مولتیپل اسکلروزیس (MS)

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک اختلال خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی به سیستم عصبی حمله می کند.

MS نوعی بیماری التهابی با واسطه ایمنی است که در جریان اطلاعات در سیستم عصبی مرکزی (CNS) اختلال ایجاد می کند. هنگامی که این بیماری ایجاد می شود، سیستم ایمنی بدن نوعی بافت به نام میلین را که فیبرهای عصبی را عایق می کند، از بین می برد.

بدون میلین کافی، انتقال و دریافت سیگنال ها به درستی برای اعصاب دشوار است.

MS بر اعصاب مغز، نخاع و چشم تأثیر می گذارد، که می تواند علائم فیزیکی، ذهنی و عاطفی غیرقابل پیش بینی ایجاد کند که از فردی به فرد دیگر متفاوت است. یک علائم مختلفی ایجاد می کند و می تواند تأثیر متفاوتی بر زنان نسبت به مردان ایجاد کند.

MS در زنان:

بر اساس مطالعه‌ای که انجمن ملی مولتیپل اسکلروزیس (NMSS) انجام داده است، زنان تقریباً سه برابر بیشتر از مردان، به ام اس مبتلا می شوند.

اما به طور کلی، به نظر می رسد مولتیپل اسکلروزیس (MS) بر مردان و زنان به طور مشابه تأثیر می گذارد. با این حال، هیچ آزمایشی وجود ندارد که بتواند پیش بینی کند که فرد مبتلا به ام اس چه علائمی را تجربه می کند. به این دلیل است که این بیماری بدون الگوی خاصی به میلین حمله می کند و اعصابی که بر آن تأثیر می گذارد می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.

اگرچه مردان و زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) اغلب علائم مشابهی را تجربه می کنند، اما عوامل خاصی مانند: تفاوت های هورمونی ذاتی بین زن و مرد و نوسانات در طول قاعدگی، بارداری و یائسگی ممکن است بر علائم ام اس در زنان تأثیر بگذارد.

چرا زنان بیشتر در معرض خطر هستند؟

برخی از محققان این نظریه را مطرح می کنند که کروموزوم های X نقش مستقیمی در عملکرد خود ایمنی دارند. بیان بیشتر ژن‌ها در کروموزوم X در زنان ممکن است منجر به داشتن ژن‌های بیشتر حساسیت به MS شود. با این حال، تحقیقات بیشتری در این مورد ضروری است.

محققان همچنین دریافتند که هورمون‌های جنسی می‌توانند بر سیستم ایمنی و ایجاد شرایط مرتبط با سیستم ایمنی تأثیر بگذارند. مردان و زنان سطوح مختلفی از هورمون های جنسی مانند: استروژن، پروژسترون، پرولاکتین و تستوسترون دارند. در زنان نیز این هورمون ها در طول زندگی و چرخه قاعدگی آنها در نوسان است.

تستوسترون:

تحقیقات نشان داده است که سطوح پایین تستوسترون با خطر بیشتر ناتوانی و زوال شناختی بیشتر به دلیل مولتیپل اسکلروزیس (MS) مرتبط است. زنان به طور طبیعی تستوسترون کمتری نسبت به مردان دارند.

طبق این مطالعه، تستوسترون ممکن است یک هورمون ضد التهابی طبیعی باشد. سطوح بالای تستوسترون ممکن است از بیماری های ناشی از سیستم ایمنی محافظت کند.

راه دیگری که کمبود تستوسترون ممکن است بر MS در زنان تأثیر بگذارد، در دوران بلوغ است. در این مدت، مردان افزایش تستوسترون را تجربه می کنند که ممکن است در برابر بیماری های مرتبط با ایمنی مانند: ام اس محافظت کند.

زنان نیز در دوران بلوغ افزایش تستوسترون را تجربه می کنند. منبع معتبر تحقیقات نشان می دهد که این تغییر هورمونی در دوران بلوغ با خطر ابتلا به ام اس در بزرگسالی در زنان مرتبط است.

استروژن، پروژسترون، پرولاکتین:

سطح استروژن و پروژسترون در بارداری افزایش می یابد و می تواند نحوه واکنش سیستم ایمنی را تغییر دهد. همچنین می تواند در کوتاه مدت اثر محافظتی بر سیر بیماری داشته باشد.

مطالعات نشان داده اند که میزان عود بیماری در سه ماهه سوم بارداری 70 درصد کاهش یافته است. با این حال، پس از زایمان، افزایش قابل توجهی در عود بیماری با کاهش این هورمون ها وجود دارد.

علاوه بر این، تحقیقات نشان داده است که خطر عود MS در دوران شیردهی، احتمالاً به دلیل تغییر سطح هورمون ها در این دوران، از جمله افزایش پرولاکتین، کمتر است.

عوامل دیگر:

همچنین ممکن است ارتباطی بین کمبود ویتامین D و MS وجود داشته باشد. برخی از محققان بر این باورند که ارتباطی بین مولتیپل اسکلروزیس (MS) و تفاوت در نحوه پردازش ویتامین D در بدن زن و مرد وجود دارد.

کارشناسان می گویند شواهد رو به رشدی وجود دارد که نشان می دهد سطوح پایین ویتامین D هم بر خطر ابتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) و هم بر سطح فعالیت بیماری در افراد مبتلا به این بیماری تأثیر می گذارد. با این حال، مطالعات بیشتری برای تأیید این امر ضروری است.

علائم مولتیپل اسکلروزیس (MS) در زنان:

علائم MS در زنان مشابه علائم در مردان است، اما ممکن است به دلیل تغییرات هورمونی مشکلات دیگری را شامل شود. MS همچنین می تواند بر سلامت جنسی و عملکرد مثانه در زنان تأثیر متفاوتی بگذارد.

علائم MS در زنان شامل موارد زیر است:

اثرات هورمونی:

تفاوت در هورمون ها به این معنی است که MS می تواند زنان را متفاوت از مردان تحت تاثیر قرار دهد.

قاعدگی:

تحقیقات بیشتری برای نتیجه گیری قطعی لازم است، اما تحقیقات نشان داده است که زنان مبتلا به MS ممکن است علائم بدتری را در طول دوره قاعدگی خود تجربه کنند.

ام اس همچنین ممکن است بر نحوه قاعدگی منظم تأثیر بگذارد. یک مطالعه در سال 2018 الگوهای قاعدگی را در 181 فرد مبتلا به ام اس و 202 نفر بدون این بیماری بررسی کرد.

پس از شروع تجربه ام اس، احتمال قاعدگی نامنظم از 21 درصد به 40.3 درصد افزایش یافت. برای مقایسه، قاعدگی نامنظم گزارش شده در افراد بدون ام اس 24.7 درصد بود. همچنین افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) علائم قبل از قاعدگی را بیشتر از افراد بدون آن گزارش کردند.

بارداری:

اگرچه بارداری می تواند به طور موقت برخی از علائم مولتیپل اسکلروزیس (MS) را کاهش دهد، شعله ور شدن آن در 3 ماه اول پس از زایمان باز می گردد. با این حال، این قطعی نیست.

یک مطالعه 2020 منبع معتبر هیچ افزایشی در میزان عود در طول دوره پس از زایمان پیدا نکرد. آنها همچنین خاطرنشان کردند که تغذیه انحصاری با شیر مادر یا شیردهی ممکن است به محافظت بیشتر کمک کند.

علیرغم تأثیر هورمون ها، بارداری همچنین فشار فیزیکی زیادی را به بدن وارد می کند که می تواند برخی از علائم MS را بدتر کند. علاوه بر این، برخی از داروهایی که افراد برای مولتیپل اسکلروزیس (MS) استفاده می کنند، در دوران بارداری بی خطر نیستند و می توانند علائم را بدتر کنند.

هر فرد مبتلا به MS که باردار است یا قصد باردار شدن دارد باید داروهای خود را با پزشک در میان بگذارد.

علائم مولتیپل اسکلروزیس (MS) که در بارداری اغلب می تواند تشدید شود عبارتند از:

• خستگی
• مشکلات راه رفتن
• مشکلات مثانه و روده

برخی تحقیقات نشان می دهد که حدود 10٪ از زنان مبتلا به ام اس ممکن است مشکل باردار شدن داشته باشند. با این حال، تکنیک های کمک باروری، مانند: لقاح آزمایشگاهی، همچنین به عنوان IVF شناخته می شود، می تواند تا 39 درصد در زنان زیر 35 سال موفقیت داشته باشد.

یائسگی:

شواهد کمی نشان می دهد که چگونه یائسگی بر روند مولتیپل اسکلروزیس (MS) و علائم آن تأثیر می گذارد. MS Trust بریتانیا سه مطالعه را بررسی کرد، اما آنها کوچک بودند، و یکی از آنها یک مطالعه قدیمی تر از سال 1992 بود. به طور کلی، این سه مطالعه شواهد قطعی ارائه نکردند.

مشکلات بینایی:

برای بسیاری از افراد، مشکل بینایی اولین علائم قابل توجه مولتیپل اسکلروزیس (MS) است.

سه مشکل بینایی که معمولا رخ می دهد عبارتند از:

• نوریت بینایی، که می تواند باعث لکه های کور و درد چشم شود.
• دوبینی، که زمانی اتفاق می‌افتد که چشم‌ها به درستی تراز نمی‌شوند.
• نیستاگموس که باعث می شود چشم حرکات غیر ارادی انجام دهد.

برای حدود 1 نفر از هر 5 نفر مبتلا به ام اس، نوریت بینایی اولین علائمی است که تجربه می کنند.

سایر علائمی که می تواند بر چشم فرد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) تأثیر بگذارد عبارتند از:

• تاری دید
• دید رنگ ضعیف یا دید کنتراست
• حرکات چشم دردناک
• کوری در یک چشم
• یک نقطه تاریک در میدان دید

افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) به دلیل التهاب اعصاب بینایی، آسیب عصبی در مسیرهایی که هماهنگی بینایی و حرکت چشم را کنترل می کنند، یا ضایعاتی در قسمت هایی از مغز که بینایی یا حرکات چشم را کنترل می کنند، دچار مشکلات بینایی می شوند.

اگرچه مشکلات بینایی ناشی از ام اس می تواند ترسناک باشد، اما اکثر آنها بدون درمان برطرف می شوند یا به شدت قابل درمان هستند.

بی حسی:

بی حسی در صورت، بدن، بازوها یا پاها یکی دیگر از علائم شایع مولتیپل اسکلروزیس (MS) است. اغلب یکی از اولین علائم این بیماری است.

بی حسی می تواند از خفیف و به سختی قابل توجه تا شدید باشد که در فعالیت های روزمره مانند: نگه داشتن اشیا و راه رفتن اختلال ایجاد کند.

بیشتر دوره های بی حسی ناشی از ام اس بدون دارو برطرف می شود و برای همیشه ناتوان نمی شود.

حدود 80 درصد از افراد مبتلا به ام اس در قسمتی از بدن خود بی حسی یا گزگز را تجربه می کنند.

خستگی:

حدود 80 درصد از افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) دچار خستگی غیر قابل توضیح می شوند.

گاهی اوقات، علت خستگی به یکی دیگر از علائم ام اس مربوط می شود. به عنوان مثال، افراد مبتلا به اختلال عملکرد مثانه ممکن است خواب ناکافی داشته باشند. زیرا مجبورند اغلب برای رفتن به دستشویی بیدار شوند.

افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) که اسپاسم عضلانی شبانه دارند ممکن است خوب نخوابند و در طول روز خسته شوند. ام اس همچنین می تواند خطر افسردگی را افزایش دهد که می تواند باعث خستگی شود.

نوع دیگری از خستگی که به نظر می رسد مختص ام اس باشد، سستی نام دارد. اگر فرد خستگی خود را به شرح زیر نشان دهد، ممکن است دچار سستی شود:

• در طول روز رخ می دهد.
• با گذشت روز بدتر می شود.
• در صبح، حتی پس از یک خواب خوب شبانه اتفاق می افتد.
• با گرما یا رطوبت بدتر می شود.
• با فعالیت روزانه تداخل دارد.
• ارتباطی با اختلالات جسمی یا افسردگی ندارد.

مشکلات مثانه:

مشکلات مثانه حداقل 80 درصد از افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) را تحت تاثیر قرار می دهد. این مسائل زمانی اتفاق می‌افتد که اسکار روی اعصاب باعث اختلال در سیگنال‌ های عصبی لازم برای عملکرد اسفنکترهای ادراری و مثانه می‌شود.

ام اس می تواند نگه داشتن ادرار را برای مثانه دشوار کند و ممکن است میزان ذخیره ادرار را کاهش دهد و علائمی مانند:

• ادرار مکرر یا فوری
• تردید در شروع ادرار
• تکرر ادرار در طول شب
• ناتوانی در تخلیه مثانه
• ناتوانی در نگه داشتن ادرار یا نشت ادرار
• ناتوانی در تخلیه مثانه (احتباس ادرار)

مشکلات روده:

بسیاری از افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) مشکلات روده را تجربه می کنند، مانند:

• یبوست
• اسهال
• عدم کنترل روده

مشکلات روده می تواند سایر علائم ام اس، به ویژه مشکلات مثانه، سفتی عضلات و اسپاسم غیرارادی عضلانی را بدتر کند.

برخی از محققان بر این باورند که افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) در کنترل روده خود به دلیل آسیب عصبی ناشی از این بیماری مشکل دارند. افراد مبتلا به ام اس ممکن است هنگام یبوست نیز در کنترل روده خود دچار مشکل شوند.

حدود نیمی از مبتلایان به ام اس ممکن است گاهی اوقات مشکلات روده داشته باشند.

درد:

تحقیقات نشان می دهد که 55 درصد از افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) درد بالینی قابل توجهی را تجربه می کنند، در حالی که 48 درصد با درد مزمن زندگی می کنند.

بر اساس مطالعه‌ای در سال 2020، زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) ممکن است بیشتر از مردان درد را به عنوان علامت این بیماری تجربه کنند. نویسندگان مطالعه ارتباط بین این موضوع و خطر بالاتر افسردگی در زنان مبتلا به ام اس را در مقایسه با مردان نشان می دهند.

به نظر می رسد درد حاد ام اس به دلیل مشکلاتی در اعصاب باشد که به انتقال احساسات در CNS کمک می کنند.

برخی از علائم درد حاد مرتبط با مولتیپل اسکلروزیس (MS) عبارتند از:

نورالژی عصب سه قلو: درد شدید در صورت که افراد ممکن است با درد دندان اشتباه بگیرند.

علامت لرمیت: احساس کوتاهی شبیه شوک الکتریکی که از پشت سر به سمت پایین گردن و ستون فقرات حرکت می کند، معمولاً پس از خم شدن به جلو احساس می کند.

آغوش ام اس: احساس چاقو زدن، فشردن، درد یا سوزش در اطراف تنه یا پاها یا بازوها

برخی از علائمی که افراد مبتلا به درد مزمن ام اس ممکن است گزارش کنند عبارتند از:

• سوزش
• درد گنگ و مداوم
• خواب رفتن دست یا پا
• احساس سوزن سوزن شدن

بسیاری از افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) نیز درد مزمن را به عنوان اثر ثانویه این بیماری تجربه می کنند. به عنوان مثال:

• جبران تغییرات راه رفتن
• سفتی عضلات، گرفتگی و اسپاسم
• استفاده نادرست از وسایل کمک حرکتی
• تغییرات عضلانی ناشی از کاهش تحرک

می تواند به دلیل این موارد باشد.

تغییرات شناختی:

بیش از 50 درصد از افراد مبتلا به ام اس تغییراتی در شناخت را تجربه می کنند، به این معنی که گاهی اوقات ممکن است دچار مشکل شوند:

• پردازش اطلاعات جدید
• به خاطر سپردن اطلاعات جدید
• سازماندهی اطلاعات و حل مسئله
• تمرکز و حفظ توجه
• درک محیط اطرافشان
• درک و استفاده از زبان
• انجام محاسبات

علائم شناختی ام اس به طور معمول خفیف تا متوسط است و فقط بر برخی از جنبه های شناختی تأثیر می گذارد.

در موارد نادر، افراد مبتلا به ام اس ممکن است مشکلات شناختی ناتوان کننده ای را تجربه کنند.

افسردگی:

افسردگی بالینی یکی از شایع ترین علائم ام اس است. همچنین افسردگی در افراد مبتلا به ام اس بیشتر از افراد مبتلا به سایر بیماری های مزمن است. بیش از نیمی از افراد مبتلا به ام اس ممکن است گاهی اوقات افسردگی داشته باشند.

اگرچه تقریباً همه دوره‌هایی از غم یا اندوه را تجربه می‌کنند، افسردگی بالینی به علائم افسردگی اشاره دارد که حداقل 2 هفته طول می‌کشد.

علائم افسردگی بالینی عبارتند از:

• عدم علاقه به فعالیت های روزمره
• افزایش اشتها یا کاهش اشتها
• غمگینی
• تحریک پذیری
• بی خوابی یا خواب زیاد
• احساس گناه و بی ارزشی
• مشکل در فکر کردن یا تمرکز
• تغییرات رفتاری
• افکار مرگ یا خودکشی

افسردگی بالینی همچنین می تواند سایر علائم ام اس را بدتر کند، از جمله:

• خستگی
• درد
• تغییرات شناختی

ضعف عضلانی:

بسیاری از افراد مبتلا به ام اس ضعف عضلانی را تجربه می کنند. این علائم می تواند به دلایل مختلفی از جمله آسیب به رشته های عصبی که به کنترل ماهیچه ها کمک می کند، ایجاد شود.

همچنین ضعف عضلانی ممکن است به دلیل عدم استفاده از آنها به مرور زمان باعث از بین رفتن ماهیچه ها شده است.

ضعف عضلانی مرتبط با ام اس می تواند هر قسمتی از بدن را تحت تاثیر قرار دهد. زمانی که ضعف عضلانی پاها، مچ پا و پاهای آنها را تحت تاثیر قرار می دهد، راه رفتن و فعال بودن در افراد مبتلا به ام اس می تواند چالش برانگیز باشد.

سفتی و اسپاسم عضلانی:

ام اس می تواند باعث اسپاسم شود که به سفتی عضلانی و اسپاسم غیرارادی عضلات در اندام ها، به ویژه پاها اشاره دارد. 40 تا 80 درصد افراد مبتلا به ام اس را در برخی مواقع تحت تاثیر قرار می دهد.

برخی از علائم اسپاستیسیتی عبارتند از:

• سفتی در داخل یا اطراف مفاصل
• اسپاسم دردناک و غیر قابل کنترل در بازوها و پاها
• درد پایین کمر
• باسن و زانوهایی که خم می شوند و به سختی صاف می شوند.
• باسن و زانوهایی که در حالت نزدیک یا ضربدری سفت می شوند.

سرگیجه:

برخی از افراد مبتلا به ام اس دچار سرگیجه و احساس سبکی سر، سرگیجه، ضعف یا غش می شوند. کمتر رایج است، آنها ممکن است سرگیجه را تجربه کنند، که باعث می شود احساس کنند خود یا اطرافشان در حال چرخش هستند.

ام اس ممکن است با آسیب رساندن به عصب های، بصری و حسی را که مغز برای حفظ تعادل در بدن به آنها نیاز دارد، و عملکرد آنها را هماهنگ می کند، باعث سرگیجه شود.

علائم سرگیجه عبارتند از:

• مشکلات تعادل
• حالت تهوع و سرگیجه در راه با هر نوع وسیله نقلیه
• تهوع و استفراغ
• سبکی سر
• احساس چرخش

تحقیقات نشان می دهد که 59% از افراد مبتلا به ام اس، سرگیجه یا مشکلات تعادلی را تجربه می کنند.

مشکلات جنسی:

افراد مبتلا به ام اس اغلب مشکلات جنسی را تجربه می کنند و ممکن است برانگیختگی یا ارگاسم برایشان مشکل باشد. به عنوان مثال، ام اس ممکن است روانکاری طبیعی واژن را کاهش دهد و به طور بالقوه آمیزش جنسی را برای زنان دردناک کند.

این بیماری همچنین می‌تواند با آسیب رساندن به اعصاب در مسیرهای پاسخ جنسی که مغز و اندام‌های جنسی را به هم متصل می‌کنند، مشکلات جنسی ایجاد کند.

افراد مبتلا به ام اس ممکن است در نتیجه سایر علائم ام اس مشکلاتی را در رابطه جنسی تجربه کنند، مانند:

• اسپاسم و سفتی عضلات
• خلق و خو یا عزت نفس تغییر می کند
• خستگی

بر اساس NMSS، مشکلات جنسی ممکن است تا 91٪ از مردان و 72٪ از زنان مبتلا به ام اس را تحت تاثیر قرار دهد. در یک مطالعه گزارش شد که، 61٪ از مردان و 63٪ از زنان به دلیل این بیماری مشکلاتی در رابطه جنسی داشتند.

تغییرات عاطفی:

طیف وسیعی از علائم و تغییرات احساسی معمولاً با ام اس رخ می دهد، از جمله:

• تغییرات خلقی
• دوره های خنده یا گریه غیرقابل کنترل
• تحریک پذیری
• غم و اندوه
• نگرانی، ترس و اضطراب
• پریشانی، عصبانیت یا ناامیدی

این وضعیت غیرقابل پیش بینی است، اغلب دارای علائم نوسانی است و می تواند ناتوان کننده شود، که همه اینها می تواند ترسناک باشد.

ام اس همچنین می تواند با آسیب رساندن به رشته های عصبی در مغز باعث تغییرات عاطفی شود. برخی از داروهایی که افراد برای مدیریت ام اس مصرف می کنند نیز می توانند باعث تغییرات خلقی شوند.

به عنوان مثال، کورتیکواستروئیدها می توانند عوارض جانبی عاطفی زیادی داشته باشند، از جمله:

• اضطراب
• تحریک پذیری
• اشک ریختن
• بی قراری
• ترس

برخی تغییرات ممکن است احساسی به نظر برسند اما از تغییرات عصبی در مغز ناشی می‌شوند.

طبق NMSS، حدود 10 درصد از افراد مبتلا به ام اس، عاطفه شبه بلبار (ناگهانی غیرقابل کنترل و نامناسب) ( Pseudobulbar affect یا (PBA) ) را تجربه می کنند که شامل حملات غیرقابل کنترل خنده یا گریه می شود. این یک بیماری عصبی قابل درمان است که به افسردگی مرتبط نیست. درصد کمی از مردم سرخوشی را تجربه می‌کنند، نوعی شادی شدید که به موقعیت زندگی واقعی فرد مرتبط نیست.

به ندرت ممکن است فرد رفتار نامناسبی مانند عدم بازداری جنسی از خود نشان دهد. این به احتمال زیاد ناشی از آسیب به بخش هایی از مغز است که مربوط به مهار است.

مشکل در راه رفتن:

افراد مبتلا به ام اس به دلیل عوامل متعددی ممکن است در راه رفتن یا نحوه راه رفتن خود دچار مشکل شوند. برخی از علائم ام اس که ممکن است بر نحوه راه رفتن فرد تأثیر بگذارد عبارتند از:

• سفتی و اسپاسم عضلانی
• بی حسی یا سایر مشکلات حسی در باسن، ساق پا، مچ پا یا پا
• خستگی
• ضعف عضلانی
• عدم تعادل

طبق تحقیقات، حدود 75 درصد از افراد مبتلا به ام اس به دلیل تغییر در توانایی راه رفتن، مشکلات حرکتی را تجربه می کنند.

علائم دیگر:

با توجه به ماهیت متفاوت ام اس، فرد ممکن است علائم مختلفی را تجربه کند که بر بسیاری از نواحی مختلف بدن وی تأثیر می گذارد. شدت، مکان و مناطق تحت تأثیر می تواند بین افراد متفاوت باشد.

اطلاعات زیر برخی از نقاطی را که ام اس می تواند تحت تاثیر قرار دهد نشان می دهد.

برخی از علائم اولیه مولتیپل اسکلروزیس (MS) عبارتند از:

• عدم موقت بینایی
• کور رنگی
• درد چشم که با حرکت چشم بدتر می شود
• فلاش نور با حرکت چشم
• بی حسی یا گزگز در قسمت های مختلف بدن

علائم نادرتر مولتیپل اسکلروزیس (MS):

اگر چه علائم بالا شایع ترین هستند، اما ام اس روی هر فردی متفاوت است. برخی از علائم کمتر شایع ام اس عبارتند از:

• مشکلات گفتاری
• تشنج
• ناشنوایی
• مشکلات بلع
• لرزش
• مشکلات تنفسی
• خارش
• سردرد

اولین علائم معمول مولتیپل اسکلروزیس (MS):

اگرچه بین افراد متفاوت است، برخی از اولین علائم رایج عبارتند از:

نابینایی در یک چشم، افزایش حس بی حسی در پاها، و عدم قدرت در بازوها یا پاها.

علت مولتیپل اسکلروزیس (MS):

محرک دقیق ام اس هنوز مشخص نیست. زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی به نخاع و مغز حمله می کند. ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی احتمالاً حمله اولیه را آغاز می کند. یک مطالعه از منبع معتبر 2021 نشان داد که کمبود ویتامین D، استعمال سیگار، سابقه خانوادگی ام اس و میگرن با احتمال ابتلا به ام اس مرتبط است.

به طور کلی ام اس یک بیماری التهابی با واسطه ایمنی است که به طور متناوب بر بخش هایی از CNS به صورت تکه تکه تأثیر می گذارد و منجر به علائم فیزیکی، شناختی و عاطفی غیرقابل پیش بینی می شود. اگرچه ام اس بیشتر زنان را نسبت به مردان مبتلا می کند، اما معمولاً علائم مشابهی را در افراد با جنسیت های مختلف ایجاد می کند. با این حال، زنان ممکن است تغییراتی را در علائم خود به دلیل تفاوت‌ های هورمونی ذاتی و تغییرات هورمونی تجربه کنند، مانند مواردی که در طول قاعدگی، بارداری یا یائسگی رخ می‌دهد.

مشکلات بینایی و بی حسی موضعی اغلب اولین علائم این بیماری هستند. افسردگی، مشکلات مثانه، تغییرات شناختی و درد از شایع ترین علائم ام اس هستند.

در حال حاضر هیچ درمانی برای ام اس وجود ندارد، اما داروهای مختلف و درمان‌ های مکمل معمولاً می‌توانند به مدیریت علائم یا حتی کند کردن پیشرفت بیماری کمک کنند. هر کسی که علائم مربوط به آن را تجربه می کند بایستی برای تشخیص به پزشک مراجعه کند.

مطالب مشابه:

سندرم ترنر

اسکیزوفرنی

خون در مایع منی

فشار خون دیاستولیک بالا

خونریزی و ترومبوز

منابع: medicalnewstoday ، verywellhealth ، multiplesclerosisnewstoday