در حالی که BMI یک ابزار غربالگری چاقی مفید است ، اما وضعیت سلامتی شما را تشخیص نمی‌دهد .
پزشک شما آزمایش ها و غربالگری سنین مختلفی را انجام می‌دهد و چندین عامل را برای ارزیابی سلامت کلی و خطر بیماری‌ها در نظر می‌گیرد.
پزشکان توصیه می‌کنند که متخصصان مراقبت‌های بهداشتی بیماران با BMI 30 و بالاتر را به مراکز متمرکز ارجاع دهند .
این مراکز راهکارهای متعددی را برای تغییر رفتار و کاهش وزن و افزایش فعالیت ارائه می‌دهند .
اگر تشخیص داده شود که اضافه‌وزن دارید یا چاق هستید ، پزشک ممکن است درمان را بستگی به علت و شدت چاقی شروع کند.
درمان چاقی ممکن است شامل داروهای کاهش وزن و یا گاهی جراحی های چاقی باشد.
سرطان سینه :
سرطان سینه دومین سرطان تشخیص‌داده‌شده در زنان آمریکایی و علت اصلی مرگ بر اثر سرطان است .
تقریبا ً ۷۰ درصد سرطان‌های پستان در زنان ۵۵ سال یا بالاتر بروز کرده و حدود ۱۰ درصد در زنان کمتر از ۴۵ درصد یافت می‌شوند .
غربالگری منظم می‌تواند به تشخیص تومورها در مراحل اولیه کمک کند و زمانی که آنها بیشتر قابل‌درمان هستند .
ماموگرافی، یک آزمایش تصویربرداری است که می‌تواند قبل از پیشرفت علائم سرطان پستان را تشخیص دهد .
جامعه پزشکی ارزش غربالگری سرطان پستان و ماموگرافی را تشخیص می‌دهد.
اما هنوز تفاوت‌هایی در این توصیه‌ها در مورد این که چه زمانی باید انجام شود و چه زمانی باید آغاز شود؛ وجود دارد .
بسیاری از سازمان‌ها بر این باورند که زنان باید با پزشک خود مشورت کرده تا خطر ابتلا به سرطان پستان را ارزیابی کرده و تعیین کنند که چه چیزی برای آنها بهتر است .
در حالی که غربالگری می‌تواند سرطان را زودتر تشخیص دهد اما گاهی ممکن است نیاز به اقداماتی مانند بیوپسی شود.
توصیه هایی برای خانم هایی با ریسک ابتلای متوسط:
زنانی با ریسک ابتلای متوسط، سابقه ی شخصی یا خانوادگی سرطان پستان و دیگر عوامل ریسک ابتلا به سرطان پستان را ندارند.
تست های بالینی
- کالج آمریکایی سرطان شناسی و شبکه جامع سرطان ( NCCN ) می‌گویند که ممکن است نیاز باشد زنان هر ۱ تا ۳ سال یک تست بالینی برای زنان در سنین ۲۵ تا ۳۹ سال به عنوان بخشی از آزمون منظم سلامت خود و سالانه برای زنان ۴۰ سال و بزرگ‌تر بدهند.
به گفته ACOG؛ خودآگاهی در سینه اهمیت دارد.
زنان در سنین مختلف باید درباره معاینه خود با پزشکان صحبت کنند و بلافاصله هر گونه تغییری در ظاهر عادی سینه‌ها را گزارش دهند . این تغییرات می‌تواند شامل درد،جرم ، تخلیه نوک پستان به غیر از شیر یا قرمزی پستان باشد.
غربالگری سرطان پستان
- غربالگری سینه زنان؛ به طور کلی برای زنان جوان‌تر از سن ۴۰ که عوامل خطر شناخته‌شده را ندارند توصیه نمی‌شود .
- ACS می‌گوید که زنان در سن ۴۰ تا ۴۴ سال ، این گزینه را دارند که غربالگری سرطان پستان با ماموگرافی را آغاز کنند و توصیه می‌کند که زنان ۴۵ تا ۵۴ ساله در هر سال ماموگرافی داشته باشند .
- ACOG و USPSTF و کالج پزشکان آمریکایی ( ACP ) می‌گویند که زنان ۴۰ تا ۴۹ ساله باید به غربالگری ارجاع داده شوند و باید درباره مزایا و آسیب‌های غربالگری ماموگرافی با یک پزشک متخصص بهداشت بحث گفتگو کنند.
اگر یک زن غربالگری را انتخاب کند، ACOG آن را هر ۱ تا ۲ سال توصیه می‌کند و USPSTF و ACP می‌گویند که این کار باید هر ۲ سال انجام شود .
ریسک های افزاینده :
سابقه خانوادگی و ژنتیک می‌تواند موجب خطر بالای ابتلا شود .
برای مثال:
عوامل خطر سرطان پستان شامل سابقه شخصی سرطان پستان ، چاقی ، شروع دوره قاعدگی در سنین پایین، داشتن اولین فرزند بعد از سن ۳۵ سال و بچه‌دار نشدن،هورمون تراپی و مصرف الکل است .
ACS توصیه می‌کند که زنان در معرض خطر مادام العمر با تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) علاوه بر غربالگری سرطان سینه که سالانه در سن ۳۰ سالگی شروع می‌شود و تا زمانی که در سلامت هستند، ادامه یابد .
برخی از عوامل مهم دخیل در ابتلا به سرطان سینه شامل موارد زیر هستند :
- دارا بودن ژن جهش یافته BRCA1 یا BRCA2
- داشتن اشعه در قفسه‌سینه در سنین جوانی ( بین ۱۰ تا ۳۰ سال )
- برخی از سوابق خانوادگی , مانند خویشاوندان نزدیک با سرطان سینه یا تخمدان
اگر شما خطر ابتلا به سرطان سینه را داشته باشید، باید با پزشک خود مشورت کنید و برنامه غربالگری فردی را برای خود در نظر بگیرید.
سرطان دهانه رحم
خوب است بدانید سرطان دهانه رحم ناشی از رشد کنترل‌نشده سلول‌ها در دهانه رحم است که در قسمت پایینی رحم خانم ها رخ می دهد.
سرطان گردن بسیار کند است و می‌تواند چندین سال طول بکشد تا پیشرفت کند .
به گفته انجمن سرطان آمریکا ؛ سرطان رحم اغلب در زنان بین سنین ۳۵ تا ۴۴ ساله تشخیص داده می‌شود .
میانگین سنی در تشخیص ۵۰ ساله است . سرطان گردن رحم به ندرت در زنان کمتر از ۲۰ سال تشخیص داده می‌شود.
تقریبا ً همه سرطان‌های دهانه ی رحم از عفونت‌های مقاوم با انواع خاص ویروس پاپیلومای انسانی ( HPV ) ایجاد می‌شوند .(نقش ویروس HPV در سرطان دهانه رحم)
دو نوع پرخطر ویروس HPV باتیپ های ۱۶ و ۱۸ سال بوده که ۸۰ درصد از همه سرطان‌های دهانه رحم را تشکیل می‌دهند .
میتوان از سرطان‌های دهانه رحم ناشی از ۹ نوع ویروس HPV از ۱۱ تا ۱۲ سالگی توسط واکسیناسیون جلوگیری کرد .
HPV چیست؟
HPV یک بیماری مقاربتی است. بسیاری از عفونت‌های HPV بدون نیاز به درمان حل می‌شوند – بدن قادر است عفونت را پاک کند – اما عفونت‌ها با انواع مختلفی از HPV که از بین نمی‌روند می‌تواند منجر به سرطان رحم شود .
سال‌ها طول می‌کشد تا فرد مبتلا به HPV به سرطان مبتلا شود . عفونت مداوم با HPV های پرخطر می‌تواند باعث شود سلول‌های آلوده به طور خودکار رشد کنند .
معمولا ً سیستم ایمنی این سلول‌ها را تشخیص می‌دهد و رشد آنها را محدود می‌سازد, اما گاهی اوقات سلول‌ها باقی می‌مانند و تبدیل به پیش سرطان می‌شوند .
می توان با چکاپ های منظم و غربالگری های سرطان دهانه رحم از مرگ ناشی از این نوع سرطان جلوگیری کرد. غربالگری می تواند سلول های پیش سرطانی را تشخیص دهد.
توصیه های غربالگری زنان:
آزمایش های غربالگری سرطان دهانه رحم شامل موارد زیر است:
- آزمایش پاپ اسمیر : این آزمایش برای غربالگری پیش سرطان و سلول هایی است که در دهانه رحم تغییر یافته اند.(برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ی جواب غیر نرمال تست پاپ اسمیر کلیک فرمائید.)
نمونه ای از سلول های دهانه رحم بر روی اسلایدی قرار گرفته و به آن رنگ اضافه شده و توسط میکروسکوپ مشاهده می شوند.
- آزمایش HPV : این آزمایش ماده ژنتیکی (DNA یا RNA ) HPV های پرخطر در سلول های دهانه رحم را شناسایی می کند.
سازمان‌های بهداشتی توصیه می‌کنند که زنان در سنین ۳۰ تا ۶۵ سال یکی از راه های کنترل زیر را انتخاب کنند .
با پزشک خود در مورد مزایا و معایب هر سه راه کنترل صحبت کنید تا بتوانید تصمیم بگیرید کدام رویکرد برای شما بهتر است :
- آزمایش هم زمان پاپ اسمیر و HPV های پرخطر هر 5 سال یک بار
- پاپ اسمیر هر سه سال یک بار
- HPV های پرخطر هر 5 سال یک بار
- غربالگری زنان به صورت مکرر در موارد زیر توصیه می شود :
- استفاده از دارویی به نام DES که بین سال‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۷۱ به برخی از زنان می دادند تا از سقط‌جنین جلوگیری کنند . در این مورد پاپ اسمیر برای غربالگری مورد نیاز است.(برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ی آزمایش های ناباروری زنان کلیک فرمائید.)
- تست غیر نرمال غربالگری های پیشین یا تشیص سرطان دهانه رحم
- سابقه عفونت کلامیدیایی
- سیستم ایمنی ضعیف برای مثال عفونت با HIV
برای زنانی که جراحی هیسترکتومی (بیرون آوردن رحم) را دارند:
اگر یک هیسترکتومی کامل داشته باشید و هیچ سابقه سرطان رحم یا دهانه رحم نداشته باشید؛ این ها نشان می‌دهد که شما ممکن است سرطان رحم را مهار و یا متوقف کنید .
با این حال، اگر شما سابقه سرطان رحم و یا تغییرات سلول های رحم را دارید، پس توصیه می‌شود که به مدت ۲۰ سال پس از جراحی برای غربالگری سرطان دهانه رحم مراجعه کنید .
اگر یک هیسترکتومی جزئی داشته باشید, پس باید به طور مرتب غربالگری سرطان رحم را همانطور که در بالا ذکر شد، ادامه دهید .
آزمایش HIV:
عامل بیماری خطرناک ایدز (سندرم اکتسابی نقص سیستم ایمنی)، ویروس HIV است.
در ابتدا عفونت HIV ممکن است یا فاقد علائم باشد و یا علائم غیراختصاصی و شبیه به سرماخوردگی از خود نشان دهد که به خودی خود بعد از گذشت دوره‌ای کوتاه این علائم بهبود می‌یابند.
تنها راه شناسایی آلودگی فرد به ویروس HIV از طریق آزمایش HIV است.
اگر عفونت به ویروس HIV شناسایی و درمان نشود، در نهایت علائم ایدز بروز می‌کنند و به مرور زمان رو به وخامت می‌گذارد. با گذشت زمان ویروس HIV بدون درمان می‌تواند سیستم ایمنی را از بین ببرد و بدن فرد را نسبت به عفونت‌های فرصت‌طلب آسیب‌پذیر می‌سازد.
راه های انتقال ایدز:
- داشتن رابطه جنسی با فرد آلوده
- استفاده از سرنگ آلوده یا مصرف شده توسط فرد آلوده
- انتقال ویروس از مادر آلوده به فرزند خود در طی دوران بارداری یا شیردهی
- تماس با خون آلوده به ویروس
- دریافت خون آلوده یا فاکتورهای خونی (مانند آلبومین و فاکتور 8) آلوده به ویروس: البته احتمال بروز چنین آلودگی، به خاطر غربالگری خون‌های اهدایی و اعمال تکنیک‌های حرارت درمانی و سایر تکنیک‌های از بین برنده ویروس HIV، بسیار پایین است.
علت انجام آزمایشات غربالگری HIV
انجام آزمایشات غربالگری برای شناسایی این ویروس یک امر مهم در تضمین سلامتی افراد است؛ چرا که تشخیص زودهنگام این ویروس می‌تواند منجر به دریافت درمان‌های تاثیرگذار و به موقع شود که خود این موضوع در نهایت خطر پیشرفت این بیماری به ایدز را کاهش می‌دهد.
نتایج یک آزمایش بالینی جامع انستیتو ملی سلامت آمریکا در سال 2015 نشان داد که افراد آلوده به ایدز هر قدر زودتر درمان‌های ضدویروسی (antiretroviral) را شروع کنند کمتر در معرض خطر بروز بیماری ایدز هستند.
تشخیص زودهنگام همچنین برای سایرین و جامعه فواید مهمی در بردارد.
سالانه در آمریکا ویروس HIV در هزاران نفر مورد شناسایی قرار می‌گیرد و از هر 8 نفر 1 نفر از آلوده بودن خویش بی اطلاع است.
هر فرد آلوده می‌تواند با آگاهی از وضعیت خود، تغییر در رفتار و عدم اجازه تماس افراد سالم به خون و مایعات بدن خود، مانع از گسترش بیشتر این ویروس شود.
خانم‌های باردار آلوده به ویروس HIV می‌توانند با شروع درمان مانع از انتقال این ویروس به جنین خود شوند.
اگر جواب آزمایش غربالگری HIV فردی منفی باشد، چنین شخصی باید اقدامات لازم جهت جلوگیری از آلودگی به این ویروس را اتخاذ کند.
مطابق با توصیه سازمان بهداشت جهانی (WHO) و مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا (CDC)، افرادی که به ویروس HIV آلوده نیستند ولی در معرض بالای ابتلا به این ویروس قرار دارند بهتر است مصرف قرص PrEP را مد نظر داشته باشند.
این قرص، یک قرص با مصرف روزانه است که مانع از ابتلا به این ویروس می‌شود. احتمال آلودگی به ویروس HIV در افرادی که قرص PrEP را مصرف کرده‌اند به مراتب پایین‌تری از افرادی است که از این قرص استفاده نکرده‌اند.
عوامل خطرزا:
هپاتیت C
هپاتیت B
کلامیدیا و سوزاک
توبرکلوزیس:
توبرکلوزیس (TB) یک بیماری عفونی است و عامل ایجاد آن باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس است.
بافت هدف این باکتری اغلب ریه‌ها و شش‌ها می‌باشد ولی همچنین می‌تواند هر بخشی از بدن را تحت تاثیر قرار دهد. این باکتری می‌تواند از طریق قطرات ریز تنفسی ناشی از سرفه، عطسه، خندیدن و تنفس از فردی به فرد دیگر منتقل شود.
اغلب افراد آلوده به باکتری M. tuberculosis، این باکتری را تنها در تعداد محدودی از سلول‌های ریه و شش‌های خود به صورت غیرفعال اما زنده دارند. این عفونت نهفته TB فرد را بیمار و مسری نمی‌کند و در اغلب موارد منجر به نوع فعال توبرکلوزیس نمی‌شود.
با این حال در بعضی از افراد به ویژه افرادی با سیستم ایمنی ضعیف، عفونت اولیه مستقیما وارد مرحله توبرکلوزیس فعال می‌شود.
خطر بروز بیماری توبرکلوزیس در صورت آلوده شدن به باکتری مولد آن در افراد آلوده به HIV بیشتر است.
شخصی با سیستم ایمنی ضعیف و مبتلا به نوع نهفته TB، ممکن است به نوع فعال TB مبتلا شود. یک مسئله نگران ککنده وحود بعضی از انواع TB است که به درمان‌های آنتی بیوتیک مقاومت نشان می دهند.
TB یکی از کشنده‌ترین بیماریهای جهان است که می‌تواند سلامت گروه‌های پر ریسک را به خطر بیاندازد.
به همین علت راهنمای غربالگری بزرگسالان برای چنین گروهی از افراد تعیین شده است.
افراد تحت خطر
- افرادی که در تماس نزدیک با فرد مبتلا یا مشکوک به TB بودند.
- افرادی با سیستم ایمنی تضعیف شده ناشی از عفونت HIV ، سوتغذیه، سن بالا و یا سو مصرف موادی چون الکل و داروها.
- مهاجرانی از کشورهایی با آمار بالای TB (بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین، آفریقا، آسیا، اروپای شرقی و روسیه)
- افرادی با وضعیت اقتصادی نامناسب
- افراد مستقر در مراکز خاصی مانند خانه‌ی سالمندان ، مراکز سلامت روان، زندان‌ها، مراکز درمانی بیماران مبتلا به ایدز و اقامتگاه‌های مخصوص افراد بی‌خانمان.
- کارمندان بهداشت که در مراکز نامبرده شده کار می‌کنند و یا با افرادی با ریسک بالای ابتلا در تماس هستند.
- افرادی که در اقامتگاه‌ها ناپاک و یا شلوغ زندگی می‌کنند و رژیم غذایی مناسبی ندارند.
- تکنسین‌های آزمایشگاه‌ها که با نمونه‌ها و کشت‌های حاوی باکتری مولد TB کار می‌کنند.
توصیه‌های غربالگری بزرگسال:
مراکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها (CDC) و نیروی خدمات پیشگیرانه آمریکا، انجام غربالگری بزرگسالان( آزمایش‌های TB) جهت شناسایی افرادی که بهتر است تحت درمان این بیماری قرار بگیرند توصیه می‌کند.
افرادی که در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت‌های TB هستن و نیز کسانی که ریسک بالاتری برای پیشرفت نوع عفونت از نوع نهفته به نوع فعال دارند جز افراد کاندید برای انجام آزمایشات TB هستند. دو نوع آزمایش در دسترس است:
• آزمایش خون توبرکلوزیس IGRA : که به عنوان سنجش طول موج گاما نیز شناخته می شود،نیاز به کشیدن نمونه خون می باشد.
• آزمایش توبرکولین پوستی : که به عنوان TST نیز نامیده شده و توسط مقدار کمی از مایع (که توبرکولین نیز نامیده می شود) در پوست پایین دست تزریق می شود. به دنبال این تست، شما باید در طی 48 تا 72 ساعت بعد به پزشک مراجعه کنید تا پاسخ پوست شما را به توبرکولین بررسی کند.
هپاتیت B:
HBV یکی از پنج نوع ویروس هپاتیت است که تا کنون شناسایی شده و به طور عمده کبد را آلوده می کند.
این بیماری از طریق تماس با خون یا سایر مایعات بدن فرد آلوده در حین تماس جنسی یا استفاده از سرنگ مشترک ، تیغ یا مسواک منتشر می شود همچنین احتمال انتقال آن از مادر آلوده به جنین در هنگام تولد یا پس از ان نیز وجود دارد.
عفونت HBV می تواند به صورت حاد یا مزمن باشد، روند عفونت از فرم خفیف که تنها به مدت چند هفته طول می کشد تا شکل جدی تر آن که سال ها ادامه دارد و می تواند به عوارضی مانند سیروز یا سرطان کبد منجر شود، متفاوت است.
طبق گزارش CDC هرساله در ایالات متحده 1800نفر بر اثر بیماری کبد که مرتبط با HBV است جان خود را از دست می دهند.
اکثر مبتلایان به عفونت مزمن هیچ علائمی نخواهند داشت.
برای غربالگری بزرگسالان این گونه افراد (افراد بدون علامت) که در یکی از برای HBV مزمن قرار دارند، می توان از آزمایش آنتی ژن سطحی هپاتیت ب (HBsAg ) استفاده کرد.
واکسن های موثر در برابر HBV نیز در دسترس می باشد ، با این وجود کسانی که واکسینه نشده اند یا کسانی که در معرض خطر بالای ابتلا هستند و پیش از انجام غربالگری برای عفونت HBV واکسینه شده اند بهتر است انجام تست را در نظر داشته باشند .
پیشنهادات (غربالگری بزرگسالان):
از آنجا که شیوع عفونت HBV (در جمعیت عمومی ایالات متحده) اندک(کم) است و در بیشتر افراد آلوده منجر به عارضه ای نمی شود،انجام غربالگری HBV برای کسانی که در معرض خطر بالای ابتلا نیستند توصیه نمی شود .
برای افراد با خطر بالای ابتلا به این عفونت، چندین سازمان بهداشت از جمله CDC، انجمن آمریکایی برای مطالعه بیماری های کبد(AASLD) و گروه ویژه خدمات پیشگیری ایالات متحده غربالگری انجام غربالگری HBS را اکیدا توصیه می کنند .
نمونه هایی از افراد در معرض خطر عبارت اند از:
- مراقب بهداشت و کارکنان سلامت عمومی که ممکن است در معرض خون آلوده یا دیگر مایعات بدن باشند.
- افرادی که در مناطقی از جهان که شیوع HBV در آن ها بالای 2% است(به عنوان مثال، بیشتر کشورهای آسیا و آفریقا) متولد شده اند صرف نظر از اینکه واکسینه شده باشند .
- افرادی که در ایالات متحده متولد شده اند اما در اوایل زندگی واکسینه نشده اند و والدین آنها اهل منطقه ای با شیوع بیش از 8٪ HBV هستند .
- مردان همجنسگرا
- مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی
- افرادی که دارای سطوح بالای انزیم های کبدی (AST و ALT)
- افرادی که واجد شرایط پزشکی خاصی هستند و سیستم ایمنی بدن آنها بایدسرکوب و تضعیف شود مانند افرادی که پیوند عضو انجام داده اند .
- بیماران دیالیزی
- افرادی که ارتباط نزدیکی با فرد آلوده به HBV داشته اند یا شریک جنسی آن ها مبتلا به HBV (به طور مثال ، جواب مثبت آزمایش HBsAg) بوده است .
- افراد مبتلا به HIV
- افرادی که پس از رفتاری پر خطر ( برای مثال مردانی که رابطه همجنسگرایانه داشته اند و مصرف کنندگان مواد مخدر(دارو) تزریقی) برای HBV واکسینه شده اند .
علاوه بر این، AASLD غربالگری HBV را برای موارد زیر توصیه می کند :
- افرادی که شرکای جنسی متعدد دارند.
- کسانی که سابقه بیماریهای مقاربتی (STD) دارند.
- زندانیان
- افراد مبتلا به عفونت هپاتیت C
علت انجام این آزمایش (غربالگری بزرگسالان) :
افراد مبتلا به HBV مزمن می توانند ناآگاهانه عفونت را به دیگران منتقل کنند و در معرض خطر عوارض جدی عفونت باقی بمانند.
(غربالگری بزرگسالان) هپاتیت C :
طبق آمار مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) از سال 2010 تعداد موارد جدید ابتلا به هپاتیت C به ویژه در بزرگسالان (19-29سال) به طرز چشم گیری افزایش یافته است و بیشتر آنها مربوط به مصرف مواد مخدر به صورت تزریقی بوده است .
برای برخی افراد ابتلا به عفونت ویروس هپاتیت C منجر به بیماری کوتاه مدت همراه با علائم ناچیز، خفیف یا حتی بدون علائممی باشد و ویروس بدون درمان خاص از بدن پاک می شود. این نوع بیماری هپاتیت حاد C نامیده می شود.
با این حال ، بیش از نیمی از افراد مبتلا به هپاتیت C حاد به هپاتیت C مزمن مبتلا می شوند.
بدون درمان ، هپاتیت C مزمن می تواند به مشکلات جدی و طولانی مدت سلامتی مانند سیروز و سرطان کبد منجر شود و ممکن است کشنده باشد. هپاتیت C مزمن در طی زمان به آرامی پیشرفت می کند، بنابراین افراد آلوده ممکن است از ابتلا به این بیماری آگاهی نداشته باشند تا زمانی که به اندازه ی کافی سبب آسیب به کبد شود و بر عملکرد کبد تأثیر بگذارد .
طبق گزارش CDC ، بیش از 2.4 میلیون آمریکایی با عفونت مزمن HCV زندگی می کنند، بدون آنکه بسیاری از این افراد از آن اطلاع داشته باشند.
(غربالگری بزرگسالان) عوامل خطر هپاتیت :
درصورتی که در معرض ویروس هپاتیتC قرار بگیرید ممکن است به عفونت HCV مبتلا شوید .
هپاتیت C اغلب با قرار گرفتن در معرض خون آلوده از طریق به اشتراک گذاشتن سوزن، سرنگ یا هر وسیله مشابهی که هنگام استعمال داروی وریدی استفاده می شود، گسترش می یابد.
معمولا انتقال از طریق فعالیت جنسی، به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند تیغ یا مسواک و از مادر آلوده به جنین در دوران بارداری و زایمان نیز اتفاق می افتد .
پیش از سال 1992، هنگامی که غربالگری HCV خون اهدا شده معمول شد، آلوده شدن به HCV از طریق انتقال خون یا پیوند اعضا نیز امکان پذیر بود . کارکنان خدمات بهداشتی که در معرض خون آلوده قرار دارند نیز در معرض خطر هستند .
توصیه های غربالگری هپاتیت :
سازمان های بهداشتی از جمله CDC ، انجمن بیماری های عفونی آمریکا و انجمن مطالعه بیماری های کبدی آمریکا موارد زیر را توصیه می کنند :
انجام یکبار آزمایش برای همه افراد بالای 18(غربالگری بزرگسالان) سال صرف نظر از عوامل خطر ابتلا به هپاتیت C
انجام یکبار ازمایش صرف نظر از سن برای افرادی که:
- هرگونه داروی غیرقانونی تزریق کرده اند.
- انتقال خون یا پیوند اعضا را قبل از ژوئیه 1992(پیش از انکه آزمایش HCV برای خون و اندام اهدا شده انجام شود ) انجام داده اند.
- کنسانتره های فاکتورها انعقادی که پیش از 1987 تولید شده اند را دریافت کرده اند.
- به مدت طولانی دیالیز داشته اند.
- فرزندان مادرانی که HCV آنها مثبت است.
- در معرض خون فرد مبتلا به هپاتیت C قرار گرفته اند.
- کارکنان خدمات بهداشتی ، پزشکی اورژانس یا سلامت عمومی هستند که در معرض خون دارای HCV قرار دارند.
- شواهدی از بیماری مزمن کبد داشته اند.
- مبتلا به HIV هستند.
- آزمایش دوره ای برای کسانی که به صورت مداوم در معرض عوامل خطر مانند استفاده از داروهای تزریقی هستند.
انجام غربالگری در طول هر بارداری برای همه زنان باردار (غربالگری سلامت مادر و جنین)
- انجام غربالگری برای اشخاصی که آن را درخواست کنند.
گروه ویژه خدمات پیشگیری ایالات متحده (USPSTF) نیز توصیه های مشابهی ارائه می دهد:
- انجام آزمایش برای همه بزرگسالان در سنین 18 تا 79 سال
- انجام غربالگری منظم برای افرادی که در معرض خطر هستند ، صرف نظر از سن
- غربالگری زنان باردار ، صرف نظر از سن
آزمایشات HCV
- آزمایش غربالگری اولیه یک آزمایش آنتی بادی HCV است که وجود آنتی بادی های ویروس در خون فرد را شناسایی می کند.
بدن فرد این آنتی بادی ها را در مواجهه با ویروس تولید می کند.
این آزمایش نمی تواند بین عفونت پیشین که پاکسازی شده است و عفونت فعلی و فعال تمایز قائل شود .
- در صورت مثبت بودن آزمایش آنتی بادی ، آزمایش دوم برای ویروس (HCV RNA) انجام می شود تا مشخص شود که فرد عفونت فعلی و فعال دارد یا خیر.
دلایل انجام آزمایش HCV:
بسیاری از افرادی که ممکن است چندین سال پیش به این ویروس مبتلا شده باشند ، هیچگونه علائم قابل توجهی ندارند و از وضعیت خود بی اطلاع هستند. با یکبار انجام آزمایش می توان این عفونت ها را تشخیص داد و امکان درمان و پیشگیری از عوارض را فراهم کرد.
در صورت شناسایی و درمان هپاتیت C مزمن پیش از ایجاد زخم در کبد ، عوارضی مانند سیروز ، سرطان کبد و مرگ قابل پیشگیری است. در بیش از 90% موارد درمان های HCV می توانند از بروز عوارض دیررس پیشگیری کند.
