نئوفوبیای غذایی (neophobia Food)
اصطلاح “neophobia” بر اساس “neo” به معنای “جدید” و “phobia” به معنای “ترس” است. در واقع نئوفوبیا غذایی، ترس از امتحان غذای جدید است و غذای جدید در هنگام سرو رد می شود نه زمانی که طعم آن چشیده می شود. نئوفوبیای غذایی بیشتر در کودکان بین دو تا شش سال مشاهده می شود.
به طور کلی نئوفوبیا غذایی به عنوان بی میلی به مصرف یا اجتناب از غذاهای جدید در نظر گرفته می شود و یک مشکل مهم از منظر روانشناختی و رژیم غذایی است.
البته این ترس از امتحان غذای جدید به عنوان یک مرحله طبیعی در رشد کودک در نظر گرفته می شود و بین 50 تا 75 درصد از کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد. معمولاً بین دو تا شش سالگی رخ می دهد و سپس در نهایت با بزرگ شدن کودکان ناپدید می شود. با این حال، در برخی موارد، می تواند تا بزرگسالی نیز ادامه یابد.
مکانیسم شرایط شروع نئوفوبیای غذایی به طور کامل ناشناخته است.
می توان آن را با ترکیب عوامل مختلف بیولوژیکی، روانی و محیطی تعیین کرد که عبارتند از:
- شرایط مختلف ژنتیکی
- زمینه ویژگی های شخصیتی فردی
- میزان آشنایی کودک با طعم
- زمان و روش معرفی محصولات جدید
- نگرش والدین به غذا
پدیده نئوفوبیای غذایی در ابتدا به عنوان یک مکانیسم بقا توصیف شد که از نظر تکاملی مفید بود زیرا از مصرف گیاهان بالقوه سمی جلوگیری می کرد. به عنوان مثال، کودکان به طور طبیعی غذای با طعم تلخ را که با محصولات شیمیایی، سمی یا مضر همراه است، رد می کنند.
نئوفوبیای غذایی (neophobia Food) در نوزادان
نئوفوبیای غذایی در میان نوزادان نادر است و زمانی آشکار می شود که غذای جامد جایگزین شیر مادر شود. سپس در کودکان بین دو تا شش سالگی به اوج خود می رسد و پس از آن کاهش می یابد. نئوفوبیای غذایی ممکن است منجر به کمبود مواد مغذی در بدن کودک شود زیرا اغلب مربوط به گروه میوه و سبزیجات است که حاوی ویتامین های ضروری برای بدن است.
طبق مطالعات، کودکان تصویری ذهنی از اینکه غذای قابل قبول باید چه شکلی باشد و شاید چه بویی داشته باشد، تشکیل می دهند. بنابراین آنها هر چیزی را که بسیار متفاوت از این تصویر باشد رد می کنند. اگر غذایی در سطح بصری شناخته و پذیرفته شود، طعم آن را می چشند. سپس طعم آن برای ارزش ذهنی آن (مثبت یا منفی) ارزیابی می شود که به نوبه خود با تصویر بصری مرتبط خواهد بود. تجربیات مثبت و موفقیت آمیز مداوم با چنین غذایی، بی میلی کودکان را به مصرف آن کاهش می دهد.
مطالعات نشان دادند که یک ماده غذایی باید هشت بار به کودک ارائه شود تا پذیرفته شود.
به نظر می رسد ارائه غذای جدید به شیوه ای مثبت، با تهیه آن به شیوه ای سرگرم کننده یا جلوه دادن آن در بشقاب، فوبیایی را که القا می کند کاهش می دهد. از طرف دیگر، مجبور کردن کودک به مصرف یک ماده غذایی جدید می تواند فوبیا را تشدید کند. علاوه بر این، رفتار محدودکننده والدین نسبت به انواع خاصی از مواد غذایی (محدود کردن مصرف آنها یا زمان هایی که می توان آنها را مصرف کرد) با افزایش نئوفوبیای غذایی در کودک همراه است.
از طرفی در اصطلاح بدغذایی در کودکان نوپا رایج است. بسیاری از کودکان با گذشت زمان این مرحله را رد می کنند. یکی از دلایل بدغذایی، نئوفوبیای غذایی است و ممکن است خفیف یا شدید باشد.
آیا نئوفوبیای غذایی یک اختلال خوراکی است؟
در برخی موارد، نئوفوبیا غذایی می تواند یکی از علائم اختلال خوراکی باشد.
اختلال مصرف تغذیه محدود اجتنابی (ARFID) یک اختلال خوراکی است. در این اختلال، کودک اغلب وزن کم می کند یا دچار سوءتغذیه می شود. یکی از دلایل اصلی ناتوانی آنها در مصرف غذای کافی این است که از مصرف برخی از غذاها می ترسند.
نئوفوبیای غذایی (neophobia Food) در بزرگسالان
در حالی که نئوفوبیای غذایی معمولاً در سنین نوجوانی از بین می رود، در برخی موارد همچنان در بزرگسالان آشکار می شود که رژیم غذایی خود را به چند محصول آشنا محدود می کنند و از مصرف هر گونه ماده غذایی جدید خودداری می کنند. در نتیجه، آنها از کمبود مواد مغذی در بدن و اغلب از طرد شدن در اجتماع رنج می برند.
نئوفوبیای غذایی در سنین بالا را می توان از چند جهت توضیح داد، مانند سلامت ضعیف دندان ها یا مشکلات معده که می تواند سالمندان را به اجتناب از انواع خاصی از غذا ترغیب کند.
علل نئوفوبیای غذایی (neophobia Food) چیست؟
در اینجا به برخی از علل بالقوه نئوفوبیای غذایی در کودکان اشاره شده است:
- ترجیح طبیعی کودک برای طعم های شیرین یا مواد غذایی خوش طعم
- جنبه حسی یک غذا (به عنوان مثال، کودک ممکن است با احساس خمیری شدن غذا در دهان خود مشکل داشته باشد)
- والدینی که کودک را برای مصرف غذا تحت فشار قرار می دهند.
- عدم تشویق یا محبت والدین در زمان صرف غذا
- اضطراب دوران کودکی
- رژیم غذایی با تنوع کم یا کیفیت غذایی پایین
- تأثیر والدین بر عادات غذایی فرزندشان
علائم و نشانه های نئوفوبیای غذایی
چندین نشانه از نئوفوبیا غذایی وجود دارد که می توانید در کودک نوپا یا کودک خود مراقب آنها باشید. این نشانه ها عبارتند از:
- بی میلی به امتحان کردن غذاهای جدید
- اضطراب و پریشانی در حوالی وعده های غذایی
- اجتناب از رویدادهای اجتماعی مرتبط با ترس از غذا
درمان نئوفوبیای غذایی
اگر کودکی مبتلا به اختلال مصرف تغذیه محدود اجتنابی (ARFID) باشد، این احتمال وجود دارد که یک پزشک متخصص خدماتی را ارائه دهد که ممکن است شامل کار با یک متخصص تغذیه، ارائه مشاوره یا مراجعه به روان درمانگر باشد.
دخالت بویایی:
حس بویایی نقش مهمی در احساسات و خاطرات دارد. همچنین می تواند رفتاری را القا کند که با محرک های محیطی سازگار باشد. برای مثال، بویایی می تواند ارگانیسم را از وجود عناصر بالقوه خطرناک در محیط آگاه کند و مواد غذایی مفید را برای بقا تشخیص دهد. علاوه بر این، تأثیر زیادی بر رژیم غذایی دارد، زیرا نقش مهمی در درک طعم دارد. مطالعات نشان دادند که افرادی که از نئوفوبیای غذایی رنج می برند، بوها (مرتبط با غذا یا موارد دیگر) را به اندازه افرادی که رنج نمی برند، خوشایند و شدید درک نمی کنند. با توجه به اینکه به نظر می رسد که نئوفوب های غذایی برای تشخیص بوها با شدت کمتری بو میکشند، ممکن است فوبیای آنها ناشی از ترس از تجربه بد بو باشد.
به طور کلی، نئوفوبیای غذایی با بزرگ شدن کودکان به تدریج از بین می رود. با این حال، اگر این فوبیا ادامه یابد، به طور کلی یک رویکرد شناختی-رفتاری توصیه می شود. این رویکرد بر روی مواجهه بیماران با غذای جدید و درک آنها کار می کند، توصیه های تغذیه ای را ارائه می دهد و به تدریج تعداد زیادی از محصولات غذایی جدید را در رژیم غذایی آنها گنجانده است.
سایر مواردی که والدین باید به یاد داشته باشند:
- درک بدغذایی کودک و اضطراب غذایی
- متوقف کردن هر چیزی که باعث می شود مصرف غذا سخت گیرانه انجام شود.
- کمک به کودک در یادگیری امتحان کردن غذاهای جدید
- استفاده از تکنیک های پیشرفته برای کمک به کودک خود برای راحت شدن دوباره با غذاها
چه زمانی نئوفوبیای غذایی مشکل ساز است؟
نئوفوبیای غذایی می تواند خفیف یا جدی باشد. اگر کودک شما در حال کاهش وزن است یا فکر می کنید که دچار سوء تغذیه شده است، مهم است که فوراً با پزشک متخصص کودک خود تماس بگیرید.
در اینجا علائم دیگری وجود دارد که نشان می دهد نئوفوبیای غذایی ممکن است برای شما و فرزندتان مشکل ساز باشد:
- کودک شما یک گروه کامل از غذاها را نمی خورد، مانند سبزیجات
- کودک شما مصرف غذاها را متوقف می کند و هرگز دوباره شروع به خوردن آنها نمی کند.
مطالب مشابه:
منابع: pubmed ، alimentarium ، kidseatincolor
3 دیدگاه