است که نشانه هایی از سطوح قبلی به همراه نشانه های دیگر مشاهده شود.

به این مرحله، بیماری منتشر شده دیررس می گویند.

در ایالات متحده، شایع ترین وضعیت در این مرحله، آرتروز در مفاصل بزرگ، به ویژه زانوهاست.

درد، تورم یا سفتی می تواند برای مدت طولانی ادامه دار باشد، یا علائم بیایند و بروند. علائم سطح 3 معمولا 2 تا 12 ماه پس از نیش کنه شروع می شود.

نوع شایع بیماری لایم در اروپا ممکن است موجب یک بیماری پوستی به نام آکرودرماتیت آتروفیک مزمن شود. در این حالت پوست پشت دست و بالا تغییر رنگ داده و متورم می شود. این موضوع می تواند برای آرنج ها و بازوها نیز اتفاق بیفتد. در موارد جدی تر، ممکن است بافت ها یا مفاصل آسیب ببینند.

این شرایط پوستی ماه ها تا سال های بسیار پس از گزش کنه ممکن است ظاهر شود.

علت بیماری لایم

بیماری لایم بوسیله باکتری بورلیا ایجاد می شود. کنه ها حامل باکتری ها هستند.

گزش کنه

کنه ها با متصل شدن به پوست فرد، از خون وی تغذیه می کند و تا متورم شدن و تبدیل به چندین برابر اندازه معمول خود ادامه دار می شود. برخی از کنه ها می توانند حتی تا چندین روز از خون میزبان تغذیه کنند. این جانوران قادر هستند تا باکتری را دریافت کرده و به میزبان منتقل کنند اما خودشان به بیماری دچار نشوند. این باکتری ممکن است به جریان خون فرد منتقل شود.

هر دو نوع جوان و پیر کنه می توانند ناقل بیماری باشند. کنه های جوان کوچک و به سختی قابل تشخیص هستند. بنابراین ممکن است هنگام گزش مورد توجه قرار نگیرند.

عوامل خطرزا

• منطقه
• زیستگاه
• فصل

عوارض

گزارش ها حاکی از این است که برخی از علائم بیماری لایم حتی پس از درمان نیز ادامه یافته است. این علائم طولانی مدت می توانند شامل موارد زیر باشد:

• آرتریت ایجاد شوند توسط بیماری لایم که بهبود نمی یابد.
• درد
• خستگی مداوم یا مکرر
• مشکلات حافظه

این مشکلات می توانند ناشی از موارد زیر باشد:

• درمان ناقص
• عفونت مجدد به بیماری لایم
• پاسخ سیستم ایمنی به قطعات باکتری از بین رفته
• فعالیت سیستم ایمنی که به بافت های سالم آسیب برساند (خودایمنی)
• حالات شناخته نشده

پیشگیری

بهترین راه برای پیشگیری از بیماری لایم خودداری از گزش کنه هنگام حضور در فضای باز است.

بیشتر کنه ها هنگام راه رفتن یا کار در چمنزار، مناطق جنگلی یا مزارع بیش از حد رشد کرده و خود را به پا و ساق پای فرد می چسبانند.

تشخیص

در صورت زندگی در منطقه ای که بیماری لایم شایع است، ممکن است که بثورات پوستی برای تشخیص کافی باشند.

به طور معمول تشخیص به موارد زیر بستگی دارد:

• بررسی تمام علائم و نشانه ها
• سابقه مواجهه مشخص یا احتمالی با کنه
• درمان

برای درمان بیماری لایم از آنتی بیوتیک ها استفاده می شود. در اغلب موارد، هرچه درمان سریعتر آغاز شود، بهبود سریعتر و کامل تر رخ خواهد داد.

مطالب مشابه:

بیماری زونا

جذام (بیماری هانسن)

زونا در بارداری

عوامل ژنتیکی لوپوس

ملاسما

منبع: mayoclinic